ΠΑΟΚ: Ο Τάισον που νικά τον χρόνο (vid)

«Να ’ταν τα νιάτα δυο φορές…» λέει ο σοφός λαός, μα κάποιοι άνθρωποι μοιάζουν να γεννήθηκαν για να διαψεύδουν τη σοφία του. Στην Ελλάδα, αυτή τη χώρα που ξέρει να αγαπά τους παλιούς και να υποπτεύεται τους μεγαλύτερους, ήρθε ένας Βραζιλιάνος τον χειμώνα του 2023. Ένας άντρας που ταξίδεψε μαζί με τα χρόνια του, αλλά άφησε τα γηρατειά στο αεροδρόμιο.

Ο Τάισον. Ο δικός μας Τάισον.

Βαδίζοντας προς τα 38 του, κουβαλά πάνω του την ηλικία όπως οι παλιοί μάστορες κουβαλούν τη δερμάτινη ποδιά τους: όχι ως βάρος, αλλά ως εξήγηση. Ως τεκμήριο. Ως βιογραφία. Κι όμως, κάθε χρόνο πρέπει να απαντήσει στην ίδια ερώτηση, ειπωμένη με διαφορετικούς αριθμούς, αλλά με την ίδια καχυποψία:

Δείτε Επίσης

ΠΑΟΚ - Κηφισιά: Ο Τάισον πανηγύρισε ως... παππούς!

Το «Τι 30... Τι 40... Τι 50...» μπορεί να είναι μια κωμωδία του 1972 με τον τεράστιο Λάμπρο Κωνσταντάρα, αλλά σήμερα βρίσκει τον ιδανικό της πρωταγωνιστή: έναν Βραζιλιάνο του ΠΑΟΚ, που ήρθε στην Ελλάδα για να καταργήσει κάθε νόμο της φυσικής, της λογικής και —κυρίως— της προκατάληψης.

Στα 37 χρόνια, 10 μήνες και 10 ημέρες, ο «γέρο-Τάισον» παραμένει όχι απλώς ενεργός. Παραμένει καθοριστικός. Απαραίτητος. Υποδειγματικός. Ο ίδιος Τάισον που κάθε σεζόν βάζει φωτιά στην ίδια χιλιοπαιγμένη αμφιβολία. Και απαντά. Και ξαναπαντά.

Με το που ήρθε, πρώτα απάντησε στο: «Πού πας με τον 36χρονο Τάισον;»

Την επόμενη χρονιά, την πρωταθληματική, με ακόμα πιο ηχηρό τρόπο στο: «Πού πας με τον 37χρονο Τάισον;»

Και τώρα, με δύο γκολ και έναν πανηγυρισμό-ποίημα, απαντά και στο: «Πού πας με τον 38χρονο Τάισον;»

Η αλήθεια είναι απλή: πας μπροστά.

Γιατί μιλάμε για μια τεράστια μορφή, έναν παίκτη που όποτε και αν φύγει από την Ελλάδα θα μείνει στην ιστορία. Όχι, προφανώς, για τα δύο γκολ με την Κηφισιά — αυτά είναι απλώς η τελευταία του υπογραφή. Αλλά για όσα έχει χαρίσει σε έναν λαό που, κάθε βράδυ, οφείλει να τον βάζει στην προσευχή του. Αυτός που χάρισε στον ΠΑΟΚ ένα πρωτάθλημα μέσα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» —εκείνο το σουτ στο 61.21’’ που έμοιαζε να ξεκινά από την καρδιά της Τούμπας και να καταλήγει στην καρδιά ενός ολόκληρου λαού— δεν χρειάζεται περισσότερους τίτλους. Έχει ήδη αφήσει το όνομά του γραμμένο με μελάνι που δεν ξεθωριάζει.

Με το σκορ στο εύθραυστο 1–0, μια ελαφρά ανησυχία πλανιόταν πάνω από την Τούμπα των 15.000. Κι όμως, στο φινάλε εμφανίστηκε ο βετεράνος της καρδιάς μας, ο αιώνιος έφηβος, ο Τάισον Μπαρσέλος Φρέντα. Δύο γκολ, ίδιες εκτελέσεις, ίδιο σημείο, ανακούφιση σκηνοθετημένη. Και μετά; Η σκηνή της βραδιάς:

Ο πανηγυρισμός «Old Man». Με τη μέση πιασμένη. Με το φανταστικό… μπαστούνι στο χέρι. Μια απάντηση. Καθαρή, ειλικρινής.

Εκείνη η εικόνα, σχεδόν ποιητική: ο Τάισον να πιάνει τη μέση του, να προσποιείται ότι κρατά μπαστούνι, να γελάει με την ιδέα της ηλικίας του όσο την τσαλακώνει σαν παλιό χαρτί. Μια χειρονομία που ήρθε ως απάντηση στο σχόλιο πως ο Βραζιλιάνος «δεν κάνει πια» για τον ΠΑΟΚ. Εκείνον που πίστευε ότι το καλοκαίρι θα έχει φτάσει η στιγμή του αποχωρισμού.

«Δεν κρατάω κακία», είπε ο ίδιος στο τέλος. «Αλλά με πείραξε λίγο παραπάνω. Δουλεύω σκληρά. Κι όταν φοράω τη φανέλα του ΠΑΟΚ, τρέχω σαν τρελός.»

🗣️ Η απάντηση του Τάισον Φρέντα και η εξήγηση του Βραζιλιάνου μεσοεπιθετικού του ΠΑΟΚ για τον επικό πανηγυρισμό με τη... μαγκούρα!#paokfc pic.twitter.com/EcZsORxmLd

— gazzetta.gr (@gazzetta_gr) November 24, 2025

Όμως το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο λόγια. Είναι και αριθμοί.

• Τρίτος μεγαλύτερος παίκτης που φόρεσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ.
• Δεύτερος μεγαλύτερος που σκόραρε μ’ αυτή.
• Ο μεγαλύτερος, εδώ και 51 χρόνια, που πέτυχε δύο γκολ σε ένα ματς Α’ Εθνικής. Το έκανε ο Λεφτέρ Κιουτσουκαντωνιάδης, 38 ετών, 9 μηνών και 20 ημερών, όταν πέτυχε τα μοναδικά του γκολ στην Α' Εθνική, στις 11.10.1964, Απόλλων - ΑΕΚ 1-7.

Στο ΠΑΟΚ–Κηφισιά (3-0), ο Τάισον είχε μια τελική λιγότερη από όσες όλη η αντίπαλη ομάδα μαζί. Πέντε δικές του, έξι της Κηφισιάς. Τέσσερις μέσα στην περιοχή. 86% εύστοχες πάσες. 78% πάνω από τη σέντρα. Μία key pass. 7/10 μονομαχίες.

Όμως οι αριθμοί, όσο κι αν εντυπωσιάζουν, δεν αρκούν για να εξηγήσουν την ψυχή. Αυτήν την ψυχή την περιγράφουν καλύτερα όσοι τον ζουν, όπως ο προπονητής και οι συμπαίκτες του.

Ο Ραζβάν Λουτσέσκου το είπε ορθά κοφτά: «Για μένα ποτέ δεν θα είναι παππούς. Πάντα νέος. Πάντα φρέσκος. Πάντα κορυφαίος».

Ο Μαγκομέντ Οζντόεφ έμεινε με την απορία: «Ποδοσφαιρικά πρέπει να είναι… 18. Πολλές φορές αναρωτιέμαι: είναι 38 ή 18;»

Και κάπως έτσι, γεννιέται ένα φαινόμενο που δεν χωρά στον χρόνο.

Ο Τάισον δεν είναι απλώς ένας παίκτης που κερδίζει τη μάχη με την ηλικία.
Είναι εκείνος που της αλλάζει τους κανόνες.

Εκείνος που αποδεικνύει πως η εμπειρία δεν είναι βάρος, αλλά μίτος που σε οδηγεί πιο βαθιά στο λαβύρινθο του παιχνιδιού.