Τι «αγόρασε» με τον Γκρέι ο Άρης

Στην διαδικασία αξιολόγησης μιας μεταγραφικής επιλογής, υπάρχουν τα αντικειμενικά στοιχεία, υπάρχουν οι υποθέσεις και οι προεκτιμήσεις. Δηλαδή είναι μια σύνθετη διαδικασία αυτή που οδηγεί σε ένα συμπέρασμα σχετικά με το αν ένας σύλλογος έκανε καλά ή όχι που επέλεξε έναν ποδοσφαιριστή. Στην περίπτωση του Αντρέ Γκρέι ένας δημοσιογράφος δεν μπορεί να έχει όλα τα δεδομένα, επειδή δεν μπορεί να είναι στο μυαλό του προπονητή και να γνωρίζει το αγωνιστικό μοντέλο που έχει κατά νου. Με άλλα λόγια, όταν δεν ξέρεις πώς σχεδιάζει την οργάνωση, την τοποθέτηση και την τακτική της ομάδας του στις τέσσερις φάσεις του παιχνιδιού ο προπονητής, πώς να ξέρεις αν ένας ποδοσφαιριστής με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά είναι ή όχι απολύτως ταιριαστός.

Στο αντικειμενικό μέρος της συζήτησης, ο 31χρονος επιθετικός είναι ένας σκόρερ των 10+ γκολ ανά σεζόν. Δηλαδή κάποιος που βάσει βιογραφικού “σηκώνει” στην πλάτη του την προσδοκία μιας ομάδας να πάρει από εκείνον 10+ γκολ σε μια σεζόν. Μελετώντας κανείς μέσα από το Wyscout την δυναμική του, διαπιστώνει ότι ο Τζαμαϊκανός επιθετικός έρχεται από μια σεζόν κατά της οποίας την διάρκεια είχε 0.56 γκολ ανά συμμετοχή - με την Κουινς Παρκ Ρέιντζερς και την Τζαμάικα. Επιθετικός που έβρισκε εστία μια φορά σε κάθε δύο εκτελέσεις.

Αν επιχειρήσει κανείς να “διαβάσει” μέσα από την περσινή αγωνιστική παρουσία του Γκρέι το αν είναι ή όχι ταιριαστός με τις αρχικές ιδέες παιχνιδιού του Χερμάν Μπούργος για τη νέα σεζόν, τότε εύκολα οδηγείται στην εκτίμηση ότι είναι. Έρχεται από μια σεζόν κατά την οποία είχε πάντα παρτενέρ στην επίθεση της QPR, σε όλες τις διαφορετικές τοποθετήσεις της στο τερέν (3-5-2, 3-4-1-2, 4-4-2) και κατά συνέπεια η λογική λέει ότι θα του είναι εύκολο να εξοικειωθεί με τον ρόλο του στο αγωνιστικό μοντέλο του Μπούργος και τις κινήσεις του στα διαφορετικά πρότυπα ανάπτυξης των επιθέσεων.

Στο παρελθόν του ο Γκρέι έχει δείξει ικανότητα να προσαρμόζεται στην στρατηγική της ομάδας του και να είναι λειτουργικός και αποτελεσματικός τόσο όταν αυτή επιτίθεται απέναντι σε μια πολυπρόσωπη άμυνα που αμύνεται με βάθος και κλείνει τους χώρους στο αμυντικό της τρίτο, όσο και όταν η ομάδα του στήνεται για να ασκήσει μεσαία πίεση - δηλαδή ξεκινά να πιέζει στην μπάλα στο μεσαίο τρίτο του τερέν και επιδιώκει να μεταβεί άμεσα στην επίθεση όταν επανακτήσει την κατοχή της μπάλας ώστε να επιτεθεί σε κενούς χώρους.

Οπως φαίνεται από το περσινό του heatmap, ο Γκρέι δεν είναι επιθετικός του “κουτιού”, δηλαδή δεν είναι κάποιος που μπαίνει στο παιχνίδι μόνο στο τελικό στάδιο ανάπτυξης της επίθεσης για να την ολοκληρώσει με μια εκτέλεση. Βγαίνει από την περιοχή, συμμετέχει στην ανάπτυξη των επιθέσεων, οπισθοχωρεί για να δημιουργήσει χώρους, κάνει προωθητικές ενέργειες χωρίς την μπάλα για να επιτεθεί σε κενούς χώρους. Με όλα αυτά υποθέτει κανείς ότι ο Γκρέι μπορεί να προσαρμοστεί σε όποια στρατηγική επιλέγει ο Μπούργος σε ένα παιχνίδι, δηλαδή τόσο όταν ο Άρης αντιμετωπίζει μια κλειστή αντίπαλη άμυνα όσο και όταν ο προπονητής του επιλέγει να αφήσει την μπάλα στον αντίπαλο και να ποντάρει στις “αντεπιθέσεις”.

Μολονότι το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά μαθηματικά, το γεγονός ότι ο Άρης αντικαθιστά τον Αμπουμπακάρ Καμαρά με έναν επιθετικό που είχε καλύτερες επιδόσεις πέρσι στο γκολ και μεγαλύτερη ευστοχία στις εκτελέσεις είναι ένα καλό σημάδι για τον προπονητή.

Μέσα από το Comparisonator, μια πλατφόρμα σύγκρισης της απόδοσης, έκανα "μεταγραφή" τις περσινές επιδόσεις του Γκρέι με την QPR στην Superleague. Τα όσα έκανε πέρσι θα τον έφερναν στην 5η θέση της γενικής αξιολόγησης μέσα από τη σύγκριση των επιδόσεων σε ένα πλήθος διαφορετικών παραμέτρων του παιχνιδιού. Όλα αυτά τεκμηριώνουν την αίσθηση ότι ο Γκρέι είναι κάποιος με αποδεδειγμένη ικανότητα να “βοηθήσει” τον Άρη.

Μια ομάδα δεν νιώθει ποτέ ήσυχη ότι θα της “βγει” ένας ποδοσφαιριστής μέχρι να τον δει να ενσωματώνεται, να προσαρμόζεται, να έρχεται στην επιθυμητή αγωνιστική κατάσταση και τελικά να ρολάρει. Όταν όμως κανείς κοιτάζει τις προδιαγραφές μένει με την αίσθηση ότι ο Άρης έχει κάνει μια πολύ καλή επιλογή που είναι συμβατή με το αγωνιστικό μοντέλο που δείχνει να καταλήγει ο προπονητής του. Τα υπόλοιπα στο γήπεδο.