Όπως στη ζωή, έτσι και στο ποδόσφαιρο δεν αποδίδεται πάντα δικαιοσύνη. Κάποιοι παίκτες παίρνουν περισσότερα απ’ όσα αξίζουν (τίτλους, χρήματα) και κάποιοι άλλοι ακριβώς το αντίθετο. Ενώ η αξία τους ήταν δεδομένη, εκείνοι παρέμειναν στη «σκιά» κάποιων συμπαικτών τους και δεν πήραν τη θέση που τους άξιζε στη συνείδηση του κοινού. Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω δεκάδα ποδοσφαιριστών.

Αλεσάντρο Κοστακούρτα
Ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία της Μίλαν, με πέντε κατακτήσεις κυπέλλου πρωταθλητριών. Ωστόσο, είχε την «ατυχία» να βρίσκεται μεταξύ... σπουδαιότερων «ροσονέρο». Φράνκο Μπαρέζι και Πάολο Μαλντίνι έκλεψαν τη δόξα από τον Κοστακούρτα, ο οποίος δικαιολογημένα (ή όχι) αισθάνεται ριγμένος σε αυτό το κομμάτι.

Ματίας Ζάμερ
Αν και λίμπερο (ξεκίνησε ως αμυντικός μέσος), ήταν καταλυτικός παράγοντας στην κατάκτηση του Euro 1996 από την εθνική Γερμανίας (MVP της διοργάνωσης) και του Τσάμπιονς Λιγκ από την Ντόρτμουντ, ένα χρόνο μετά. Μάλιστα, ήταν μόλις ο πρώτος αμυντικός, μετά τον τεράστιο Φραντς Μπεκενμπάουερ, που κατέκτησε τη «Χρυσή Μπάλα». Ωστόσο, εκείνη την εποχή ήταν στη «σκιά» άλλων σπουδαίων Γερμανών ποδοσφαιριστών, όπως ο Κλίνσμαν και ο Χέσλερ.

Γκάρι Νέβιλ
Μέλος της γενιάς του 1992 για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που όμως ποτέ δεν απέκτησε τη «λάμψη» του Γκιγκς, του Σκόουλς και πόσο μάλλον του Μπέκαμ. Ωστόσο, ο Γκάρι Νέβιλ ήταν σταθερή αξία στη δυναστεία της ομάδας του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και αναντικατάστατος στο δεξί άκρο της άμυνας. Αρχηγός για πολλά χρόνια της Γιουνάιτεντ, με την αξία να του να φαίνεται περισσότερο από την αποχώρησή του και μετά, παρά κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Από τότε που έφυγε, μέχρι και σήμερα, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν έχει καταφέρει να καλύψει την «τρύπα» στη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα.

Μάσιμο Αμπροζίνι
Όλα τα «φώτα» έπεφταν πάνω στον Πίρλο (κυρίως), στον Γκατούζο και τον Ζέεντορφ, όμως και ο Ιταλός χαφ δικαιούται μεγάλο μερίδιο στις επιτυχίες της Μίλαν την προηγούμενη δεκαετία. Πάντοτε αξιόπιστος στα 18 χρόνια του στους «ροσονέρι». Ένας ποδοσφαιριστής με τέτοια μακρά παρουσία σε μία τόσο μεγάλη ομάδα και ταυτόχρονα υπαρχηγός της (πίσω από τον Μαλντίνι) δε γίνεται να μην αξίζει πολλά.

Πίπο Ινζάγκι
Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον είχε πει γι’ αυτόν πως «έχει γεννηθεί σε θέση οφσάιντ». Επίσης, ήταν ένας ποδοσφαιριστής, χωρίς μεγάλη ταχύτητα ή ιδιαίτερη τεχνική κατάρτιση. Ωστόσο, είχε την οξυδέρκεια να βρίσκεται πάντα στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή, ώστε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμη και πάνω στη γραμμή.

Μίροσλαβ Κλόζε
Είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων με 16 τέρματα, ξεπερνώντας ακόμη και το μεγάλο Ρονάλντο. Επίσης, είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Γερμανίας, με 71 γκολ. Ωστόσο, ποτέ δεν άνηκε στην ελίτ των επιθετικών, ούτε γινόταν ποτέ ιδιαίτερος μεταγραφικός ντόρος γύρω από το όνομά του, παρά την «ερωτική» του σχέση με τα δίχτυα.

Ντιρκ Κάουτ
Ένας από τους πιο εργατικούς και αφοσιωμένους ποδοσφαιριστές της γενιάς του, που θυσιαζόταν για χάρη της ομάδας. Ίσως το τελευταίο να είναι και ο λόγος που ο Ολλανδός δεν έγινε ποτέ σταρ, ούτε στην εθνική του ομάδα, ούτε στην Λίβερπουλ. Επιθετικός με αξία ανεκτίμητη, όμως η ικανότητά του (και η θέλησή του) να αγωνίζεται ακόμη και δεξιός οπισθοφύλακας τον άφησε στη «σκιά» των υπολοίπων.

Τόμας Μίλερ
Έχει την «ατυχία» να αγωνίζεται στην Μπάγερν Μονάχου την εποχή του Ρόμπεν, του Ριμπερί και του Λεβαντόφσκι. Αν και ποτέ του δεν ήταν ο σταρ πρώτης γραμμής, ωστόσο φώναζε πάντα «παρών» στα σημαντικά ραντεβού, πετυχαίνοντας ουκ ολίγες φορές γκολ τίτλων ή προκρίσεων. Το «ξύλινο» και καθόλου φαντεζί στυλ παιχνιδιού του, ακόμη και η «αντιεμπορική» εξωτερική του εμφάνιση, αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες... λάμψης για τον Τόμας Μίλερ.

Φίλιπ Λαμ
Ο Πεπ Γκουαρδιόλα έχει πει για εκείνον πως «είναι ο πιο έξυπνος παίκτης που έχω δει στη ζωή μου και μπορεί να αγωνιστεί και στις... 11 θέσεις». Πράγματι, ο Λαμ μπορούσε να αγωνιστεί με την ίδια ευκολία σε 4-5 διαφορετικές θέσεις μέσα στο γήπεδο, ενώ ήταν αρχηγός της Μπάγερν και της εθνικής Γερμανίας σε όλες τις πρόσφατες επιτυχίες τους. Αν και μικρός στο... μάτι, ο Λαμ ενέπνεε μεγάλο σεβασμό στους συμπαίκτες του μέσα στα αποδυτήρια, αν και ποτέ δεν ήταν ο «σταρ» στην ομάδα.

Σέρχιο Μπουσκέτς
Πρόκειται για τον ποδοσφαιριστή, που έβγαλε από την ενδεκάδα της Μπαρτσελόνα τον Γιάγια Τουρέ και από την ενδεκάδα της εθνικής Ισπανίας τον Μάρκος Σένα. Για χάρη του, ο Μασεράνο έχει οπισθοχωρήσει στη θέση του κεντρικού αμυντικού. Παρόλα αυτά, δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει τη «λάμψη» που αντιστοιχούσε στις ικανότητές του, καθώς πάντοτε βρισκόταν στη «σκιά» του Τσάβι και του Ινιέστα.