Αυτό τον παίκτη θεωρώ καλύτερο από την εσωτερική αγορά

Σούπερ προσφορά* στα Virtual Sports | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Λογικό είναι να ακούγονται παίκτες από το ελληνικό πρωτάθλημα για τον Ολυμπιακό. Πρώτον, γιατί είναι μία αγορά την οποία πάντοτε προσπαθεί να την τιμάει και δεύτερον, γιατί είναι κι οι συνθήκες παγκοσμίως τέτοιες που θεωρητικά ευνοούν τέτοιες λύσεις.

Θα ήθελα να καταγράψω μία άποψη, κάνοντας ευθύς εξ αρχής την διευκρίνηση ότι πίσω από την άποψη δεν…κρύβεται καμία πληροφορία. Λοιπόν από τους παίκτες που υπάρχουν στην αγορά και μπορεί να πάρει ο Ολυμπιακός, από αυτούς δηλαδή που είναι διαθέσιμοι, εγώ θεωρώ καλύτερο έναν. Όχι μέσα σε αυτούς που ακούγονται, για τους οποίους έχω κάποιες ενστάσεις, καλύτερα να το πω αμφιβολίες. Προσέξτε, δεν λέω ότι δεν είναι καλοί παίκτες, ούτε ότι κάποιοι από αυτούς δεν θα βοηθήσουν τον Ολυμπιακό αν αποκτηθούν.

Αυτό που λέω είναι ότι για να παίξει κάποιος στον Ολυμπιακό, εννιά φορές στις δέκα, χρειάζεται να έχει αυτό το κάτι παραπάνω, αυτό ρε παιδί μου που κάνει τη διαφορά, τουλάχιστον έως ένα επίπεδο. Με εξαίρεση λοιπόν την περίπτωση του Λισάντρο Σεμέδο του ΟΦΗ (στη φωτογραφία), στον οποίο βλέπω κάποια ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά δεν έχω ακόμη ολοκληρωμένη γνώμη, εγώ έναν παίκτη, επαναλαμβάνω από τους θεωρητικά διαθέσιμους στην αγορά, είδα να κάνει τη διαφορά στη φετινή σεζόν. Κι αυτός είναι ο Φετφατζίδης!

Στη συντριπτική πλειοψηφία των αγώνων του Άρη και δη στα λεγόμενα μεγάλα παιχνίδια ο Φέτφα είναι που έκανε τη διαφορά. Αυτός ταλαιπωρούσε και τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό, αλλά και τον Ολυμπιακό. Ο αριστεροπόδαρος κυνηγός ήταν ενίοτε κι απολαυστικός, με τις ντρίμπλες του, τις προσποιήσεις του, τα μπασίματα του, τις ασίστ που έβγαλε, ενώ τα τρία γκολ που πέτυχε ήταν πολύ λίγα με βάση την απόδοση του-ίσως άλλωστε αυτό είναι και το πιο σοβαρό του μειονέkτημα ως επιθετικογενής παίκτης.

Στα 29 προς 30 του ο Φετφατζίδης έβγαλε στη φετινή σεζόν μία άλλη ωριμότητα και πραγματικά χαιρόσουν να τον βλέπεις να κάνει άνω κάτω όλες τις αντίπαλες άμυνες και τους μπακ να τον κόβουν μόνο με φάουλ. Έχει ακόμη το κουσούρι να μην βγάζει 90λεπτο στον ίδιο ρυθμό, αφού δεν είναι κι ο μεγαλύτερος λάτρης της προπόνησης, όμως ακόμη κι έτσι ήταν εύκολα ο καλύτερος εξτρέμ στο πρωτάθλημα, καθότι ο Βαλμπουενά ήταν μπαλαντέρ μεταξύ κέντρου και άκρων.

Πραγματικά στενοχωριέμαι σκεπτόμενος ότι πριν ενάμιση χρόνο ο Φετφατζίδης γύρισε στον Ολυμπιακό και δεν στέριωσε κι έφυγε σε έξι μήνες. Ακόμη θυμάμαι την επιμονή του Μαρτίνς κόντρα σε όλους μας θα έλεγα, να επιμένει να του δίνει ευκαιρίες, μέχρι και το πρώτο δεκαήμερο του Γενάρη. Σε 18 παιχνίδια, καθόλου λίγα για μέχρι τα μισά της σεζόν, τον είχε βάλει τον Φέτφα, προφανώς γιατί κάτι έβλεπε, παρότι ούτε γκολ, ούτε ασίστ έπαιρνε από αυτόν.

Καμιά φορά είναι να μην σε θέλει κι η μπάλα, είναι κι ότι αγχώνεται πολύ ένας παίκτης θέλοντας πολύ να «δείξει» και τελικά του γυρίζει μπούμερανγκ, δεν ξέρω. Μου θυμίζει λίγο τον Ποντένσε, που τόσα χρόνια στην Σπόρτινγκ, σαν γέννημα θρέμμα, δεν μπορούσε να κάνει την έκρηξη του και τελικά ερχόμενος στον Ολυμπιακό σαν να απελευθερώθηκε και έβγαλε τον πραγματικό εαυτό του.

Κοιτάξτε, εγώ δεν λέω να τον πάρει πίσω ο Ολυμπιακός, δεν είναι δουλειά μου να κάνω μεταγραφές. Λέω ότι στη φετινή σεζόν, παίκτες να κάνουν τη διαφορά στην Ελλάδα είδα τον Βαλμπουενά, τον Ελ Αραμπί, τον Γκιγιέρμε, τον Ποντένσε σε κάποια ματς όσο έπαιξε εδώ, τον Μίσιτς σίγουρα, κάποιες φορές τον Μάνταλο και τον Λιβάγια και οπωσδήποτε τον Φετφατζίδη.

Παίκτη που να άξιζε να δώσεις λεφτά για να τον δεις σε ένα παιχνίδι, να δεις το απρόβλεπτο, το εξτρά, το παραπάνω, όπως π.χ. πέρσι θα έδινες για να δεις τον Φορτούνη, νομίζω ότι εκτός του Ποντένσε είδα μόνο τον Φέτφα…

Άσχετο: https://twitter.com/Esp_Interativo/status/1251888284155904006