Ξόρκισε την κατάρα

Λεβαδειακός - Απόλλων Σμύρνης και το ποντάρισμά σου επιστρέφεται*,αν ο Ελ-Χέλουε σκοράρει το πρώτο γκολ του αγώνα. (21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Η ανταπόκριση στην υψηλή προσδοκία του απλού φιλάθλου ανέκαθεν στοιχειοθετούσε ένα από τα κύρια προβλήματα του Άρη. Εκεί δηλαδή που ο ενθουσιασμός χτυπάει στα κόκκινα και καλλιεργείται η αίσθηση ό,τι κάτι καλό δημιουργείται, λες κι αυτή η ομάδα συντροφεύεται από μιας μορφής κατάρα. Το κλίμα άλλαξε, οι συνήθειες επίσης. Οι πολλές μαζεμένες καλές ειδήσεις συνοδεύτηκαν και από το happy end μιας κρίσιμης εβδομάδας. Αυτό έπρεπε να γίνει.

Η νίκη του Άρη επί της Λάρισας δεν ήταν το κορυφαίο γεγονός. Ο διπλασιασμός των διατεθειμένων εισιτηρίων διαρκείας μέσα σε διάστημα τεσσάρων ημερών, η προπώληση 5.000 εισιτηρίων για τον χθεσινό αγώνα, η παρουσία περίπου 20.000 φίλων της ομάδας, η υποδοχή που επιφύλαξαν στην ομάδα, το υψηλό επίπεδο αφοσίωσης σ’ αυτό που είχαν μπροστά στα μάτια τους και το φινάλε μιας όμορφης βραδιάς η οποία εξελίχθηκε σε γιορτή… Κύριοι, αυτές είναι οι ειδήσεις. Στην εξίσωση αρχίζει να αποκτά κυρίαρχο ρόλο ο κόσμος της ομάδας.

Πολλοί μιλούν για στόχους. Στο ίδιο καζάνι μπαίνουν οι μετριοπαθείς, οι καχύποπτοι, οι υπέρμετρα αισιόδοξοι… απ’ όλα έχεις ο μπαχτσές των φίλων της ομάδας. Για φέτος, ο Άρης οφείλει να οριοθετήσει μόνο έναν. Την ανάκτηση των σχέσεων εμπιστοσύνης με το κοινό του. Μέσα από τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας εντός κι εκτός γραμμών να αποδείξει σ’ έναν βασανισμένο φίλαθλο ότι οι κακές εποχές πέρασαν ανεπιστρεπτί, ότι έχει το δικαίωμα να ονειρεύεται, να ασχολείται με την καθημερινότητα της ομάδας γιατί δεν θα τον οδηγήσει σε νευρικό κλονισμό (όπως συνέβη πολλές φορές στο παρελθόν), αλλά σε συναισθήματα τα οποία θα προσδίδουν ευτυχία.

Πάμε στο αγωνιστικό. Ο Άρης κέρδισε γιατί το καλοκαίρι αγόρασε ποιότητα. Ο ισχυρισμός περί των χρημάτων που δεν παίζουν ποδόσφαιρο ανέκαθεν μου φαινόταν από αφελέστατος μέχρι βλακώδης. Παίζουν και με το παραπάνω. Γιατί από έναν ποδοσφαιριστή αξίας άνω των 250.000 ευρώ περιμένεις να βάλει την μπάλα στα δίχτυα όπως την «κάρφωσε» χθες ο Γιουνές. Με σωστό διάβασμα της φάσης και με τρόπο που θα χαρακτηρίζει έναν ποιοτικό ποδοσφαιριστή. Περιμένεις την κίνηση χωρίς την μπάλα όπως αυτές που έκανε ο Νικολάς Ντιγκινί, αλλά και τις κάθετες έξυπνες πάσες σαν αυτές που μοίραζε ο Μπρούνο Γκάμα.

Ο Άρης δεν έπαιξε το ποδόσφαιρο κυριαρχίας που τον ανέδειξε ως πρώτο θέμα των ΜΜΕ την περασμένη Δευτέρα στη Λαμία, αλλά είχε υπομονή και παγωμένη σκέψη. Ο Σωτήρης Αντωνίου της Λάρισας έκανε εξαιρετική τακτική προσέγγιση του αγώνα, έκλεισε διαδρόμους, κατέστρεψε το passing game των «κίτρινων» και για περίπου 55-60 λεπτά η ομάδα του έβγαζε εύκολα μια υποχρέωση. Μακάρι να είχε αντίστοιχη ικανότητα και σε επίπεδο δημόσιων τοποθετήσεων. Λογικά κατευθύνθηκε από τον εκνευρισμό. Και ο προπονητής έχει πολλούς σφυγμούς κι ας μη φοράει κοντό παντελονάκι. Απλά οι τοποθετήσεις του μετά το παιχνίδι ήταν άστοχες. Θα του έβγαζα το καπέλο αν μιλούσε για τις υποδείξεις του διαιτητή στο πρώτο ημίχρονο. Του πιο εκνευριστικού ανθρώπου απ’ όλους όσοι βρέθηκαν στο Καυτανζόγλειο χθες. Ενός εχθρού του ποδοσφαίρου ο οποίος με τη σχολαστικότητά του ίσως και την απειρία του δεν άφησε τις ομάδες να βρουν ρυθμό. Επίσης, το γκολ του Γιουνές δεν το λες τυχερό.

Στο δια ταύτα. Το ισχυρό πλεονέκτημα του Άρη είναι ότι α) είναι μια άγνωστη ομάδα για τους περισσότερους αντιπάλους του και β) δεν έχουν αξιολογήσει την αγωνιστική δυναμική του. Το ζητούμενο για τους «κίτρινους» είναι να βγάλουν αναίμακτα τις πρώτες 3-4 αγωνιστικές καθώς μια καινούργια ομάδα χρειάζεται χρόνο για να αποκτήσει συνοχή και να βγάλει αυτοματισμούς. Το κατάφερε στις δύο πρώτες και στον επόμενο αγώνα θα είναι στην αποστολή και οι Σιώπης, Μαρτίνες. Το ουσιαστικό για τον Πάκο Ερέρα θα είναι, όταν θα αντιληφθούν οι αντίπαλοί του το επίπεδο ικανότητας αυτής της ομάδας να μην έχουν πρόσβαση στον τρόπο καταστροφής του αγωνιστικού στιλ της. Γιατί η λογική λέει ότι σε περίπου έναν μήνα, ο Άρης θα είναι καλύτερος απ’ ότι στην πρεμιέρα της Superleague ή του χθεσινού αγώνα με την ΑΕΛ.