Χάρη μας έκανε η UEFA που έφτιαξε το Conference League

Ελληνικό επαγγελματικό πρωτάθλημα, έτος 2021. Οι 4 εκ των 5 ομάδων που προπορεύονται στην βαθμολογία της Superleague είναι ομάδες που έχουν ήδη αλλάξει προπονητή στη διάρκεια της σεζόν. Οι 3 στις 5 δεν έχουν αλλάξει μόνο προπονητή - έχουν αλλάξει και τεχνικό διευθυντή! Τέτοιον δεν άλλαξαν μόνο ο ΠΑΟΚ, που είχε αλλάξει μόλις τον περασμένο Ιούνιο, και ο Ολυμπιακός. Ο τελευταίος είναι στην πραγματικότητα ο μόνος που δεν έχει αλλάξει τίποτα στη διάρκεια της σεζόν, δηλαδή που έχει το ίδιο επιτελείο με αυτό που ξεκίνησε την σεζόν 2020-’21.

Δεν έχει νόημα να επιχειρήσει κανείς να αναλύσει σε μεγαλύτερο βάθος την πραγματικότητα για να αναδείξει ένα από τα βασικά προβλήματα του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου, την παντελή έλλειψη στρατηγικής. Σεζόν που σχεδιάζονται στο πόδι, με όσα και όποια “εργαλεία” και όποιους “εργάτες” βρίσκονται πρόχειρα μπροστά μας, με επιλογές του ποδαριού για τον σχηματισμό του έμψυχου δυναμικού, με αποφάσεις του ποδαριού σχετικά με την αγωνιστική ταυτότητα και την αγωνιστική φιλοσοφία μιας ομάδας, με την μέθοδο προώθησης και ανάδειξης ποδοσφαιριστών που έχουν εκπαιδευτεί στην ακαδημία του συλλόγου. Όλα στο πόδι και όλα ρευστά και ευάλωτα, εκτεθειμένα στις εξελίξεις που προκαλούνται από τα αποτελέσματα των αγώνων της πρώτης ομάδας. Ξεκινά άσχημα στο πρωτάθλημα η πρώτη ομάδα; Ο σύλλογος διώχνει τον προπονητή, κι αυτό σημαίνει ότι ξαφνικά αλλάζουν όλα, διότι δεν υπάρχουν διαδικασίες που να εγγυώνται την συνέχεια. Φύγε εσύ, έλα εσύ.

Μέσα σε μια νύχτα προπονητές ξηλώνονται και προκαλείται ντόμινο αλλαγών στους προπονητές όλων των ηλικιακών ομάδων ενός συλλόγου, σαν να είναι σύλλογος της γειτονιάς. Σε μια νύχτα ξηλώνεται ένας τεχνικός διευθυντής και ξαφνικά μπαίνουν σε δυσμένεια οι ποδοσφαιριστές που είχαν αποκτηθεί από τον σύλλογο επί των ημερών του. Απολύεται ένας προπονητής και επιστρέφουν στην δεύτερη ομάδα οι “πιτσιρικάδες” που είχε επιλέξει να προβιβάσει, για να ανέβουν άλλοι, αυτοί που “γυάλισαν” στο μάτι του επόμενου προπονητή ή του επόμενου τεχνικού διευθυντή. Επαγγελματικοί σύλλογοι που λειτουργούν με διαδικασίες συνοικιακού ερασιτεχνικού σωματείου.

Για πρωταθλήματα σαν το δικό μας αποφάσισε η UEFA να δημιουργήσει το Conference League. Για επαγγελματικά πρωταθλήματα με κακές - παρωχημένα ερασιτεχνικές αντιλήψεις και διαδικασίες. Μια διοργάνωση στην οποία θα συμμετέχουν ομάδες που έχουν φιλοδοξίες να μεγαλώσουν ώστε να μπουν στην ελίτ και να παίξουν πρώτα στο Europa και έπειτα στο Champions League, και οι αμετανόητες, δηλαδή αυτές που δεν θέλουν να αλλάξουν και να εκσυγχρονιστούν σε υποδομές και αντιλήψεις προκειμένου να φτάσουν σε θέση να προσφέρουν premium ποδοσφαιρικό τηλεοπτικό περιεχόμενο προς τους ανά τον κόσμο καταναλωτές ποδοσφαιρικής ψυχαγωγίας. Για τους φτωχούς συγγενείς του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Οποιες και όσες μεταγραφές κι αν κάνουν, όσο μεγάλα ταλέντα και αν ανακαλύψουν, όσο καλούς προπονητές και αν τύχει - διότι μόνο κατά τύχη συμβαίνει - να προσλάβουν, οι ελληνικές ομάδες δεν πρόκειται να αλλάξουν την μοίρα τους. Θα είναι πάντα μια απ’ τα ίδια. Κατά τύχη, πού και πού, θα κάνουν μια καλή σεζόν, μια καλή πορεία είτε στην Ελλάδα είτε και σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση, κι ύστερα θα επιστρέφουν στην κανονικότητά τους. Διότι δεν διοικούνται με διαδικασίες κατάλληλες για να ανεβάσουν την απόδοσή τους. Δεν διοικούνται με την νοοτροπία και τις αντιλήψεις μιας ιδιωτικής επιχείρησης που βάζει συγκεκριμένους ετήσιους στόχους για την ανάπτυξή της. Δεν χαράζουν στρατηγική, διότι δεν τους απασχολεί. Έννοιες σαν την συνέπεια, την συνέχεια, την εξέλιξη, τον εκσυγχρονισμό, τον ποιοτικό έλεγχο, το business plan παραμένουν άγνωστες.

Όσο τα οράματα των διοικήσεων είναι να ικανοποιούν τις επιθυμίες των φανατικών, των οργανωμένων, των media προκειμένου να συνεχίσουν να έχουν στο χέρι τον έλεγχο, ο οποίος τους επιτρέπει να εξυπηρετούν τα διαφορετικά μικροσυμφέροντά τους, το ποδόσφαιρο θα παραμένει στη σημερινή του στάθμη - αν δεν βρεθεί και χαμηλότερα. Όσο οι ιδιοκτήτες και οι αυλές τους ξοδεύουν περισσότερη ενέργεια στην ενασχόληση με τον Κλάτενμπεργκ, το VAR και τον A-VAR, τις ΕΠΣ, τις εκλογές, τις επιτροπές, τον Αυγενάκη και λιγότερη ενέργεια στο ποδόσφαιρο, η μοίρα του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν πρόκειται να αλλάξει.

Ο σημερινός μέσος ιδιοκτήτης μιας ποδοσφαιρικής εταιρείας στην Ελλάδα γνωρίζει περισσότερα ονόματα διαιτητών και βοηθών από ονόματα ποδοσφαιριστών, προπονητών, ανιχνευτών ταλέντων και επιστημόνων του ποδοσφαίρου. Ο σημερινός ιδιοκτήτης ΠΑΕ βρίσκει νόημα να πληρώνει για να συλλέγει πληροφορίες για διαιτητές και προέδρους ενώσεων, και όχι για μια συνδρομή σε μια πλατφόρμα ανάλυσης ποδοσφαίρου. Για τη θέση του τεχνικού διευθυντή, του αθλητικού διευθυντή, του γενικού αρχηγού, ο ιδιοκτήτης προτιμά έναν πρώην διαιτητή, ή έναν πρώην ποδοσφαιριστή που δεν γνωρίζει αγγλικά, δεν έχει σπουδάσει τίποτα και πιθανότατα έχει κινητό μόνο για τηλεφωνήματα και SMS. Το ποδόσφαιρο που παράγεται με αυτά τα υλικά κανονικά δεν θα έπρεπε να περνάει τα σύνορα. Χάρη μας κάνει η UEFA που έφτιαξε το Conference League για να νομίζουμε ότι ανήκουμε στην ευρωπαϊκή κοινωνία του ποδοσφαίρου. Και η πλάκα είναι ότι εκεί θα κάνουμε και καμιά νίκη, και θα νομίζουμε ότι προοδεύουμε…