Λούκας Σάσα στο Gazzetta: «Είχα απορρίψει την πρόταση του ΠΑΟΚ, γι' αυτό έφυγα από τον Άρη»

- Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πες μου πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια...

«Είχα πολύ ωραία παιδική ηλικία. Μεγάλωσα στο Σάο Πάολο και είχα τρομερούς γονείς, με προστάτευαν μαζί με τα μεγαλύτερα αδέρφια μου γιατί ήμουν ο μικρότερος και γενικά ήμασταν μία πολύ δεμένη οικογένεια. Είμαι υπερήφανος που μπορώ να πω ότι μέχρι και σήμερα είμαστε πολύ αγαπημένοι μεταξύ μας. Προσπαθούμε να είμαστε μαζί όταν έχουμε τον χρόνο. Μπορώ να πω ότι είμαι πλούσιος γιατί οι γονείς μου έμαθαν τόσα πολλά όταν ήμουν μικρός»

- Σε τι ηλικία ξεκίνησες το ποδόσφαιρο;

«Ξεκίνησα να παίζω στα εννιά μου αλλά στην αρχή γράφτηκα σε ομάδα του futsal. Έχω τρία αδέρφια και ο πατέρας μας ήταν τρελός με το ποδόσφαιρο. Όλοι γραφτήκαμε αρχικά στο ποδόσφαιρο σάλας αλλά τελικά μόνο εγώ και ο ένας αδερφός μου καταφέραμε να γίνουμε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Εκείνος έπαιξε futsal ως τερματοφύλακας. Είχε παίξει στην Μπενφίκα, στην Πόρτο και σε άλλες μεγάλες ομάδες»

- Πότε κατάλαβες ότι μπορεί να ακολουθήσεις επαγγελματικά το ποδόσφαιρο;

«Για εμένα ήταν μία φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Άρχισα να εξελίσσομαι, πήγα στην Κορίνθιανς και έμεινα εκεί για περίπου επτά με οκτώ χρόνια. Στη συνέχεια βήμα-βήμα έφτασα στο πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο και σιγά σιγά δυνάμωσα και έφτασα σε αυτό το επίπεδο. Κοίτα, από τότε που ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο ήταν το όνειρο μου να γίνω επαγγελματίας και κατάλαβα ότι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου. Κάθε σεζόν και σε κάθε ομάδα πάλευα και γινόμουν όλο και πιο δυνατός».

- Πες μου για τα χρόνια σου στην Κορίνθιανς. Τι θυμάσαι και γιατί πιστεύεις ότι δεν μπήκες στην πρώτη ομάδα;

«Δεν μπορώ να το περιγράψω ακριβώς, αλλά η Κορίνθιανς με έφτιαξε για να παίξω ποδόσφαιρο. Είμαι πραγματικά ευλογημένος που πέρασα τόσα χρόνια εκεί και έμαθα πολλά για τη ζωή του ποδοσφαίρου. Επίσης οι περισσότεροι φίλοι μου είναι από εκείνες τις ακαδημίες μέχρι και σήμερα. Ήταν πολύ σημαντική περίοδος για τη ζωή μου και όταν ήρθε η στιγμή για να παίξω στην πρώτη ομάδα, ήταν η στιγμή που η ομάδα βρισκόταν στην δεύτερη κατηγορία. Όταν ανέβηκε ξανά, ξόδεψε πολλά χρήματα σε μεταγραφές, κάτι που δεν άφησε χώρο σε εμάς τους νεότερους για να πάρουμε χρόνο συμμετοχής. Ομως είμαι πραγματικά ευγνώμων που έπαιξα εκεί».

- Είδα ότι τον Γενάρη του 2011 έμεινες ελεύθερος. Τι συνέβη και αν σκέφτηκες να τα παρατήσεις;

«Ήταν η χειρότερη περίοδος στη ζωή μου και στο ποδόσφαιρο. Είχα πάρα πολλά προβλήματα. Ακόμα κι όταν βρήκα ομάδα, ήταν στην τέταρτη κατηγορία της Ιταλίας. Είχα σκεφτεί πολλές φορές να σταματήσω γιατί ήταν πολύ δύσκολο. Είχα πολλές… φωνές στο μυαλό μου. Δεν ήταν καθόλου εύκολο αλλά έμαθα πολλά και στις κακές στιγμές, μαθαίνεις πολλά πράγματα».

- Τελικά, εκείνον τον Σεπτέμβριο πήγες στην Ιταλία για λίγους μήνες. Πώς ήταν η εμπειρία και τι θυμάσαι από εκεί;

«Στην Ιταλία πήγα με αρχικό στόχο να πάρω ιταλικό διαβατήριο. Έμεινα κάποιους μήνες εκεί και με βοήθησε πολύ η παρουσία μου σε εκείνη την ομάδα. Επαγγελματικά δεν ήταν τόσο καλό καθώς έπαιξα σε μόλις ένα ματς, δεν ήταν το βήμα που ήθελα να κάνω και τελικά έφυγα. Ήταν ωραία εμπειρία για εμένα, ήταν ωραία πόλη αλλά δεν ήταν το βήμα της καριέρας που θα ήθελα».

- Μέχρι το καλοκαίρι του 2012 είχες αλλάξει αρκετές ομάδες... Γιατί συνέβη αυτό;

«Όταν επέστρεψα στη Βραζιλία είχα μείνει σχεδόν έναν χρόνο χωρίς να παίξω ματς! Ηταν δύσκολο να βρω μία ομάδα. Άρχισα να παίζω σε πολύ μικρές ομάδες της Βραζιλίας για να καταφέρω να μπω ξανά στην αγορά. Έπαιξα για τρεις μήνες, άλλαξα ομάδες και μετά έμεινα και πάλι ελεύθερος. Τότε όμως ήρθε μία πρόταση από την Βουλγαρία. Εκεί όμως με ζήτησαν για να κάνω δοκιμαστικά και όχι με επίσημη πρόταση. Έπρεπε να πάω για να πείσω τους ανθρώπους της ομάδας να με δεχθούν. Ήταν μία άσχημη κατάσταση για εμένα αλλά ήταν καλύτερη από τη Βραζιλία και έτσι το αποδέχθηκα. Στο τέλος όλα πήγαν καλά αλλά ήταν εξ αρχής ένα ρίσκο για εμένα. Σκέψου ότι δεν ήξερα που είναι η Βουλγαρία (γέλια), δεν ήξερα αγγλικά, δεν ήξερα τίποτα!».

- Πόσο δύσκολα ήταν εκείνα τα χρόνια;

«Ήταν η πιο δύσκολη περίοδος για εμένα. Κυρίως στη ζωή μου. Ήταν πολύ δύσκολο για εμένα. Σκεφτόμουν συνεχώς να τα παρατήσω και να αρχίσω το διάβασμα. Δεν είχα χρήματα, δεν είχα τίποτα. Δεν είχα λεφτά να βάλω βενζίνη στο αμάξι μου. Όπως σου είπα, από αυτές τις στιγμές μαθαίνεις πολλά πράγματα και έτσι έγινε. Ξέρω όλες τις πλευρές του νομίσματος».

- Πάμε στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας και στο πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να προσαρμοστείς εκεί...

«Είχα πολλά προβλήματα στην αρχή. Υπήρχε θέμα στο οικονομικό, πήγα για δοκιμαστικά, κάτι που δεν μου άρεσε μόλις το άκουσα, αλλά μετά από μία εβδομάδα υπέγραψα συμβόλαιο. Ήταν καλή σεζόν για εμένα τελικά, γιατί έπαιξα σε πολλά παιχνίδια, η ομάδα τερμάτισε 4η και χάσαμε στα ημιτελικά το Κύπελλο νομίζω. Όμως ήταν πολύ καλή σεζόν γιατί απέκτησα ξανά αυτοπεποίθηση και ήταν η καινούργια αρχή για την καριέρα μου».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Lucas Sasha ⚽️ (@lucas.sasha)

- Αποχώρησες γρήγορα όμως, τι συνέβη;

«Η αλήθεια είναι ότι άρχισε να με κουράζει το θέμα των πληρωμών στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας. Είχαν αρκετά οικονομικά θέματα και είχα μείνει απλήρωτος για τέσσερις μήνες. Γενικά τα οικονομικά μου εκείνη την περίοδο δεν ήταν τόσο καλά. Σκέψου πως τη μία μέρα πήγα στην προπόνηση και την επόμενη πήγα στον δικηγόρο και του είπα ότι δεν γίνεται να συνεχίσω. Και μόλις έφυγα, μου είπαν να περιμένω καθώς δεν είχα καμία πρόταση στα χέρια μου. Αλλά άρχισα να λαμβάνω κλήσεις γιατί ήμουν 22 ετών, οι άνθρωποι της ΤΣΣΚΑ Σόφιας μπορούσαν να βγάλουν λεφτά από εμένα και ήθελαν να με πουλήσουν. Έτσι ξεκίνησαν να μου κάνουν άσχημα και περίεργα τηλεφωνήματα και για μία εβδομάδα είχα συνέχεια αυτό ώστε να μην φύγω ελεύθερος. Όταν ήρθε η πρόταση από την Χάποελ, ήθελα απλά να φύγω όσο πιο γρήγορα γινόταν από εκεί και έτσι την αποδέχθηκα. Δεν ήξερα πολλά για το Ισραήλ, ούτε για την ομάδα αλλά πέρασα πάρα πολύ ωραία όσο έμεινα εκεί».

- Επέστρεψες στην Βουλγαρία αλλά για χάρη της Λουντογκόρετς όπου και έμεινες για τέσσερα χρόνια. Τι θυμάσαι από τα χρόνια σου εκεί;

«Σίγουρα στην Λουντογκόρετς πέρασα τα καλύτερα χρόνια μου στην επαγγελματική μου καριέρα. Έπαιξα στο Champions League, στο Europa League, με τρομερούς αντιπάλους και έχω κατακτήσει συνολικά τέσσερα πρωταθλήματα εκεί. Ήταν πολύ καλά χρόνια για εμένα εκεί καθώς ήταν υπέροχο και το κλαμπ. Η πόλη δεν ήταν τόσο καλή, αλλά η ομάδα είχε πολλά γήπεδα και όλα γύρω από τη Λουντογκόρετς είναι εξαιρετικά. Γι' αυτό και έχει κατακτήσει τόσα πρωταθλήματα».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Lucas Sasha ⚽️ (@lucas.sasha)

- Ποιο από τα τέσσερα πρωταθλήματα που κατέκτησες ήταν που θυμάσαι πιο έντονα;

«Κάθε φορά που κατακτάς πρωτάθλημα είναι υπέροχο. Είναι τρομερό συναίσθημα να είσαι πρωταθλητής και στη Λουντογκόρετς το ένιωσα για πρώτη φορά. Οπότε θα πω το πρώτο ότι ήταν ξεχωριστό γιατί δεν είχα νιώσει ξανά αυτή την εμπειρία. Εκείνη τη στιγμή σου έρχονται όλα στο μυαλό. Όλα όσα πέρασες για να φτάσεις εκεί, τις δύσκολες στιγμές, τις καλές στιγμές... είναι απίστευτο. Είναι ένα throwback της καριέρας σου αλλά κάθε πρωτάθλημα ήταν ξεχωριστό για εμένα».

- Τι έχεις στο μυαλό σου πιο έντονα από την παρουσία του στη Λουντογκόρετς;

«Σίγουρα η στιγμή που πήγαμε στο Champions League είναι μοναδική. Ειδικά τη μέρα που προκριθήκαμε στους ομίλους καθώς είχαμε παίξει έξι ματς και στην Τσεχία, κόντρα στη Βικτόρια Πλζεν, κλειδώσαμε την πρόκριση και δεν το πίστευα ότι θα παίξω στο Champions League. Έλεγα «έλα τώρα, θα παίξουμε στο Champions League;». Ήταν συγκλονιστική εμπειρία».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Lucas Sasha ⚽️ (@lucas.sasha)

- Και πάμε στον Άρη. Ποιο είναι το transfer story πίσω από αυτό;

«Όταν έφυγα από τη Λουντογκόρετς μετά από τέσσερα χρόνια, ήθελα να κάνω το επόμενο βήμα στην καριέρα μου. Ωστόσο η τελευταία σεζόν στην Βουλγαρία ήταν η χειρότερή μου γιατί δεν έπαιξα σε πολλά ματς και όταν δεν έχεις λεπτά συμμετοχής, χάνεις την ευκαιρία προτάσεων από πολλές ομάδες. Γύρισα στη Βραζιλία όταν αποφάσισα να φύγω ενώ θα μπορούσα να υπογράψω νέο συμβόλαιο. Τότε είχα ένα τηλεφώνημα από τον ατζέντη μου και μού είπε ότι ο Άρης με ήθελε. Θυμάμαι ότι μίλησα με τον Ούγκο Σόουζα και τον Σάββα Παντελίδη που ήταν προπονητής. Άκουσα πολύ ωραία λόγια, ένιωσα όμορφα και κατάλαβα ότι με ήθελαν. Για αυτό και υπέγραψα».

- Ήταν εύκολο ή δύσκολο να πεις το «ναι»;

«Δεν ήταν εύκολη απόφαση γιατί δεν ήξερα πολλά για τον Άρη. Είχα ακόμα δύο - τρεις προτάσεις οπότε χρειάστηκε να το σκεφτώ περισσότερο για να αποφασίσω. Κάνεις overthinking για τα πάντα. Σκέφτεσαι παραπάνω από όσο πρέπει αλλά τελικά αποφάσισα ότι ήταν η σωστή απόφαση για εμένα και όσα μου είπαν, με βοήθησαν».

- Προσαρμόστηκες γρήγορα στον Άρη και τι σου έκανε αρχικά εντύπωση;

«Ναι πιστεύω ότι προσαρμόστηκα γρήγορα γιατί κατάλαβα αμέσως τι ήθελε ο Άρης. Ο τρόπος παιχνιδιού μου ήταν ίδιος με αυτό που ζητούσε η ομάδα. Δύναμη, αντοχή και έτσι προσαρμόστηκα αμέσως. Είχαμε εξαιρετικούς παίκτες, με υποδέχθηκαν πολύ καλά και στην πρώτη σεζόν τα πήγα καλά γιατί δεν με ήξερε κανείς και όμως μπόρεσα να συστηθώ όπως έπρεπε. Μάλιστα εκείνο το καλοκαίρι είχε φύγει ο Σιώπης που ήταν εξαιρετικός παίκτης και κατάφερα να τον αντικαταστήσω επάξια. Ήταν πρόκληση για εμένα».

- Για τον Σιώπη τι άκουγες δηλαδή;

«Όταν έφτασα στον Άρη, άκουγα συνέχεια να λένε «Σιώπης, Σιώπης, Σιώπης» (γέλια). Τον σέβομαι, τον αγαπάω και μου αρέσει σαν παίκτης αλλά είπα «Εντάξει, ήρεμα, είναι διαφορετικός παίκτης». Σίγουρα όμως ήταν μία μεγάλη πρόκληση για εμένα. Ειδικά αν ήμουν κακός σε κάποιο ματς, άκουγα και διάβαζα ότι «κανείς δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον Σιώπη» αλλά έκανα καλά παιχνίδια και μου έδινε δύναμη αυτό γιατί τότε έλεγα «δεν χρειαζόμαστε τελικά τον Σιώπη» (γέλια)».

- Ποιος ποδοσφαιριστής στο ελληνικό πρωτάθλημα σε είχε εντυπωσιάσει περισσότερο;

«Έπαιξε κόντρα σε αρκετούς πολύ καλούς ποδοσφαιριστές και πολλοί με εντυπωσίασαν. Υπήρχαν και στον Άρη τρομεροί παίχτες αλλά αυτός που με εντυπωσίασε πάρα πολύ, ήταν ο Φετ... φετφ... φετφα... (Φετφατζίδης). Ξέρεις τώρα εσύ ποιον εννοώ (γέλια). Πάντα έκανα πλάκα με το όνομά του αλλά τώρα δεν μπορώ να το πω σωστά. Και μετά ο Μπρούνο Γκάμα. Και οι δύο ήταν πραγματικά απίστευτοι παίκτες».

- Δούλεψες με αρκετούς προπονητές στον Άρη. Μπορείς να αναφέρεις ένα θετικό και ένα αρνητικό για τον καθένα τους;

«Κοίτα... τώρα είναι δύσκολα τα πράγματα (γέλια). Όντως δούλεψα με αρκετούς προπονητές. Όλοι τους είχαν θετικά και αρνητικά στοιχεία αλλά δεν θα ήθελα να αναφερθώ συγκεκριμένα για κανέναν. Όλοι με βοήθησαν αρκετά όσο ήταν στον Άρη. Θα προχωρήσω στην επόμενη ερώτηση (γέλια)».

- Δηλαδή δεν έχεις κάτι από τον καθένα που σου έχει μείνει;

«Είχα πολύ καλή επικοινωνία με όλους. Με τον Παντελίδη είχαμε μιλήσει πριν έρθω και με βοήθησε να προσαρμοστώ, με τον Ένινγκ ήταν η πρώτη μας σεζόν οπότε βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον. Η καλύτερη μας σεζόν ήταν με τον Μάντζιο και είχαμε αλληλοσεβασμό. Ο Τερζής ήταν πάντα εκεί για τον Άρη και είχαμε δημιουργήσει μία δυνατή σχέση. Μέχρι και σήμερα μιλάμε. Ο καθένας ήταν σε διαφορετική περίοδο και δεν μπορώ να πω κάτι συγκεκριμένο αλλά είχαμε περάσει ωραία. Με τον Μπούργος είχα κακές στιγμές μπορώ να πω, δεν του άρεσα και ήξερα ότι δεν με ήθελε στην ομάδα, αλλά τον σεβόμουν πάρα πολύ».

- Η καλύτερη στιγμή σου στον Άρη;

«Θα πω στην πρώτη μου χρονιά, όταν σκόραρα κόντρα στον ΠΑΟΚ. Νικήσαμε με 4-2 στο Βικελίδης και ήταν απίστευτη νύχτα για εμένα. Ένιωθα όλη αυτή την καταπληκτική ατμόσφαιρα του γηπέδου. Ήταν φανταστικό και μέχρι σήμερα βλέπω εκείνο το παιχνίδι και πόσο καυτή ήταν η έδρα».

- Και ποιο ματς δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

«Όλα τα παιχνίδια ήταν ξεχωριστά, ωστόσο για καλό λόγο δεν θα ξεχάσω εκείνο το ματς με τον ΠΑΟΚ και για αρνητικό λόγο είναι ένα παιχνίδι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Είναι αυτό κόντρα στον Ολυμπιακό όταν αποκλειστήκαμε στο Κύπελλο Ελλάδας γιατί η τύχη δεν ήταν με το μέρος μας. Ήταν η στιγμή του Κουέστα με τον Μπουχαλάκη. Ήταν πολύ καλή σεζόν για εμάς και ήμασταν έτοιμοι να τους αποκλείσουμε, αλλά δεν τα καταφέραμε».

- Σε είχε προσεγγίσει ποτέ άλλη ελληνική ομάδα;

«Είχα αρκετές κρούσεις από ελληνικές ομάδες αλλά αυτή που ήταν πιο επίσημη από όλες, ήταν από τον ΠΑΟΚ. Δεν θυμάμαι τη χρονιά, αλλά ήταν η στιγμή που θα υπέγραφα το νέο μου συμβόλαιο με τον Άρη και φυσικά αποφάσισα να μείνω στον Άρη».

- Αν δεν υπήρχε ο Άρης, σε ποια άλλη ελληνική ομάδα θα έπαιζες;

«Χμμ... Έχω δει πολλά υπέροχα γήπεδα, ωραία ατμόσφαιρα και ομάδες δυνατές. Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει πολύ καλά κλαμπ και είναι πολύ δύσκολο να πω γιατί δεν φαντάζομαι τον εαυτό μου σε άλλη ομάδα. Θεωρώ πώς αν δεν υπήρχε ο Άρης, δεν ξέρω που θα πήγαινα. Αλλά τόσο ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός όσο και η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ είναι πολύ καλές προοπτικές για κάθε ποδοσφαιριστή».

- Όταν αποχώρησες από τον Άρη είχαν ακουστεί αρκετά για εσένα. Τι είχε συμβεί;

«Ήμουν στον Άρη τρία χρόνια και είδα πολλά πράγματα σε αυτό το διάστημα. Είχα κουραστεί λίγο. Για να σου πω την αλήθεια, υπήρχε καθυστέρηση στις πληρωμές για αρκετούς μήνες και για έναν επαγγελματία είναι δύσκολο γιατί είμαι μακριά από την πατρίδα μου, τους γονείς μου για παράδειγμα. Έδωσα τα πάντα για το κλαμπ και εκείνοι δεν με πλήρωναν στην ώρα μου και αυτό για εμένα ήταν έλλειψη σεβασμού προς εμένα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες και σε συνδυασμό με την κατάσταση με τον Μπούργος που σιγά-σιγά με έβγαζε εκτός ομάδας... Έλεγε στους ανθρώπους ότι δεν με ήθελε τη νέα σεζόν στην ομάδα, οπότε δεν είχα λόγο να παραμείνω. Έτσι αποφάσισα να φύγω από τον Άρη ώστε να με θυμούνται ως έναν παίκτη που έδωσε τα πάντα και να κρατήσουν μόνο τα καλά. Άφησα αρκετά χρήματα φεύγοντας από τον Άρη. Δεν ήταν εύκολη απόφαση για εμένα αλλά για τον Άρη ήταν καλό γιατί άφησα αυτά τα χρήματα. Δεν ήθελα να καταστρέψω τα τρία χρόνια που έμεινα στην ομάδα».

- Ήταν αλήθεια ότι θα πήγαινες στον Απόλλωνα Λεμεσού και γιατί χάλασε η μεταγραφή;

«Όταν άρχισα να σκέφτομαι να φύγω από τον Άρη, δέχθηκα πολλά τηλεφωνήματα και αρκετά κλαμπ άρχισαν να με προσεγγίσουν. Είχα την κατάσταση με τον Απόλλωνα Λεμεσού και το ΑΠΟΕΛ και είχα την ευκαιρία να πάω. Αλλά στο τέλος είχα κουραστεί... Από τη στιγμή που αποφάσισα να φύγω από τον Άρη είπα στη γυναίκα μου ότι ήθελα να πάω στη Βραζιλία. Ήξερα ότι θα είναι δύσκολο να βρω μία καλή ομάδα στη Βραζιλία και ήθελα πολύ να γυρίσω. Ήμουν όντως πολύ κοντά να πάω στον Απόλλωνα, είναι αλήθεια, αλλά όταν ήρθε η πρόταση από τη Φορταλέζα, ήταν αυτό ακριβώς που θα ήθελα. Για αυτό και αποφάσισα να πάω εκεί. Ήταν η καλύτερη απόφαση που μπορούσα να πάρω. Είναι εξαιρετικό κλαμπ, οργανωμένο, με ωραίο κλίμα, που παίζει στο κορυφαίο πρωτάθλημα της χώρας».

- Πώς νιώθεις που επέστρεψες στη Βραζιλία;

«Νιώθω φανταστικά. Ήμουν αρκετά χρόνια μακριά από τη Βραζιλία και ευχόμουν να επιστρέψω και να αγωνιστώ στο πρωτάθλημα της Βραζιλίας. Είναι πραγματικά υπέροχο να βρίσκομαι στη Βραζιλία και να αγωνίζομαι με τις μεγάλες ομάδες της χώρας αλλά και της Λ. Αμερικής. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος».

- Μίλησέ μου για τη συνεργασία της Φορταλέζα με τη Novibet. Πόσο σημαντική είναι για την ομάδα σου;

«Είναι κάτι πολύ μεγάλο για τη Φορταλέζα. Είναι ο μεγαλύτερος χορηγός που είχε ποτέ η ομάδα και σίγουρα την κάνει ακόμα πιο δυνατή. Είναι πολύ καλό και η Φορταλέζα είναι πολύ χαρούμενη γιατί τη βοηθάει σε μεγάλο βαθμό».

- Έχεις μετανιώσει για οποιαδήποτε απόφαση και αν ναι, για ποια;

«Όχι δεν μετανιώνω για τίποτα. Σίγουρα όταν κοιτάω πίσω λέω ότι θα μπορούσα να έχω κάποιες διαφορετικές αντιδράσεις αλλά στο τέλος της μέρας, δεν μετανιώνω για τίποτα. Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο και έμαθα πολλά από όσα έζησα. Είμαι υπερήφανος για την ιστορία μου και όσα έχω πετύχει».

- Θα αντάλλαζες την ποδοσφαιρική σου καριέρα με κάτι άλλο;

«Σίγουρα όχι. Ήταν το όνειρο μου από μικρό παιδί. Κάθε φορά που πάω στην προπόνηση ή σε αγώνα λέω ότι ζω το όνειρο μου, ότι γεννήθηκα για να παίζω ποδόσφαιρο. Είμαι πραγματικά χαρούμενος και υπερήφανος. Δεν είναι εύκολο να γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Ακούς να λένε όλοι ότι η ζωή μας είναι υπέροχη και εύκολη. Δεν είναι όμως. Είναι πραγματικά δύσκολη και είμαι υπερήφανος που κατάφερα να παίξω στις μεγαλύτερες διοργανώσεις στον κόσμο. Και έχω ακόμα να ζήσω αρκετά στη Βραζιλία».

Φωτό credits: Χρήστος Ζοϊδης.