• Η «ΙΣΠΑΝΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ
• ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ... ΜΙΖΕΡΙΑΣ

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο δεν μένει πια εδώ, ο Λιονέλ Μέσι δεν είναι αυτός που ήταν (μην κρυβόμαστε...) και οι παραδοσιακοί Ισπανοί γκολτζήδες μεγάλωσαν (Άλβαρο Νεγρέδο, Ρομπέρτο Σολδάδο) ή σταμάτησαν (Νταβίδ Βίγια, Φερνάντο Τόρες).

Την περασμένη δεκαετία, η ισπανική La Liga ήταν το πιο παραγωγικό και, πιθανότατα, πιο θεαματικό από τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία).

Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις πλέον, κύριε Χαβιέρ Τέμπας (πρόεδρος της Λίγκας), αφού το ισπανικό πρωτάθλημα συμπλήρωσε ένα χρόνο που είναι το πιο φτωχό στο σκοράρισμα.

Σταδιακά, η παραγωγικότητα στην La Liga πέφτει σταθερά, με την απουσία του κόσμου από τα γήπεδα λόγω της πανδημίας του κορονοϊού να κάνει ακόμα πιο έντονη αυτή την «ξηρασία». Δεν είναι τυχαίο ότι, πριν από λίγες ημέρες, το ισπανικό έκλεισε 365 ημέρες (και βάλε) ως το πρωτάθλημα με τα λιγότερα γκολ ανά αγώνα σε όλες τις μεγάλες λίγκες.

Η «ΙΣΠΑΝΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ

Από την σεζόν 2008-09 μέχρι και την 2018-19, το «Χρυσό Παπούτσι» του πρώτου σκόρερ στην Ευρώπη κατέληγε στην μεγαλύτερη χώρα της Ιβηρικής Χερσονήσου, αφού το μοιράστηκαν Μέσι (έξι), Κριστιάνο (τρία) και Ντιέγο Φορλάν (ένα), με μοναδική εξαίρεση τον Λουίς Σουάρες, ο οποίος όμως ως παίκτης της Λίβερπουλ μοιράστηκε την διάκριση με το «CR7», ενώ πήρε και ένα με την φανέλα της Μπαρτσελόνα.

Ο Πορτογάλος σούπερ σταρ μετακόμισε από την Ρεάλ Μαδρίτης στην Γιουβέντους και, παρ' ότι ο Τέμπας υποστήριξε ότι η απουσία του δεν φάνηκε (εντάξει, μας έπεισες...), πέρυσι ο Κριστιάνο άγγιξε το «Χρυσό Παπούτσι», το οποίο πήρε εντέλει ο Τσίρο Ιμόμπιλε της Λάτσιο.

Η ιταλική Serie A έχει αλλάξει φιλοσοφία και δυναμική, αφού η ποδοσφαιρική της κουλτούρα βίωσε μια εντυπωσιακή μεταμόρφωση τα τελευταία χρόνια και, πλέον, καμαρώνει ως το πιο παραγωγικό πρωτάθλημα της Ευρώπης.

Γκολ ανά αγώνα (Πηγή: El Pais)

Φέτος, λοιπόν, έχει να επιδείξει 3,4 γκολ και 25,4 συνολικές τελικές προσπάθειες ανά αγώνα, ούσα πρώτη στην σχετική κατηγορία. Ακολουθεί η γερμανική Bundesliga με 3,2 γκολ και 25,2 προσπάθειες, η αγγλική Premier League (3,1 και 24) και η γαλλική Ligue 1 (2,8 και 23,2). Τελευταία και καταϊδρωμένη, η La Liga (2,4 και 21,1).

Τελικές προσπάθειες ανά αγώνα (Πηγή: El Pais)

Ο Ντεμέτριο Αλμπερτίνι, μέλος της ιταλικής ομοσπονδίας και σπουδαία με καριέρα ως ποδοσφαιριστής, εξηγεί για την... ισπανοποίηση της Ιταλίας ότι «τώρα στην Ιταλία σημειώνονται περισσότερα γκολ για δύο λόγους».

Ποιοι είναι αυτοί; «Οι διαιτητές σφυρίζουν πλέον περισσότερα πέναλτι λόγω του VAR. Και, συν τοις άλλοις, το ιταλικό ποδόσφαιρο συνηθίζει να παίζει λίγο πιο ανοιχτά, όπως γίνεται στην Ισπανία (σ.σ. όχι τόσο πλέον) και στην Αγγλία. Πιστεύω ότι ο βασικός λόγος είναι η αλλαγή νοοτροπίας των ποδοσφαιριστών» προσθέτει.

«Πρώτον, γιατί στην Serie A υπάρχουν πολλοί ξένοι που θέλουν να παίξουν περισσότερο στην επίθεση. Και δεύτερον, γιατί έχει αλλάξει η νοοτροπία των Ιταλών ποδοσφαιριστών, σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες. Δεν είμαστε πλέον τόσο αμυντικοί. Το βλέπεις στην εθνική ομάδα. Παίζουν διαφορετικό ποδόσφαιρο σε σχέση με αυτό που εγώ έπαιζα, υπάρχουν πολλοί μικροκαμωμένοι μέσοι, όπως ο Βεράτι ή ο Μπαρέλα, που θέλουν να ελέγχουν την μπάλα και να την κυκλοφορούν πολύ» συμπληρώνει ο Αλμπερτίνι.

ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ... ΜΙΖΕΡΙΑΣ

Ποτέ μέσα στον αιώνα δεν υπήρχαν λιγότεροι από τρεις γκολτζήδες της La Liga στην λίστα των είκοσι κορυφαίων σκόρερ στην Ευρώπη. Παρ' ότι η φετινή σεζόν μετράει μόλις τέσσερις μήνες ζωής, στην λίστα του «Χρυσού Παπουτσιού», ο πρώτος σκόρερ της La Liga εμφανίζεται στην... 82η (!) θέση και είναι ο Μίκελ Ογιαρθάμπαλ της εξαιρετικής Ρεάλ Σοσιεδάδ, με μόλις έξι γκολ.

Και δεν είναι τυχαία η παρουσία του, αφού η ομάδα του Σαν Σεμπαστιάν είναι μια από τις λίγες στην πρώτη κατηγορία που ποντάρει ξεκάθαρα στο μοντέλο του 4-3-3 που καθιέρωσε η κορυφαία Μπαρτσελόνα όλων των εποχών, η οποία υπήρξε και η ραχοκοκαλιά της πρωταθλήτριας κόσμου και δις πρωταθλήτριας Ευρώπης, Ισπανία.

Η Ρεάλ Σοσιεδάδ έχει την καλύτερη επίθεση με είκοσι γκολ και, βεβαίως, οδηγεί την βαθμολογία της La Liga, με τον προπονητή Ιμανόλ Αλγουαθίλ να έχει ως σημείο αναφοράς την επίθεση και όχι την άμυνα, όπως ξεκάθαρα κάνει ο Ζινεντίν Ζιντάν στην Ρεάλ Μαδρίτης, παρ' ότι διαθέτει πλούσιο ταλέντο στο ρόστερ της Βασίλισσας, ή λόγω φιλοσοφίας ο Ντιέγο Σιμεόνε στην Ατλέτικο.

Ακόμα και η Μπαρτσελόνα, με τον Ρόναλντ Κούμαν πλέον στο τιμόνι, επιλέγει το πιο συντηρητικό 4-2-3-1. Η ίδια, άλλωστε, «φταίει» για την αλλαγή πολλών ομάδων, οι οποίες δούλεψαν κυρίως για να μάθουν πως θα αντιπαραταχθούν στην επιθετική δύναμη των μεγάλων, ξεχνώντας πως να γίνουν δημιουργικές οι ίδιες.

Αυτή η... μίζερη προσέγγιση τείνει να καθιερωθεί, έστω και αν υπάρχουν ομάδες που θέλουν την μπάλα και να παίζουν επιθετικά, όπως η Ρεάλ Σοσιεδάδ ή η Βιγιαρεάλ. Ο Μαρθελίνο Γαρθία Τοράλ, ο οποίος πέρασε και από τον πάγκο της τελευταίας, θεωρεί ότι, εξαιτίας της απουσίας φιλάθλων λόγω κορονοϊού, οι παίκτες είναι πιο στατικοί και υπάρχουν αγώνες που μοιάζουν με προπονήσεις.

Προσέγγιση, κορονοϊός και... ανούσια πάσα. Πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, ο μέσος όρος μεταβιβάσεων ανά αγώνα στην La Liga ήταν 820 και, έκτοτε, ανέβηκε σταδιακά έως τις 870. Πάσες, όμως, χωρίς αποτέλεσμα, πολύ παράλληλο παιχνίδι και όλο λιγότερο κάθετο, με αποτέλεσμα να μειώνονται οι ευκαιρίες και, βεβαίως, τα γκολ.

«Στην Ισπανία υπάρχει μια τάση για πολύ πάσα, χωρίς να ψάχνει το κάθετο παιχνίδι» λέει σχετικά ο αθλητικός διευθυντής του Αμβούργου, Γιόνας Μπολντ, επισημαίνοντας την αναγκαιότητα για κάθετο παιχνίδι, αφού οι περισσότερες επιθέσεις προκαλούν και την κούραση της άμυνας, η οποία αποδιοργανώνεται πιο εύκολα, με αποτέλεσμα να έρχονται και τα γκολ.

Βάλτε όλα τα παραπάνω και προσθέστε την απώλεια ταλέντου με την αποχώρηση παικτών όπως ο Νεϊμάρ, ο Κριστιάνο, ο Ουισάμ Μπεν Γιεντέρ ή ο Ροδρίγο, για τον αποκαρδιωτικό ορίζοντα που προδιαγράφεται για την μέχρι πρότινος κραταιά La Liga. Με την άδεια, βεβαίως, της Premier League πάντα...