Α.Ε.Κ. σημαίνει προσφυγιά ξεριζωμένη!

Άνθρωποι άξιοι, όμορφοι, που με την άφιξη τους βίωσαν τη δίωξη και στη μαμά πατρίδα, γι' αυτό και λέω ότι δεν είναι ζήτημα να βγάλουμε εθνικές κορώνες, διότι από την Τουρκία διώχθηκαν σαν Έλληνες και στην Ελλάδα τους συμπεριφέρθηκαν και τους υποδέχτηκαν σαν Τούρκους! Ο πολιτισμός τους επηρέασε όλη τη χώρα και η ικανότητα του να ανταποκρίνονται και να μεγαλουργούν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, αλλά και η αγάπη τους και η οικογενειακή σχέση μεταξύ όλων τους, έκανε τον Μικρασιατικό ελληνισμό να καταφέρει να μεγαλουργήσει στην Αθήνα.

Εννοείται και στον αθλητισμό (σ.σ.: μεγαλούργησαν) είτε δημιουργώντας σημαντικούς Συλλόγους είτε μεταφέροντάς τους από την Μικρά Ασία στη μαμά πατρίδα λόγω του ξεριζωμού (όπως ο Απόλλωνας Σμύρνης και ο Πανιώνιος για παράδειγμα). Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι είναι αστείο να θεωρεί κανείς "δικό" του το κομμάτι της προσφυγιάς, αφού πρόκειται για κάτι που ανήκει και αφορά κάθε Έλληνα, ανεξαρτήτως καταγωγής!

Τέλος πάντων αυτά μικρή σημασία έχουν και αφορούν μικρό κομμάτι κόσμου που κάνει το συγκεκριμένο λάθος, να επιχειρεί να του ανήκει κάτι, που αφορά όλη τη χώρα και όλους τους Έλληνες! Πρόκειται για την Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και εκεί θα εστιάσουμε...

Ένα απόσπασμα θα σας αφήσω εδώ, σε τούτο το χώρο, του βιβλίου που θεωρώ το πιο σημαντικό και συγκλονιστικό που έχω διαβάσει στη ζωή μου, τα "Ματωμένα Χώματα" από τη σπουδαία Δίδω Σωτηρίου... Ειλικρινά διαβάστε το όσοι δεν το έχετε κάνει ακόμη:

«Η φωτιά απλωνόταν παντού. Ντουμάνιασε ο ουρανός. Μαύρα σύγνεφα ανηφορίζανε και μπερδευότανε το να με τ’ άλλο. Κόσμος, εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος, τρελός από φόβο αρχίνησε να τρέχει απ’ όλα τα στενοσόκακα και τους βερχανέδες και να ξεχύνεται στην παραλία σα μαύρο ποτάμι.

– Σφαγή! Σφαγή!

– Παναγιά, βοήθα!

– Προφτάστε!

– Σώστε μας!

Η μάζα πυκνώνει, δεν ξεχωρίζεις ανθρώπους, μα ένα μαύρο ποτάμι που κουνιέται πέρα δώθε απελπισμένα, δίχως να μπορεί να σταθεί ούτε να προχωρήσει. Μπρος θάλασσα, πίσω φωτιά και σφαγή! Ένας αχός κατρακυλάει από τα βάθη της πολιτείας και σπέρνει τον πανικό.

– Τούρκοι!

– Τσέτες!

– Μας σφάζουνε!

– Έλεος!

Η θάλασσα δεν είναι πια εμπόδιο. Χιλιάδες άνθρωποι πέφτουνε και πνίγονται. Τα κορμιά σκεπάζουνε τα νερά σα να ναι μώλος. Οι δρόμοι γεμίζουνε κι αδειάζουνε και ξαναγεμίζουνε. Νέοι, γέροι, γυναίκες, παιδιά ποδοπατιούνται, στριμώχνονται, λιποθυμούνε, ξεψυχούνε. Τους τρελαίνουν οι χατζάρες, οι ξιφολόγχες, οι σφαίρες των τσέτηδων!

– Βουρ κεραταλάρ! (Χτυπάτε τους τους κερατάδες!).

Το βράδι το μονοφώνι κορυφώνεται. Η σφαγή δε σταματά. Μόνο όταν τα πλοία ρίχνουνε προβολείς γίνεται μια πρόσκαιρη ησυχία. Μερικοί που καταφέρανε να φτάσουνε ζωντανοί ίσαμε τη μαούνα μας ιστορούνε το τι γίνεται όξω, στις γειτονιές. Οι τσέτες του Μπεχλιβάν και οι στρατιώτες του Νουρεντίν τρώνε ανθρωπινό κρέας. Σπάζουνε, πλιατσικολογούνε σπίτια και μαγαζιά. Όπου βρούνε ζωντανούς, τους τραβούνε όξω και τους βασανίζουνε. Σταυρώνουνε παπάδες στις εκκλησιές, ξαπλώνουνε μισοπεθαμένα κορίτσια κι αγόρια πάνω στις Αγιες Τράπεζες και τ’ ατιμάζουνε.

Απ’ τον Αη Κωνσταντίνο και το Ταραγάτς ίσαμε το Μπαλτσόβα το τούρκικο μαχαίρι θερίζει. Η φωτιά όλη νύχτα αποτελειώνει το χαλασμό. Γκρεμίζονται τοίχοι, θριματίζονται γυαλιά. Οι φλόγες κριτσανίζουνε μαδέρια, έπιπλα και φτούνε σιδερικά, ξεθεμελιώνουνε την πολιτεία ολόκληρη. Απλώνουν πάνω στα έργα των ανθρώπων και τα διαλύουνε. Σπίτια, εργοστάσια, σχολειά, εκκλησίες, μουσεία, νοσοκομεία, βιβλιοθήκες, θέατρα, αμύθητοι θησαυροί, κόποι, δημιουργίες αιώνων, εξαφανίζονται κι αφήνουνε στάχτη και καπνούς.

Αχ, γκρέμισε ο κόσμος μας! Γκρέμισε η Σμύρνη μας! Γκρέμισε η ζωή μας! Η καρδιά, τρομαγμένο πουλί, δεν ξέρει που να κρυφτεί. Ο τρόμος, ένας ανελέητος καταλύτης άδραξε στα νύχια του κείνο το πλήθος και το αλάλιασε. Ο τρόμος ξεπερνάει το θάνατο. Δε φοβάσαι το θάνατο, φοβάσαι τον τρόμο. Ο τρόμος έχει τώρα το πρόσταγμα. Τσαλαπατά την ανθρωπιά. Αρχίζει από το ρούχο και φτάνει ίσαμε την καρδιά. Λέει: Γονάτισε γκιαούρη! Και γονατίζει. Ξεγυμνώσου! Και ξεγυμνώνεται. ’νοιξε τα σκέλια σου! Και τ’ ανοίγει. Χόρεψε! Και χορεύει. Φτύσε την τιμή σου και την πατρίδα σου! Και φτύνει. Απαρνήσου την πίστη σου! Και την απαρνιέται. Αχ ο τρόμος! Όποια γλώσσα κι αν μιλάς λόγια δε θα βρεις να τόνε περιγράψεις.

Τι κάνουν, λοιπόν, οι προστάτες μας; Τι κάνουν οι ναύαρχοι με τα χρυσά σειρίτια, οι διπλωμάτες κ’ οι πρόξενοι της Αντάντ! Στήσανε κινηματογραφικές μηχανές στα καράβια τους και τραβούσανε ταινίες τη σφαγή και τον ξολοθρεμό μας! Μέσα στα πολεμικά οι μπάντες τους παίζανε εμβατήρια και τραγούδια της χαράς, για να μη φτάνουν ίσαμε τ’ αφτιά. των πληρωμάτων οι κραυγές της οδύνης και οι επικλήσεις του κόσμου. Και να ξέρει κανείς πως μια, μόνο μια κανονιά, μια διαταγή, έφτανε για να διαλύσει όλα κείνα τα μαινόμενα στίφη. Κ’ η κανονιά δε ρίχτηκε κ’ η εντολή δε δόθηκε!

Ο πάτερ Σέργιος ήταν από τους τελευταίους που σκαλώσανε στη μαούνα μας. Δίχως καλυμμαύχι και ράσο, θεόγυμνος με μια κουρελιασμένη ματωμένη φανέλα κ’ ένα μακρύ σώβρακο, με ξέμπλεκα τα λιγοστά μαλλιά του κι ανάκατα τα γένια του, με δυο γουρλωμένα μάτια που τα καιγε πυρετός, έμοιαζε μ’ άγνωστο στη φύση πλάσμα. Από τα λόγια και τα φερσίματά του καταλάβαμε πως ολόκληρη η φαμελιά του πνίγηκε καθώς πάσχιζε να σκαλώσει σ’ ένα αμερικάνικο πολεμικό. Το μυαλό του γέροντα δεν άντεξε, σάλεψε! Εκειδά που καθότανε ήσυχα και καλά, αμίλητος και σοβαρός, εκειδά πηδούσε ολόρθος και χειρονομούσε και φώναζε δυνατά με στόμφο:

– Πέντε τα παιδιά μου! Κ’ η γυναίκα μου έξι! Κ’ η κουνιάδα μου επτά! Επτά οι αστέρες της αποκαλύψεως! Επτά διαόλοι να σας κοπανάνε στην κόλαση, δολοφόνοι! Δολοφόνοι! Δολοφόνοιοιοι"!

Δεν χρειάζεται να γράψω κάτι άλλο... Δύσκολη μέρα η σημερινή! Υποχρέωση μας είναι να μη ξεχάσει κανείς και ποτέ...

Υγ: Λύσσαξαν να βγάλουν στη... σέντρα τάχα μου τη διοίκηση της ΑΕΚ (και του Παναθηναϊκού) οι υπάλληλοι του χώρου μου, ομάδας που δεν έχει τηλεοπτική στέγη. Να απολογηθούν -έλεγαν και έγραφαν- στον κόσμο τους για το αν θα μείνουν στο κανάλι που θέλει να αγοράσει ο Μαρινάκης! Κι ας μην γνώριζαν πως θα αντιδράσουν. Ενώ ήξεραν ότι είχαν από πριν συμβόλαια με τη συνδρομητική, όχι φέτος και δεν υπήρχε καν ο ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού στο... πλάνο της συνδρομητικής... Μιλάμε για απίθανους τύπους οι οποίοι προφανώς (οι ίδιοι και όχι η ομάδα που θεωρούν ότι οφείλουν να είναι υπαλληλικό προσωπικό) ξεχνάνε τι συμβαίνει με δανεικούς από την ομάδα τους σε ομάδες ανθρώπων στενών συνεργατών του Μαρινάκη. Ψάχνουν τρόπο να λερώνουν ενώ όπου τους ακουμπήσεις ή συναντήσεις... λερώνεσαι! Αλλά καλά κάνουν αφού τους το επιτρέπουν...

Υγ2: Η ομάδα έχει σημαντικό ματς πριν από τη δύσκολη έξοδο στο Αγρίνιο. Βγήκε η Τρίπολη και πρέπει η Ένωση να πάει με νίκες και μόνο νίκες έως την επόμενη διακοπή τον Οκτώβριο. Να έχει καταφέρει να σβήσει λίγο, όσο γίνεται, το έγκλημα της ήττας την πρεμιέρα! Ο Κωστένογλου το γνωρίζει αυτό και γι αυτό δεν ψάχνεται για ευκαιρίες, αλλά για σταθεροποίηση.

Υγ3: Το πιο δύσκολο έργο για τον Κωστένογλου και όλους στο τεχνικό τιμ της ΑΕΚ είναι να καταφέρουν να διατηρήσουν όλους σε απόλυτη ετοιμότητα αγωνιστική και πνευματική φυσικά. Διότι με ένα ματς την εβδομάδα έως τον Ιανουάριο κανείς δεν θα είναι ικανοποιημένος από το χρόνο συμμετοχής του...