Σα να μην έγινε ποτέ…

Bwin - Η δράση όλων των σπορ, τώρα πιο αληθινή από ποτέ! |21+

Καταρχήν, δε νομίζω ότι ο Μίκαελ Ένινγκ προχώρησε σε αλλαγές επιδεικνύοντας πρόθεση αναθεώρησης σχεδίου. Δείχνει ότι δεν έχει καμία αμφιβολία για κάθε μία από τις αποφάσεις που έλαβε στους τελευταίους (τουλάχιστον) τρεις μήνες και η συνύπαρξη στην 11αδα παικτών οι οποίοι είτε δεν είχαν ρόλο είτε δεν είχαν χρόνο συμμετοχής, στοιχειοθέτησε υποχρεωτική επιλογή, για να ξεκουραστούν αυτοί που θα τραβήξουν το κουπί στον ενάμιση μήνα που ακολουθεί. Ο Γερμανός έχει σχηματίσει πολύ ξεκάθαρη εικόνα για το σύνολο των ποδοσφαιριστών του κι έχει διαχωρίσει αυτούς στους οποίους μπορεί να στηριχθεί για κάποια αγωνιστικά λεπτά. Συνεπώς, όταν για τον ίδιο αυτό το παιχνίδι δεν αποτελεί κριτήριο, πόσος λόγος πέφτει στους υπόλοιπους. Προχωρώντας σε κάποια σκόρπια συμπεράσματα.

-Ο Ντάνιελ Μαντσίνι λειτούργησε καλύτερα έχοντας φανέλα βασικού, το επίπεδο επικοινωνίας του με τους Μπρούνο Γκάμα, Λάρσον και Ματίγια ήταν αρκετά καλό, παραμένει όμως ένας ποδοσφαιριστής «τζόκερ» μέχρι αποδείξεως του εναντίον. Υπό την έννοια ότι, δεν γνωρίζεις αν στο επόμενο παιχνίδι θα εμφανιστεί το ίδιο δραστήριος. Πιθανόν να παραμείνει αναποτελεσματικός στην τελική προσπάθεια. Γι’ αυτό εξάλλου κόστισε 400.000 ευρώ η αγορά του και όχι ένα εκατομμύριο.

-Ο διακόπτης δεν γυρίζει για τον Νίκο Μαρτίνες. Αυτή τη φορά δεν πήρε 7-8 αγωνιστικά λεπτά αλλά πολλά περισσότερα. Μπορεί στους αγώνες που ακολουθούν να κάνει ένα καλό παιχνίδι, εξαρτάται από τον χρόνο που θα πάρει, αλλά αυτό θα είναι η… εξαίρεση στον κανόνα. Στο ίδιο επίπεδο είναι και ο Ντάνιελ Σούντγκρεν. Όλες οι φάσεις του Ατρόμητου βγήκαν από την πλευρά του, σε σημείο (στο δεύτερο ημίχρονο) να αναγκαστεί ο Λούκας Σάσα (σε τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις) να αφήσεις την πλευρά του και να λειτουργήσει ως αμυντικός χαφ και όχι ως αριστερός μπακ που έπαιξε χθες. Αναμενόμενη η επιλογή του Σάββα Παντελίδη, ήταν ο πρώτος που μετάνιωσε για τη μεταγραφή του Σουηδού πριν καλά-καλά σταματήσουν να σκάνε (από τη ζέστη) τα τζιτζίκια.

-Έχασε δύο κλασικές ευκαιρίες, αλλά ο Μάρτιν Τόνσο έτρεξε κι έπαιξε σαν σκυλί. Αδίκησε τον εαυτό του στη φάση όπου βρέθηκε ανενόχλητος από το σημείο του πέναλτι, αλλά η σωστή εκτέλεση είναι (και) θέμα ρυθμού.

-Παίρνοντας φανέλα βασικού ο Πέτρος Μπακούτσης είχε περισσότερες σωστές απ’ ότι λανθασμένες αποφάσεις. Έχει καλά στοιχεία, πρέπει να προσθέσει δύναμη στο παιχνίδι του, να γίνει πιο απαιτητικός στην προσωπική μονομαχία και το ερώτημα είναι, πόσο αποφασισμένος είναι ο Άρης να «κουβαλήσει» τα λάθη που θα κάνει ο παίκτης έως ότου αποκτήσει εμπειρία. Το είπε πολύ όμορφα ο Ένινγκ μετά το παιχνίδι. Κάθε νεαρός χρειάζεται χρόνος αλλά και λάθη για να μάθει από αυτά.

-Καμία έκπληξη δεν προκάλεσε ο Ούγκο Σόουζα. Υστερεί σε ποιοτικά χαρακτηριστικά αλλά θα βάλει το ποδαράκι του στην μπάλα και θα πέσει για να «δαγκώσει» τον αντίπαλό του. Ο Νικολά Ντιγκινί πρέπει να παίζει περισσότερο, ασχέτως του ότι είναι «χαλασμένος» από τον ρόλο του. Μέχρι στιγμής, έχει προσφέρει περισσότερα σε σχέση με τον Φιορίν Ντουρμισάι.

Καταλήγοντας, ο αγώνας με τον Ατρόμητο ήταν μια διεκπεραίωση που έπρεπε να βγει. Είναι αρνητικό για τον Άρη που κατέληξε 6ος στη βαθμολογία γιατί έδειξε μεγαλύτερη προοπτική πριν από περίπου ενάμιση μήνα, συν του ότι θα έπρεπε να είχε «χτίσει» διαφορά από τον ΟΦΗ. Όπως και να το δεις, σε σύνολο 26 αγώνων ο μάζεψε 34 βαθμούς εκ των οποίων οι εννιά απέναντι σε ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Παναθηναϊκό.

Από την άλλη πλευρά είναι και λογικό τηρουμένων των συνθηκών είτε αυτές αφορούν την απαγόρευση μεταγραφών και την αφαίρεση του δικαιώματος ενίσχυσης είτε το γεγονός ότι αποδεικνύεται ότι το ρόστερ δεν είναι τόσο λειτουργικό, ανθεκτικό αν προτιμάτε, όσο πιστεύαμε οι περισσότεροι. Γιατί υπάρχει διαφορά μεταξύ ενός ποιοτικού από ένα λειτουργικό ρόστερ. Είναι πλούσια η λίστα των παικτών οι οποίοι απέτυχαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του ρόλου τους αλλά και των συμβολαίων τους