Σανκτ Πάουλι - Κίελ με αμέτρητες αγορές και σούπερ αποδόσεις στη Vistabet.gr.

Για τους περίπου 3.000 ΠΑΟΚτσήδες το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη έμοιαζε με ιερό προσκύνημα. Η δίψα και το πάθος δε, μετρίασε όλα όσα συνέβησαν εκτός γηπέδου την ημέρα της ρεβάνς με την Φενέρμπαχτσε.

Τυχεροί που έζησαν από κοντά όλη αυτή τη μυσταγωγία εκείνη την Αυγουστιάτικη βραδιά του 2010 στις όχθες του Βοσπόρου. Θα έχουν να το λένε στα εγγόνια τους, θα υπερηφανεύονται ότι ήταν εκεί στα μέρη όπου «γεννήθηκε» ο Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Ομιλος Κωνσταντινουπολιτών (Π.Α.Ο.Κ.) και βίωσαν από κοντά μία από τις πιο ιστορικές βραδιές στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου.

Η χαρά στο πρόσωπο του αείμνηστου Παναγιώτη Ποικιλίδη στο Βόσπορο, του βουρκωμένου Θοδωρή Ζαγοράκη στις κερκίδες και η φανέλα με την υπογραφή του Ζλάταν Μουσλίμοβιτς πάντα θα συνοδεύουν τις υπέροχες αναμνήσεις (μου) από εκείνη την αξέχαστη βραδιά στην Πόλη.

Υπήρξαν όμως πολλά περιστατικά στο τριήμερο της παραμονής του ΠΑΟΚ στη γενέτειρα πόλη του. Ο «Δικέφαλος» άνοιξε τα φτερά του για τη Βασιλεύουσα του Βυζαντίου στις 24 Αυγούστου, δύο μέρες πριν από τη ρεβάνς, κι ο ΠΑΟΚτσής πιλότος «έντυσε» στα «ασπρόμαυρα» το αεροπλάνο της αποστολής. Ο κύριος όγκος των Ελλήνων φιλάθλων θα ταξίδευε ανήμερα του αγώνα με 43 λεωφορεία και πολλά ΙΧ αυτοκίνητα, άλλωστε η απόσταση επέτρεπε το αυθημερόν ταξίδι προς την Κωνσταντινούπολη, μια αχανής μεγαλούπολη που εκείνο το διάστημα ζούσε στο ρυθμό του Μουντομπάσκετ, διοργάνωση στην οποία μας «σκότωσε» (ξανά) η Ισπανία του Ναβάρο κι ο Δημήτρης Διαμαντίδης είπε «αντίο» μια για πάντα στην Εθνική ομάδα μπάσκετ, παίζοντας για τελευταία φορά με το εθνόσημο στο «Σινάν Ερντέμ Ντομ» της Πόλης.

Οι άνθρωποι της Φενέρ, εξυπηρετικότατοι και ευγενικοί από το πρώτο λεπτό, προειδοποιούσαν τους Έλληνες για ένα και μόνο πράγμα: Κυκλοφοριακό κομφούζιο!

Το σημάδι του Ζαγοράκη

Το ένιωσαν στο πετσί τους οι παράγοντες του Π.Α.Ο.Κ. όταν το απόγευμα της Τρίτης έκαναν σχεδόν μιάμιση ώρα για να φτάσουν στο «Beylerbeyi Stadium», στην ανατολική πλευρά της Κωνσταντινούπολης, όπου ζήτησε και προπονήθηκε η ομάδα.

Ο Ζαγοράκης έδειχνε ανήσυχος, αλλά εκεί στο περιθώριο της προπόνησης, θα πει αυτό, που τελικά αποδείχθηκε ως «σημάδι» για την ιστορική πρόκριση: «Ο πρώτος αγώνας έγινε στις 19, τώρα παίζουμε στις 26, άρα δεν γίνεται να μην περάσουμε…».

Από το 19 και το 26 σχηματίζεται το «1926», έτος ίδρυσης του ΠΑΟΚ, που έπαιζε στην γενέτειρα πόλη του. Όλα τα «σημάδια» ήταν με το μέρος του. Ακόμη μέχρι σήμερα, ο τότε πρόεδρος της «ασπρόμαυρης» ΠΑΕ, επιμένει και θεωρεί εκείνη την πρόκριση ως την καλύτερη στιγμή της θητείας του στον προεδρικό θώκο του «Δικεφάλου».

Στην τελευταία προπόνηση επιβεβαιώθηκε η συμμετοχή του τραυματία, ως τότε, Αντρέ Βιεϊρίνια, ενώ οι παράγοντες του «Δικεφάλου» ήρθαν για πρώτη φορά «τετ α τετ» με τον Κένι Σκοτ. Ποιος ήταν ο Κένι Σκοτ; Ο «security officer» από την Σκοτία, που είχε μεγαλώσει στα βρετανικά γήπεδα και τον οποίο είχε στείλει η ΟΥΕΦΑ για το υψηλού ρίσκου και επικινδυνότητας παιχνίδι. Πρώην αστυνομικός διευθυντής της Γλασκόβης, μετά τη συνταξιοδότηση του ανέλαβε υπεύθυνος ασφαλείας της Ρέιντζερς και από το 2008 είχε αρχίσει να εργάζεται για λογαριασμό της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου.

Αξιόλογος κύριος, φιλικός, αλλά αυστηρός μέχρι εκεί που δεν πάει… Ο κίνδυνος να τιναζόταν ο αγώνας στον αέρα εξαιτίας των αποφάσεων του ήταν ορατός και θα το καταλάβαινε πολύ καλά την επομένη ημέρα ο Θόδωρος Ζαγοράκης.

Η επίσκεψη και το ευλαβικό προσκύνημα στο Φανάρι ήταν αδιαπραγμάτευτα για τη διοίκηση του ΠΑΟΚ. Όχι, όμως, για την ομάδα, που με εξαίρεση τον Μάκη Χάβο και τον γυμναστή Νίκο Καρύδα, έμεινε στο Marriot, αφού για να φτάσει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο θα έπρεπε να ήταν πάνω από μια ώρα στο λεωφορείο διασχίζοντας δύο φορές τη γέφυρα του Βοσπόρου. Κάτι, που Πέμπτη πρωί, καθημερινή ημέρα στην Πόλη, δεν το επιχειρείς…

Η επίσκεψη στα γραφεία του Α.Σ. Πέρα, της ελληνικής ομάδας της Πόλης από την οποία προήλθε κι ο Π.Α.Ο.Κ., ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα. Το πρώτο ραντεβού των οπαδών του επί τουρκικού εδάφους ήταν στο παραθαλάσσιο χωριό Σίβερι. Εκεί έγινε ο πρώτος έλεγχος από την τουρκική αστυνομία, που είχε διαθέσει συνολικά 500 αστυνομικούς για οδηγήσουν στους Έλληνες απευθείας στο «Σουκρού Σαράτσογλου», περίπου δυόμισι ώρες πριν από την έναρξη του αγώνα.

Ο έλεγχος στις θύρες του «Σουκρού Σαράτσογλου» ήταν υποτυπώδεις, οι οπαδοί της Φενέρμπαχτσε «υποδέχθηκαν» με φωτοβολίδες τους φίλους του Π.Α.Ο.Κ. ε, δεν ήθελε και πολύ για να «ανάψει η φωτιά» και παραλίγο να τιναχθεί το ματς στον αέρα!

Ο Σκοτσέζος «security officer», Κένι Σκοτ, μετρούσε από τον αγωνιστικό χώρο τις φωτοβολίδες, που αντάλλασσαν Τούρκοι και Έλληνες οπαδοί. Η εικόνα θύμιζε κάτι από το ρουκετοπόλεμο στους Βροντάδες της Χίου. Νικητές, τρόπος του λέγειν, αναδείχθηκαν οι Έλληνες, γι’ αυτό και οι απειλές του υπεύθυνου ασφαλείας της ΟΥΕΦΑ επικεντρώθηκαν στην ελληνική πλευρά.

Ο απεσταλμένος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας έφτασε στο σημείο να απειλεί σοβαρά με αναβολή του αγώνα, τελικά η παρέμβαση του Θόδωρου Ζαγοράκη να αποδεικνύεται καθοριστική, τόσο πριν, κυρίως όμως μετά τη λήξη της αναμέτρησης. Ο Σκοτσέζος είχε «τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί» τον «Δικέφαλο» και ο κίνδυνος τιμωρίας ήταν ορατός για τον «πρωτάρη» ΠΑΟΚ στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ.

​

Όλα τα υπόλοιπα είναι, λίγο πολύ, γνωστά. «Η Πόλις Εάλω», με το γκολ του Ζλάταν Μουσλίμοβιτς στην παράταση (ανατριχιαστική στιγμή όταν μετά την επίτευξη του γκολ τρέχει στο άλλο άκρο του γηπέδου, κρεμάει την φανέλα του στο σημαιάκι του κόρνερ και υψώνει τον Δικέφαλο Αετό, ψηλά στον ουρανό της Κωνσταντινούπολης) και η επιστροφή της ομάδας στις ρίζες της, στη γενέτειρα πόλη της, συνοδεύτηκε από μια ιστορική πρόκριση επί της πανίσχυρης (τότε) Φενέρμπαχτσε.