Πώς ήταν να είσαι πλούσιος πριν από 100 χρόνια: Πώς ζούσε το 1% της Δύσης πριν τη Μεγάλη Ύφεση (vid)

Πώς ήταν να είσαι πλούσιος πριν από 100 χρόνια: Πώς ζούσε το 1% της Δύσης πριν τη Μεγάλη Ύφεση (vid)

bet365

Τη δεκαετία του 1920, ο Δυτικός κόσμος βίωσε μια εποχή οικονομικής ευημερίας και κοινωνικοπολιτισμικών αλλαγών. Στα λεγόμενα «Κεραυνοβόλα Είκοσι», η Αμερική έλαμπε από αισιοδοξία, πλούτο και υπερβολή. Πίσω όμως από τις λάμψεις του Τζαζ, το 1% ζούσε έναν κόσμο σχεδόν παράλληλο.

Η δεκαετία του 1920 υπήρξε σύμβολο οικονομικής άνθησης και κοινωνικής αλλαγής για τη Δύση, κυρίως για τις ΗΠΑ. Η τεχνολογική πρόοδος, η βιομηχανική ανάπτυξη και η μαζική παραγωγή δημιούργησαν έναν νέο κόσμο ευκαιριών, διασκέδασης και... υπερβολής.

Με το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Αμερικάνοι μπορούσαν να κάνουν και πάλι όνειρα. Οι δείκτες της οικονομίας είχαν εκτοξευτεί, η ανεργία αφανιζόταν και η κουλτούρα των μέσων ενημέρωσης μεταμόρφωνε την καθημερινότητα. Όμως, η ευημερία δεν ήταν για όλους, βασικά σχεδόν για κανέναν...

Ο πλούτος είχε το δικό του... όνομα στις ΗΠΑ

Οι «filthy rich» (βρώμικοι πλούσιου), όπως είχε βγει το παρατσούκλι των πλουσίων, ήταν μία απροσπέλαστη κάστα για τη δεκαετία του '20. Οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι χρηματιστές συσσώρευαν τεράστιο όγκο περιουσιών, ενώ ο υπόλοιπος - και περισσότερος - κόσμος της Αμερικής ζούσε στο όριο.

Το 1928, ΜΟΛΙΣ το 1% των οικογενειών λάμβανε σχεδόν το 25% του συνολικού εισοδήματος της χώρας. Αντίθετα, το 90% των νοικοκυριών μοιραζόταν λίγο πιο πάνω απ' το μισό. Τα «πλούσια» ονόματα που ξεχώριζαν ήταν λίγα και αρκετά γνωστά: Χένρι Φορντ, Τζον Ντ. Ροκφέλερ, Τζ. Π. Μόργκαν.

 

Η «γέννηση» των πρώτων δισεκατομμυριούχων

Η έννοια του «δισεκατομμυριούχου» δεν υπήρχε πάντα, γεννήθηκε τότε. Ο Τζον Ντ. Ροκφέλερ θεωρείται ο πρώτος δισεκατομμυριούχος στην ιστορία, με περιουσία που το 1916 ξεπέρασε το 1 δις. δολάρια, που σήμερα θα έφτανε τα 30 δις. Αργότερα, ο Χένρι Φορντ τον συναγωνίστηκε στην κορυφή, μετατρέποντας το αυτοκίνητο σε μαζικό αγαθό και το εργοστάσιο σε αυτοκρατορία.

Πως ήταν η ζωή ενός πλουσίου στις ΗΠΑ

Οι Επαύλεις των Ονείρων

Όπως καταλαβαίνετε, οι πλούσιοι της εποχής δεν ζούσαν σε τίποτα τρώγλες, αλλά σε αρχιτεκτονικά αριστουργήματα. «Χρυσή Ακτή» του Long Island, επαύλεις του Park Avenue, Oheka Castle κλπ. Επιβλητικά κτήρια με δεκάδες υπηρέτες και υπηρεσίες που ξεχώριζαν σαν τη μύγα μες στο γάλα.

Οι απαγορεύσεις δεν... άγγιζαν τους πλουσίους: Οι τρόποι διασκέδασης

Παρά την Ποτοαπαγόρευση, οι ίδιοι δεν σταμάτησαν ποτέ να πίνουν. Ιδιωτικές λέσχες και speakeasies (παράνομα καταστήματα που πουλούσαν αλκοολούχα ποτά) γνώρισαν ραγδαία ανάπτυξη στα υπόγεια της Νέας Υόρκης.

Εκεί, οι «filthy rich» απολάμβαναν τη σαμπάνια και τα κοκτέιλ τους, υπό τη συνοδεία ζωντανής μουσικής (συνήθως τζαζ). Στο τραπέζι τους κυριαρχούσαν εκλεπτυσμένα πιάτα της γαλλικής κουζίνας, όπως τρούφες, χαβιάρι και διαφόρων ειδών επιδόρπια.

Η ελίτ των '20s διασκέδαζε σε κλειστά κλαμπ, χορούς και θεατρικές παραστάσεις Το Jekyll Island Club στη Τζόρτζια φιλοξενούσε μόλις 100 μέλη–οικογένειες, τα οποία αντιπροσώπευαν μόλις το 1/6 του παγκόσμιου πλούτου.

Μόδα και εικόνα: Είχαν στυλ οι Flappers και οι Gentlemen;

Η μόδα έγινε ένας τρόπος δήλωσης. Οι γυναίκες ονομάστηκαν και Flappers (επιπόλαια κοράσια), αφού φορούσαν μεταξωτά φορέματα με χάντρες, κοντές φούστες (κάτι εντελώς παράξενο για την εποχή, εξ ου και Flappers) και καπέλα cloche.

Απ' την άλλη, οι άνδρες, οι λεγόμενοι και Gentlemen, είχαν επιλέξει την αγγλική ραπτική, tweed (χοντρό, ανθεκτικό μάλλινο ύφασμα, γνωστό για την ιδιαίτερη πλέξη και τις πολύχρωμες κηλίδες του) και γούνινα παλτά.

Οι «ρόδες του πλούτου»: Πως μετακινούνταν στους δρόμους της Αμερικής

Η πολυτέλεια στους δρόμους είχε όνομα και δεν ήταν άλλο απ' τις Rolls-Royce, Packard και Duesenberg. Τα πολυκύλινδρα αυτοκίνητα των πλουσίων δεν ήταν απλώς μεταφορικά, ήταν κάτι το αδιανόητο για την εποχή και άλλη μία δήλωση ισχύος προς τα πιο χαμηλά στρώματα.

Το τέλος της «Λάμψης»: Η Μεγάλη Ύφεση και το Κραχ του '29

Το 1929, η Γουόλ Στριτ κατέρρευσε, παρασύροντας και τις χρυσές ζωές των πλουσίων. Η Μεγάλη Ύφεση (Κραχ) ισοπέδωσε περιουσίες, εργοστάσια και ζωές. Ακόμη και μεγιστάνες όπως ο Τσαρλς Σουάμπ πέθαναν χρεωμένοι.

Η εποχή της ανεμελιάς είχε τελειώσει. Από τις στάχτες της, θα γεννιόταν ένας πιο σκληρός, πιο συνειδητοποιημένος κόσμος.

ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ

Φόρτωση BOLM...