Η περίπτωση του Άρη χρίζει ανάλυσης καθώς ανήκει στη συνομοταξία των ομάδων που παρουσιάζονται πιο αποτελεσματικές όταν αγωνίζονται μακριά από το σπίτι τους. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι εκτός «Κλ. Βικελίδης» βρήκε 18 φορές δίχτυα, ενώ αγωνιζόμενος στην έδρα του περιορίστηκε στα 15 γκολ.

Η πιο λογική και συνάμα απλή εξήγηση βρίσκεται στα στοιχεία της δικής του αγωνιστικής ταυτότητας αλλά και στην φιλοσοφία των αντιπάλων. Οι «κίτρινοι» διακρίνονται για την ικανότητά του στο transiton παιχνίδι αλλά και στην αξιοποίηση των ανοιχτών χώρων, καθώς επίσης και για τη δυσκολία τους στη διάσπαση κλειστών αμυνών. Όταν παίζει στο «Κλ. Βικελίδης» και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι περισσότερες ομάδες αμύνονται μαζικά κι εκεί αναδεικνύεται το βασικό πρόβλημα της ομάδας του Άκη Μάντζιου. Αντιθέτως, στα εκτός έδρας παιχνίδια δεν έχει να αντιμετωπίσει τόσο κλειστές άμυνες, στην πραγματικότητα επενδύει στην επιθυμία του αντιπάλου να σκοράρει πρώτος, γι’ αυτό είναι από τις πιο αποτελεσματικές ομάδες μακριά από την έδρα τους.

Ενδεχομένως το τελευταίο να έχει την αξία του στο γεγονός ότι, όταν ο Άρης παίζει μακριά από την έδρα του είναι ομάδα πρώτου ημίχρονου και ισχύει το αντίθετο όταν είναι γηπεδούχος. Στην πρώτη περίπτωση, συνηθίζει να σκοράρει στα πρώτα 30 λεπτά του αγώνα καθώς στο 10πτο (11’-20’) σκόραρε τέσσερις φορές και δέχθηκε μόλις ένα γκολ ενώ στο αμέσως επόμενο ο απολογισμός του είναι 5-0.

Το αντίθετο ισχύει όταν παίζει στην έδρα του καθώς εκεί το 20πτο 70’-90’ είναι το πιο ουσιαστικό αφού έξι φορές βρήκε δίχτυα, ενώ η δική του εστία δεν παραβιάστηκε ποτέ. Ο Άρης ανήκει επίσης στην κατηγορία των ομάδων που δεν έχουν σκοράρει στο πρώτο δεκάλεπτο ενός αγώνα. Πρόσφατα επίσης, ο ΠΑΟΚ έγινε η μοναδική ομάδα που σκόραρε κόντρα στον Άρη στις καθυστερήσεις ενός αγώνα.