Αξίζει και η Ελλάδα αυτή την φωτογραφία
Κάντε το εικόνα. Τελικός Κυπέλλου μεταξύ δύο εκ των τεσσάρων του ελληνικού Big 4 (δεν χρειάζονται περαιτέρω διευκρινίσεις) και ο αρχηγός της ηττημένης ομάδας μένει στον αγωνιστικό χώρο για ΟΛΗ την απονομή στη νικήτρια αντίπαλο, αλλά και στα πανηγύρια των ποδοσφαιριστών αυτής. Αδύνατο ε;
Και όμως, έλαβε χώρα στον πρώτο τελικό στα 119 χρόνια ιστορίας του Κυπέλλου Ισπανίας μεταξύ των δύο μεγάλων αντιπάλων στην χώρα των Βάσκων. Ο αρχηγός της Αθλέτικ Μπιλμπάο, Ίκερ Μουνιαΐν, έμεινε μέχρι το τέλος της απονομής στην Ρεάλ Σοσιεδάδ, παρ' οτι η ομάδα του έχει 37 (!) χρόνια να κατακτήσει έναν μεγάλο τίτλο (μικρή η παρηγοριά δύο Σούπερ Καπ), μετράει τέσσερις διαδοχικούς χαμένους τελικούς και έχασε από την άσπονδη γειτόνισσα.
Η αντιπαλότητα (όχι εχθρότητα) μεγάλη, αλλά ο (αυτό)σεβασμός ακόμα μεγαλύτερος. Ο Μουνιαΐν, ο οποίος παίζει στην Αθλέτικ από τα 13 του, ακούμπησε το Κύπελλο κατά την είσοδό του (θεωρείται γρουσουζιά, αλλά ιστορικά έχει πολλές εξαιρέσεις). Στο φινάλε, έκρινε ότι έπρεπε να πιει μέχρι τέλους το πικρό ποτήρι, τιμώντας πρωτίστως το κύρος και την ιστορία του συλλόγου του, του (προ)τελευταίου που έβαλε διαφήμιση στο μπροστινό μέρος της φανέλας (τελευταία η Μπαρτσελόνα) και, μέχρι σήμερα, αποτελείται ΜΟΝΟ από ποδοσφαιριστές του Μπιλμπάο ή των γύρω (βασκικών) περιοχών.
Η προεδρική αγκαλιά και τα συγχαρητήρια του «προδότη»
Την Αθλέτικ, όμως, δεν εκπροσώπησε μόνο ο Μουνιαΐν στην τελετή της απονομής. Ο μεγάλος γκολτζής των Λιονταριών, Αρίτς Αντούριθ, ο οποίος θα είχε παίξει στον τελικό αν αυτός διεξάγονταν πέρυσι (μεσολάβησε η αποχώρησή του από την αγωνιστική δράση), έμεινε στον αγωνιστικό χώρο και έδωσε συγχαρητήρια σε όλους τους παίκτες της Σοσιεδάδ.
Στα επίσημα, ο πρόεδρος της Αθλέτικ, Αϊτόρ Ελιθέγκι, παρά την πίκρα του, δεν δίστασε να αγκαλιάσει τον ομόλογό του στη Σοσιεδάδ, Γιοκίν Απεριμπάι, σε μια κίνηση που αποτελεί παράδειγμα για προέδρους εντός και, κυρίως, εκτός ισπανικών συνόρων (αν με εννοείτε τι εννοώ...).
Ο Απεριμπάι, όμως, δέχθηκε ένα άλλο «μπράβο» που πιθανόν να μην περίμενε. Ο Ίνιγο Μαρτίνεθ, με τον οποίο είχε τρία χρόνια να ανταλλάξει μια κουβέντα, κατάπιε την στενοχώρια του και του έδωσε συγχαρητήρια για την πρώτη κούπα μετά από 34 χρόνια.
Hoy se cierra un círculo. Tu espantada permitió hacerse un hueco en el equipo a Robin, el mejor central sobre el césped hoy.
— Andoni Otxotorena (@andoniotxo_) April 4, 2021
Aunque lo que hiciste no tiene perdón, estoy también hay que contarlo. Iñigo Martínez, yendo a felicitar a Aperribay. pic.twitter.com/1ZMMcrWZVU
Ο παίκτης, δηλαδή, που τον Ιανουάριο του 2018 άφησε την Σοσιεδάδ για να πάει στην Αθλέτικ και, στην παρουσίασή του από τα Λιοντάρια, είχε πει ότι «ήρθα σε μια μεγάλη ομάδα και εδώ δεν αρκεί να τερματίζεις στην μέση της βαθμολογίας».
Ο «προδότης», όπως τον βλέπουν στο Σαν Σεμπαστιάν, υπέπεσε στο πέναλτι που έκρινε τον τελικό (πως τα φέρνει η πουτ@@@ η ζωή...), είχε την μοναδική καλή ευκαιρία για γκολ της Αθλέτικ και είδε τους πρώην συμπαίκτες του να σηκώνουν τρόπαιο, κάτι που δεν μπόρεσε να κάνει εκείνος, αν και ελπίζει να... ρεφάρει το μεθεπόμενο Σάββατο (17/4) κόντρα στη Μπαρτσελόνα και στο ίδιο γήπεδο.
Τα παιδιά του Θουμπιέτα
Ο Ίνιγο Μαρτίνεθ ήταν ένας από τους οκτώ ποδοσφαιριστές που πήραν μέρος στον τελικό του Ολυμπιακού Σταδίου της Σεβίλλης και έχουν περάσει από το πλούσιο φυτώριο του Θουμπιέτα. Τα τμήματα υποδομής της Ρεάλ Σοσιεδάδ, τα οποία δεν έχουν την προβολή του Λεθάμα (φυτώριο της Αθλέτικ) ή της Μασία (φυτώριο της Μπαρτσελόνα), αλλά βγάζουν συνεχώς και συστηματικά μεγάλα ταλέντα.
Στην ενδεκάδα της, η νέα Κυπελλούχος Ισπανίας είχε τέσσερα «προϊόντα» του Θουμπιέτα (Γκοροσάμπελ, Θουμπέλδια, Θουμπιμέντι και Ογιαρθάμπαλ), άλλα τρία μπήκαν ως αλλαγή (Γκεβάρα, Μπαρενετσέα, Ελουστόντο), ενώ ένα όγδοο, αν και κουτσαίνοντας λόγω τραυματισμού, φόρεσε την εμφάνιση και σήκωσε το τρόπαιο ως πρώτος αρχηγός της ομάδας (Ιγαραμέντι).
Υπήρξε, όμως, και ένατος εκπρόσωπος του Θουμπιέτα, ο οποίος δεν έπαιξε ούτε λεπτό, ήταν όλη την ώρα στην άκρη του πάγκου και ήταν καθοριστικός για την κατάκτηση του τίτλου. Ο λόγος για τον προπονητή Ιμανόλ Αλγουαθίλ, ο οποίος τον Δεκέμβριο του 2018 ανέλαβε ως υπηρεσιακός αντί του Άντερ Γκαριτάνο, δήλωνε ευθαρσώς ότι «εγώ δεν κάνω γι' αυτή την δουλειά», αλλά διέψευσε (και) τον εαυτό του, κέρδισε με το σπαθί του την μονιμοποίηση και οδήγησε την ομάδα της καρδιάς του στον πρώτο τίτλο από το 1987 (και πάλι Κύπελλο), λίγους μήνες δηλαδή προτού μπει στα τμήματα υποδομής της Σοσιεδάδ.
Τελευταίος, αλλά σε καμία περίπτωση έσχατος, ο αρχηγός στον τελικό και σκόρερ του ιστορικού γκολ. Ο Μίκελ Ογιαρθάμπαλ (αριστερά στη παραπάνω φωτό) γεννήθηκε για να παίξει στην Ρεάλ Σοσιεδάδ, την φανέλα της οποίας φορούσε από πιτσιρικάκι, κάνοντας όνειρα ότι θα φτάσει μέχρι την πρώτη ομάδα.
Από τα 14 του στο Θουμπιέτα, έμελλε οκτώ χρόνια αργότερα να πετύχει το πιο σημαντικό γκολ της καριέρας και της ζωής του. Παρ' ότι προέρχονταν από δύο διαδοχικά χαμένα πέναλτι, όντας μέχρι τότε απόλυτα εύστοχος, πήρε την μπάλα, την έστειλε στα δίχτυα της Αθλέτικ και έκανε πραγματικότητα το όνειρο του.
@mikel10oyar ha sido el héroe de la @RealSociedad
@albertoowono: "No era sencillo lanzar ese penalti después de haber fallado los tres últimos"
#DirectoGolCopa pic.twitter.com/zBVY5CZCyF— DirectoGol (@DirectoGol) April 3, 2021
Αλλά και το όνειρο εκατοντάδων χιλιάδων συν – οπαδών του, οι οποίοι δεν μπόρεσαν λόγω της πανδημίας να πάνε στην Σεβίλλη, αλλά βγήκαν στα μπαλκόνια του Σαν Σεμπαστιάν και πανηγύρισαν έναν τίτλο – λύτρωση. Το όνειρο του βετεράνου δημοσιογράφου του ραδιοφωνικού σταθμού «Cadena Cope», Μάουρι Ιδιάκεθ, ο οποίος κλαίγοντας στον αέρα έλεγε ότι «στα 58 μου δεν πίστευα πως θα ζούσα ξανά κάτι τέτοιο και τώρα μπορώ να πεθάνω ήσυχος».
Huge emotion from Mikel Oyarzabal, on-field Captain of the victorious @RealSociedadEN team in tonight’s Copa del Rey final. #Zorionak #txuriurdin #prideofplace pic.twitter.com/JbijagvBDD
— JM (@Maoilmordha) April 3, 2021
Ο ίδιος ο Μίκελ συγκλόνισε με τα δάκρυα του μετά το τέλος του αγώνα και της συνειδητοποίησης του τι είχε καταφέρει, αφιερώνοντας τον τίτλο στην οικογένεια και τους φίλους του που δεν ήταν δίπλα του, αλλά κυρίως για όσους έφυγαν από την ζωή, εξαιτίας του καταραμένου Covid-19. Zorionak Txapeldun (συγχαρητήρια πρωταθλητή στα βάσκικα)!
Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Marca
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αθλ. Μπιλμπάο – Ρ. Σοσιεδάδ 0-1: Κούπα – λύτρωση, 34 χρόνια μετά! (vid)
Ρεάλ Σοσιεδάδ: Τρελάθηκε ο προπονητής στη συνέντευξη Τύπου μετά το Κύπελλο (vid)
Μπιλμπάο: Ο Μουνιαΐν έδειξε σεβασμό παρακολουθώντας τη στέψη της Σοσιεδάδ! (vid)
