Το καλοκαίρι του 2018 προκάλεσε αίσθηση στο ευρωπαϊκό πόλο με την μεταγραφή του στη Γιουγκ. Η ομάδα της Κροατίας με τα 36 εθνικά πρωταθλήματα και τα 4 Τσάμπιονς Λιγκ έκανε δικό της τον πιο... «καυτό» νέο παίκτη της Ελλάδος στο πόλο, ο οποίος στα 19 του είχε προλάβει να πανηγυρίσει ήδη με την εθνική Νέων Ανδρών δυο χρυσά στο Παγκόσμιο και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα! Έπαιξε στο Παλαιό Φάληρο και στη Γλυφάδα και είναι μέλος της εθνικής Ανδρών.

Το όνομα του είναι ... βαρύ σαν ιστορία. Το όνομα Αλέξανδρος Παπαναστασίου παραπέμπει στον Πρωθυπουργό της Ελλάδος την δεκαετία του '20. Ο "δικός" μας Αλέξανδρος Παπαναστασίου είναι όμως ο υιός του Τάσου Παπαναστασίου που έχει "γράψει" το όνομα του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του πόλο αλλά εύχεται ο ... μικρός να τον ξεπεράσει.

Γεννημένος το 1999 και μεγαλωμένος μέσα στις πισίνες ζει με τον δικό του τρόπο το σήμερα και κάνει όνειρα για το μέλλον. Σπουδάζει στο ΕΜΠ, παίζει πόλο σε υψηλό επίπεδο και δεν μπορεί να ... χωνέψει πως το άθλημα με τις τόσες επιτυχίες στην Ελλάδα δεν έχει τις κατάλληλες υποδομές για να αναπτυχθεί.

Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, που πριν από λίγες ημέρες κατάκτησε με τη Γιουγκ τον πρώτο τίτλο της καριέρας του σε συλλογικό επίπεδο, το Κύπελλο Κροατίας, μιλάει για όλα στο gazzetta.gr και συναρπάζει με την ωριμότητα και την καθαρότητα του...λόγου του.

Πως αγάπησες το πόλο; Σε επηρέασε ο πατέρας σου;

«Από μικρός μου άρεσε πολύ ο αθλητισμός και δοκίμασα αρκετά αθλήματα. Ο πατέρας μου ως πρώην πολίστας είχε την ιδέα να δοκιμάσω και το πόλο. Ο πατέρας μου δεν μπορώ να πω ότι είχε τόσο καθοριστικό ρόλο στο να παραμείνω στο χώρο όσο άλλοι παράγοντες αλλά ίσως αν δεν ήταν αυτός να μην είχα έρθει ποτέ σε επαφή με το άθλημα».

Υπάρχουν παίκτες που θαυμάζεις και έχεις ως πρότυπο στην καριέρα σου;

«Από τους εν ενεργεία παίκτες θαυμάζω πιο πολύ τον Ίβοβιτς και τον Σούκνο. Τον πρώτο για το γεγονός οτι είναι ένας από τους καλύτερους αμυντικούς στον κόσμο. Μπορεί να παίξει εξίσου καλά σ' όλες τις θέσεις και έχει τρομερή έφεση στο σκοράρισμα, πράγμα σπάνιο για αμυντικό. Ο Σούκνο πιστεύω ότι ειναι ο πιο πλήρης και αποτελεσματικός περιφερειακός που μπορούσες να βρεις πριν σταματήσει για ένα χρόνο λογω ενός προβλήματος υγείας που αντιμετώπιζε».

Το καλοκαίρι του 2018 υπήρξε ενδιαφέρον από τον Ολυμπιακό και τη Γιουγκ. Τι σε οδήγησε τελικά στην απόφαση να επιλέξεις τη Γιουγκ;

«Είχα την τύχη να έχω στα χέρια μου προτάσεις απο δύο ομάδες με μεγάλο κύρος και δυναμική και αυτό από μόνο του δημιουργεί ένα δύσκολο δίλλημα. Νομίζω οι παράγοντες που έγειραν την πλάστιγγα υπέρ της Γιουγκ ήταν τόσο οικονομικοί όσο και η εμπειρία του εξωτερικού η οποία νομίζω είναι δελεαστική για κάθε παίκτη».

Πως είναι να είσαι μέλος μιας τόσο σπουδαίας ομάδας όπως η Γιουγκ; Τι στόχους έχει η ομάδα σου;

«Η Γιουγκ είναι μια ομάδα με μεγάλη ιστορία στο χώρο και εδώ στο Ντουμπρόβνικ αντιμετωπίζεται απ' όλους με πολύ μεγάλο ενθουσιασμό. Σ' αυτό παίζει ρόλο και η έλλειψη καλών ομάδων σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο με αποτέλεσμα εμείς οι πολίστες να αποτελούμε τα πιο αναγνωρίσιμα αθλητικά πρόσωπα στην πόλη. Οι στόχοι της ομάδας για φέτος είναι η διατήρηση των κεκτημένων σε εγχώριο επίπεδο και φυσικά η συμμετοχή στο Final 8 του Champions League. Ήδη καταφέραμε να πάρουμε το Κύπελλο Κροατίας και είμαι περήφανος γιατί είναι ο πρώτος μου τίτλος».

Στην Ελλάδα ποια είναι η αγαπημένη σου ομάδα;

« Από μικρός υποστήριζα τον Ολυμπιακό και έχω βρεθεί ουκ ολίγες φορές στα καθίσματα του Καραϊσκάκη και του ΣΕΦ.».

Τι όνειρα κάνεις για το μέλλον σου στο άθλημα;

«Το όνειρο μου από μικρός σαν αθλητής είναι να συμμετάσχω στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τώρα αν αυτό θα είναι στο Τόκιο ή αργότερα δεν ξέρω αλλά είναι ο μεγαλύτερος στόχος που έχω θέσει και εύχομαι να τον πετύχω».

Ποιος προπονητής σε έχει "σημαδέψει" με την φιλοσοφία του;

«Στο θέμα των προπονητών ήμουν πολύ τυχερός πιστεύω. Κέρδισα από τον κάθε προπονητή που είχα διαφορετικά αλλά εξίσου σημαντικά πράγματα οπότε το θεωρώ άδικο να αναφερθώ μόνο σε έναν. Επίσης θα ήταν άδικο να μην πω και τίποτα για κανέναν. Ίσως ο προπονητής που με σημάδεψε πιο πολύ απ’ όλους είναι ο Νίκος ο Βενετόπουλος γιατί πίστεψε σε μένα περισσότερο από ότι πίστευα εγώ στον εαυτό μου. Μου έδωσε μεγάλο χρόνο συμμετοχής στην Α1 μόλις στα 15 μου χρόνια και με βοήθησε με αυτόν τον τρόπο να εξελιχθώ πολύ ως παίκτης.

Επίσης δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον Δημήτρη Μάζη, που ήταν προπονητής μου τα τελευταία δύο χρόνια στη Γλυφάδα. Σαν προπονητής με βοήθησε να εξελιχθώ τόσο σαν παίκτης όσο και σαν άνθρωπος και αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό. Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο ανθρώπους που είχα για προπονητές στα πρώτα μου βήματα σε αυτόν τον χώρο. Ξέρω ότι κανείς δεν αναφέρεται στους προπονητές υποδομών αλλά αυτοί παίζουν τον πιο καθοριστικό ρόλο από όλους. Επομένως θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Μάριο Κάσδαγλη και τον Γιώργο Σκανδάλη που ουσιαστικά μου έμαθαν πόλο».

Τι σπουδάζεις; Πόσο δύσκολο είναι να το κάνεις παράλληλα με το πόλο;

«Σπουδάζω στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών στο ΕΜΠ. Ομολογώ ότι είναι κάτι παραπάνω από δύσκολο να τα συνδυάσω ειδικά τώρα που βρίσκομαι στο εξωτερικό αλλά είναι κι αυτό μια πρόκληση για μένα και θα βάλω τα δυνατά μου να τα συνδυάσω όσο καλύτερα γίνεται».

Σου λείπει η οικογένεια σου στο Ντουμπρόβνικ;

«Σίγουρα μου λείπουν σ' ένα βαθμό και η οικογένεια μου και όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα στην Αθήνα. Αυτό ήταν κάτι που ήξερα ότι θα συμβεί φεύγοντας και δεν μου έχει δημιουργήσει προβλήματα».

Πιστεύεις ότι η πολιτεία είναι κοντά στους νέους αθλητές;

«Θα μιλήσω για το δικό μου άθλημα γιατί γι’ αυτό γνωρίζω τι γίνεται αλλά φαντάζομαι η κατάσταση δεν απέχει πολύ και στα άλλα αθλήματα. Δυστυχώς η πολιτεία μας παραμελεί επανειλλημένα παρά τις συνεχόμενες επιτυχίες των τελευταίων χρόνων. Έχουμε απευθύνει κάποια αιτήματα στους αρμόδιους τα οποία έχουν καθαρά σκοπό τις καλύτερες συνθήκες προπόνησης μας. Δυστυχώς δεν ξέρω κατά πόσο έχει γίνει κάτι ώστε να υλοποιηθούν αυτά τα αιτήματα αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν θα ξαναγίνει κάποια συζήτηση για αυτά μέχρι την επόμενη επιτυχία. Επίσης θα ήθελα να αναφέρω ότι δεν υπάρχει καμία οικονομική επιβράβευση στους αθλητές που φέρνουν επιτυχίες σε επίπεδο νέων, ακόμα και για χρυσό μετάλλιο σε παγκόσμιο.

Επομένως το μόνο κίνητρο των νέων αθλητών είναι η πριμοδότηση για το πανεπιστήμιο σε περίπτωση επιτυχίας σε πανευρωπαϊκό ή παγκόσμιο. Πραγματικά πιστεύω ότι αυτή η πριμοδότηση είναι πάρα πολύ σημαντική για την επιβίωση του αθλητισμού στην Ελλάδα μιας και αν δεν υπήρχε όλοι οι νέοι αθλητές υψηλού επιπέδου θα εγκατέλειπαν τα αθλήματα τους για να κάτσουν να διαβάσουν. Και φυσικά δεν μιλάω για το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ αλλά για όλα τα υπόλοιπα αθλήματα που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν κάποιον οικονομικά. Κι όμως κάθε δυο χρόνια γίνεται συζήτηση για κατάργηση ακόμα και αυτών των προνομίων, πράγμα που κατά την άποψη μου μπορεί να σημάνει την κατάρρευση του ερασιτεχνικού αθλητισμού στην Ελλάδα. Πραγματικά εύχομαι τα επόμενα χρόνια να αλλάξει κάτι και οι νέοι αθλητές να βρουν απέναντι τους μια πολιτεία που κατανοεί τις ανάγκες τους και βοηθάει πραγματικά».

Ποιο μότο έχεις στη ζωή σου;

«Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο αλλα αν έπρεπε να σκεφτώ κάποιο τώρα θα δανειστώ το μότο των Ολυμπιακών Αγώνων. "Citius, Altius, Fortius" που σημαίνει «Πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά». Αυτό το σύνθημα για μένα δείχνει ότι για να πετύχεις τους στόχους σου πρέπει συνεχώς να ξεπερνάς τον εαυτό σου».

Σε ενοχλεί που το πόλο δεν έχει την προβολή και τα χρήματα του ποδοσφαίρου ή του μπάσκετ; Τι θα έκανες για να προωθήσεις το αθλημα σου;

«Ναι προφανώς και κάθε πολίστας θα ευχόταν το άθλημα να είχε την προβολή του ποδοσφαίρου ή του μπάσκετ. Καταλαβαίνουμε όμως ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο για διάφορους λόγους. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να αποκτήσει αρκετα μεγάλη δημοτικότητα. Κατ’ αρχάς ο πιο απλός τρόπος να προωθήσεις το άθλημα είναι να φέρεις τον κόσμο σε επαφή με αυτό. Ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος είναι η διεξαγωγή τουρνουά beach water polo το καλοκαίρι όπως και γίνεται πλέον κάθε χρόνο. Ωστόσο θα μπορούσαν κάποιες παραλίες να έχουν μόνιμα στημένα τέρματα ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να δοκιμάσουν κατά κάποιο τρόπο το άθλημα.

Από κει και πέρα η καλύτερη οργάνωση και διαφήμιση κάποιων αγώνων ίσως να προσέλκυε περισσότερο κόσμο στις πισίνες. Επίσης η χρονική μετακίνηση κάποιων μεγάλων αγώνων και τουρνουά θα μπορούσε να βοηθήσει ώστε να μην συμπίπτουν με τα αντίστοιχα του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ. Γενικά υπάρχουν πολλοί τρόποι να προωθήσεις το άθλημα και τα τελευταία χρόνια πιστεύω έχει γίνει αρκετά μεγάλη πρόοδος σε αυτόν τον τομέα. Μακάρι να συνεχιστεί ώστε να μάθει το άθλημα και να το αγαπήσει περισσότερος κόσμος».

Σου αρέσουν άλλα σπόρ;

«Το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Ωστόσο θεωρώ τον εαυτό μου λάτρη του αθλητισμού γενικότερα. Οπότε παρακολουθώ ενδιαφέροντες αγώνες σε όλα τα αθλήματα. Όταν ήμουν μικρός μπορώ να πω ότι δοκίμασα σχεδόν τα πάντα. Από μπάσκετ, βόλεϊ και ποδόσφαιρο μέχρι στίβο».

Δυο νέα παιδιά, ο Τσιτσιπάς και η Σάκκαρη, κάνουν υπερήφανους τους Έλληνες στον κόσμο. Τους παρακολουθείς;

«Όπως είπα και πριν μου αρέσει να παρακολουθώ πολλά αθλήματα. Δεν θα μπορούσαν να λείπουν αυτοί οι δύο αθλητές απο το πρόγραμμα. Είναι δύο νέα παιδιά που έχουν φτάσει ήδη πάρα πολύ ψηλά σε ένα άθλημα που η Ελλάδα δεν έβγαζε παραδοσιακά ανταγωνιστικούς αθλητές. Πραγματικά εύχομαι τα καλύτερα και στους δύο και να συνεχίσουν να κάνουν περήφανους τους Έλληνες».

Τι διαβάζεις αυτή την εποχή εκτός από τα μαθήματα στη σχολή σου;

«Γενικά είμαι άτομο που προτιμάει τις ταινίες και μου αρέσει πολύ να πηγαίνω στο σινεμά. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν μου αρέσουν τα βιβλία και φυσικά αν βρω κάτι που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον θα το διαβάσω. Για να πω την αλήθεια αυτήν την περίοδο δεν διαβάζω κάτι. Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν "Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι" του Μίλαν Κουντερά. Μπορώ να πω όμως ότι το αγαπημένο μου βιβλίο είναι "Το Θεώρημα της Επτάδας" του Γιώργου Μαυρωτά».

Εάν η ζωή σου ήταν ταινία ποιος ηθοποιός θα ήθελες να παιξει τον Αλέξανδρο;
«Χωρίς δεύτερη σκέψη ο Gerard Butler. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που παίζει Έλληνα εξάλλου».

Πως αντιμετωπίζουν έναν Έλληνα στην Κροατία; Εκτός από την προπόνηση πως περνάς εκεί την ημέρα σου;

«Γενικά το Ντουμπρόβνικ είναι μια πόλη που δέχεται πάρα πολλούς τουρίστες κάθε χρόνο και γι’ αυτό το λόγο οι ντόπιοι είναι πολύ εξοικειωμένοι με τους ξένους οπότε δεν αντιμετωπίζω κανένα πρόβλημα. Γενικά οι μέρες κατά την διάρκεια της εβδομάδας είναι αρκετά παρόμοιες μεταξύ τους. Το πρωί εχω προπόνηση μετά γυρνάω σπίτι ξεκουράζομαι ή διαβάζω για το Πολυτεχνείο και μετά το απόγευμα ξανά προπόνηση. Το βράδυ συνήθως στο σπίτι μπορεί να δω καμιά ταινία. Το σαββατοκύριακο που έχουμε λίγο ελεύθερο χρόνο μπορεί να πάω για καφέ στην Παλιά Πόλη και γενικά αυτός είναι ο προορισμός για τις περισσότερες εξόδους. Δεν είναι μεγάλη πόλη άλλωστε και έτσι τα περισσότερα μαγαζιά και καφετέριες είναι συγκεντρωμένα εκεί κοντά γιατί είναι αναμφισβήτητα το πιο όμορφο μέρος στο Ντουμπρόβνικ».