• Μεγάλωσε απότομα, αλλά είναι παιδί...
• Ξέσπασμα, χαρακτήρας και ώθηση από ψηλά
• Διαβάστε επίσης:

La Liga: Ειδικά στοιχήματα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα και Live Streaming*. |21+

Ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης το φετινό καλοκαίρι επέστρεψε στον Παναθηναϊκό μετά τον δανεισμό του στον Πανιώνιο και ήλπιζε να καταφέρει να φανεί αντάξιος των απαιτήσεων και των προσδοκιών. Και μπορεί το ξεκίνημα της σεζόν να ήταν τέτοιο που γενικότερα η κατάσταση δεν τον βοήθησε στην ομάδα επί εποχής Πογιάτος, όμως, ήξερε πως με την αλλαγή προσώπου στον πάγκο και την έλευση του Μπόλονι έπρεπε ξανά να πατήσει γκάζι.

Μπορεί να άργησε ξανά να κερδίσει εμπιστοσύνη, μπορεί το όνομά του να έλειπε από τις αποστολές που ανακοίνωνε ο Ρουμάνος προπονητής για τις αγωνιστικές υποχρεώσεις του «τριφυλλιού», ωστόσο, ο Εμμανουηλίδης ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Έδινε χρόνο στον εαυτό του. Και απλά συνέχιζε να προσπαθεί.

Γιατί ξέρει πλέον πως η προσπάθεια δεν πρέπει να σταματάει ποτέ. Και είχε και λόγο παραπάνω για να μην χάσει ποτέ το πείσμα και τη δύναμή του, για την κάθε επόμενη πρόκληση, το κάθε επόμενο εμπόδιο...

• Μεγάλωσε απότομα, αλλά είναι παιδί...

Ο χαμός της μητέρας είναι κάτι που δυσκολεύει τη σκέψη ακόμα κι αν το γράφει κανείς σε ένα κείμενο. Πόσω μάλλον για κάποιον που το έχει ζήσει. Και ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης το έχει βιώσει ως πιτσιρικάς, το αντιμετωπίζει, κρατάει τη μητέρα του πάντοτε μέσα του και έχει δώσει τον όρκο του στον εαυτό του, για να την κάνει περήφανη.

«Κάθε γκολ που βάζω θα πηγαίνει σε ένα άτομο που είναι ψηλά» είπε μετά το 2-0 του Παναθηναϊκού απέναντι στην ΑΕΛ σκοράροντας στην τελευταία φάση της αναμέτρησης έπειτα από την ωραία συνεργασία με τον Αργύρη Καμπετσή.

Και η στιγμή που δάκρυσε στην κάμερα του συνδρομητικού καναλιού, συγκινώντας τον κόσμο, έβγαλε στην επιφάνεια πολλά περισσότερα από απλά τις μνήμες και τη μεγάλη του επιθυμία να είχε την μητέρα του κοντά του, όσο κι αν την κρατάει πάντοτε στον νου...

• Ξέσπασμα, χαρακτήρας και ώθηση από ψηλά

Πολλές φορές ένα κλάμα είναι το καλύτερο πράγμα για να πάρεις φόρα. Για να βγάλεις αυτό που έχεις μέσα σου και σε πιέζει, να χαράξεις μια γραμμή, να αισθανθείς ελαφρύτερος και να πατήσεις και λίγο παραπάνω το γκάζι στη συνέχεια. Και αυτή η στιγμή φαντάζει να έχει έρθει και τώρα για τον Δημήτρη Εμμανουηλίδη στον Παναθηναϊκό. Ο 20χρονος ποδοσφαιριστής οφείλει να μάθει και να έχει στη σκέψη του πως ό,τι κι αν κάνει, όσα κι αν κάνει, ακόμα και το πιο μικρό να πετύχει, αυτός ο άνθρωπος που βρίσκεται ψηλά θα είναι παντοτινά περήφανος για εκείνον. Είτε για ένα παιχνίδι με ελάχιστα λεπτά συμμετοχής, είτε για ένα γκολ, είτε για κάτι πιο σπουδαίο ποδοσφαιρικά.

Αυτά για το κομμάτι της επίτευξης των στόχων που έχει θέσει ο νεαρός εξτρέμ στη ζωή του σε επαγγελματικό επίπεδο, κάνοντας αυτό που αγαπάει. Είναι πολύ πιο σημαντικό να διατηρήσει το ήθος του και να πλάσει ακόμα περισσότερο τον χαρακτήρα του, αφού η ηλικία του είναι τέτοια που ακόμα διαμορφώνονται απόψεις και πτυχές του χαρακτήρα με τον οποίο θα «κλειδώσει» και θα πορευτεί.

Και αν μη τι άλλο, ο τρόπος που μίλησε μετά το ματς με την ΑΕΛ φανερώνει το απαιτούμενο πείσμα και την κατάλληλη νοοτροπία. «Δεν ξέρω αν είμαι αδικημένος, το μόνο που έχω να κάνω είναι η δουλειά μου» είπε. Και γι' αυτό το λόγο επέστρεψε στον Παναθηναϊκό, στα γνώριμα λημέρια του, στα πράσινα αποδυτήρια και γι' αυτό πασχίζει να δικαιώσει τον εαυτό του για την προσπάθεια.

Και να είναι σίγουρος πως ούτε υποσχέσεις χρειάζονται για εκεί ψηλά, ούτε τίποτα. Εκεί θα υπάρχει μόνιμα ένα χαμόγελο που θα θέλει να βλέπει και το δικό του...

Διαβάστε επίσης: