Τρεις θέσεις όλα τα λεφτά για τον ΠΑΟΚ

Μία εβδομάδα μετά το τέλος της μεγάλης αλλά και πολύ διδακτικής χρονιάς για τον ΠΑΟΚ, υπάρχει η ρεπορταζιακή αίσθηση ότι οι άνθρωποι του Δικεφάλου έχουν αποφασίσει να προχωρήσουν σε πολλές αλλαγές στο ρόστερ. Το γεγονός αυτό θα το σχολιάσουμε αργότερα το καλοκαίρι, όταν πλέον θα έχουμε και συγκεκριμένα δείγματα. Προς το παρόν ας μείνουμε στις θέσεις και στη γραμμή μέσα στο γήπεδο όπου ο ΠΑΟΚ θέλει, χρειάζεται, επιβάλλεται και όπως φαίνεται έχει ήδη αποφασίσει να τα αλλάξει (σχεδόν) όλα.

Όποια ανάλυση κι αν γίνει για τον ΠΑΟΚ, από όπου και αν το «πιάσει» κανείς, όσα ματς και να δει στις διοργανώσεις που συμμετείχε, θα καταλήξει σε αυτό το πασιφανές το οποίο γράφουμε εδώ και μήνες. Θυμάμαι σαν τώρα το ΠΑΟΚ-Βόλος 4-4. Από τότε επέμενα: «Ο ΠΑΟΚ «πονάει» μπροστά. Το πιο έντονο πρόβλημα δεν ήταν ότι «έφαγε» τέσσερα, αλλά το ότι στο συγκεκριμένο ματς, έτσι όπως εξελίχθηκε, δεν έβαλε οκτώ». Στην πορεία της χρονιάς φάνηκε ότι ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου βρήκε λύσεις στις αμυντικές μεταβάσεις του, στα τρεξίματά του, είχε ισορροπία, έφτιαξε σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη και το χτίσιμο επιθέσεων, δημιουργούσε με ωραίο και συνδυαστικό τρόπο καθαρές ευκαιρίες, αλλά… στο γκολ ευτυχώς ήταν ο Κούρτιτς που τον κράτησε όρθιο, μια και κατά τα άλλα το έλλειμμα ποιότητας μπροστά ήταν πραγματικά αποκαρδιωτικό. Στις περιόδους που ο ΠΑΟΚ έβαζε 3-4 γκολ και είχε την πρώτη επίθεση στην Ελλάδα, σημείωνα: «Η ομάδα δουλεύει πολύ-πολύ παραπάνω από όσο πρέπει για να δημιουργεί μεγάλες φάσεις, χωρίς να έχει τα απλά τελειώματα». Όταν λοιπόν η ομάδα… κρέμασε από τα 45-50-55 ματς και δεν μπορούσε πλέον να δημιουργήσει με τόσο μεγάλη ευκολία, ήρθε και η επιθετική κατάρρευση.

Δεν τα γράφω τώρα που ο ΠΑΟΚ έχασε την Ευρώπη και το ματς με τη Μαρσέϊγ παίζοντας μπαλάρα, χάνοντας όμως 6-7 μεγάλες ευκαιρίες. Δεν φάνηκαν τα προβλήματα μετά και την απώλεια του τελικού κυπέλλου όπου ο αντίπαλος κέρδισε χωρίς φάση και ο ΠΑΟΚ είχε 5-6 στιγμές όπου… ένας Χριστιανός δεν κατάφερε να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα. Όλα αυτά δυστυχώς «μύριζαν» από πέρσι το καλοκαίρι, τότε που ο ΠΑΟΚ δεν απέκτησε τον Τζιοβίνκο ή οποιονδήποτε άλλο ποιοτικό μεσοεπιθετικό, πόνταρε σε Μπίσεσβαρ-Καγκάβα και άλλους και στο τέλος δεν πήρε κανέναν που θα ενίσχυε ποιοτικά την μεσοεπιθετική γραμμή.

ΑΝΤΙ ΝΑ «ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ» ΓΚΟΛ «ΧΑΛΟΥΣΑΝ» ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ

Αν ο ΠΑΟΚ τα «πλήρωσε» όλα αυτά λόγω του φορ, πρέπει να σημειώσουμε ότι η ζημιά με τον Ολιβέιρα ήταν ξαφνική και πολύ μεγάλη. Πόνταρε και πλήρωσε πολλά η ομάδα για να τον αποκτήσει, τη ζημιά στους χιαστούς την «έπαθε» μέσα Αυγούστου, αντικαταστάθηκε γρήγορα και ο βασικός φορ επέστρεψε Απρίλιο, χωρίς όμως να βρει ποτέ τη φόρμα του. Στο τέλος-τέλος θεωρώ ότι το πρόβλημα του ΠΑΟΚ στην εκτέλεση ήταν μεγάλο λόγω των φορ του, θέριεψε όμως και πήρε τεράστιες διαστάσεις από την μεσοεπιθετική ανεπάρκειά του. Αυτό το τελευταίο συμπέρασμα έρχεται να δέσει και με την επόμενη μέρα. Στον φορ ο ΠΑΟΚ θα ποντάρει πάλι στον Ολιβέιρα, έχει τον Τσόλακ και θα πάρει άλλον (ελπίζουμε καλύτερο) αν ο Κροάτης παραχωρηθεί και από πίσω (μάλλον) έρχεται ο Κούτσιας, το μεγαλύτερο ταλέντο του ελληνικού ποδοσφαίρου στην επίθεση. Από πίσω τους, στην τριάδα των μεσοεπιθετικών τι γίνεται;

Στη σεζόν που τελείωσε ο ΠΑΟΚ είχε:

- Ζίβκοβιτς 51 ματς και 7 γκολ, 12 ασίστ.

- Μπίσεσβαρ 51 ματς με 2(!) γκολ και 6 ασίστ.

- Ελ Καντουρί 26(!) μόλις παιχνίδι με 2-2

- Μουργκ 40 αγώνες με 5-2

- Ζαμπά14 με 2-1

- Μιτρίτσα 37 και 3-3

Από όλα αυτά, σε μεγάλα ματς τη διαφορά έκαναν ελάχιστες καλές στιγμές τους. Από όλα αυτά μόνο τα νούμερα και ειδικά οι ασίστ του Ζίβκοβιτς θυμίζουν ποιοτικό ποδοσφαιριστή ο οποίος αξίζει να παίζει στον ΠΑΟΚ που θέλει να έχει μεγάλους στόχους.

Η ανεπάρκεια της ομάδας, ειδικά στο «10», ανάγκασε τον Λουτσέσκου να χρησιμοποιήσει εκεί πίσω από τον φορ 22(!!) φορές τον Ντόουγκλας Αουγκούστο και άλλες πέντε φορές τον Φελίπε Σοάρες! Μακριά! Πολύ μακριά από το γκολ!! Όλοι τους. Έβλεπαν την εστία… 2 μέτρα! Και να ήταν μόνο αυτό. Οι αποφάσεις τους κοντά στην αντίπαλη περιοχή και στο αντίπαλο τέρμα ήταν… αγχωτικές. Πραγματικά κακές! Αντί να φτιάχνουν γκολ, «χαλούσαν» επιθέσεις. Αφού δεν το «είχαν». Ο ορισμός της… έλλειψης ποιότητας, που για 100η φορά σημειώνω ότι: Στην επίθεση η ποιότητα μεταφράζεται σε νούμερα και μόνο. Πες μου πόσα γκολ και ασίστ έχεις να σου πω πόσο ποιοτικός είσαι».

ΤΡΕΙΣ Η ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ

Τώρα τι γίνεται λοιπόν; Ο ΠΑΟΚ ποντάρει στον Αντρίγια Ζίβκοβιτς και από εκεί και πέρα ΟΛΟΙ οι άλλοι αμφισβητούνται και μπορεί να αποχωρήσουν. Στο τέλος κάποιος θα μείνει, αλλά και μόνο όλη αυτή η διάθεση για πολλές μεταγραφές και αλλαγές εκεί πίσω από τον φορ, φανερώνει ότι η ομάδα έχει αντιληφθεί το βασικό πρόβλημα και θα κάνει μεγάλη προσπάθεια για το επιλύσει. Αλίμονο αν δεν το έκανε ή αν δεν το υλοποιήσει τελικά.

Κατ αρχάς υπάρχει ο Κουαλιάτα. Ένας πολύ ταλαντούχος μεσοεπιθετικός, γρήγορος, με ατομική ενέργεια και μεγάλη προοπτική. Στο γκολ βέβαια (μέχρι τώρα στην καριέρα του) δεν «πάει» τόσο πολύ.

Πέρα από τον Ουρουγουανό που (με δεξί πόδι) παίζει στο 10 αλλά και στα άκρα, ο ΠΑΟΚ θα αποκτήσει σίγουρα άλλους δύο ακραίους μεσοεπιθετικούς. Είναι τόσο μεγάλη η «κάψα» για ενίσχυση σε εκείνες τις θέσεις που μέσα στο πλάνο τους, αργότερα μέσα στο καλοκαίρι είναι και η απόκτηση ενός ακόμη παίκτη (μάλλον στο 10) για τον οποίο λέγεται ότι μπορεί και να γίνει η οικονομική υπέρβαση.

Αυτό είναι το σωστό. Αλλιώς ο ΠΑΟΚ θα υποφέρει και πάλι.

* Συμπληρώνω: Φυσικά και πέρα ή μαζί με τις επιλογές μεσοεπιθετικών, πάρα-πάρα πολύ κρίσιμη επιλογή για τον ΠΑΟΚ αυτό το καλοκαίρι είναι και αυτή του τερματοφύλακα. Ασυζητητί...

* Μεγάλη κατάρα γίνεται το… «τους τελικούς δεν τους παίζεις, τους κερδίζεις». Το περασμένο Σάββατο και χθες τους τελικούς που είδαμε τους κέρδισαν οι ομάδες που έπαιξαν και μπορούσαν να κάνουν... μισή φάση. Τίποτα παραπάνω. Στο τέλος δικαιώθηκαν αυτοί που επί 90 λεπτά επιτίθονταν με 2 παίκτες και στην άμυνα απλά παρακολουθούσαν τον τερματοφύλακά τους και όχι οι πολύ ανώτεροι αντίπαλοι. Όποιος επιχειρεί να κάνει βαθειά ανάλυση σε τέτοια ματς, απλά εκτίθεται. Τι να αναλύσεις από το χθεσινό; Επιθέσεις, Άμυνες; Κυριαρχία; Δημιουργία; Μεταβάσεις; Φυσική κατάσταση; Τι να λέμε τώρα για έναν αγώνα Λίβερπουλ-Κουρτουά; Το ματς δεν κρίθηκε στην λεπτομέρεια. Οι εννιά αποκρούσεις στις 22 τελικές, απέναντι στη μία σωστή επίθεση, δεν είναι... λεπτομέρεια. Καμία ανάλυση δεν έχει η χθεσινή νίκη-κλοπή της ομάδας του Κουρτουά που δεν έκανε τίποτα και τα περίμενε όλα από τον τερματοφύλακα. Ούτε άμυνα έπαιξαν οι Ισπανοί, όταν 9 φορές ο τερματοφύλακας πρέπει να βγάλει τέτοιες φάσεις. Οκ! Φθάσαμε πλέον στο… «για να κερδίσεις τους τελικούς μην προσπαθείς να παίξεις τίποτα».