• Η ΠΙΟ ΦΟΡΜΑΡΙΣΜΕΝΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ RESTART ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
• Ο ΟΡΘΑΝΟΙΧΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΒΑΝΤΑΖ ΕΠΙ ΤΗΣ ΠΑΡΙ
• Η ΑΠΕΙΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΤΡΟΜΑΖΕΙ

«Το Μπέργκαμο και οι άνθρωποι του προηγούνται από την ομάδα. Πρόεδρε Περκάσι, το ιστορικό μακελειό στην πόλη μας αξίζει μια ανάλογα μοναδική και ιστορική απόφαση. Το πιο πιθανό για την Αταλάντα είναι η σεζόν να τελειώσει εδώ. Μπορεί να μην είναι ρεαλιστικό, αλλά θέλω να σκέφτομαι ότι η Αταλάντα είναι παράδειγμα για όλους σε αυτόν τον πόλεμο, ανεξάρτητα από ό,τι πουν οι αρχηγοί του αθλήματος. Απλά σκεφτείτε πόσους υποστηρικτές της Αταλάντα πήρε μακριά αυτός ο ιός. Το να πιστεύουμε ότι η επιστροφή στους αγώνες ισοδυναμεί με επιστροφή στην κανονικότητα, θα σήμαινε ότι δεν σεβόμαστε εκείνους που έκλαψαν και έδωσαν τη ζωή τους για το Μπέργκαμο. Υπάρχει πάντα χρόνος για να επιστρέψει η Αταλάντα και μια μέρα θα πάρουμε σίγουρα το Σκουντέτο. Αλλά προς το παρόν, το να πανηγυρίζουμε για ένα γκολ του Παπού Γκόμες δεν έχει πια νόημα».

Όταν ο Κλαούντιο Γκαλιμπέρτι, ηγετικό μέλος της Curva Nord, έγραφε αυτά τα λόγια στην επιστολή του προς τον πρόεδρο της Αταλάντα, Αντόνιο Περκάσι, το Μπέργκαμο είχε απλώσει πάνω του τον πένθιμο μανδύα και θρηνούσε για τα δεκάδες χιλιάδες θύματα του κορονοϊού στην ευρύτερη περιοχή της Λομβαρδίας. Έξω από το «Azzuri D’Italia», από τα στέκια των οργανωμένων, από τις νοσοκομειακές μονάδες που πάσχισαν να αντιμετωπίσουν το «τέρας» του Covid-19, φυσούσε ο απόβλητος αέρας της μεγαλύτερης υγειονομικής κρίσης της 100ετίας, στο ευρωπαϊκό της επίκεντρο. Μιας κρίσης από την οποία χάθηκαν κάμποσοι αυθεντικοί Τιφόζι του συλλόγου.

Ξαφνικά, το «Κάλτσο» πέρασε σε δεύτερη μοίρα και η ενασχόληση με το στολίδι του Μπέργκαμο, την Αταλάντα έμοιαζε μάταιη υπόθεση. Για τους οργανωμένους οπαδούς της, η συνέχιση της σεζόν στο ιταλικό πρωτάθλημα ισοδυναμούσε με προσβολή στους νεκρούς. Το αίτημα για να μην κατέβει στα εναπομείναντα παιχνίδια ήταν η φυσική απόρροια ενός πληγωμένου μικρόκοσμου, σαν το πρώτο από τα πέντε στάδια του πένθους. Η άρνηση, το πέρασμα της σκυτάλης στον θυμό, πολύ μακριά καν από τη διαπραγμάτευση.

Τρεις μήνες αργότερα, η φράση «επιστροφή στην κανονικότητα» φαντάζει ακόμα παράταιρη για τους απανταχού Μπεργκαμάσκι. Τα επαρκή βήματα μέχρι το τελικό στάδιο της αποδοχής, όμως, διανύονται, αργά και σταθερά. Ο πνεύμονας του Μπέργκαμο δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδιος, αλλά η ελπίδα για το αύριο παρέχεται εκ νέου, διαρκώς, έστω και… κεκλεισμένων των θυρών.

Από τα 23 ενεργά μέλη της Αταλάντα, από τον αγαπημένο «Προφεσόρε» τους, Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι, οι οποίοι υψώνουν τα Νερατζούρι λάβαρα, στο ποδοσφαιρικό, αυτή τη φορά, επίκεντρο της Γηραιάς Ηπείρου και έχουν το όνειρο, τις ρεαλιστικές βλέψεις και την στήριξη των ουδέτερων για να καρφώσουν τη σημαία τους στην απόλυτη κορυφή.

Μπορεί οι οπαδοί της να μην έχουν αξιωθεί ακόμη να επιστρέψουν στις θέσεις τους στην κερκίδα, όμως, το ποδοσφαιρικό υπερθέαμα που παράγει το σύνολο, μια και δυο φορές την εβδομάδα, τους χαρίζει ανεκτίμητη υπερηφάνεια.

Η Αταλάντα, αμιγώς ως συμμετέχουσα στις ποδοσφαιρικές διοργανώσεις της σεζόν, δεν άφησε καμία συγκυρία να επηρεάσει την πορεία της, που ήταν ήδη υπερβατική πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας. Μια από τις πιο απολαυστικές ομάδες να παρακολουθεί κανείς, εξελίσσεται στο πέρας των τελευταίων εβδομάδων σε κλαμπ πρωταθλητισμού, δείχνει άτρωτη, κυνηγάει όλους τους διαθέσιμους στόχους σε Ιταλία και Ευρώπη και πλέον βρίσκει μπροστά της το πιο ανοιχτό μονοπάτι που θα μπορούσε να προσδοκά, για να κορυφώσει την παρθενική διαδρομή της στο Champions League.

Η ΠΙΟ ΦΟΡΜΑΡΙΣΜΕΝΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ RESTART ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Η συνειδητοποίηση για το φετινό «ποιόν» της Αταλάντα είχε έρθει πολύ πριν από την αναστολή της δράσης. Για αυτό φρόντισαν οι τακτικές παραστάσεις στη φάση των ομίλων, εκεί που σύστησε το αριστουργηματικό, αλέγρο της παιχνίδι με το ευρύ κοινό και φυσικά ο μεγάλος περίπατος απέναντι στη Βαλένθια, που σηματοδότησε το 1/1 στην ιστορία της σε προκρίσεις από τα νοκ-άουτ. Αυτό που κάνει, όμως, η ομάδα του Γκασπερίνι από τις 21 Ιουνίου κι έπειτα, παραπέμπει σε βασικό διεκδικητή του Scudetto.

The year of Atalanta pic.twitter.com/3STKhGLWt9

— Italian Football TV (@IFTVofficial) July 9, 2020

Πολύ περισσότερο, στην μοναδική ομάδα του Top-5 που μετράει το απόλυτο νικών, μαζί με την Ρεάλ Μαδρίτης. Η αληθινή Βασίλισσα, όμως, στην προκειμένη είναι η Αταλάντα του 6Χ6 νικών, των 15 γκολ στις έξι αυτές αναμετρήσεις, των 7 διαφορετικών σκόρερ, του Ζαπάτα, του Γκόσενς και του Μουριέλ του ενός γκολ ανά 47,5 αγωνιστικά λεπτά. Των σπουδαίων ανατροπών, όπως αυτής κόντρα στη Λάτσιο, που σήμανε και το έμμεσο τέλος στην πρωταθληματική κούρσα των Λατσιάλι. Η Αταλάντα τα κατόρθωσε όλα αυτά, χωρίς να παρεκκλίνει ούτε στιγμή από τις αξίες που έχει εμφυσήσει ο allenatore στο παιχνίδι της εδώ και μια τριετία κι αυτό ίσως είναι το κορυφαίο παράσημο και το πρώτης τάξεως πειστήριο πως δεν διστάζει να είναι ο εαυτός της και στη συνέχεια της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Ο ΟΡΘΑΝΟΙΧΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΒΑΝΤΑΖ ΕΠΙ ΤΗΣ ΠΑΡΙ

Η κληρωτίδα στη Νιόν είχε κέφια και την πρόθεση να μετατρέψει μια ιδιαίτερη (ποδοσφαιρική) χρονιά στην χρονιά των εκπλήξεων. Η μία εκ των δύο διαδρομών για τον τελικό της 23^ης Αυγούστου στο «Ντα Λουζ» περιλαμβάνει τέσσερα αουτσάιντερ και δύο πρωτάρες στα νοκ-άουτ. Ανάμεσα σε αυτές ανήκει και η Αταλάντα, που θα αντιμετωπίσει σε μονό ματς την Παρί Σεν Ζερμέν της πλήρους απραξίας από τον περασμένο Μάρτιο. Χωρίς ρυθμό, χωρίς γνωριμία με το περιβάλλον των άδειων γηπέδων και σε καθεστώς Final-8 σε ουδέτερη έδρα, ποιος μπορεί να υποστηρίξει με επιχειρήματα πως οι νωχελικοί όταν έχουν να κάνουν με Champions League, Παριζιάνοι, έχουν να προτάξουν κάτι παραπάνω από τα 560 περισσότερα εκατ. ευρώ χρηματιστηριακής αξίας στη συγκεκριμένη «μονομαχία»;

Λειψία και Ατλέτικο μπορούν να γίνουν οι πρώτες που θα υποβάλλουν την Αταλάντα σε άλυτο γρίφο από την ημέρα της επανέναρξης, όμως, σε καμία περίπτωση δεν κατέχουν όλες, ίσως ούτε και τις μισές πιθανότητες με το μέρος τους, πόσο μάλλον σε μονό παιχνίδι.

Η ΑΠΕΙΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΤΡΟΜΑΖΕΙ

Φέρει την στάμπα της «σταχτοπούτας» από την αρχή της ευρωπαϊκής σεζόν και πέρα από το λιτό ιστορικό σε ανάλογες διοργανώσεις, δεν έχει καν τους πεπειραμένους παίκτες που θεωρητικά θα χρειαζόταν για να την σηκώσουν στις πλάτες τους. Μοναδικός παίκτης από όλο το ρόστερ με εμπειρία από προημιτελικά Champions League είναι ο Λουίς Μουριέλ, που έπαιξε με τη Σεβίλλη κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου τη σεζόν 2017/18.

Από κει και πέρα, μόνο ο Ίλισιτς έχει φτάσει ένα βήμα πριν από τον τελικό του Europa League, με τη φανέλα της Φιορεντίνα το 2017, όταν αποκλείστηκαν στα ημιτελικά από τους Ανδαλουσιανούς. Το μόνο που έχουν να διηγηθούν οι Γκολίνι, Καλντάρα, Τολόι, Παλομίνο, Γκόσενς, Χάτεμπουρ, Καστάν, Ντε Ρόον, Φρόιλερ, Παπού Γκόμες από ευρωπαϊκές διοργανώσεις μήνα Φεβρουάριο, είναι η πορεία της Αταλάντα τη σεζόν 2017/18 μέχρι τους «32» του Europa League κόντρα στη Ντόρτμουντ. Μέχρι εκεί. Αυτό, όμως, δεν έχει παίξει τον παραμικρό ρόλο στις εμφανίσεις της ομάδας ως τώρα, διότι κάθε παιχνίδι είναι σαν διεξάγεται στο Μπέργκαμο, κόντρα στην ίδια ομάδα, χωρίς το παραμικρό βάρος.

Η Αταλάντα προάγει το δικό της, μοναδικό, σαγηνευτικό, ποδόσφαιρο κυριαρχίας και επιβολής, κόντρα σε όποιον αντίπαλο κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη φετινή σεζόν. Κανείς δεν μπορεί να πει πως θα σταματήσει τώρα, στο σημείο της χρονιάς που έχει αποκτήσει τη μεγαλύτερη δυνατή αυτοπεποίθηση για το «άλμα».

Μπροστά της έχει ένα ματς κόντρα στη Γιουβέντους, που μετά από χρόνια «βαφτίζεται» ντέρμπι κορυφής. Τι κι αν βρίσκεται στην 3^η θέση, 2 βαθμούς κάτω από τη Λάτσιο; Αυτή τη στιγμή, οι Μπεργκαμάσκι δείχνουν οι μόνοι που μπορούν να καταστήσουν ξανά διεκδικήσιμο τον τίτλο στη φετινή Serie A. Οι δηλώσεις του Γκασπερίνι ενόψει του αγώνα κάνουν λόγο για πρόβα τζενεράλε, ενόψει της αναμέτρησης με την Παρί Σεν Ζερμέν στις 12 Αυγούστου.

Παρ’ όλη την φιλολογία που κυριαρχεί για το φετινό ταβάνι της Αταλάντα, εκείνος τονίζει πως ο Νο1 στόχος του συνόλου είναι να επιστρέψει στο Champions League της περιόδου 2020/21. Ποιος ξέρει, ίσως η 2^η, η 3^η ή η 4^η θέση εντός συνόρων να μην έχουν καν αντίκρισμα, αν το ευρωπαϊκό εισιτήριο έρθει μέσα στην κούπα με τα μεγάλα αυτιά. Τρελό, μα τόσο ελκυστικό σενάριο, όπως και η απίθανη ομάδα από τη Λομβαρδία.