Σε μία πορεία πρωταθλητισμού, οι ποιοτικές ενέργειες του Βέρμπιτς είναι «χρυσάφι»

Για να μπορέσουμε να αξιολογήσουμε σωστά τη προσφορά ενός ποδοσφαιριστή σε ένα σύνολο θα πρέπει να κατανοήσουμε πως κάθε παίκτης που παίζει σε μία θέση μπορεί να έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά, άλλο ρόλο και άλλα προτερήματα και αδυναμίες σε σχέση με έναν παίκτη που επίσης παίζει σε αυτή τη θέση. Άλλου «είδους» εξτρέμ είναι ο Αϊτόρ, άλλο ο Παλάσιος και άλλο ο Μπένιαμιν Βέρμπιτς.

Οπότε το να περιμένει κανείς από τον Σλοβένο να κάνει αυτά που έκανε ο Ισπανός ή εκείνα που κάνει ο Αργεντινός είναι απόλυτα λάθος και πέρα για πέρα άδικο. Ο Βέρμπιτς κάνει αυτά που έκανε και στον πρότερο ποδοσφαιρικό του βίο, όσον αφορά τον τρόπο που παίζει την θέση του αριστερού εξτρέμ, όντας επί της ουσίας περισσότερο ένας δεύτερος επιθετικός, ένας περιφερειακός φορ που «κυνηγά» τη μία επαφή για να δώσει την ασίστ ή για να σκοράρει.

Σε καμία περίπτωση μέχρι στιγμής δεν το κάνει με την συχνότητα που το έκανε στη Ντιναμό Κιέβου ή την Κοπεγχάγη, πληρώνοντας μέχρι στιγμής δύο «πράγματα». Το μυθικό ξεκίνημα στη σεζόν του Αϊτόρ που τον άφησε και δικαίως στον πάγκο και τα μικροπροβλήματα τραυματισμών που τον έχουν πάει πίσω εκεί που άρχιζε να βρίσκει ρυθμό. Ο ρυθμός είναι εξόχως σημαντικός όχι μόνο για τον Βέρμπιτς αλλά για κάθε ποδοσφαιριστή.

Παρά το γεγονός πως μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να κάνει κάτι το φοβερό και το τρομερό, οι ποιοτικές του στιγμές έχουν αποδειχθεί «χρυσάφι» στη πορεία πρωταθλητισμού που κάνει ο Παναθηναϊκός. Μία ομάδα για να φτάσει μέχρι το τέλους του δρόμου έχει ανάγκη τους «εργάτες», αυτούς που σε ένα παιχνίδι κάνουν τη περισσότερη δουλειά, αλλά έχει ανάγκη και εκείνους που διαθέτουν την κλάση να κρίνουν ένα παιχνίδι με ένα άγγιγμα της μπάλας.

Το σπορ είναι ομαδικό αλλά οι στιγμές ατομικής ποιότητας είναι εκείνες που τις περισσότερες φορές κρίνουν τα παιχνίδια και κάνουν τους παίκτες να ξεχωρίζουν. Ο Βέρμπιτς μέχρι στιγμής είναι καθοριστικότατος για το «τριφύλλι». Στο 1-0 με τον Λεβαδειακό στη Λεωφόρο πέτυχε το γκολ της νίκης, όπως το ίδιο έκανε και στο εκτός έδρας ματς. Στο παιχνίδι με τον Άρη «σέρβιρε» με υπέροχη εκτέλεση φάουλ το γκολ της νίκης στον Σπόραρ. Ούτε λίγο, ούτε πολύ έχει άμεση συνεισφορά σε εννιά βαθμούς.

Καθόλου άσχημα αν σκεφτεί κανείς πως ο φετινός Παναθηναϊκός είναι πολύ διαφορετικός από τα τελευταία χρόνια. Είναι μια ομάδα που κυνηγά τον τίτλο, είναι μια ομάδα που έχει τον μεγαλύτερο δυνατό στόχο και κάθε βαθμός είναι υπερπολύτιμος.

Ο Βέρμπιτς παράλληλα είναι ένας από τους παίκτες του ρόστερ που ξέρουν από πρωταθλητισμό, έχει σηκώσει αρκετούς τίτλους ως πρωταγωνιστής στη καριέρα του και ο Παναθηναϊκός έχει τεράστια ανάγκη την ποιότητα και την προσωπικότητά του. Mε 100+ γκολ καριέρας και με 50+ ασίστ είναι ο μόνος εξτρέμ αυτού του ρόστερ που στη πορεία του ήταν τόσο παραγωγικός και καθοριστικός. Και ας μην είναι «μέσα» στο ματς και στα ενενήντα λεπτά και ας χάνει εύκολα την μπάλα κάποιες φορές και ας δείχνει «κάπως» την ώρα του αγώνα. Αυτά τα αγγίγματά του είναι ικανά να αλλάξουν την ιστορία μίας σεζόν και όσο πιο γρήγορα βρει ρυθμό, πατήματα και αυτοπεποίθηση, τόσο θα αυξάνονται οι πιθανότητες να δούμε τον Βέρμπιτς που έκανε... παπάδες στην Ουκρανία.

Υ.Γ1: Αν δεν καταλάβουν ούτε και τώρα στον Παναθηναϊκό το πόσο λάθος λειτουργούν στον τομέα των μεταγραφικών αναζητήσεων(όχι των επιλογών), δεν θα το καταλάβουν ποτέ. Ο δημιουργικός μέσος και ο εξτρέμ έπρεπε να βρίσκονται στο Κορωπί από την πρώτη ημέρα του χρόνου. Δεν θα βρίσκονται-όπως όλα δείχνουν- ούτε στο πρώτο δεκαήμερο του μήνα και ενώ υπήρχε πολύ μεγάλο περιθώριο χρόνου για να προκύψουν οι εκλεκτοί και οι συμφωνίες.

Αυτά συμβαίνουν όταν αγνοούνται τα βασικά της οργάνωσης και του scouting σε έναν σύγχρονο ποδοσφαιρικό σύλλογο. Από την στιγμή που οι επιλογές του προπονητή είναι σε πολύ μεγάλο ποσοστό επιτυχημένες και από την στιγμή που δεδομένα είναι αρκετά αναποφάσιστος και «δύσκολος» στις τελικές του αποφάσεις, το κλαμπ με αυτά τα δύο δεδομένα θα πρέπει να πάρει την απόφαση και να δημιουργήσει τις ιδανικές συνθήκες για την καλύτερη δυνατή λειτουργία.

Είναι απλή λογική.