Το 1890 ο Αντόν Τσέχοβ, παρότι άρρωστος, αποφάσισε να ταξιδέψει μέχρι το αναλοτικότερο άκρο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, στο νησί Σαχαλίν, βόρεια της Ιαπωνίας. Στους 3 περίπου μήνες που έμεινε εκεί, έγραψε ένα από τα καλύτερα βιβλία του, που πήρε το όνομα του προορισμού του. Εκπληκτικές περιγραφές από την ζωή των εξόριστων, των απόκληρων.

Σήμερα, φυσικά, η εικόνα είναι διαφορετική. Το νησί έχει τόσο πλούσιο ορυκτό πλούτο, που η ανεργία υπολογίζεται κάτω από το 1%. Παρόλα αυτά, το πόσο μακριά από το συνηθισμένο είναι φαίνεται από το γεγονός ότι το ταξίδι επιτρέπεται μόνο στην μεγαλύτερη πόλη, καθώς για οποιοδήποτε άλλο σημείο του νησιού χρειάζεται ειδική άδεια από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας. Τον Μάιο του 2004 αποφασίστηκε η ίδρυση της ομάδας στην πρωτεύουσα Γιούζνα-Σαχαλίνσκα. Μετά από 10 χρόνια, λοιπόν, η Σαχαλίν πανηγύρισε την άνοδο στη 2η κατηγορία και έλαβε για πρώτη φορά επαγγελματικό status.

Οι Ρώσοι έζησαν για τα καλά στο πετσί τους τα ταξίδια στην Άπω Ανατολή, καθώς η Λουτς Ενέργκια το 1993 και από το 2006 μέχρι το 2008 έπαιξε στην πρώτη κατηγορία με έδρα το Βλαδιβοστόκ. Το Σαχαλίν, όμως, είναι ακόμη πιο μακρινό και αφιλόξενο μέρος. Τόσο μακρινό, που σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο η ομάδα χόκεϊ αγωνίζεται στο ασιατικό πρωτάθλημα με ομάδες από την Κίνα, την Ιαπωνία και τη Νότιο Κορέα!

Στο ξεκίνημα της σεζόν ο Ρομάν Μουν είχε συναντήσει τον γενικό αρχηγό της Σαχαλίν, Ίγκορ Μπελιάι στη Μόσχα λίγο πριν το ματς με την Χίμκι για λογαριασμό του Советский спорт. «Θυμάστε την ατάκα από την ταινία Transporter, "περπατάω λίγο, κοιμάμαι χάλια"; Ε, αυτό ήταν για μένα», είχε πει ο Ρώσος παράγοντας γελώντας, τη στιγμή που έπινε ήδη τον πέμπτο του καφέ. Βλέπετε, στις δύο τελευταίες εβδομάδες κοιμόταν μόλις για 4 ώρες τη μέρα.

Ο Μπελιάι είναι κάτι περισσότερο από γενικός αρχηγός για τον ρωσικό σύλλογο. Είναι ο άνθρωπος που χειρίζεται όλες τις μεταγραφικές υποθέσεις, εκείνος που κανονίζει όλα τα ταξίδια, εκείνος που φροντίζει να μην λείπει τίποτα από τους παίκτες. Κάνει από το σκάουτινγκ των αντιπάλων μέχρι τις συζητήσεις με τη λίγκα. Λίγες ημέρες πριν από εκείνη τη συνέντευξη η Σαχαλίν είχε ταξιδέψει μέχρι το Καλίνινγκραντ για την αναμέτρηση με την Μπάλτικα. Τις δύο πόλεις χωρίζουν ούτε λίγο ούτε πολύ 7.481 χιλιόμετρα, ενώ η διάρκεια της πτήσης ξεπερνά τις 14 ώρες!

Ο σύλλογος είχε την επιλογή να μην παίξει στη φυσική του έδρα, όμως αρνήθηκε να το κάνει και έμαθε να ζει στα δύσκολα. Σε συνεντεύξεις τους πριν από λίγες ημέρες ο πρόεδρος Αλεξέι Ιβάνοβιτς και ο γιατρός Κονσταντίν Ματσούτσιν μας έβαλαν στον κόσμο της Σαχαλίν, που μόνο εύκολος δεν είναι.

Από το στρες που προκαλούν τα τόσο μακρινά ταξίδια, μέχρι τον χρόνο αποθεραπείας και προσαρμογής που απλά δεν φτάνει, η διαχείριση είναι τελείως διαφορετική. «Το στρες είναι πολύ μεγάλο. Η προσαρμογή μας πρέπει να ξεκινήσει τουλάχιστον μία ημέρα πριν την αναχώρηση, όταν και ρυθμίζουμε τα ρολόγια μας στην ώρα του προορισμού μας, ώστε να συνηθίσουμε. Είμαι πάντα δίπλα στους παίκτες κατά τη διάρκεια της πτήσης και τους δίνω οδηγίες για το πότε πρέπει να φάνε και να κοιμηθούν. Προσέχω το φαγητό, ενώ είμαι πάντα εκεί για να συζητήσω μαζί τους, καθώς παίκτες όπως οι Αλεκσάντρ Σαμοχβάλοβ και Ανατόλι Τσιμπλόεβ είχαν στο παρελθόν τρομακτικές εμπειρίες με αεροπλάνα και χρειάζονται ιδιαίτερη μεταχείριση», σχολίασε ο Ματσούτσιν.

Φυσικά, το αεροπλάνο δεν είναι το μοναδικό μέσο μεταφοράς, καθώς για παράδειγμα στον δρόμο για το Ομσκ προτιμήθηκε η αποστολή να φτάσει μέχρι το Χαμπαρόβσκε αεροπορικώς, με τη διάρκεια του ταξιδιού μαζί με την αναμονή να φτάνει περίπου τις 5 ώρες, και στη συνέχεια πήρε το λεωφορείο, κάνοντας άλλες 22!

Ο σύλλογος ακολουθεί το παλαιότερο παράδειγμα της ΤΣΣΚΑ στο μπάσκετ. Οι Μοσχοβίτες φρόντιζαν να δείχνουν στους παίκτες τους, που είχαν φοβία με τις πτήσεις, εικόνες από την οικογένειά τους ή τα κατοικίδιά τους, προκειμένου να τους ηρεμούν. Εκτός αυτού, οι άνθρωποι της Σαχαλίν φροντίζουν να υπενθυμίζουν συχνά στους παίκτες πόσο ασφαλές μέσο μεταφοράς είναι το αεροπλάνο.

Τα προβλήματα δεν σταματάνε εκεί, καθώς η ομάδα είναι αναγκασμένη να αλλάζει κάθε χρόνο. Αυτό συμβαίνει διότι πολύ απλά κανένας δεν είναι διατεθειμένος να μείνει στο Σαχαλίν για παραπάνω από μία σεζόν. Σε σχέση με πέρυσι μόλις 7 παίκτες έχουν παραμείνει, ενώ το περασμένο καλοκαίρι ο Μπελιάι συναντήθηκε με περισσότερους από 70 υποψήφιους μεταγραφικούς στόχους μέσα σε 3 εβδομάδες!

Που να βρει χρόνο για ύπνο. Πριν ξεκινήσει η σεζόν είχε κάνει πρόταση και στον Χοχλόβ, προκειμένου να αναλάβει, όμως εκείνος έθεσε ως όρο η Σαχαλίν να αγωνίζεται μόνιμα στη Μόσχα... Μέχρι και σχεδόν όλοι οι αντίπαλοι προσφέρθηκαν να πληρώνουν τα έξοδα για τα ταξίδια της Σαχαλίν σε περίπτωση που αποφάσιζε να παίζει εκείνη στην... εξορία. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ντινάμο Αγίας Πετρούπολης, που αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, αναγκάστηκε να πάρει δάνειο μόνο και μόνο για να πληρώσει τα εισιτήρια (αγωνίζεται στις 12/04), όπως αποκάλυψε ο γενικός διευθυντής της Βαλεντίν Μπελάβιν.

«Στο νησί υπάρχουν 400.000 κάτοικοι. Μας λένε να φτιάξουμε το δικό μας σχολείο. Που θα βρούμε τα παιδιά; Έτσι, ψάξαμε να βρούμε παιδιά από άλλες περιοχές όπως το Βλαδιβοστόκ, το Χαμπαρόβσκε και το Ναχόντκε. Όμως καμία μητέρα δε θέλει να βλέπει το παιδί της να φεύγει», ήταν το σχόλιο του Μπελιάι σχετικά με τις απαιτήσεις της ομοσπονδίας. Βλέπετε, πριν από λίγο καιρό και με φόντο το Μουντιάλ του 2018 οι Ρώσοι αποφάσισαν να πάρουν κάποια μέτρα, προκειμένου να βγάλουν τη νέα γενιά ταλέντων, ώστε να διακριθούν στη διοργάνωσή τους.

Φυσικά, αυτά είναι απίθανο να αποδώσουν καρπούς σε τόσο μικρό διάστημα και ένας από τους νέους κανονισμούς θέλει τις ομάδες της πρώτης κατηγορίας να κλείνουν συμφωνίες με σχολεία (στα πρότυπα του γερμανικού μοντέλου), όμως εκείνες της δεύτερης να ιδρύουν τέτοια «ελίτ» σχολεία!

Δεν είναι, όμως, μόνο οι παίκτες της Σαχαλίν, που είναι αναγκασμένοι να προσαρμόζονται στη δύσκολη πραγματικότητα, αλλά και οι αντίπαλοι. Η υψηλή υγρασία στο νησί και το κλίμα δημιουργούν πολύ δύσκολες συνθήκες. «Την πρώτη φορά που έρχεσαι δεν μπορείς να αναπνεύσεις», τόνισε ο γκολκίπερ Σαμοχβάλοβ. Για τις φιλοξενούμενες ομάδες η προετοιμασία ξεκινάει από το αεροπλάνο, όπου οι παίκτες καλούνται να αναπνέουν λιγότερο οξυγόνο και συνεχίζεται με την προσγείωση, ακολουθώντας την ίδια τακτική.

Φτάνοντας στο τέλος της σεζόν η Σαχαλίν δίνει αγώνα επιβίωσης και βρίσκεται στο -3 από τη σωτηρία. Από το ξεκίνημα της σεζόν έχει ξεκινήσει ξανά η συζήτηση για δημιουργία δύο ζωνών (Δύση-Ανατολή) στη δεύτερη κατηγορία, καθώς 5 από τις 18 ομάδες φέτος θα έπαιζαν στην ανατολική περιφέρεια. Μέχρι τότε, όμως, ο σύλλογος της Άπω Ανατολής συνεχίζει τον δύσκολο αγώνα, έχοντας μάλιστα ανακοινώσει και τα πλάνα του για νέο στάδιο και προπονητικό κέντρο και συνεχίζει να ονειρεύεται...