Ο Χουάν Ντομίνγκεθ, μίλησε στο Podcast του Αστέρα για τη ζωή του, την παιδική του ηλικία στη Γαλικία και τον Βαλερόν.

Πως είναι για ένα παιδί που κατάγεται από την Γαλικία να παίζει στη Ντεπορτίβο ΛαΚορούνια;

«Κατάγομαι από εκείνη την περιοχή, οπότε καταλαβαίνετε ότι από πολύ μικρός, ήμουν φίλαθλος της Ντεπορτίβο ΛαΚορούνια. Από τη στιγμή που ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία, είχα όνειρο να αγωνιστώ στην πρώτη ομάδα. Όταν κατάφερα να κάνω το ντεμπούτο μου, τα συναισθήματά μου ήταν απίστευτα. Κουβαλάω τις αναμνήσεις μαζί μου μέχρι σήμερα».

Ποιο ήταν το πρώτο παιχνίδι που αγωνίστηκε ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;

«Θυμάμαι πολύ καλά το πρώτο μου παιχνίδι. Ηταν κόντρα στην Αλμερία, όπου ξεκίνησα ως βασικός. Η στιγμή που το κατάλαβα ήταν την τελευταία ημέρα πριν τον αγώνα, όταν κάναμε προπόνηση με την ομάδα και στις ασκήσεις που κάναμε είχα πάρει φανέλα βασικού. Οπότε ήμουν προετοιμασμένος όταν ο προπονητής ανακοίνωσε τη βασική ενδεκάδα και ήμουν μέσα σε αυτούς. Τα συναισθήματα ήταν πολύ δυνατά. Ειχα τεράστιο κίνητρο, ενθουσιασμό και πριν βγω στον αγωνιστικό χώρο ήθελα να τα δώσω όλα. Ενιωθα ότι το όνειρό μου έπαιρνε σάρκα και οστά».

Ποιον ποδοσφαιριστή έχει πρότυπο και πώς προέκυψε να αγωνίζεται ως αμυντικό χαφ;

«Το ποδοσφαιρικό μου είδωλο είναι ο Βαλερόν. Ενας παλιός παίκτης της Λα Κορούνια, αρκετά γνωστός ως «10αρι» και μάλιστα είχα την τύχη, όταν έκανα το ντεμπούτο μου, να ήταν κι αυτός εκεί. Οπότε καταλαβαίνετε ότι η ικανοποίησή μου και ο ενθουσιασμός μου ήταν ακόμα μεγαλύτερος.

Πάντα αγωνιζόμουν ως αμυντικός χαφ. Δεν έχει τύχει να αλλάξω θέση, να παίξω κάπου αλλού. Πολύ σπάνια να αγωνίζομαι σε διαφορετική θέση».

Ποιο ήταν το έναυσμά του για να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο;

«Δεν έχω μια ξεκάθαρη απάντηση κι αυτό διότι ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο από πάρα πολύ μικρή ηλικία. Ημουν πάντα με μια μπάλα στα πόδια. Μου άρεσε πάρα πολύ. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι πάντα μου άρεσε να παίζω ποδόσφαιρο. Όταν ήμουν σε μικρή ηλικία δεν σκεφτόμουν ότι θα μπορούσα να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, γιατί όσο περνούσαν τα χρόνια ήξερα ότι είναι πολύ δύσκολο και σπάνιο να συνεχίσει κάποιος επαγγελματικά. Ημουν απλά συγκεντρωμένος στο να παίζω και να ευχαριστιέμαι το ποδόσφαιρο με τους φίλους μου την ομάδα του χωριού μου. Γι’ αυτόν τον λόγο κιόλας στα πρώτα χρόνια οι γονείς μου κι εγώ είχαμε απορρίψει κάποιες προτάσεις που είχαν έρθει γιατί δεν ήθελα να αφήσω το χωριό μου. Πραγματικά έτσι άρχισε να μπαίνει στο μυαλό μου ότι μπορεί να το ακολουθήσω ως επάγγελμα. Όταν ήμουν 14 ετών, έφτασε πρόταση από την Ντεπορτίβο ΛαΚορούνια και εκεί το είδαμε πιο σοβαρά και υπάρχει αυτή η δυνατότητα να την κυνηγήσουμε μέχρι τέλους».