Ποιος είναι ο Σταύρος Πνευμονίδης που δίνει ρεσιτάλ με τον Ολυμπιακό

• Σταύρος Πνευμονίδης: Το Gazzetta πηγαίνει τη ζωή του βήμα - βήμα
• Όταν ο 12χρονος Πνευμονίδης τους περνούσε όλους και έβαζε συνέχεια γκολ
• Ακαδημία Ολυμπιακού: Το απόλυτο στήριγμα του Σταύρου Πνευμονίδη σ' όλα!

Σταύρος Πνευμονίδης: Ο παίκτης που έρχεται να... καλύψει το κενό του Μπάμπη Κωστούλα, όσον αφορά στις προσδοκίες που έχει ο κόσμος από τα παιδιά της Ακαδημίας. Ενα... ταυρί που μπαίνει στο γήπεδο με έναν και μόνο στόχο: Να τέρψει την ανικανοποίητη αλλεπάλληλη όρεξή του για πρόοδο και εξέλιξη.

Δεν θα τον δεις ποτέ να επαναπαύεται. Δεν υπάρχει περίπτωση να εφησυχάσει. Ο 18χρονος Σταύρος, το παιδί αυτό που έγινε άντρας από πολύ μικρός είναι εδώ για να κερδίσει τη θέση του στα σχέδια του νταμπλούχου Ελλάδας Ολυμπιακού - της ομάδας που έχει ακόμη νωπή την επιτυχία από την κατάκτηση του Youth και Conference League. Ο Πνευμονίδης έχει βάλει τη σφραγίδα του τόσο στην κατάκτηση του πρώτου ευρωπαϊκού τροπαίου για ελληνικό σύλλογο, ενώ είναι και πρωταθλητής δύο φορές σε επίπεδο Κ19.

Οι αριθμοί απλά αποτυπώνουν την ποιότητα και το ταλέντο του. Την επαφή του με την αντίπαλη εστία: 69 ματς, 15 γκολ και 19 ασίστ με την Κ19 του Ολυμπιακού σε πρωτάθλημα, Κύπελλο και Youth League.

Στη φετινή ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας του Πιτό είχε 5 σερί γκολ - χαρίζοντας μάλιστα την πρόκριση κόντρα στην Τζιρόνα. Μοιραία, ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ θα τον έπαιρνε στην καλοκαιρινή προετοιμασία κι εκείνος με το... καλημέρα του έδειξε ότι δεν είναι στην πρώτη ομάδα μόνο για τη συμμετοχή. Δεν θα του έφτανε αυτό. Γκολ και δύο ασίστ κόντρα στην Μπρέντα με τον δικό του τρόπο. Με την ταχύτητά του και την ποδοσφαιρική του οξυδέρκεια.

• Μπρέντα - Ολυμπιακός 2-3: Τούρμπο οι πιτσιρικάδες στο α' ημίχρονο!
  

Σταύρος Πνευμονίδης: Το Gazzetta πηγαίνει τη ζωή του βήμα - βήμα

Στα 6 του μόλις χρόνια, η κυρία Ειρήνη κι ο κύριος Γιώργος, άνθρωποι που ασχολούνταν με αγροτικές εργασίες, πήγαν το παιδί τους στην Ακαδημία της Δόξας Κορησού, της ομάδας του χωριού στην Καστοριά το οποίο αριθμεί λιγότερους από 1.000 μόνιμους κατοίκους.

Από μικρός είχε στοιχεία που τον έκαναν να διαφέρει από τ' άλλα παιδιά. Δεν ήταν μόνο το ταλέντο του κι οι ικανότητές του με τη μπάλα. Άνθρωποι που τον ξέρουν καλά, θα σου πουν για τον Σταύρο: «Πήγαινε τα θέματα που τον απασχολούσαν πιο βαθιά. Εβλεπε το ποδόσφαιρο από παιδάκι όχι ως φίλαθλος αλλά ως επαγγελματίας. Είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο προσέγγισης για το ποδόσφαιρο. Είναι σκεπτόμενος από πολύ μικρή ηλικία και παρατηρούσε τα πράγματα με τη δική του σκοπιά».

Από την ηλικία των 6-8 ετών, εύκολα έβλεπε κανείς την ικανότητά του στη μεταβίβαση της μπάλας, αλλά και το πώς αντιλαμβανόταν το τακτικό κομμάτι όχι μόνο στην επίθεση αλλά και στην άμυνα. Άρχισε από πολύ μικρός να αντιλαμβάνεται τη σημασία και τον όρο της υπό ομαδικής συνεργασίας είτε στο επιθετικό είτε στο αμυντικό κομμάτι.

Ήταν πάντα επιθετικογενής. Μπορεί να παίξει και στις τέσσερις θέσεις της επίθεσης, αλλά σε υψηλό επίπεδο λόγω του κορμιού του θα ταίριαζε ιδανικά πίσω από τον επιθετικό ή σε ρόλο ψευτο9ριού. Θυμίζουμε ότι στην Κ19 ο Πιτό αλλά κι ο Συλαϊδόπουλος στο 4-3-3 τον χρησιμοποιούσαν ως 10άρι μαζί με τον Παπακανέλλο πίσω από τον Κωστούλα ή τον Σιλά.

Όταν παίζει στα άκρα, του αρέσει να κόβει την κίνησή του προς τα μέσα και να γίνει ακόμα πιο επιθετικός. Ξεκίνησε να έχει μόνο το δεξί πόδι, αλλά πλέον δεν μπορεί κανείς να διακρίνει εύκολα αν είναι δεξής ή αριστερός. Στο φιλικό με την Μπρέντα σκόραρε με το δεξί, αλλά είχε και πολύ καλές ενέργειες με τ' άλλο πόδι. Ένα στοιχείο που δούλεψε αρκετά ώστε να το εξελίξει ήταν το να γίνει πιο απρόβλεπτος στο παιχνίδι του.

«Τι άλλο να βελτιώσω;», ρωτούσε πάντα τους προπονητές του στην Καστοριά. Όπως προαναφέραμε, πάντα ήθελε να γίνεται πιο καλός. Λόγω του ύψους του, μπορεί να μην έχει πλεονέκτημα στις κεφαλιές, αλλά ας θυμηθούμε ότι με την Τζιρόνα σκόραρε το γκολ - πρόκριση με το κεφάλι του από τη σέντρα του Πλιώνη.

Ασκήσεις εκρηκτικότητας, ασκήσεις νευρομυϊκής συναρμογής, είναι στοιχεία που δουλεύει πολύ έντονα ακόμα κι όταν το πρόγραμμα του με τον Ολυμπιακό δεν του το επιβάλλουν.

Όταν ο 12χρονος Πνευμονίδης τους περνούσε όλους και έβαζε συνέχεια γκολ

Ο μικρός Σταύρος μεγάλωνε και από 12 του, οι προπονητές του έβλεπαν ότι δεν είχε νόημα να παίζει με παιδιά της ηλικίας του (ειδικά ως επιθετικός). «Τους περνούσε όλους και σκόραρε συνεχώς», μας λένε άνθρωποι που είδαν τα... θαύματά του από κοντά.

«Αλήθεια, είναι τόσο καλός;», αναρωτιόταν κι η ίδια του η μητέρα ακούγοντας όλους να λένε για το παιδί της. Μαζί με τους γονείς του, καμάρωνε και στήριζε κι ο μεγαλύτερός του αδερφός, ο Δημήτρης.

Από τα 12 ως τα 14 ήρθε κι η κλήση στο Ενωσιακό πρωτάθλημα από την ΕΠΣ κι εκεί τον... τσέκαραν από το δίκτυο Ακαδημιών του Ολυμπιακού. Τα ιδιαίτερα χαρίσματά του δεν πέρασαν απαρατήρητα και ύστερα από 2-3 δοκιμές, σε ηλικία 14 ετών, έρχεται η πρόταση από τον Ολυμπιακό προκειμένου να γίνει μόνιμος κάτοικος Ρέντη. Η οικογένειά του τον στήριξε στο μεγάλο αυτό βήμα για τη ζωή του. Ο Σταύρος από τα 14 του γίνεται ένα από τα παιδιά που μένουν στους κοιτώνες των εγκαταστάσεων των ερυθρόλευκων.

Αυτή η πρόκληση, ωστόσο, ήρθε σε μια περίοδο όπου ο κορονοϊός είχε επηρεάσει τη ζωή σε κάθε της έκφανση - πόσω δε και την ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Τη σεζόν 2021-22 πρωταγωνιστεί στην κατάκτηση του Attica Cup με τον Ολυμπιακό, ενώ με 12 γκολ και 5 ασίστ βοηθάει σημαντικά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος με την Κ17, όντας καταλυτικός στην ανατροπή και στην εν τέλει επικράτηση με 5-4 επί του ΠΑΟΚ.

Ακαδημία Ολυμπιακού: Το απόλυτο στήριγμα του Σταύρου Πνευμονίδη σ' όλα!

Η ζωή, πολλές φορές, έχει κρυφά χαρτιά. Κι όταν στα φανερώσει στο τραπέζι μπορεί να βρεθείς να συμμετέχεις σε μια παρτίδα που δεν είναι στο χέρι σου. Ξέρεις, πώς δεν υπάρχει φύλλο για να το... γυρίσεις. Κι όμως, ο Σταύρος Πνευμονίδης, έδειξε στα 15 του ότι ήταν σε θέση να διαχειριστεί κάτι που καθαρά ανθρώπινα σε διαλύει. Ο μπαμπάς του έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα.

Η επιστημονική προσέγγιση της Ακαδημίας σ' αυτό το ευαίσθητο και δύσκολο σκαλοπάτι που βρισκόταν ο μικρός ήταν πολύ σημαντική ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να παλεύει για το όνειρό του. Εμεινε με την οικογένειά του μία εβδομάδα και παρά του ότι του ζήτησαν από την ομάδα να κάτσει όσο ήθελε, εκείνος προτίμησε να επιστρέψει στη βάση του και συνεχίσει τη ζωή του, υπηρετώντας τη μεγάλη του αγάπη: Το ποδόσφαιρο. Πλέον, είχε ακόμα έναν λόγο να παλεύει: Να κάνει περήφανο τον κύριο Γιώργο εκεί ψηλά.

Όσα έχει πετύχει εντός αγωνιστικών χώρων, με την ερυθρόλευκη φανέλα, λίγο-πολύ ο καθένας μπορεί να τα αναζητήσει στο ίντερνετ. Και δεν είναι δύσκολο να τα βρει. Ο Σταύρος, αυτό που θα κάνει πάντα είναι να γίνεται καλύτερος. Όπου κι αν φτάσει. Ό,τι κι αν κάνει, η ανάγκη για εξέλιξη είναι αυτό που θα τον οδηγεί πάντα στη ζωή του. Αυτό κάνει και με τις σπουδές του ως φυσικοθεραπευτής. Κι εδώ έχει δώσει άλλη μία υπόσχεση: Να πάρει το πτυχίο του. Και θα το πάρει. Είναι κι αυτός ακόμα ένας στόχος που θα πετύχει. Με την αξία και την αποφασιστικότητά του.