Ο Γάλλος επιθετικός αναφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά και στις συνθήκες στον Άρη. «Ξέρω ότι ο κόσμος με αγαπάει για αυτό που είμαι, για το πάθος μου και επειδή δίνω το 100% μέσα στο γήπεδο. Μου αρέσει πολύ η Θεσσαλονίκη. Μια μεγάλη πόλη, αλλά ήρεμη. Όλα είναι κοντά. Βουνό και θάλασσα. Είναι μια πόλη που ζει για το ποδόσφαιρο, κάτι που το καταλαβαίνεις όταν κινείσαι στην πόλη. Στην Ελλάδα γενικότερα μου αρέσει που ο κόσμος αγαπάει το ποδόσφαιρο, είναι πολύ υποστηρικτικός και αυτό το καταλαβαίνεις όχι μόνο στο γήπεδο, αλλά και στην καθημερινότητά σου».

Αναφέρθηκε στον τρόπο που πανηγυρίζει τα γκολ του με τον Άρη και για την ακρίβεια για την πηγή έμπνευσής του. «Από το έμβλημα του Συλλόγου. Η αλήθεια είναι ότι το είχα σκεφτεί από πριν και μόλις πέτυχα το πρώτο μου γκολ το έκανα πράξη. Ήταν κάτι που ήξερα ότι θα αρέσει στον κόσμο της ομάδας».

Σε ερώτηση για το αν θα ήθελε να «κλείσει» την καριέρα του στον Άρη, είπε: «Είμαι χαρούμενος εδώ. Από εκεί και μετά, όμως, στο ποδόσφαιρο δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο. Είναι κάτι που δεν εξαρτάται μόνο από μένα».

Ο Γάλλος επιθετικός είπε επίσης ότι το γκολ που δεν θα ξεχάσει ποτέ είναι το… «το τρίτο γκολ εναντίον της Μόλντε. Ήταν μια τρελή στιγμή…», ενώ ρωτήθηκε για το πώς επιδρά στον ίδιο η στήριξη του κόσμου. Ο κόσμος πιο πολύ μας εμψυχώνει για να παίξουμε καλύτερα. Μόνο αν χάνουμε καταλαβαίνεις την πίεση. Όταν η κατάσταση είναι νορμάλ πιο πολύ μας σπρώχνει προς την επιτυχία και την πίεση τη νιώθει ο αντίπαλος».

Στην ερώτηση για τον ποδοσφαιριστή (από άλλη ομάδα της Superleague) που θα διάλεγε είπε… «δεν είναι εύκολο να απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση, καθώς υπάρχουν καλοί ποδοσφαιριστές στο ελληνικό πρωτάθλημα, που ανεβάζουν το επίπεδο σε κάποιες ομάδες. Επειδή δεν θέλω να αδικήσω κάποιον, ενδεικτικά θα αναφέρω τους Μπάρκα, Ελαμπντελαουί, Γιαννούλη, Γκιλιέρμε, Ποντένσε, τον Σεμέντο του Ο.Φ.Η., Κουρμπέλη, Βαλμπουενά, Λιβάια».

Για τους οπαδούς του Άρη σημείωσε… «αγαπάνε πολύ την ομάδα, την υποστηρίζουν με πάθος, ενθουσιάζονται με τις νίκες, αλλά θυμώνουν με τις ήττες. Είναι εκπληκτικοί στα παιχνίδια, μας βοηθούν, μας ενθαρρύνουν και μας σπρώχνουν προς τη νίκη».

Στην ερώτηση… «γιατί η ομάδα δεν μπαίνει σε όλα τα ματς με το ίδιο πάθος όπως στον δεύτερο αγώνα με τη Μόλντε» απάντησε ότι… «σε όλα τα παιχνίδια παίζουμε με το ίδιο πάθος, απλά σε κάποια ματς, όπως αυτό με τη Λάρισα, ήμασταν άτυχοι. Ίσως μόνο στον αγώνα της πρεμιέρας του πρωταθλήματος με τον Ο.Φ.Η. να μην ήμασταν αυτοί που θα έπρεπε γιατί ήμασταν λίγοι κουρασμένοι».

Ρωτήθηκε για το πάθος που δείχνει ο ίδιος σε κάθε αγώνα. «Πάντα παίζω στο 100%. Απλά είναι η πρώτη φορά που αγωνίζομαι σε μια ομάδα με τόσο κόσμο. Ο κόσμος αυτός μου δείχνει την αγάπη του τόσο στο γήπεδο όσο και στην πόλη όταν κυκλοφορώ και αυτό μου δίνει παραπάνω ενέργεια για να δίνω πάντα τον καλύτερό μου εαυτό».

Για το γήπεδο στο οποίο του αρέσει να παίζει, εκτός του «Κλεάνθης Βικελίδης», απάντησε: «Η Λεωφόρος Αλεξάνδρας είναι ένα γήπεδο που μου αρέσει να παίζω, καθώς είναι παρόμοιο με το δικό μας, το “Κλεάνθης Βικελίδης”. Οι κερκίδες είναι κοντά και αισθάνεσαι το πάθος του κόσμου. Επίσης μου αρέσει και το γήπεδο του Παναιτωλικού, που είναι ένα όμορφο γήπεδο».

Ο Νικολάς Ντιγκινί απάντησε ότι του αρέσουν τα θαλασσινά και τα ψητά ψάρια, ενώ για τον ιδανικό συμπαίκτη, είπε: «Δύσκολη ερώτηση, ακόμη δυσκολότερη η επιλογή. Πάντως, αν διάλεγα κάποιον για ιδανικό συμπαίκτη, από αυτούς που αγωνίζονται τώρα, θα επέλεγα τον Μοχάμεντ Μπεν του Ερυθρού Αστέρα».