Ο Βέλεθ και η προσφυγή του είναι μέρος του προβλήματος

• Πώληση ή χρηματοδότηση
• Δεν είναι εύκολη η άρση του ban

Οι συναισθηματισμοί δεν έχουν θέση στον επαγγελματικό αθλητισμό. Υπάρχουν συμβόλαια, ρήτρες, μπόνους, προθεσμίες και ψυχρή διαχείριση κάθε κατάστασης. Το επιβεβαίωσε ο Φραν Βέλεθ (και) με την προσφυγή του στη FIFA. Μόλις επτά ημέρες από τη λήξη του συμβολαίου, «ήταν προμελετημένο…», που τραγούδησε και ο θρύλος Βασίλης Τσιτσάνης. Ενδεχομένως αυτή η κίνησή του να κρύβει εκδικητικές τάσεις απέναντι σ’ αυτούς που δεν είναι φίλοι του, γιατί – κατόπιν δεύτερων σκέψεων – εκτίμησαν ότι η ΠΑΕ δεν δύναται να υπογράψει συμβόλαιο 300.000 ευρώ και άνω. Και καλά έκαναν. Αποδεικνύεται καθημερινά η λανθασμένη (περσινή) οικονομική πολιτική.

Ο Ισπανός επέλεξε το δικό του μονοπάτι, σε αυτό βαδίζει η συντριπτική πλειοψηφία των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών. Πριν από δύο χρόνια, οδήγησε στο «Κλ. Βικελίδης», τώρα στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Έτσι είναι τα… γράμματα που λέει κι ένας φίλος. Οι φίλοι γίνονται εχθροί και οι εχθροί φίλοι. Ο Βέλεθ συμφώνησε με τον Παναθηναϊκό από τον περασμένο Φλεβάρη, λίγο αργότερα κοινοποιήθηκε η συμφωνία, αλλά είχε ασπίδα προστασίας από τους φιλάθλους του Άρη. Και πάλι καλά έκαναν. Ο Άρης είχε ανάγκη τον καλό στόπερ για να υλοποιήσει τους αγωνιστικούς στόχους και να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Τελικώς, στο κρισιμότερο ραντεβού έλειψε λόγω προβλήματος τραυματισμού.

Κρίνοντας από τα social media, οι φίλοι του Άρη νιώθουν προδομένοι. Κακώς. Θα έπρεπε να είχαν διδαχθεί από το παρελθόν. Αυτοί είναι οι κανόνες του παιχνιδιού. Το φίλημα της φανέλας ή οι πιασάρικες δηλώσεις είναι αντιδράσεις της στιγμής. Βασικός κανόνας είναι ότι ο εργαζόμενος απαιτεί τα χρήματά του κι αυτό είναι το σωστό.

Ως εδώ όλα καλά. Μόνο που ο Βέλεθ επέλεξε να κάνει χρήση κάθε ένδικου μέσου επτά ημέρες μετά τη λήξη του συμβολαίου του και αφού πρώτα απέρριψε πρόταση διακανονισμού. Προηγήθηκε η απόρριψη της πρότασης μείωσης αποδοχών (λόγω κορονοϊού, 15% του συμβολαίου) την οποία αποδέχθηκαν οι περισσότεροι παίκτες. Δεν έδωσε χρόνο στην ομάδα που αγάπησε. Τη βρήκε μπόσικη, της έδωσε κι αυτός μία και μάλιστα σε περίοδο κατά την οποία η ΠΑΕ Άρης επιδιώκει την άρση του ban. Αγάπη που έδινε δίκοπο μαχαίρι. Εδώ βρίσκεται το «ζουμί» της υπόθεσης.

Η ερμηνεία απαιτεί τα… πέντε «w» (σ. σ. who, when, where, why, what). Ήταν ένα από τα σοφά δόγματα του αείμνηστου προέδρου της ΕΣΗΕΜ-Θ, Δημήτρη Γουσίδη. Για κάθε υπόθεση, όφειλες να είσαι σε θέση να απαντήσεις για το «ποιος, πότε, πού, γιατί», διαφορετικά… με τον κηδεμόνα σου. Το timingτης προσφυγής του Βέλεθ μάλλον προσφέρει πειστικές απαντήσεις και συρρικνώνει την όλη διαδικασία. Είναι φανερός ο στόχος. Ο ίδιος ο Άρης.

Πώληση ή χρηματοδότηση

Πολλοί αναρωτιούνται αν ο Άρης ήξερε τις προθέσεις του Ισπανού. Αυτό το γνωρίζουν μόνο οι ίδιοι, σίγουρα όμως θα είχαν υποψιαστεί. Μαζεμένες αρνήσεις, επισκέψεις σε συγκεκριμένο λογιστικό γραφείο με αντίστοιχη προτροπή και σε συμπαίκτες του, δεν μπορεί, κάτι θα είχαν καταλάβει. Ωστόσο, το πρόβλημα του Άρη δεν είναι ο Βέλεθ. Τα 75.000 ευρώ που ζητά είναι μέρος του προβλήματος. Με αρκετούς παίκτες έγιναν διακανονισμοί οι οποίοι πρέπει να τηρηθούν για να αποφευχθούν οι δικαστικές διαμάχες, σε μια περίοδο κατά την οποία δεν υπάρχουν έσοδα και κατ’ επέκταση, ρευστότητα. Στη συγκεκριμένη γωνιά, έχουμε αναφερθεί στην οικονομική κατάσταση της ΠΑΕ, στη ζημία που υπέστη από την πανδημία. Το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί με δύο τρόπους. Πώληση ποδοσφαιριστή ή χρηματοδότηση από τον ιδιοκτήτη. Θα είχε λυθεί αν ολοκληρωνόταν η μεταγραφή του Γιάννη Φετφατζίδη στην Αλ Αΐν. Αυτά τα 1.7 εκατομμύρια ευρώ θα έβαζαν την εταιρία σε ασφαλείς ράγες. Τώρα όμως; Είναι τα χρήματα που απαιτείται να εισρεύσουν στο ταμείο για την εξυπηρέτηση συμφωνιών, αντίστοιχα για την έλευση παικτών, για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών και φυσικά, το ban.

Δεν είναι εύκολη η άρση του ban

Όταν υπάρχει επάρκεια σε επίπεδο ρευστότητας, όλα τα προβλήματα μοιάζουν μικρά και ασήμαντα. Αν ο Άρης είχε την οικονομική δυνατότητα καταβολής των οφειλών στους «τέσσερις» που επέβαλαν την πρώτη ποινή απαγόρευσης μεταγραφών, προφανώς αυτή η παράγραφος δεν θα υπήρχε. Δεν τη διαθέτει, γι’ αυτό είναι απαραίτητες οι διαπραγματεύσεις. Όσοι νομίζουν ότι η άρση του ban είναι απλή υπόθεση, είναι γελασμένοι. Μπορεί ένας πιστωτής να επιδιώξει τον συμβιβασμό, άλλος να χρειαστεί τον χρόνο του κι άλλος να σου βγάλει το λάδι. Ο Άρης το έζησε στο μπάσκετ το 2014, φθάνοντας στο σημείο κοινοποίησης στη FIBA όλων τα έγγραφα συμφωνίας με τέσσερις παίκτες και την αλληλογραφία με τον πέμπτο και δυσκολότερο ο οποίος λειτουργούσε σα να ήθελε να τον καταστρέψει, πυροβολώντας ουσιαστικά τα πόδια του. Τότε η FIBA ανέλαβε ρόλο διαιτητή και αναγνωρίζοντας την πρόθεση της ομάδας να πληρώσει ουσιαστικά έστειλε τελεσίγραφο στον αθλητή. Δεν γνωρίζω τι του είπε, υποψιάζομαι όμως ότι του ξεκαθάρισε ότι θα αρθεί το ban είτε συμφωνήσει είτε όχι.

Η υπόθεση του ban θυμίζει τα σκαλοπάτια της Σαντορίνης. Ανεβαίνεις, ανεβαίνεις και καθώς μετράς τις εναπομείναντες δυνάμεις σου, υπάρχουν στιγμές που νιώθεις ότι δεν θα φθάσεις ποτέ στον προορισμό σου. Απαιτεί ηχηρή φωνή, ζεστό χρήμα, πρόγραμμα και μικρούς στόχους. Συμφωνείς με τον πρώτο, συμφωνείς με τον δεύτερο και προσπαθείς να κάνεις συμμέτοχό σου τη FIFA. Απαγορεύεται να παίξεις με τον χρόνο, ειδικά στην περίπτωση της ΠΑΕ Άρης η οποία ουσιαστικά έχει λίγες ημέρες στη διάθεσή της. Γιατί πρέπει να ανακτήσει το χαμένα διαπραγματευτικό πλεονέκτημα, να κλείσει τους παίκτες για να ξεκινήσει η προετοιμασία κατά τα μέσα Αυγούστου. Αν η υπόθεση παραμείνει ανοιχτή μέχρι τότε και οι μεταγραφικοί στόχοι θα χαθούν και η ομάδα θα κινδυνεύσει να γκρεμοτσακιστεί. Γιατί εδώ και βδομάδες ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί με τους 14-15 παίκτες που απέμειναν για τα Playoffs του Πρωταθλήματος και την εικόνα αποσύνθεσης που παρουσιάζει. Ο Αρειανός έχει γερό στομάχι, το έχει αποδείξει. Έχει πιει πολλά πικρά ποτήρια, αρκεί όμως να ξέρει ότι… αύριο θα έρθουν καλύτερες μέρες. Θέλει να πιστέψει σε κάτι κι αυτό το κάτι μπορεί να του το προσφέρει μόνο η ιδιοκτησία.