Ο «μικρός» Μπερνάρντ κάνει (πιο) μεγάλο τον Παναθηναϊκό

• Διορατικότητα, δημιουργία, γκολ

Ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην (επαγγελματική) καρδιά μου γιατί ήταν ο προπονητής που πρωταγωνίστησε στην πρώτη συνέντευξη Τύπου που παρακολούθησα ως δημοσιογράφος μακριά από την Ελλάδα.

Ισπανός γαρ, τα πορτογαλικά τα καταλαβαίνω αρκετά καλά, αλλά ομολογώ ότι ζορίστηκα λίγο προσπαθώντας να μεταφράσω τον Βραζιλιάνο από το Πάσο Φούντο, της πολιτείας του Ρίο Γκράντε ντο Σουλ, στα βόρεια της χώρας.

Και γράφω «να μεταφράσω», γιατί οι υπεύθυνοι της πορτογαλικής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου αποφάσισαν να υπάρχει μετάφραση μόνο για τις ερωτήσεις ξένων δημοσιογράφων και όχι σε αυτές των Πορτογάλων!

Όπως τυχόν να καταλάβατε, επρόκειτο για την συνέντευξη Τύπου πριν από τον αγώνα της πρεμιέρας του Euro2004, στον οποίο η Πορτογαλία του Σκολάρι επρόκειτο να πάθει διπλό, ιστορικό κάζο από τα παιδιά του Ότο Ρεχάγκελ.

Έχουν περάσει 18 χρόνια έκτοτε και δεν θυμάμαι κάποια πολύ πιασάρικη ατάκα του «Φελιπάο». Πιασάρικη όπως αυτή που χρησιμοποίησε για να εκφράσει τον θαυμασμό του για τον Μπερνάρντ, όταν ο Βραζιλιάνος που βρίσκεται μια ανάσα από τον Παναθηναϊκό, έκανε το πρώτο, σημαντικό «μπαμ» στην καριέρα του.

«Είμαι τρελός για να βάλω τον Μπερνάρντ. Παναγία μας! Τι χαρά έχει στα πόδια αυτό το αγόρι!» είχε πει ο… σωσίας του Τζιν Χάκμαν για να εξηγήσει την κατά πολλούς επιλογή – έκπληξη του 21χρονου μεσοεπιθετικού της Ατλέτικο Μινέιρο στην αποστολή της Βραζιλίας για το Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2013, αντί για τον διάσημο συμπαίκτη του ονόματι… Ροναλντίνιο!

Οκτώ χρόνια αργότερα, το «αγόρι» από το Μπέλο Οριζόντε εξακολουθεί να διατηρεί τη χαρά στα πόδια και, όπως όλα δείχνουν, είναι έτοιμος να την μεταφέρει στον Παναθηναϊκό και, κατ’ επέκταση, στο διψασμένο για θέαμα φίλαθλο κοινό της Ελλάδας.

Διορατικότητα, δημιουργία, γκολ

Ο Μπερνάρντ, βεβαίως, δεν έκανε ποτέ την καριέρα που ο ίδιος υποσχόταν με το ξεκίνημά του. Έκανε μεταγραφή – ρεκόρ ύψους 25 εκατομμυρίων ευρώ στη Σαχτάρ Ντόνετσκ, δοκίμασε τη τύχη του στο πιο απαιτητικό πρωτάθλημα του κόσμου (Premier League) με τη φανέλα της Έβερτον και, αφού αυγάτισε (και άλλο) τον τραπεζικό του λογαριασμό μέσω της Σαρζά των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, είπε να γυρίσει στο (πολύ πιο) ανταγωνιστικό, ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Πιτσιρικάς ήταν μια σταλιά και το μικρό του ύψος προκαλούσε δυσπιστία ανάμεσα στους προπονητές του. Καταπολέμησε το μικρό το δέμα με θεραπεία με αυξητικές ορμόνες (α λα Λιονέλ Μέσι), αλλά κυρίως με σκληρή δουλειά για να βελτιώσει την ταχύτητα, τη ντρίμπλα και την τελική πάσα.

Φρονώ ότι ο «μικρός» Μπερνάρ θα κάνει (πιο) μεγάλο τον Παναθηναϊκό. Με τον δαιμόνιο Βραζιλιάνο στη διάθεσή του, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει έναν ποδοσφαιριστή που ανεβάζει επίπεδο την δημιουργικότητα του Τριφυλλιού, το οποίο φρονώ ότι μπορεί να διεκδικήσει ακόμα και το πρώτο του πρωτάθλημα μετά από 13 χρόνια.

Η φυσική του θέση είναι αριστερό εξτρέμ, αλλά ο ίδιος προτιμά να παίζει πίσω από τον σέντερ φορ. Και, με αυτόν ως μαέστρο και τους Παλάσιος – Αϊτόρ / Βέρμπιτς στα άκρα, ο Άντραζ Σπόραρ θα… βαρεθεί να παίρνει έτοιμες μπάλες για γκολ. Από τον Σλοβένο, βεβαίως, εξαρτάται να καταλήγουν στο βάθος της εστίας, εφόσον είναι πιο εύστοχος απ’ ότι στη ρεβάνς με τη Σλάβια Πράγας.

Με επίκεντρο τον Μπερνάρντ, ο Γιοβάνοβιτς μπορεί να χρησιμοποιήσει διάφορα σχήματα, με τον Βραζιλιάνο αγωνιζόμενο στις τρεις θέσεις της γραμμής πίσω από το φορ, ακόμα και ως δεύτερο επιθετικό, εφόσον το κρίνει απαραίτητο.

Είναι τέτοια η ποιότητα του Μπερνάρντ, που μπορεί κάλλιστα να την εξυπηρετήσει, ειδικά σε παιχνίδια όπου ο Παναθηναϊκός θα έχει μεγάλα ποσοστά κατοχής της μπάλας και θα κληθεί να αντιμετωπίσει κλειστές και μαζικές άμυνες.

Στις 8 Σεπτεμβρίου, ο Μπερνάρντ Ανίσιο Καλντέιρα Ντουάρτε θα σβήσει τριάντα κεράκια στη γενέθλια τούρτα. Μπαίνει, δηλαδή, στην κατά πολλούς πιο ώριμη ηλικία ενός ποδοσφαιριστή. Θα μπορούσε να μείνει στα (πολλά και) σίγουρα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, αλλά δείχνει ότι έχει κίνητρο για να υπενθυμίσει τη τέχνη του.

Και, σε μια ομάδα διψασμένη για να επιστρέψει στο προσκήνιο, που πέρυσι κατέκτησε τίτλο μετά από επτά χρόνια και φέτος έπαιξε στην Ευρώπη μετά από πέντε, βρίσκει ιδανικό, πρόσφορο έδαφος για να χαρίσει χαρά με τα πόδια του. Χαρά στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, χαρά στους συμπαίκτες του, χαρά κυρίως στους φιλάθλους, ανεξαρτήτως θέλω να πιστεύω απόχρωσης…