Στη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ φιλάθλου και ποδοσφαιριστή, έχει σπουδαία αξία η «πρώτη ματιά». Προϊόντος του χρόνου, αυτή η σχέση έχει αναταραχές, αλλά η πρώτη εικόνα παραμένει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη. Ο Σάντε (σ. σ. με «παχύ» Σ) Σίλβα έφτασε στη Θεσσαλονίκη, άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Πρωτίστως εκτιμήθηκε ότι έχει… μπαλαδόφατσα, μια φράση (εικάζω) αυθεντικά ελληνική η οποία απλά υποδηλώνει τα χούγια και τις συνήθειες του Έλληνα φιλάθλου, τη ζωηρή φαντασία του, αλλά και τη μανία να πιαστεί από κάπου για να κρίνει. Ενδεχομένως να μην το ήξερε ούτε ο ίδιος αλλά πριν την παρθενική εμφάνισή του στο «Κλ. Βικελίδης», περίμενε να τον δει κόσμος και κοσμάκης. Λίγο τα βίντεο στα social media, πολύ περισσότερο τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που κατέγραψαν οι εκτιμητές ταλέντων, καλλιεργήθηκε η αίσθηση ότι ο νεαρός Πορτογάλος κινείται μεταξύ καλλιτεχνίας και ποδοσφαίρου. Αυτή αναπτύχθηκε ακόμη περισσότερο έπειτα από τα πρώτα 2-3 λεπτά συμμετοχής του στον αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης καθώς εκείνη η ενέργεια που δημιούργησε φάση από το πουθενά, μάλλον, ήταν αρκετή για να τον κατατάξει ψηλά στις προτιμήσεις των Αρειανών.

Μετά ήρθε κι εκείνη η τρομερή ενέργεια στην εμφατική (εκτός έδρας) νίκη επί της Λάρισας, η ντρίμπλα που τον αποδέσμευσε από το μαρκάρισμα τριών παικτών της αντίπαλης ομάδας και η έξοχη εκτέλεση. «Νομίζω ότι κάθε ποδοσφαιριστής πρέπει να βγάζει στο γήπεδο αυτό που του λέει η ψυχή του. Να προσπαθεί να πετύχει αυτό που του λέει η φαντασία του. Αυτό προσπάθησα να κάνω στον αγώνα με τη Λάρισα και μου βγήκε. Ήταν πραγματικά πολύ όμορφο. Το ποδόσφαιρο είναι διασκέδαση, θέαμα, ο κόσμος θέλει να βλέπει μια περίτεχνη ενέργεια», σχολίασε ο ίδιος.

Περιγράφοντας τη συγκεκριμένη φάση, ένιωθες τον ενθουσιασμό του, τη χαρά ενός παιδιού. Ο Πορτογάλος έχει αυτά τα στοιχεία, λες και ο χρόνος δεν τον άγγιξε. Προφανώς δεν είναι ο πιτσιρικάς που έπαιζε μπάλα με τις ώρες (στην Αλβέρκα) μαζί με τους κολλητούς του, διατηρεί όμως την ίδια ενέργεια και αντίστοιχο ενθουσιασμό. Όπως τότε, όταν το παιχνίδι άρχιζε το μεσημεράκι μετά το σχολείο και τελείωνε όταν πια κανείς δεν μπορούσε να δει την μπάλα καθώς το σκοτάδι απλώνονταν σ’ ένα γηπεδάκι της γειτονιάς του. Ενδιάμεσα… «τρώγαμε μπισκότα, πίναμε νερό για να ξεδιψάσουμε, κάναμε ένα διάλλειμα λίγων λεπτών και ξανά στο γήπεδο. Υπέροχα χρόνια».

«ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΜΕ ΔΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑΣ»

Η μοίρα και το ριζικό του είπε «ποδόσφαιρο» και η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσε να (του) υπαγορεύσει κάτι άλλο καθώς ήταν ο μεγαλύτερος θαυμαστής του πατέρα του. Ο Χοακίμ Αμπέρτο ντε Σίλβα υπήρξε ποδοσφαιριστής της Πόρτο, κυρίως μικρομεσαίων ομάδων της Πορτογαλίας, η φήμη του έφτασε έως την Κίνα, ενώ για μια επταετία (1994-2001) ήταν ο βασικός σέντερ φορ της Ανγκόλα. Βέβαια, η πατρική συμβουλή τον οδήγησε στην επιλογή της Πορτογαλίας καθώς η χώρα της Αφρικής δεν είχε ούτε τη στοιχειώδη οργάνωση κι έτσι, παρότι ο πατέρας θα ήθελε να δει τον γιο του να εξελιχθεί σε γνήσιο συνεχιστή του, του ζήτησε να διαλέξει δρόμο… αντίθετης κατευθύνσεως. «Όταν ήμουν μικρός είχα δει πολλά παιχνίδια του πατέρα μου. Είναι αλήθεια ότι η συμβουλή του ήταν να επιλέξω την Πορτογαλία, σ’ αυτό συνετέλεσε βέβαια και ότι ήμουν μέλος όλων των μικρών εθνικών ομάδων», θυμήθηκε με μελαγχολία.

Ο «Κουινζίνιο», όπως ήταν το παρατσούκλι του πατέρα, έφυγε από τη ζωή τον Απρίλιο του 2019 κι αυτό ήταν το δεύτερο πολύ ηχηρό χαστούκι που ένιωσε ο Σάντε Σίλβα στη ζωή του. «Η μητέρα μου έφυγε από τη ζωή πριν από πέντε χρόνια και πριν από ενάμιση χρόνο έχασα και τον πατέρα μου. Ήταν ότι δυσκολότερο έχω ζήσει. Προσπάθησα να κρύψω τα συναισθήματα μου, ακόμη το κάνω, γιατί η μικρή αδερφή μου περιμένει από εμένα να είμαι σκληρός», εξήγησε.

Η απώλεια του πατέρα στοιχειοθέτησε πολύ ισχυρό χτύπημα, δεν ακυρώνει όμως τη δέσμευση του νυν ποδοσφαιριστή του Άρη. Ο Σίλβα πέρασε απ’ όλες τις εθνικές ομάδες της Πορτογαλίας, αλλά το τηλέφωνό του δεν χτύπησε ποτέ για την πρώτη ομάδα. «Η Εθνική Πορτογαλίας είναι ένα όνειρο το οποίο, να είσαι σίγουρος, ότι θα το ζήσω. Μια μέρα θα συμβεί. Είναι ένας από τους μεγάλους στόχους μου. Ξέρω ότι θα πρέπει να εξελιχθώ ως ποδοσφαιριστής για να φτάσω στο σημείο να διεκδικήσω μια θέση».

Στην πραγματικότητα, θα έπρεπε ήδη να το είχε πετύχει. Στα χρόνια της… αθωότητας, όταν δηλαδή ήταν στα 17^α, είχε συμπεριληφθεί στα 5-6 μεγαλύτερα ταλέντα του πορτογαλικού ποδοσφαίρου. Ο δρόμος που δημιουργήθηκε μπροστά του έμοιαζε με φωτεινή λεωφόρο. Η αρχή έγινε στα τμήματα υποδομής της Σπόρτιγκ Λισαβόνας και η συνέχεια στην φημισμένη ακαδημία της Γκιμαράες καθώς διακρίνεται για την παραγωγή παικτών. «Πολλές φορές, η εξέλιξη των πραγμάτων είναι διαφορετική από αυτή που είχες φανταστεί. Στην Γκιμαράες, για περίπου μία σεζόν δεν είχα χρόνο συμμετοχής. Τότε ήρθε όμως η προοπτική της Αγγλίας και η πρόταση της Γουέστ Χαμ που στοιχειοθετούσε βήμα παραπάνω στην καριέρα μου. Ήξερα ότι ήταν μια μοναδική ευκαιρία, γι’ αυτό δούλεψα πολύ, προπονήθηκα σκληρά και ήμουν συγκεντρωμένος σ’ αυτό που έκανα», σημείωσε.

«ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΩ ΕΝΤΟΣ 24 ΩΡΩΝ»

Αν κανείς αναζητήσει πληροφορίες και απόψεις για τον Σάντε Σίλβα στα forum των φιλάθλων της Γουέστ Χαμ θα διαπιστώσει την εκτίμησή τους στο πρόσωπο του Πορτογάλου. Μάλιστα, είχαν εκφράσει τις αντιθέσεις τους για τον δανεισμό του στον Άρη αλλά και τον όρο παραχώρησης των δικαιωμάτων του το καλοκαίρι του 2021. Παρότι ο 23χρονος δεν έφτασε ποτέ στο σημείο ουσιαστικής ένταξης στην πρώτη ομάδα των «σφυριών». «Είναι δύσκολο να μιλάς για τον εαυτό σου, αλλά στη Γουέστ Χαμ ήμουν άτυχος. Είχα τραυματισμούς, αναγκάστηκα να υποβληθώ σε σοβαρή επέμβαση (στο έντερο) όπου έμεινα στο νοσοκομείο για περίπου έναν μήνα κι έχασα πολλά κιλά. Συνέπεια όλων αυτών ήταν να αγωνιστώ στην πρώτη ομάδα της Γουέστ Χαμ μόλις μία φορά».

Έτσι, τον περασμένο Σεπτέμβριο, αντιλήφθηκε ότι βρισκόταν σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι καθώς όφειλε να πάρει μια απόφαση ζωής. «Όταν παρουσιάστηκε η προοπτική του Άρη αποφάσισα μέσα σε περίπου 24 ώρες. Είχα κι άλλες επιλογές, μάλιστα οι άλλες ομάδες που έδιναν χρονικό περιθώριο μιας εβδομάδας για να αποφασίσω. Σημαντικό ρόλο στην τελική απόφασή μου έπαιξαν όλα όσα μου είπαν Έλληνες φίλοι μου για τον Άρη αλλά και ο ατζέντης μου. Η απόφασή μου εμπεριείχε αποκλειστικά αγωνιστικά κριτήρια, γιατί προτεραιότητά μου ήταν να παίζω. Ο ατζέντης μου, ήταν απόλυτα βέβαιος ότι ο Άρης ήταν η ομάδα που μου ταίριαζε λόγω χαρακτηριστικών και χαρακτήρα».

«ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΗΛΕΙΑ»

Ερχόμενος στη Θεσσαλονίκη, συνάντησε κάτι που δεν είχε φανταστεί. Γνώριζε ότι θα λειτουργήσει σε επαγγελματικό περιβάλλον, ήξερε επίσης ότι το επίπεδο εσωτερικού ανταγωνισμού είναι υψηλό, δεν περίμενε όμως την υποδοχή που έτυχε. «Νιώθω ενθουσιασμένος στον Άρη και δεν το λέω για να κολακεύσω κανέναν. Προφανώς ήξερα ότι πρόκειται για μια μεγάλη και ιστορική ομάδα με πολλούς οπαδούς, δεν περίμενα όμως ότι θα γινόμουν μέλος μια τόσο ισχυρής οικογένειας. Νιώθω τον Άρη οικογένειά μου γιατί μου δίνει το δικαίωμα να εκφραστώ ως χαρακτήρας. Πέρα από τα αγωνιστικά κριτήρια, αυτό χρειαζόμουν. Είμαι άνθρωπος ο οποίος θα δείξει την αγάπη του στον κόσμο».

Ο Πορτογάλος στάθηκε αρκετά στον εσωτερικό ανταγωνισμό τον οποίο χαρακτήρισε γόνιμο διότι εμπεριέχει μια σημαντική λεπτομέρεια την οποία σπάνια συναντάς σε επαγγελματικές ομάδες. «Το σπουδαιότερο στον Άρη είναι ότι, παρότι υπάρχει με έντονος εσωτερικός ανταγωνισμός για μια θέση στην ενδεκάδα, δεν υπάρχει ζήλεια. Θέλω να πω ότι αν δεν είναι στην 11αδα παίκτες όπως ο Ματέο Γκαρσία, ο Μαντσίνι, ο Μπρούνο Γκάμα και άλλοι, δεν θα βγάλουν ζήλεια. Θα υποστηρίξουν τον ποδοσφαιριστή που είναι στο βασικό σχήμα, θα τον συμβουλέψουν, θα χαρούν με τη χαρά του. Είναι η πρώτη φορά στην καριέρα μου που συναντώ τέτοιο κλίμα. Δεν είμαι μεγάλος σε ηλικία, προφανώς είμαι στο ξεκίνημα μιας καριέρας, αλλά δεν το έχω ξανασυναντήσει».

Στη διάρκεια της συζήτησης κατέστη σαφές ότι ο 23χρονος απολαμβάνει αυτό που ζει στον Άρη καθώς σε επίπεδο επαγγελματικής ομάδας, είναι κάτι μοναδικό γι’ αυτόν. Σε σημείο να μην τον απασχολεί η θέση τοποθέτησής του. «Έχω τα χαρακτηριστικά για να παίξω σε όλες τις θέσεις της επίθεσης. Στη μοναδική συμμετοχή μου στην Premier League είχα χρησιμοποιηθεί ως winger, στην U23 της Γουέστ Χαμ ήμουν καθαρός φορ, ενώ παλιότερα είχα παίξει και ως περιφερειακός επιθετικός. Πραγματικά δεν έχω πρόβλημα, δεν μ’ απασχολεί σε ποια θέση θα αγωνιστώ. Εξαρτάται από τις ανάγκες της ομάδας, το σύστημά της».

Μία αγωνιστική πριν την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου, ο Άρης βρίσκεται στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας, αυτό είχε να συμβεί 35 ολόκληρα χρόνια. «Αυτό ήρθαμε να αλλάξουμε (γέλιο)… Είναι όμορφο αυτό που ζούμε, αλλά για να προλάβω την επόμενη ερώτησή σου, ο στόχος της ομάδας περιορίζεται στο επόμενο παιχνίδι. Για να φανταστείς το μέλλον, θα πρέπει να φτιάξεις το παρόν, οπότε είναι λογικό να κοιτάζεις τον αγώνα που ακολουθεί σε 10-15 ημέρες και όχι αυτό μετά από τρεις μήνες. Αυτό μας λέει και ο προπονητής ο οποίος είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων. Η φιλοσοφία της ομάδας δεν αλλάζει», ξεκαθάρισε.