Σούπερ προσφορά* στα Virtual Sports | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Ρομπέρτο Κάρλος
Ο πρώτος ευρωπαϊκός σταθμός στην καριέρα του ήταν η Ίντερ. Ο Βραζιλιάνος μπακ έφτασε κοντά στην Άστον Βίλα, όμως τελικά η Παλμέιρας ήρθε σε συμφωνία με τους «νερατζούρι», το 1995. Ωστόσο, έμεινε μόλις μία σεζόν στο Μιλάνο, αφού το 1996, Ίντερ και Ρεάλ Μαδρίτης ήρθαν σε συμφωνία για ανταλλαγή Ρομπέρτο Κάρλος-Ιβάν Ζαμοράνο. Η ιταλική ομάδα έδωσε το Βραζιλιάνο μπακ και ένα εκατομμύριο λίρες, προκειμένου να αποκτήσει το Χιλιανό επιθετικό, όμως η μόνη κερδισμένη ήταν τελικά η «βασίλισσα». Η Ρεάλ έκανε δικό της τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή στη θέση του, ενώ ο Ζαμοράνο δεν απέδωσε τα αναμενόμενα στη Serie A.

Αντρέα Πίρλο
Το 1998 πήρε μεταγραφή από την Μπρέσια στην Ίντερ, όμως οι «νερατζούρι» δεν μπόρεσαν ποτέ να αξιολογήσουν την ποδοσφαιρική του ευφυΐα. Σε πολλά διαστήματα βρισκόταν εκτός Μεάτσα, με τη μορφή δανεισμού και το 2001 ήρθε η πρόταση της Μίλαν. Οι «νερατζούρι» παραχώρησαν τον Πίρλο στη μισητή συμπολίτισσα, ζητώντας ως αντάλλαγμα τον Αργεντινό Γκούλι. Τα χρήματα που έβαλε στα ταμεία της η Ίντερ ήταν πολύ λίγα μπροστά στην αξία του βιρτουόζου Ιταλού χαφ, ενώ η «ανταλλαγή» του δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Αντίθετα, ο Πίρλο μεγαλούργησε με τη φανέλα της Μίλαν, κατακτώντας δύο φορές το Τσάμπιονς Λιγκ, με τον ίδιο να είναι ο «μαέστρος» της ομάδας του.

Κλάρενς Ζέεντορφ
Μία από τις μεγαλύτερες «κλοπές» στην ιστορία των ανταλλαγών παγκοσμίως. Το 1999, η Ίντερ πρόσθεσε στο δυναμικό της τον κάτοχο δύο Τσάμπιονς Λιγκ (Άγιαξ 1995, Ρεάλ Μαδρίτης 1998). Ο Ολλανδός χαφ δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά στη μεσαία γραμμή των «νερατζούρι», οι οποίοι το 2002 αναζητούσαν αριστερό μπακ. Έτσι, αποφάσισαν να κάνουν ανταλλαγή με τη Μίλαν τον Κλάρενς Ζέεντορφ με τον Φραντσέσκο Κοκό, τον οποίο τότε όλοι αποκαλούσαν «νέο Μαλντίνι». Μία κίνηση που βρήκε κερδισμένους μόνο τους «ροσονέρι», αφού ο Ζέεντορφ «έδεσε» με τη Μίλαν (κέρδισε δύο ακόμη Τσάμπιονς Λιγκ), ενώ ο Κοκό αγωνίστηκε ελάχιστα με τη φανέλα της Ίντερ και μόλις στα 30 του αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.

Φάμπιο Καναβάρο
Τα οικονομικά προβλήματα της Πάρμα τον οδήγησαν στην Ίντερ, το 2002. Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, ο Ιταλός κεντρικός αμυντικός είχε πάνω από 70 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις με τους «νερατζούρι», όμως αυτό που ακολούθησε ήταν η απόλυτη έκπληξη. Στην τελευταία ημέρα της μεταγραφικής περιόδου, το καλοκαίρι του 2004, υπέγραψε στη Γιουβέντους μετά από ανταλλαγή του ίδιου με τον Ουρουγουανό τερματοφύλακα, Φαμπιάν Καρίνι. Οι δύο παίκτες κοστολογήθηκαν συνολικά δέκα εκατομμύρια ευρώ, με τη «Μεγάλη Κυρία» να είναι η μεγάλη κερδισμένη. Πρόσθεσε στα μετόπισθεν τον κορυφαίο αμυντικό της εποχής του, ενώ η Ίντερ πήρε έναν γκολκίπερ, που τον είχε ως τρίτη επιλογή.

Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς
Ίσως η μοναδική περίπτωση, που η Ίντερ βγήκε κερδισμένη, σύμφωνα με τα αποτελέσματα στον αγωνιστικό χώρο. Ο Σουηδός επιθετικός είχε πάρει μεταγραφή από τη Γιουβέντους το 2006, έπειτα από το σκάνδαλο Calciopolis, κατακτώντας στη συνέχεια τρία σερί πρωταθλήματα με τους «νερατζούρι». Μπήκε στο στόχαστρο της Μπαρτσελόνα, με την Ίντερ να τον παραχωρεί το 2009, κερδίζοντας... εις τριπλούν. Έβαλε στα ταμεία της περίπου 45 εκατομμύρια ευρώ, απέκτησε ως έμψυχο αντάλλαγμα τον Σάμουελ Ετό και την ίδια σεζόν – με τον Καμερουνέζο βασικό – έφτασε μέχρι την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Αντίθετα, ο Ιμπραΐμοβιτς δεν έδεσε ποτέ με την Μπαρτσελόνα και κυρίως με τον Πεπ Γκουαρδιόλα, αποχωρώντας από το Καμπ Νου μετά από ένα χρόνο.