Παναθηναϊκός: Φάκελος «Ντιέγκο Αλόνσο»

Παναθηναϊκός: Φάκελος «Ντιέγκο Αλόνσο»

Νίκος Αθανασίου Νίκος Αθανασίου
Παναθηναϊκός: Φάκελος «Ντιέγκο Αλόνσο»

bet365

Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για όσα είδε, διάβασε και έμαθε για τον νέο προπονητή του Τριφυλλιού.

Ο Ντιέγκο Αλόνσο είναι ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού και σε τούτο το σημείωμα, πάμε να δούμε όσα συλλέξαμε για τον Ουρουγουανό τεχνικό από το βράδυ της Παρασκευής κι έπειτα, από όταν το Gazzetta αποκλειστικά έφερε στο φως της δημοσιότητας την σοβαρή υποψηφιότητά του για τον πάγκο του Τριφυλλιού.

Το game model του

Tι είδους προπονητής είναι ο Αλόνσο; Ποιά είναι η αγωνιστική του φιλοσοφία; Τι ομάδες έχει παρουσιάσει;

Ο Λατινοαμερικανός κόουτς θέλει από τις ομάδες του να ελέγχουν το παιχνίδι, να κυριαρχούν μέσα στον αγωνιστικό χώρο, να πιέζουν τόσο στο ξεκίνημα του «χτισίματος» των αντίπαλων επιθέσεων όσο και όταν χάνει την μπάλα και προσπαθεί να την επανακτήσει.

Το κύριο χαρακτηριστικό των ομάδων του είναι η ένταση, το ποδόσφαιρό του απαιτεί υψηλά επίπεδα φυσικής κατάστασης, πολύ τρέξιμο, πολλά υψηλής έντασης σπριντ.

Παρά το γεγονός πως θεωρεί την κατοχή πολύ σημαντική, προτιμά να πηγαίνει σε πιο άμεσες επιθέσεις όταν έχει την μπάλα, να δημιουργεί κυρίως υπεραριθμίες στα άκρα και να «γεμίζει» την αντίπαλη περιοχή για χαμηλές ή πιο ψηλές σέντρες.

Περισσότερο ελέγχει τα παιχνίδια μέσα από τις πιέσεις που ασκεί παρά από την κυκλοφορία της μπάλας, δίνοντας υψηλό ρυθμό στα παιχνίδια.

Έχουμε ξαναπεί πως οι αρχικές διατάξεις των ομάδων δεν λένε πολλά, για την ακρίβεια λένε λίγα, καθώς αφορούν αρχικές θέσεις, στατικές. 4-4-2 και 4-2-3-1 αποτελούν τις σταθερές του αν και πολλές φορές προτιμά κι άλλες διατάξεις, όπως 3-5-2 και 4-3-3. Αυτά αλλάζουν, εκείνα που δεν αλλάζουν ποτέ είναι οι βασικές του αρχές που αναφέραμε στην αρχή.

Ένα χαρακτηριστικό του Αλόνσο είναι το γεγονός πως εμφανίζει σημαντική μεταβλητότητα στα μοτίβα που επιλέγει είτε για να αναπτυχθεί είτε για να αμυνθεί. Είναι ένας προπονητής που μπορεί από παιχνίδι σε παιχνίδι να παρουσιάσει και μία διαφορετική ιδέα πάνω στο χορτάρι σχετικά με τα επιμέρους στοιχεία του συνόλου του. Δίνει μεγάλο βάρος στην ανάλυση του αντιπάλου, θεωρεί τον κάθε αντίπαλο κομμάτι και της δικής του ομάδας, λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψιν τα δεδομένα που μπορούν να του κάνουν την διαφορά σε σχέση με αυτόν που αντιμετωπίζει.

Και πάνω από όλα τον διακρίνει μια τρομερή προσαρμοστικότητα ανάλογα με τους παίκτες που έχει στη διάθεσή του.

Ποντάρει πολλά στις στατικές φάσεις, τις δουλεύει αρκετά, για παράδειγμα στη Σεβίλλη είχε προλάβει να δουλέψει και να παρουσιάσει κάποιες «δυνατές» κομπίνες, που είχαν ως κύριο στόχο να φέρουν τον πιο ικανό του κεφαλοσφαιριστή(Σέρχιο Ράμος) σε θέση βολής.

Οι αριθμοί του

Στις τέσσερις σεζόν που δούλεψε στο Μεξικό και στο διάστημα της εργασίας του ως ομοσπονδιακός τεχνικός, οι αριθμοί των ομάδων του, της Πατσούκα(15-18), της Μοντερέι(18-19), της Εθνικής Ουρουγουάης(2022) δηλαδή, ήταν οι εξής:

xGoals-xGA

15-16: 1.56-1.3
16-17: 1.83-1.15
17-18: 1.48-1.22
18-19: 1.49-1.09
2022: 1.6-0.74

Κατοχή

15-16: 52%
16-17: 53%
17-18: 50.4%
18-19: 46%
2022: 48%

PPDA

15-16: 8.91
16-17: 9.3
17-18: 9.36
18-19: 9.96
2022: 9.1


Όπως φαίνεται και από τους αριθμούς οι ομάδες του στοχευμένα δεν είχαν πολύ μεγάλα ποσοστά κατοχής(από 46% μέχρι 53%), δημιουργούσαν(xG) σε ικανοποιητικό βαθμό άλλα όχι κάτι φοβερό, με εξαίρεση το 1.83 της δεύτερης σεζόν στη Πατσούκα.

Ένα θέμα που μπορεί να προκύψει ως προβληματισμός από τους παραπάνω δείκτες απόδοσης έχει να κάνει με την ανασταλτική λειτουργία των ομάδων του και τις ευκαιρίες που επέτρεπε στον αντίπαλο. Με εξαίρεση την Εθνική Ουρουγουάης(0.74xGA), οι τρεις εκδόσεις της Πατσούκα και η μία της Μοντερέι ήταν σύνολα που θα έπρεπε να δίνουν λιγότερα πράγματα.

Πάντα πάνω από 1xGoalsAgainst ανά παιχνίδι είναι μία επίδοση προβληματική για ομάδες που θέλουν να κάνουν πρωταθλητισμό και σε αυτό το κομμάτι θα πρέπει δεδομένα να παρουσιάσει έναν πιο αποτελεσματικό Παναθηναϊκό, ο οποίος πέρσι πληγώθηκε πάρα πολύ από την αμυντική του λειτουργία.

Όσον αφορά τις πιέσεις κυμάνθηκε από το 8.91 μέχρι το 9.96, επιδόσεις που δείχνουν την διάθεση των ομάδων του για πίεση ψηλά αν και στα τελευταία του ματς στη Σεβίλλη, όταν το σύνολο άρχισε να μπαίνει στη φιλοσοφία του, παρουσίασε δείκτες PPDA λίγο πιο πάνω από το 6, πατώντας το γκάζι στο πάτωμα!

H διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού

Το πνευματικό κομμάτι είναι εξίσου σημαντικό με το ποδοσφαιρικό για έναν προπονητή. Σε κάθε αναφορά του Τύπου για τον Ντιέγκο Αλόνσο αλλά και στα λεγόμενα των παικτών που συνεργάστηκε, υπάρχει ξεκάθαρη ταύτιση απόψεων. Όλοι περιγράφουν έναν τεχνικό που δημιουργεί οικογενειακό κλίμα, αποδυτήρια που γίνονται «ένα», έναν προπονητή απόλυτα δίκαιο, εξωστρεφή και ικανό να δημιουργεί εξαιρετικές συνθήκες.

Υπάρχουν δύο τρανά παραδείγματα. Το πρώτο από το Μεξικό. Όταν η Μοντερέι κατέκτησε το πρωτάθλημα σε μια σεζόν που είχε ξεκινήσει με τον Αλόνσο που έφυγε για το MLS, δύο παίκτες της ομάδας του έδωσαν τα εύσημα για την δουλειά του. Ο Βίνσεν Γιάνσεν και ο Τσάρλι Ροντρίγκες του έβγαλαν το καπέλο για την δουλειά του στον σύλλογο.

Το δεύτερο παράδειγμα έρχεται από την Ισπανία. Ο Σέρχιο Ράμος, όταν τα αποτελέσματα δεν έρχονταν στη Σεβίλλη, είχε υπερασπιστεί τον νέο τεχνικό του Παναθηναϊκού, τονίζοντας πως «Η ομάδα από την έλευση του νέου προπονητή και μετά έχει βελτιωθεί, προπονείται καλά. Υπάρχουν στιγμές που παίζεις καλά και χάνεις. Κάνουμε πολλά πράγματα σωστά, πρέπει ο σύλλογος να σκεφτεί την κατάσταση και να κάνει την διαφορά. Έχει ιδέες που θα κάνουν την διαφορά, πρέπει να έρθουν οι νίκες».

Το κεφάλαιο της Σεβίλλης

Οι δύο μήνες στη Σεβίλλη, όπου αποτελούν και την πιο δύσκολη στιγμή της προπονητικής του καριέρας, είναι ένα διάστημα, για το οποίο θέλει να πάρει ρεβάνς. Το δήλωσε εξάλλου και στην συνέντευξη που έδωσε στο κανάλι του Παναθηναϊκού.

Ο Αλόνσο προσλήφθηκε στο κλαμπ ως διάδοχος του Μεντιλίμπαρ στα μέσα Οκτωβρίου, αποτελώντας την προπονητική «καψούρα» του αθλητικού διευθυντή, Βίκτορ Όρτα, του ανθρώπου που επανέφερε την Λιντς στη Premier League, με τον Μαρσέλο Μπιέλσα στα ηνία της τεχνικής ηγεσίας.

O Όρτα είχε εξηγήσει:

«Γνώρισα τον Ντιέγκο Αλόνσο στις 14 Νοεμβρίου 2010. Κερδίσαμε τη Σαραγόσα χάρη σε ένα γκολ του Νεγκρέδο. Έβλεπα ποδόσφαιρο στην Ουρουγουάη και έτυχε να βρεθούμε για μεσημεριανό γεύμα. Συζητήσαμε για λίγο την καριέρα του και μου είπε κάτι που με συγκλόνισε. Στα 23 του είχε ήδη αποφασίσει ότι ήθελε να γίνει προπονητής, θυμάμαι όταν ανέλαβε την Bellavista και κατάφερε να την σώσει από τον υποβιβασμό, και έγινε φανερό ότι μια μέρα θα γινόταν ο πρώτος μας προπονητής. και αυτή η μέρα είναι σήμερα.

Στην Παραγουάη και στο Μεξικό τα πήγε καλά. Όχι και τόσο καλό στο MLS με το Μαϊάμι, ίσως. Αλλά αν έχει την τωρινή ομάδα του Μαϊάμι, θα έπαιρνε το πρωτάθλημα. Είναι αστείο: οι άνθρωποι του βάζουν τη λέξη «αποτυχία» λόγω της Ουρουγουάης στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Έβαλα τη λέξη «επιτυχία» εκεί. Προκρίθηκα όταν ήταν σχεδόν εκτός του Μουντιάλ».

Τι συνέβη λοιπόν στην Ανδαλουσία; Αφήνοντας εκτός τις δύο νίκες στο Κύπελλο με ομάδες μικρότερης κατηγορίας και παρακολουθώντας τα περισσότερα από τα παιχνίδια του, η εικόνα της δικής του Σεβίλλης(όσο δύσκολο και αν είναι να «χτίσεις» ομάδα μεσούσης της περιόδου) αδικήθηκε από τα αποτελέσματα. Πέρα για πέρα.

Ας αφήσουμε στην άκρη της κρίσεις που είναι υποκειμενικές, πάμε στους αριθμούς. Στα παιχνίδια του στον πάγκο της Σεβίλλης και με τον δείκτη των xG και των xGA να δούμε σε ποιά παιχνίδια η απόδοση της ομάδας του ήταν καλύτερη ή χειρότερη.

Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε. Ήταν κάκιστα. Πως ήρθαν, όμως; Ήταν η δική του έκδοση τόσο προβληματική; Άξιζε να πάρει περισσότερο χρόνο σύμφωνα με όσα είχε δηλώσει και ο Σέρχιο Ράμος και ο Ιβάν Ράκιτιτς;

Σεβίλλη-Ρεάλ(1-1): 1.92-1.12
Σεβίλλη-Άρσεναλ(1-2): 1.04-1.12
Κάντιθ-Σεβίλλη(2-2): 1.34-.1.71
Θέλτα-Σεβίλλη(1-1): 2.08-1.24
Άρσεναλ-Σεβίλλη(2-0): 1-0.03
Σεβίλλη-Μπέτις (1-1): 0.73-2.49
Σοσιεδάδ-Σεβίλλη(2-1): 0.89-0.56
Σεβίλλη-PSV(2-3): 1.73-1.33
Σεβίλλη-Βιγιαρεάλ(1-1): 3.39-1.31
Μαγιόρκα-Σεβίλλη(1-0): 0.55-0.71
Λανς-Σεβίλλη(2-1): 0.95-1.96
Σεβίλλη-Χετάφε(0-3): 0.94-2.41

Με βάση την απόδοσή της, λοιπόν, η Σεβίλλη του Αλόνσο ήταν ανώτερη στα ματς με Ρεάλ(1.92-1.12), Κάντιθ(1.71-1.34), Αιντχόφεν(1.73-1.33) και πολύ ανώτερη στις αναμετρήσεις κόντρα στη Βιγιαρεάλ(3.39-1.31) και την Λανς(1.96-0.95). Δεν νίκησε σε κανένα από αυτά και έχασε όσα ήταν απόλυτα οριακά, όπως αυτό με την Άρσεναλ(1.04-1.12).

Tα κριτήρια του Παναθηναϊκού

Η περίπτωση του Μαουρίτσιο Σάρι ήταν μία και μοναδική αυτό το καλοκαίρι για το Τριφύλλι. Δεν χρειάζεται να πεις και να αναλύσεις για το ποιος είναι ο Ιταλός προπονητής και το ποδόσφαιρό του. Από κει και πέρα ήταν ζωτικής σημασίας για τον σύλλογο να προχωρήσει στη διαδικασία επιλογής προπονητή με κριτήρια. Ποδοσφαιρικά.

Ναι καλό θα ήταν η τελική επιλογή να έκανε και «γκελ» στον κόσμο αλλά στο τέλος της ημέρας μιλάμε για ποδόσφαιρο και όχι επικοινωνία. Το κλαμπ την πάτησε για τα καλά με την περίπτωση του Φατίχ Τερίμ, κρίνοντας μόνο από το λαμπερό περιτύλιγμα και όχι από την ουσία. Στην ανέρευση του νέου τεχνικού, η επιλογή έγινε από τον τεχνικό διευθυντή, Γιάννη Παπαδημητρίου σε συνεργασία με την διοίκηση. Όπως πρέπει να συμβαίνει σε κάθε ομάδα που επιλέγει να λειτουργεί με τεχνικό διευθυντή, το 99.9% των σοβαρών ομάδων δηλαδή.

Ποιά ήταν αυτά τα κριτήρια;

*Η αγωνιστική φιλοσοφία του προπονητή να είναι συμβατή με το κλαμπ, το ποδόσφαιρό του να είναι επιθετικό, κυριαρχικό, να ταιριάζει σε ομάδα πρωταθλητισμού.

*Να έχει κάνει πρωταθλητισμό, να γνωρίζει πως είναι να δουλεύεις κάτω από ένα μεγάλο «πρέπει», να ξέρει την πίεση που θα αντιμετωπίσει στον Παναθηναϊκό. Να έχει κατακτήσει τίτλους, να έχει το know how στην επίτευξη υψηλών στόχων.

*Να είναι κάποιος που μπορεί να εμπνεύσει τους παίκτες, να έχει σύγχρονες ιδέες και στιλ για το ποδόσφαιρο και την προπονητική μεθοδολογία και φυσικά να είναι άριστος στη διαχείριση του έμψυχου δυναμικού. Υπάρχουν εξαιρετικοί τεχνικοί που είναι απόλυτα συγκρουσιακοί και χάνουν τα αποδυτήρια, όπως κάποτε ο Χενκ Τεν Κάτε στο «τριφύλλι». Ο Παναθηναϊκός δεν ήθελε να «μπλέξει» σε αυτό το κομμάτι, ίσα-ίσα που πόνταρε αρκετά στο πνευματικό κομμάτι.

*Στο «πράσινο στρατόπεδο» ήθελαν έναν προπονητή φιλόδοξο, με τεράστια «δίψα» να πετύχει, κάποιον που θα έβλεπε τον Παναθηναϊκό ως μία μεγάλη ευκαιρία επαγγελματικής ανέλιξης.

Με βάση όλα τα παραπάνω, ο Ντιέγκο Αλόνσο κάλυψε τα «θέλω» του Παπαδημητρίου. Σε όλες τις ομάδες του επιχείρησε να φτιάξει σύνολα με επιθετικό προσανατολισμό, στο Μεξικό κατέκτησε ένα πρωτάθλημα και δύο φορές το Champions League CONCACAF ενώ κάλυψε και τις επόμενες παραμέτρους, όντας κάποιος που μόνο καλά λόγια ακούς για το man management του και κάποιος που στις συζητήσεις του με τον σύλλογο έδειξε μεγάλη επιθυμία να δουλέψει στο κλαμπ.

Από κει και πέρα, την σίγουρη επιτυχία δεν μπορείς να την προσδοκάς από κανέναν. Είτε αυτός είναι ο Σάρι είτε ο Αλόνσο, είτε ο Ιβάν είτε ο Τερίμ. Όταν μπορείς να φέρεις προπονητή της κλίμακας Σάρι, αυξάνεις σημαντικά τις πιθανότητες σου για επιτυχία. Όταν βρίσκεις, όμως, πόρτες «κλειστές», είναι υποχρέωση του συλλόγου να τηρεί ευλαβικά τα κριτήριά του και να μην παρασύρεται από τις συνθήκες.

Το αν ο Ντιέγκο Αλόνσο θα πετύχει ή όχι στον Παναθηναϊκό δεν μπορεί να το γνωρίζει κανείς. Το ότι ο Αλόνσο θα κριθεί από όσα παρουσιάσει πάνω στο χορτάρι είναι το προφανές. Εκεί κρίνονται οι προπονητές, όχι από τα άμπαλα πρωτοσέλιδα του Τύπου ή από τα social media. Παρένθεση: Είναι πραγματικά λυπηρό το 2024 να υπάρχουν λογικές δημοσιογραφίας από τα 80's και τα 90's όσον αφορά την αντιμετώπιση του Τύπου προς το ίδιο το ποδόσφαιρο, την φύση του, τους προπονητές και τους ποδοσφαιριστές. Κλείνει η παρένθεση.

Το αν ο Ντιέγκο Αλόνσο θα πετύχει ή όχι στον Παναθηναϊκό θα το δούμε στα προσεχώς, σίγουρα, όμως, η επιλογή του έγινε με βάση την ποδοσφαιρική λογική, σημαντικά κριτήρια και με βάση τα όσα ισχύουν στην αγορά. Το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι, δεν ήταν και δεν θα είναι προτεραιότητα για κανέναν Σάρι. Ούτε καν για τον Ζενεσιό που έπαιξε δυνατά και προφανώς προτίμησε να συνεχίσει στη Λιλ...

Τα «βιογραφικά» και η χρήσιμη ατάκα του Κλοπ

Παράλληλα, καλό θα ήταν κάποια στιγμή στο περιβάλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου και όλοι εκείνοι που ασχολούνται με το άθλημα ή θέλουν να το κάνουν σοβαρά, να σταματήσουν να κρίνουν προπονητές μόνο από τα βιογραφικά. Λένε κάποιες αλήθειες, όχι όλες. Σημαντική «λεπτομέρεια». Αυτή η άποψη, τούτης της γωνιάς, δεν προέκυψε τώρα, δεν έρχεται ούτε για να δικαιολογήσει την επιλογή του Αλόνσο, ούτε να αφαιρέσει κάτι από την αίγλη και την τεράστια αξία του Σάρι, που τελικά-δυστυχώς-δεν πήρε την μεγάλη απόφαση να έρθει στην Αθήνα. Για τον Σάρι που βέβαια το ποδόσφαιρό του, αυτό που παρουσίαζε μέσα στον αγωνιστικό χώρο ήταν πολύ πιο μεγάλο, πιο σπουδαίο και σημαντικό από τις ομάδες και τους τίτλους που κατέκτησε στη καριέρα του.

Στις 17 Μαϊου, χωρίς να έχουμε γνώση του μέλλοντος, γράφαμε πως «το πρόβλημα δεν ήταν δικό του, του Τερίμ, αλλά του Παναθηναϊκού που δεν γνώριζε ποιος ήταν αυτός που είχε επιλέξει. Κι εδώ έρχεται το μεγάλο μάθημα που προσέφερε ο Τούρκος τεχνικός σε ολόκληρο τον οργανισμό του συλλόγου και ενόψει μίας πολύ σημαντικής καλοκαιρινής απόφασης για τον... μόνιμο διάδοχό του.

Για κάθε ποδοσφαιρικό κλαμπ η επιλογή προπονητή είναι μία ζωτικής σημασίας απόφαση. Μία απόφαση που θα πρέπει να λαμβάνεται μέσα από μία συγκεκριμένη διαδικασία αυστηρών κριτηρίων και συνεντεύξεων. Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό το μοναδικό κριτήριο που λήφθηκε σοβαρά υπόψιν ήταν το ''έχει υπάρξει νικητής''. Κάπως έτσι, όλα τα υπόλοιπα εξόχως σημαντικά δεν μπήκαν ποτέ σε πρώτο πλάνο και όταν δεν υπάρχουν κριτήρια και φιλοσοφία πίσω από αυτά, τότε οι πιθανότητες σωστής επιλογής μειώνονται. Όπως κι έγινε».

Στις 26 Δεκεμβρίου, όταν είχε προσληφθεί ο Τερίμ αναφέραμε πως «Και πάλι συγγνώμη, τα «βιογραφικά» δεν παίζουν μπάλα. Το ότι πήρε κούπες στη Τουρκία δεν σημαίνει πως απαραίτητα θα κάνει το ίδιο και στην Ελλάδα. Στην εποχή μας, οι κορυφαίοι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι στην Ευρώπη χρησιμοποιούν τελείως διαφορετικές διαδικασίες για να αποφασίσουν, για να πάρουν μία ζωτικής σημασίας απόφαση, όπως είναι η πρόσληψη προπονητή. Ο καθένας βέβαια μπορεί να ακολουθεί τον δικό του δρόμο, όπως έπραξε ο Παναθηναϊκός. Το ζήτημα είναι το πως θα αυξήσεις τις πιθανότητες για να κάνεις μια σωστή επιλογή και σε αυτό το κομμάτι το κλαμπ υστερεί».

Δεν υπάρχουν μεγαλύτερα παραδείγματα περί «βιογραφικών» και άλλων τέτοιων αστείων κριτηρίων, από τον Τσάμπι Αλόνσο στη Λεβερκούζεν(Real Sociedad B), τον Μικέλ Αρτέτα στην Άρσεναλ(βοηθός του Πεπ στη Σίτι), τον Σιμόνε Ιντσάγκι στην Ίντερ(ένα Copa Italia με την Λάτσιο το 2018) και πάνω από όλα τον Πεπ Γκουαρδιόλα του 2008. Τι έγραφε τότε το «βιογραφικό» του; Μπαρτσελόνα Β, 2007-2008.

Ευτυχώς που στο κανονικό ποδόσφαιρο τα κριτήρια είναι κανονικά και τα παραδείγματα είναι εκεί για να φωτίζουν τα μαύρα μεσάνυχτα του ελληνικού ποδοσφαίρου και του περίγυρού του.

Στο τέλος της ημέρας και για να μην το κουράζουμε, ο Γιούργκεν Κλοπ το είχε θέσει το όλο ζήτημα στην απόλυτα σωστή του βάση. Για αυτούς που πανηγυρίζουν αλλά και για αυτούς που φέρνουν την καταστροφή σχετικά με μία ποδοσφαιρική απόφαση.

«Δεν είναι τόσο σημαντικό τι σκέφτονται οι άνθρωποι όταν έρχεσαι. Είναι πολύ πιο σημαντικό τι σκέφτονται οι άνθρωποι όταν φεύγεις»...

Υ.Γ1: Κοίτα να δεις που ούτε τον κόσμο κοροϊδεύαμε, ούτε παραμύθια ήταν όλα όσα αναφέραμε στην περίπτωση του Μαουρίτσιο Σάρι με τον Παναθηναϊκό. Κρίμα τόσες θεωρίες συνωμοσίας-από λίγους ποδοσφαιρικά αναλφάβητους- να πάνε στα σκουπίδια.

«Νιώθω υποχρεωμένος να ευχαριστήσω τον Παναθηναϊκού και τους ανθρώπους της ομάδας που έκαναν τα πάντα για να φέρουν τον Μαουρίσιο Σάρι στην Ελλάδα. Μας εντυπωσίασε ο τρόπος με τον οποίο έγιναν οι διαπραγματεύσεις. Ήρθαν στην Ιταλία, μας γνώρισαν, έκαναν μια "χρυσή" προσφορά που ήταν πολύ σημαντική. Μόνο που αυτή τη στιγμή ο Σάρι βρίσκεται σε μια ιδιαίτερη περίοδο και δεν είναι σε θέση να φύγει από την Ιταλία.

Ο Παναθηναϊκός πίεσε αθόρυβα και αξιοθαύμαστα, επαναλαμβάνοντας σε πολλές περιπτώσεις το όνειρο να δώσει τα ηνία στον Σάρι. Αναγκαστήκαμε να απορρίψουμε την πρόταση για τους λόγους που ανέφερα και ήταν σωστό να τους το τονίσουμε για να προχωρήσουν σε μια άλλη επιλογή. Είμαστε ευγνώμονες και ελπίζουμε ότι στο μέλλον μπορεί να υπάρξει μια άλλη ευκαιρία καθώς ήταν εξαιρετικοί μαζί μας».

Τάδε έφη, Αλεσάντρο Πελεγκρίνι. Ο δικηγόρος και εκπρόσωπος του Ιταλού προπονητή.

@Photo credits: Getty Images/Ideal Image

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Νίκος Αθανασίου
Νίκος Αθανασίου

Από τότε που θυμάται την ύπαρξή του o Νίκος Αθανασίου, λατρεύει τον Παναθηναϊκό και το ποδόσφαιρο. Από το 2008 μέχρι και σήμερα είναι υπεύθυνος για το ρεπορτάζ του Τριφυλλιού στο δεύτερο σπίτι του, στο μεγαλύτερο επαγγελματικό όνειρο που θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα, στο Gazzetta.gr και ενώ είχε προηγηθεί η Αθλητική Ηχώ, το Κανάλι 1(90.4) και ένα πέρασμα από το Leoforos.gr. Στο πέρασμα των χρόνων δεν σταμάτησε ποτέ με την ίδια αγάπη και αφοσίωση να παίζει Football Manager, να ακούει όλων των ειδών τις μουσικές ακόμη και αν μέσα σε δέκα λεπτά μπορεί να συνυπάρξουν ο Μητροπάνος με τον Hoyem και ο Αργυρός με τους Active Member, να θεωρεί ομορφότερο μέρος στο πλανήτη το Αίας Κλαμπ και να μην μπορεί με τίποτα και για κανέναν λόγο να παρακολουθήσει αγώνες από τα μπουθ της Λεωφόρου, βρίσκοντας πάντα εναλλακτικές για να συνδυάζει τη δουλειά με την... τρέλα. Τα τελευταία χρόνια μαθαίνει, αναλύει και παρατηρεί το αγαπημένο του σπορ μέσα από μια σειρά επιμορφωτικών προγραμμάτων και διπλωμάτων management, ανάλυσης, τακτικής και scouting, τα καλύτερα «δώρα» που θα μπορούσε ποτέ να κάνει στον εαυτό του σε σχέση με το ποδόσφαιρο.