Το μόνιμο πρόβλημα του Παναθηναϊκού, ο Ντραγκόφσκι και το καλό παράδειγμα του Τεττέη

• Ούτε το κρατάει, ούτε το καθαρίζει, γίνεται πλέον βραχνάς
• Ντραγκόφσκι. Ξανά τα ίδια...
• Ο ατομισμός και ο Τεττέη

Το πρώτο σημείωμα για το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Άρη αφορούσε την αλλοίωση από τον Τσβάιερ και τον Περλ στο VAR που θα βλέπει την Ελλάδα από εδώ και στο εξής μόνο για διακοπές. Το πεντακάθαρο πέναλτι εις βάρος του Αλεξάντερ Γερεμέγεφ δεν υποδείχθηκε ποτέ και κάπως έτσι δύο βαθμοί έκαναν... φτερά για το «τριφύλλι».

Όπως δεν είδε ποτέ την τρικλοποδιά του Φαντιγκά στον Τσέριν.

Για τον Ράφα Μπενίτεθ θα τα πούμε αναλυτικά την Παρασκευή ενώ για το «διαζύγιο» με τον Γιάννη Παπαδημητρίου που άργησε πάρα μα πάρα πολύ να γίνει πράξη, θα αναφερθούμε σύντομα. Για την ώρα το μόνο που ταιριάζει στον απόλυτο βαθμό, είναι η ρήση του Άβρααμ Λίνκολν. «Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό αλλά όχι όλους όλο τον καιρό».

Πάμε να σχολιάσουμε κάποια πράγματα από το αγωνιστικό κομμάτι του 1-1 του «Κλεάνθης Βικελίδης».

Ούτε το κρατάει, ούτε το καθαρίζει, γίνεται πλέον βραχνάς

Με την Rangers και την Go Ahead Eagles. Απέναντι σε Λεβαδειακό, Κηφισιά, Ολυμπιακό. Ακόμη μία φορά στο «Βικελίδης». Έξι ματς στα οποία προηγήθηκε και ούτε κράτησε το 1-0, ούτε πέτυχε δεύτερο γκολ για να τα «καθαρίσει» και να πάρει τις νίκες. Είτε έγινε το 1-1, είτε η ανατροπή. Πρόβλημα. Μεγάλο.

Αγωνιστικό αρχικά, ψυχολογικό και πνευματικό, πλέον. Ο Παναθηναϊκός ενώ ελέγχει τα παιχνίδια, ενώ δείχνει καλύτερος πάνω στο χορτάρι, ενώ έχει το προβάδισμα, αδυνατεί να φτάσει στη νίκη. Είτε λόγω αστοχίας, είτε οπισθοχώρησης, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Δεν είναι τυχαίο πως όλες οι φετινές νίκες του «τριφυλλιού» είναι στο όριο. Με εξαίρεση την Βέρνη.

Η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. 2-1 την Σαμσουνσπόρ. 1-0 τον Ατρόμητο. 2-1 τον Παναιτωλικό. Οι «πράσινοι» πρέπει να βρουν τον τρόπο να διαχειρίζονται τα παιχνίδια. Κανένα ματς δεν είναι ίδιο. Κανένα. Οπότε, στην εποχή του Ράφα Μπενίτεθ, το σύνολο καλείται να βρει το αντίδοτο σε αυτή την ποδοσφαιρική «ασθένεια».

Ντραγκόφσκι. Ξανά τα ίδια...

Το ματς αυτές είχε δύο καθοριστικές στιγμές. Τα λάθη των διαιτητών και το τραγικό σφάλμα του Ντραγκόφσκι. Όσο καλός και αν ήταν μέχρι την Θεσσαλονίκη με αυτή την γκάφα θύμισε τα περσινά. Δεν ξέρουμε ποιο είναι το όριο για κίπερ ομάδας πρωταθλητισμού.

Μία, δύο, τρεις, κάπου πρέπει να προκύπτει μια γενικότερη αξιολόγηση. Τι να το κάνεις αν πιάνει σε μερικά παιχνίδια τις... κάλτσες του και στο επόμενο ματς σε «κρεμάει» και αποτελεί τον μοιραίο παίκτη. Αν βάλουμε σε όλα τα παραπάνω και την αδυναμία να παίξει σωστά με την μπάλα, υπάρχει θέμα.

Ναι, να μην τον «κρεμάσουμε» για ένα λάθος. Μόνο που εδώ δεν ήταν το πρώτο και θα πρέπει στο «πράσινο στρατόπεδο» να σκεφτούν πολύ σοβαρά το αύριο στη θέση αυτή.

Ο ατομισμός και ο Τεττέη

Στο «Βικελίδης» υπήρχαν στιγμές που οι παίκτες του Παναθηναϊκού θα μπορούσαν και θα έπρεπε να είναι πιο ομαδικοί. Ο Μπακασέτας, ο Κυριακόπουλος αλλά πάνω από όλους ο Τετέ. Στο τετ α τετ στο τέλος θα έδινε την μπάλα στον Τζούρισιτς και το γκολ θα έμοιαζε σίγουρο. Δεν το έκανε. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό φέτος.

Το σωστό παράδειγμα το έδωσε ένας άλλος «πράσινος» και ας φορούσε την φανέλα της Κηφισιάς. Ο Ανδρέας Τεττέη. Θα μπορούσε να εκτελέσει. Βεβαίως.

«Έσπαγε» τις μπάλες στους αμαρκάριστους, στους παίκτες με καλύτερες προϋποθέσεις και η ομάδα του θα έπαιρνε το ματς, με τρεις ασίστ δικές του, αν δεν ερχόταν το «μήνυμα» με το ακυρωθέν γκολ στο φινάλε.

Η ομάδα πρέπει να είναι πάνω από τα πρόσωπα...