Η Ηλιάνα Μαυρομάτη στο Gazzetta: «Ο κόσμος της νύχτας διαθέτει μια δική του καθαρότητα» (vid)
- «Ο κόσμος ενδιαφέρεται να δει πώς δημιουργήθηκε, τότε, αυτή η φούσκα»
- «Το γυναικείο σώμα εξακολουθεί να είναι προς εκμετάλλευση»
Η νύχτα πάντα κάτι αφήνει στην καρδιά και στο μυαλό γι’ αυτό και θα μένει αιώνες παγωμένη. Το σίριαλ «Αυτή η νύχτα μένει» (στον Alpha, κάθε Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη στις 22:40) έχει την ατμόσφαιρα, την αίσθηση της νύχτας και της εποχής των λαϊκών 80’s. Η Ηλιάνα Μαυρομάτη υποδύεται τη λαϊκή τραγουδίστρια «Ζέτα» και δεν περνά απαρατήρητη, ξεχωρίζει. Η ταλαντούχα ηθοποιός μας μίλησε για την τηλεοπτική σειρά, τον ρόλο της και την εποχή του «παλιού ΠΑ.ΣΟ.Κ». Την ευχαριστούμε. [Οι φωτογραφίες είναι του Δημήτρη Τσιρόπουλου]
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να δεχτείς τον ρόλο της Ζέτας;
Ήταν η όλη συνθήκη της πρότασης. Το βασικότερο είναι η εμπιστοσύνη που έχω στον καλλιτεχνικό διευθυντή της σειράς, τον Σταύρο Στάγκο. Τον γνωρίζω πολλά χρόνια και έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν. Όταν, λοιπόν, επικοινώνησε μαζί μου και μου πρότεινε τη συγκεκριμένη δουλειά, μου περιέγραψε το πλαίσιο, είπα αμέσως ναι, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος.
Πώς δούλεψες τον ρόλο; Έκανες έρευνα για την εποχή, για τις τραγουδίστριες των νυχτερινών κέντρων;
Βέβαια! Κατ’ αρχάς διάβασα το βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή στο οποίο βασίζεται η σειρά. Ήθελα να μπω στο κλίμα της εποχής, της νύχτας, της επαρχίας και αυτής της δουλειάς. Η αλήθεια είναι ότι δίνει πολύ υλικό ο Αλεξανδρής. Το κάνει με γλαφυρό τρόπο, με χιούμορ, με σκληρότητα… Από κει και πέρα άκουσα τη λαϊκή μουσική εκείνης της περιόδου, παρακολούθησα την πορεία τραγουδιστών και πώς εξελίχθηκαν μέσα από τα μπουζούκια… Δεν ήταν, όμως, μόνο αυτά. Επειδή η σειρά αγγίζει και ένα κοινωνικό στοιχείο, διάβασα και για την εποχή του ΠΑ.ΣΟ.Κ, το οποίο κυβερνούσε τότε.
Το παλιό ΠΑ.ΣΟ.Κ
Ναι, του Τσοβόλα δώσ’τα όλα! Έπειτα ασχολήθηκα με το ψυχολογικό υπόβαθρο του χαρακτήρα.
«Ο κόσμος ενδιαφέρεται να δει πώς δημιουργήθηκε, τότε, αυτή η φούσκα»
Τη δεκαετία του ’80 δεν την έζησες, έτσι;
Όχι, οριακά την πρόλαβα. Μόνο αφηγήσεις έχω.
Το κομμάτι αυτό της δεκαετίας του ’80, τα «σκυλάδικα», είναι κοντά στην εποχή μας ή μοιάζει μουσειακό πια;
Δεν μπορώ να πω αν είναι επίκαιρο. Παρ’ όλα αυτά, από την ανταπόκριση του κοινού διαπιστώνω ότι υπάρχει μια αναπόληση, μια ανάγκη για τέτοιου τύπου διασκέδαση. Σίγουρα έχει ενδιαφέρον ο κόσμος για τη νύχτα της εποχής εκείνης.
Ίσως επειδή εκείνη τη δεκαετία ξεκινάει η εποχή της ευμάρειας
Ναι, η εποχή του ΠΑ.ΣΟ.Κ, της ευμάρειας, την πληθωρικότητας, της άνεσης…
Μετά, βέβαια, ήρθε η διάψευση με οδυνηρό τρόπο
Νομίζω ότι ο κόσμος ενδιαφέρεται να δει πώς δημιουργήθηκε, τότε, αυτή η φούσκα.
«Το γυναικείο σώμα εξακολουθεί να είναι προς εκμετάλλευση»
Οι άνθρωποι θεωρούσαν ότι τα δύσκολα είχαν περάσει. Είχαμε αφήσει πίσω χούντα, εμφύλιο…
Υπήρχε ανάγκη για ανάταση, κυρίως οικονομική αλλά και κοινωνική, πολιτισμική. Τα προηγούμενα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα και τότε δόθηκε μια ανάσα. Ο κόσμος, βέβαια, δεν μπορούσε να δει ότι αυτό θα είναι παροδικό.
Οι διαφορές του κόσμου της νύχτας με αυτόν της ημέρας ποιες είναι;
Ο κόσμος της νύχτας διαθέτει μια δική του καθαρότητα. Υπάρχουν κώδικες τιμής που ορίζουν τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Για μένα αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Υπάρχει, δηλαδή, το μαφιόζικο στοιχείο, όμως υπάρχει και ένα ηθικό πλαίσιο!
Στη σειρά φαίνεται καθαρά το σκληρό εργασιακό περιβάλλον για τις γυναίκες. Πώς πιστεύεις ότι το «δικαιολογούσαν» τότε;
Η μειονεκτική θέση της γυναίκας στο εργασιακό περιβάλλον και την κοινωνία είναι διαχρονικό πρόβλημα. Το γυναικείο σώμα εξακολουθεί να είναι προς εκμετάλλευση!
Ήταν συστημικό το θέμα;
Νομίζω ναι.
Στα πρώτα επεισόδια υπάρχει μια σκηνή με τον ιδιοκτήτη του νυχτερινού κέντρου, τον υποδύεται ο Βασίλης Μπισμπίκης, που λέει σε πελάτη που παρενοχλεί τραγουδίστρια πως όταν η κοπέλα λέει όχι, είναι όχι!
Πριν πω γι’ αυτό να επισημάνω ότι το όνομα του μαγαζιού –«Όνειρο»- είναι συμβολικό. Είναι, δηλαδή, μια νησίδα καθαρότητας μέσα στη βρομιά της νύχτας. Ο Στρατής, που υποδύεται ο Βασίλης, υπερασπίζεται τις γυναίκες που εργάζονται στο μαγαζί του. Δεν είναι κλασικό δείγμα ιδιοκτήτη μπουζουκιών της εποχής. Έχει μια πιο καθαρή στάση απέναντι στις γυναίκες και στους εργαζόμενους γενικότερα.
Το ανέφερα γιατί έκανε εντύπωση αυτή η στιγμή. Πολλοί απόρησαν λέγοντας «Πώς γίνεται τότε να ειπωθεί τέτοια κουβέντα από ιδιοκτήτη σκυλάδικου;»
Είναι ο χαρακτήρας του Στρατή έτσι. Ο Στρατής είναι ο βασικός ήρωας της σειράς και διαθέτει γνωρίσματα πιο ηρωικά.
Από τους άλλους χαρακτήρες ποιον χαίρεσαι να βλέπεις;
Ως θεατής δεν μπορώ να κρίνω γιατί δεν προλαβαίνω να δω τη σειρά. Μπορώ να σου πω ως συνάδελφος. Μου αρέσει να παρακολουθώ και να παίζω με την Κόρα Καρβούνη, να βλέπω την Άννα Μάσχα, τον Κώστα Μπερικόπουλο… Γενικά, το καστ είναι πολύ δυνατό, διαθέτει εξαιρετικούς ηθοποιούς. Είναι απόλαυση να τους παρακολουθείς, παλιού και νέους.
Να σημειώσω ότι η σειρά βασίζεται στο βιβλίο του Αλεξανδρή, δεν μεταφέρθηκε το βιβλίο στην τηλεόραση. Το αναφέρω γιατί νιώθω ότι υπάρχει παρανόηση γύρω απ’ αυτό το θέμα.
Ακριβώς! Το βιβλίο έχει σπαράγματα από τις εμπειρίες του Αλεξανδρή στη νύχτα και στην επαρχία. Δεν διαθέτει ιστορία που θα μπορούσαμε ατόφια να την οπτικοποιήσουμε. Έχουμε πάρει την ατμόσφαιρα, κάποια κομμάτια των χαρακτήρων του και πάνω σε αυτά φτιάξαμε την ιστορία μας.
