Κένι Νταλγκλίς
Ο «Βασιλιάς Κένι» των φίλων της Λίβερπουλ έφτασε τρεις φορές στην κορυφή της Ευρώπης (1978, 1981, 1984) ως ποδοσφαιριστής, ποτέ όμως ως προπονητής. Από το 1985 έως το 1990 ο Νταλγκλίς ήταν παίκτης-προπονητής του συλλόγου, κατακτώντας τρία πρωταθλήματα και δύο κύπελλα Αγγλίας, όμως δεν είχε τη δυνατότητα να διεκδικήσει κάποιο ευρωπαϊκό τρόπαιο, αφού οι αγγλικές ομάδες ήταν εκτός Ευρώπης. Το 2011 επέστρεψε στο Άνφιλντ, για να φτάσει μέχρι την κατάκτηση του Λιγκ Καπ. Μέχρι τώρα, πάντως, παραμένει ο τελευταίος προπονητής, που οδήγησε τους «κόκκινους» στο πρωτάθλημα. Από το 1990 έως και σήμερα η Λίβερπουλ βρίσκεται σε περίοδο «ξηρασίας».

Λίο Μπενάκερ
Αυτή τη στιγμή, στα 76 του, είναι τεχνικός σύμβουλος στην Σπάρτα Ρότερνταμ, όμως στο παρελθόν ο Ολλανδός έχει βρεθεί στον πάγκο κορυφαίων ευρωπαϊκών ομάδων. Μεγαλύτερη όλων η Ρεάλ Μαδρίτης, στην οποία ο Μπενάκερ ήταν προπονητής την τριετία 1986-1989 (έκανε και ένα πέρασμα το 1992). Μπορεί να κατέκτησε τρία πρωταθλήματα Ισπανίας και ένα κύπελλο, όμως και στις τρεις χρονιές έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του κυπέλλου πρωταθλητριών. Ούτε στις θητείες του σε Άγιαξ και Φέγενορντ τα κατάφερε, μένοντας απλά στην κατάκτηση πρωταθλημάτων Ολλανδίας.

Σερ Μπόμπι Ρόμπσον
Ο άνθρωπος πίσω από το «θαύμα» της Ίπσουιτς, που το 1981 έφτασε στην κατάκτηση του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. 16 χρόνια μετά, το 1997, πανηγύρισε με την Μπαρτσελόνα το κύπελλο κυπελλούχων, ενώ το 2004 έφτασε με την Νιουκάστλ μέχρι τα ημιτελικά του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Ποτέ του, όμως, δεν μπόρεσε να κάνει δικό του το κύπελλο πρωταθλητριών. Ίσως γιατί ποτέ του δε συμμετείχε με κάποια από τις παραδοσιακές δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αλλά με την Αϊντχόφεν και την Πόρτο.

Βαλερί Λομπανόφσκι
Ένας πραγματικός μύθος του ποδοσφαίρου για την Σοβιετική Ένωση και μετέπειτα για την Ουκρανία. Το όνομά του συνδέθηκε άρρηκτα με την Ντιναμό Κιέβου (12 πρωταθλήματα, 9 κύπελλα), με τον Λομπανόφσκι να κάθεται στον πάγκο της σε τρεις διαφορετικές χρονικές περιόδους και ισάριθμες φορές να δημιουργεί εκπληκτικές ομάδες. Τις δύο πρώτες φορές έφτασε στην κατάκτηση του κυπέλλου κυπελλούχων (1976, 1986), ενώ την τρίτη οδήγησε την Ντιναμό μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ (1999). Ωστόσο, ποτέ του δεν μπόρεσε να φτάσει στην κατάκτηση του τροπαίου, αν και συμμετείχε 12 φορές στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση (μετά τον Βενγκέρ ο δεύτερος σε συμμετοχές, χωρίς να κατακτήσει τον τίτλο).