Μαρία Πολύζου: Η μαραθωνοδρόμος που δεν έχει μάθει να τα παρατάει ποτέ
Η φράση «η ζωή είναι ένας μαραθώνιος» έχει ειπωθεί από πολλούς. Λίγοι γνωρίζουν την πραγματική ουσία και αξία της. Ένα από αυτά τα πρόσωπα είναι μία μαραθωνοδρόμος. Όχι κάποια τυχαία. Η Μαρία Πολύζου.
Η πρώην πρωταθλήτρια από την Πάτρα έχει γράψει πολλές πρωτιές και επιτυχίες στην καριέρα της. Την μεγαλύτερη την πέτυχε πρόσφατα, έχοντας ήδη αποσυρθεί από τον πρωταθλητισμό. Νίκησε έναν άλλου είδους «μαραθώνιο». Αυτόν της ζωής. Αυτόν κόντρα στον καρκίνο.
Η γεννημένη στην Πάτρα το 1968 πρωταθλήτρια, συνεχίζει και τρέχει σε μαραθώνιους. Είναι τρόπος ζωής γι’ αυτήν. Είναι απόλαυση. Είναι κάτι που της έμαθε πως να αντιμετωπίζει κακουχίες, όπως αυτή με την υγεία της.
Πανελληνιονίκης, βαλκανιονίκης, διευθύντρια του Μουσείου μαραθωνίου δρόμου, πρέσβειρα του Ελληνικού αθλητισμού…. Με αυτό το βιογραφικό σιγά που θα φοβόταν τον καρκίνο… Τον κέρδισε κι αυτόν.
Η Πολύζου ξεκίνησε να κάνει στίβο μετά από παρότρυνση του γυμναστή του σχολείου και έγραψε στο βιογραφικό της σπουδαία πράγματα.
- Ήταν η πρώτη Ελληνίδα μεγάλων αποστάσεων που συμμετείχε σε Ολυμπιακούς αγώνες.
- Ηταν η πρώτη Ελληνίδα που κατέκτησε μετάλλιο στους Βαλκανικούς αγώνες
- Κατέρριψε αρκετές φορές το πανελλήνιο ρεκόρ στον μαραθώνιο (14) και ακόμη δεν το έχει ξεπεράσει καμία.
- Εχει τρέξει σε 46 διαφορετικούς μαραθωνίους και συνεχίζει ακόμη.
- Ετρεξε στον Φειδιππίδειο Αθλο για να γίνει η μοναδική γυναίκα στην ιστορία που καταφέρνει να τον διανύσει (524 χλμ)
Το όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων έγινε πραγματικότητα
Ξεκινώντας από τα 1.500μ., το 1990 στους βαλκανικούς αγώνες κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στον μαραθώνιο με χρόνο 2:50.0. Κάπως έτσι ξεκίνησε η περιπέτεια με τον μαραθώνιο. Ηρθε το Παγκόσμιο Κύπελλο Μαραθωνίου στην Ισπανία το 1993 και στην Ελλάδα το 1995 και ένα χρόνο μετά οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Ατλάντα.
Ακομη κι εκεί η συμμετοχή της πέρασε από περιπέτειες από τις οποίες βγήκε νικήτρια. Η ομοσπονδία την απέκλεισε αρχικά από τους αγώνες έπειτα από διαμαρτυρίες και δημοσιοποίηση του γεγονότος ότι πήρε μέρος πληρώνοντας όλα τα έξοδα μόνη της για να τρέξει στον μαραθώνιο του Τορίνου. Εκεί έκανε το πανελλήνιο ρεκόρ με 2:33.43. Τελικά η λογική πρυτάνευσε και πήγε στην Ατλάντα όπου τερμάτισε 41η σε χρόνο 2:41.33, μεταξύ 86 αθλητριών.
Δύο χρόνια μετά, στο Ευρωπαϊκό της Βουδαπέστης έκανε ένα ακόμη ρεκόρ. Τερμάτισε σε χρόνο 2:33.40, επίδοση που ακόμη παραμένει κορυφαία όλων των εποχών στην Ελλάδα. Τα μόνα πανελλήνια ρεκόρ που έχουν μείνει από τον περασμένο... αιώνα είναι αυτά της Θάνου στα 100μ. (10.83 το 1999), της Κόφφα στα 200μ. (22.67 το 1996), της Πατουλίδου στα 100μ. εμπ. (12.64 από το 1992 στη Βαρκελώνη), της Μπακογιάννη στο ύψος (2,03μ. από την Ατλάντα το 1996) και της Ξάνθου στο μήκος (7,03μ. το 1997).
Η μάχη με τον καρκίνο
Εχοντας διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα, της έμελλε να διανύσει τα πιο δύσκολα μέσα στα νοσοκομεία. Πριν δύο χρόνια διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού και ξεκίνησε τις χημειοθεραπείες. Ατρόμητη όπως είναι, το αντιμετώπισε σαν μια ασθένεια. Δεν την άφησε να την νικήσει. Αντίθετα, την κέρδισε η ίδια. Βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της θεραπείας της και με χαμόγελο και αισιοδοξία συνεχίζει κανονικά τη ζωή της.
Τρέχει σε μαραθώνιους, προπονείται, συμμετέχει σε εκδηλώσεις και δρόμενα που αφορούν τον αθλητισμό, την υγεία, τη γυναίκα. Και με κάθε τρόπο προσπαθεί να στείλει το μήνυμα ότι κανένα εμπόδιο δεν πρέπει να το αφήνουμε να επηρεάζει το μυαλό και την ζωή μας.
Να συνεχίζουμε την ζωή μας κανονικά και να παλεύουμε για να ξεπεράσουμε κάθε δυσκολία. Αυτό το μήνυμα πέρασε η Πολύζου στο MyStory του Gazzetta και αποτελεί «οδηγό» για το πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τόσο δύσκολες καταστάσεις. Με πίστη, θέληση, αισιοδοξία και... πείσμα πως θα τα καταφέρουμε.
