Ο Άρης απαντάει με ποδόσφαιρο

• Η ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
• ΚΟΙΤΑΞΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ

Όταν η επιδερμική ενασχόληση με το ποδόσφαιρο γίνεται αναγκαστική επιλογή, απαιτείται η υιοθέτηση άλλων πρακτικών προς διαφύλαξη του επιπέδου συσπείρωσης. Ο Άρης δεν χρειάζεται να μπει σ’ αυτή τη λογική διότι οι δικές του απαντήσεις είναι αυθεντικά ποδοσφαιρικές και μάλιστα εμφατικές. Πρόσφατα, διαβάζοντας ένα άρθρο (μου) πετάχτηκαν τα μάτια έξω καθώς κατατέθηκε η εκτίμηση ότι ο κόσμος του Άρη είναι ιδιαιτέρως επιφυλακτικός γιατί ξέρει... Μάλλον εννοούσε τον Άρη Λεμεσού, δεν εξηγείται αλλιώς. Στα 25 χρόνια ρεπορτάζ, οφείλω να ομολογήσω ότι είναι η πρώτη φορά που το κίνημα του Άρη παρουσιάζει τόσο υψηλό επίπεδο συσπείρωσης. Προφανώς ξέρει, γιατί το τραπέζι δεν έχει μόνο λάχανο σαλάτα. Πλέον ο Αρειανός λαμβάνει την πληροφορία, την επεξεργάζεται, απαντάει στα στοιχειώδη ερωτήματα (πότε, που, ποιος, γιατί) και δεν πέφτει θύμα της μανιώδους προσπάθειας διαστρέβλωσης της πραγματικότητας.

Ο Άρης ασχολείται με ποδόσφαιρο, δεν έχει κρυφτεί, καθώς είτε με τη στάση του είτε με επίσημες τοποθετήσεις, διατύπωσε με σαφήνεια τη λογική του. Δύο πραγματάκια γιατί (προσωπικά) μ’ ενδιαφέρει το άθλημα. Πρώτον: Η ΠΑΕ Άρης είχε πολύ ξεκάθαρη στάση στο ζήτημα της διαιτησίας. Δεν συμμετείχε στη διαδικασία πρόσληψης του Μαρκ Κλάτενμπεργκ, διαφώνησε μαζί του όταν διαπιστώθηκε μη σύγκλιση απόψεων, αλλά τον στήριξε δημοσίως, απαγορεύοντας στον εαυτό της να διαμορφώσει εικόνα αναλόγως του αν τη συμφέρει τα όσα λέει ο Άγγλος αρχιδιαιτητής. Δεύτερον: Η ΠΑΕ Άρης δεν πρωταγωνίστησε σε καμία εκλογική διαδικασία της ΕΠΟ γι’ αυτόν τον λόγο δεν υπήρξε ποτέ πρόεδρος της Ομοσπονδίας ένας δικός της άνθρωπος.

Ο Άρης ασχολείται με ποδόσφαιρο γιατί ανεξαρτήτως της εκπαίδευσης ή της οργάνωσης ενός επικοινωνιακού μηχανισμού, όλα και όλοι κρίνονται στο χορτάρι. Όσες αράδες κι αν γράψεις, εκεί τα κριτήρια δεν επιβάλλονται και ο κόσμος καταλαβαίνει. Ο Άρης ασχολείται με ποδόσφαιρο γιατί υποχρεούται να αξιοποιήσει το κάθε ευρώ της επένδυσής του, ειδικά φέτος, όπου τα έσοδα κάθε αθλητικής ανώνυμης εταιρίας βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Αυτό που έχει πετύχει είναι αξιοζήλευτο και δυσκολοχώνευτο. Έως και καταδικαστικό για στελέχη που βρίσκονται σε επιτελικές θέσεις σε άλλες ομάδες. Δεν είναι εύκολο να εξηγήσεις (στον ισχυρό ιδιοκτήτη) την αγωνιστική επιτυχία μιας ομάδας της οποίας o αγωνιστικός προϋπολογισμός αντιστοιχεί στο 1/4, 1/5 ή 1/6 συγκριτικά με τον δικό σου. Η σύγκριση είναι μοιραία και αναπόφευκτη. Χρειάζεσαι (μη ποδοσφαιρικά) επιχειρήματα για να ερμηνεύσεις ότι ο ένας «αγοράζει» ποιότητα με μερικές χιλιάδες ευρώ κι εσύ ξοδεύεις τα δεκαπλάσια για παίκτες αμφιβόλου αξίας.

Η ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Είναι το δύσκολο βράδυ του αποκλεισμού από την Κόλος Κοβαλίβκα. Εκείνη τη νύχτα, όσοι ήταν έξω από το «Κλ. Βικελίδης» περιμένοντας την ολοκλήρωση της συνάντησης του Θόδωρου Καρυπίδη με τον Άγγελο Χαριστέα, γνωρίζουν πολύ καλά. Ήταν η νύχτα παραδοχής ενός αγωνιστικού λάθους. Το αγωνιστικό σχέδιο παρουσίαζε ένα σωρό ατέλειες κι εκεί ο Άρης είχε δύο επιλογές. Είτε να ζήσει με τους δαίμονές του βάζοντας σε κίνδυνο την (τότε) αγωνιστική επένδυση των 3.2 εκατομμυρίων ευρώ (σ. σ. δίχως να υπολογίζονται τα χρήματα για την αγορά δικαιωμάτων των παικτών), είτε να προσθέσει 700-800 χιλιάδες ευρώ προς αναζήτηση αγωνιστικής ασφάλειας. Κακά τα ψέματα, αν επέλεγε την πρώτη οδό ήταν καταδικασμένος και με απόφαση του Θόδωρου Καρυπίδη, συνέβη το δεύτερο. Η ενίσχυση συνέβαλε ούτως ώστε να περάσει ο Άρης τη δική του κρίση λες και ήταν απλό κρυολόγημα. Ξαφνικά, μια ομάδα η οποία έμπαζε από παντού έγινε «αστακός» παρουσιάζοντας πληρότητα σε όλες τις θέσεις. Η δυσκολότερη επιλογή ήταν αυτή του Άκη Μάντζιου στην τεχνική ηγεσία η οποία μάλιστα δεν έγινε αποδεκτή με επευφημίες, αλλά με έντονες αμφιβολίες. Πρώτα όμως βλέπεις και μετά κρίνεις. Ο 51χρονος τεχνικός αποδείχθηκε ο πλέον κατάλληλος στην αγωνιστική φιλοσοφία που ήθελε να χτίσει ο Άρης και κυρίως, σ’ αυτή που ταιριάζει στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

ΚΟΙΤΑΞΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ

Ο Άρης δεν μπήκε σε διαδικασία ενασχόλησης με την τοξικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου στο πλαίσιο προστασίας των δικών του κυττάρων. Δεν ασχολήθηκε με καφενειακές συζητήσεις, αλλά προσπάθησε να θωρακιστεί αγωνιστικά. Δεν εξέθεσε τους παίκτες που δεν ταιριάζουν στο αγωνιστικό πλάνο και οι οποίοι κρίθηκαν ακατάλληλοι, αλλά τους φέρθηκε και συνεχίζει να τους φέρεται με σεβασμό, επιδιώκοντας μια συμβιβαστική λύση. Στο χορτάρι, ο προπονητής κατέθεσε την έκθεσή του στους ποδοσφαιριστές και ήταν τίμιος απέναντί τους. Ταυτοχρόνως, ανέλυσε στον καθένα τον ρόλο του και προσπάθησε να καλλιεργήσει το έδαφος ούτως ώστε αυτός (ο ρόλος) να γίνει αποδεκτός. Αυτό δεν έγινε την περσινή χρονιά με συνέπεια να φτάσει στο σημείο να παίζει με μάξιμουμ 15 παίκτες και με «χαλασμένα» αποδυτήρια. Αυτή η λεπτομέρεια είναι καθοριστικής σημασίας σε μια ομάδα. Όταν γίνονται κατανοητοί οι ρόλοι, δηλαδή αντιλαμβάνεται ο αθλητής ότι δεν υφίσταται σχέδιο αδικίας αλλά λειτουργεί σε συγκεκριμένο αγωνιστικό πλαίσιο, αυτομάτως υποστηρίζει τον προπονητή και το πλάνο του. Αυτό το πολύ απλό έγινε στον Άρη και συνδυάστηκε με την ποιοτική ενίσχυση που έφερε πληρότητα. Τα υπόλοιπα φαίνονται στη βαθμολογία.

Με τον ερχομό του νέου έτους, ο Άρης θα πρέπει να βαδίσει σ’ ένα άλλο μονοπάτι, σ’ αυτό της εδραίωσης. Πιθανόν να μην αντιμετωπιστεί με ελαφρότητα (αν τον αντιμετώπισαν έτσι οι αντίπαλοί του στον πρώτο γύρο) γιατί έχει αναγνωριστεί το έργο που παρήγαγε. Με αφετηρία τον προσεχή Γενάρη, θα πρέπει να προσφέρει περισσότερες αποδείξεις αγωνιστικής ανωτερότητας για να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε πριν από 2-3 μήνες.