Παναθηναϊκός: Τα πραγματικά κριτήρια αξιολόγησης του Βιτόρια την επόμενη σεζόν

Αν ο Ρουί Βιτόρια αποδειχθεί ικανός και αποτελεσματικός, θα φανεί στο manamgement που θα κάνει την εφετινή σεζόν. Για όσα κατάφερε και όσα δεν πέτυχε στην εφετινή σεζόν ο Πορτογάλος προπονητής, έχουμε αναφερθεί πολλάκις. Οπως επίσης είχαμε επισημάνει πως το ποδοσφαιρικά λογικό και ορθό ήταν ο Παναθηναϊκός να του δώσει την ευκαιρία της προετοιμασίας και του νέου πλάνου, παρεκτός και έβρισκε προπονητή του οποίου η αξία και το έργο θα ήταν πέραν πάσης αμφιβολίας. Βεβαίως «πέραν πάσης αμφιβολίας» προπονητές που τελικά απέτυχαν στην Ελλάδα και δη στον Παναθηναϊκό υπάρχουν ουκ ολίγοι (χαρακτηριστικά τα παραδείγματα του Χενκ Τεν Κάτε για τους νεότερους και του Τόμισλαβ Ιβιτς για τους παλαιότερους), αλλά αυτή είναι μια άλλη, μεγάλη κουβέντα.

Αν τα καταφέρει, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός με τον Βιτόρια στον πάγκο, θα το δούμε εν καιρώ. Ποιο είναι όμως το κριτήριο της επιτυχίας; Αν θα πάρει το πρωτάθλημα; Οχι! Το πρωτάθλημα θα έρθει κάποια στιγμή για το Τριφύλλι ως συνέπεια της εργασίας που θα έχει προηγηθεί. Και η οποία, πλέον, αποκλείεται να έχει ως βάση της το «ένα ματς την εβδομάδα». Διότι ο Παναθηναϊκός θα παίζει κάθε καλοκαίρι στην Ευρώπη και ας μην ξεχνάμε ότι η τελευταία έκδοσή του που πραγματικά το πάλεψε μέχρι τέλους βασίστηκε στη δουλειά που είχε αρχίσει εκ βάθρων έναν χρόνο πριν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, με την «πολυτέλεια» των... μηδέν ευρωπαϊκών αγώνων κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

• Κριτήριο για τον Βιτόρια θα είναι η ποδοσφαιρική ταυτότητα της ομάδας. Αν τη βρει και τι είδους ταυτότητα θα είναι. Διότι η μοναδική που μας έδειξε εφέτος, στο πρώτο του δίμηνο, βασίστηκε στη στιβαρή συμπεριφορά αμυντικά και μπροστά... όλο και κάτι θα γίνει.
• Κριτήριο για τον Βιτόρια θα είναι η διαχείριση (και η βελτίωση) κάθε παίκτη. Στον β΄γύρο είδαμε έναν διαφορετικό (προς το χειρότερο) Τετέ, είδαμε όμως και έναν διαφορετικό (προς το καλύτερο) Ουναϊ. Δεν είδαμε βελτίωση στον Ιωαννίδη, δεν είδαμε κάμψη στην απόδοση του Τζούρισιτς και του Μλαντένοβιτς. Απλά παραδείγματα είναι αυτά.
• Κριτήριο για τον Βιτόρια θα είναι η επιλογή των μεταγραφών, τομέας στον οποίο υστέρησε σε απίστευτο βαθμό συγκριτικά με όλα τα υπόλοιπα πεδία ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Θα έχει ισχυρό λόγο σ' αυτές; Και σε τελική ανάλυση θα καταφέρει να πάρει από τους νέους παίκτες περισσότερα από όσα προσέφεραν στις θέσεις τους οι προκάτοχοί τους;
• Κριτήριο για τον Βιτόρια θα είναι η ενέργεια και οι αντοχές του Παναθηναϊκού. Τομέας στον οποίο υπήρχαν ορισμένα πολύ καλά διαστήματα, αλλά και κάποια παντελώς απογοητευτικά ματς εφέτος για το Τριφύλλι.
• Κριτήριο για τον Βιτόρια θα είναι η διαχείριση των θετικών αποτελεσμάτων, αλλά και των κρίσεων. Εφέτος, επί παραδείγματι, στο συγκεκριμένο τομέα πήρε σχεδόν άριστα στην Ευρώπη (κι ας φέρει «τεχνικά» μεγάλη ευθύνη για τον αποκλεισμό στο «Αρτέμιο Φράνκι»), αλλά προφανώς δεν αντιλήφθηκε ή δεν μπόρεσε να μεταδώσει στους παίκτες τον κίνδυνο σε αγώνες με ομάδες όπως ο Πανσερραϊκός, ο Ατρόμητος, η Λαμία.
• Κριτήριο θα είναι η ανταγωνιστικότητα του Παναθηναϊκού στα ντέρμπι κι αν η ομάδα του θα καταφέρει να αλλάξει πρόσωπο και τακτική. Διότι με εξαίρεση... δυόμισι ματς, η τακτική του Τριφυλλιού στα μεγάλα ματς βασίστηκε εφέτος στις κόντρα επιθέσεις.

Με τη διατήρηση του Βιτόρια στον πάγκο ο Παναθηναϊκός κατάφερε τουλάχιστον να «κόψει» δρόμο. Και να μην βρει μπροστά του τις περυσινές «προσαρμογές» του Ντιέγκο Αλόνσο, ο οποίος - εδώ που τα λέμε – μια χαρά είχε πάει στα ευρωπαϊκά προκριματικά. Μ' αυτή την κίνηση απέκτησε θεωρητικό πλεονέκτημα έναντι της ΑΕΚ που έχει πολύ πιο μακρύ δρόμο αλλαγών μπροστά της και ταυτόχρονα (έτσι όπως εξελίχθηκε η... φάση Σαββίδη – Λουτσέσκου) «ισοφάρισε» το χρονικό πλεονέκτημα που είχε ο Δικέφαλος του Βορρά. Ομως από τον Ολυμπιακό η διαφορά είναι τεράστια. Και δεν μπορεί να «κλείσει» μόνο από τη φθορά που θα έχει ο πρωταθλητής στο Champions League.

Σε κάθε περίπτωση, ο Βιτόρια θα πρέπει πρωτίστως να παρουσιάσει μια ομάδα η οποία με τα δικά της χαρακτηριστικά θα μπορέσει να διεκδικήσει και πάλι το πρωτάθλημα. Κι όχι να κριθεί από το αν τελικά θα το πάρει ή όχι.

Υ.Γ. Ευχής έργον για τον ΟΦΗ και για το ελληνικό ποδόσφαιρο θα είναι η πιθανή επιστροφή του Νίκου Νταμπίζα στη Superleague 1. Και ειδικά στη συγκεκριμένη ΠΑΕ, στην οποία ο ιδιοκτήτης της είναι μαζί με τον Φώτη Κωστούλα ο λιγότερο παρεμβατικός στα ποδοσφαιρικά θέματα, το «γήπεδο» θα είναι τεράστιο. Και αν τελικά κλείσει αυτό το deal θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον τα επόμενα χρόνια η πορεία μιας ομάδας που έκανε εφέτος το βήμα παραπάνω και διαθέτει πλέον ένα από τα πιο πλήρη, σύγχρονα και καλύτερα προπονητικά κέντρα στη χώρα μας. Εξ ου και η επιστροφή της Εθνικής Ελλάδας στο Ηράκλειο, όπου θα την βλέπουμε πιο συχνά από εδώ και πέρα.