Ο Ολυμπιακός κι ο Τζολάκης, η Πόρτο και ο Ντιόγκο Κόστα!

Τον είχα δει για πρώτη φορά στο Ολυμπιακός-Πόρτο (0-2) πρόπερσι στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, Δεκέμβριος του 2020. Και μου είχε «βγάλει τα μάτια».

Αναφέρομαι στον γκολκίπερ της Πόρτο, τον Ντιόγκο Κόστα (19.9.1999). Ήταν 21 ετών τότε ο Πορτογάλος κι είχε κάνει μία εμφάνιση, που άγγιξε το τέλειο! Πλέον, είναι αναντικατάστατος γκολκίπερ της Πόρτο (βασικός σε όλα τα παιχνίδια, ευρωπαϊκά και πρωταθλήματος) και Νο 1 στην Εθνική Πορτογαλίας, κοντράροντας στα ίσα τον «πολύ» Ρουί Πατρίτσιο της Ρόμα, με τις 100 και πλέον συμμετοχές.

Γιατί τον θυμήθηκα; Γιατί κι ο Ολυμπιακός έχει ένα νεαρό γκολκίπερ για μεγάλα πράγματα, αν κρίνουμε απ΄όσα λένε οι ειδικοί γι΄ αυτόν, τον Κώστα Τζολάκη. Βέβαια, είναι τρία χρόνια πιο μικρός (8.11.2002), αλλά ειλικρινά δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι εδώ θα έχει τις ευκαιρίες που είχε ο Ντιόγκο Κόστα.

Ξέρετε πώς τον αντιμετώπισε η Πόρτο τον νεαρό της γκολκίπερ;

Το 2017-18 και το 2018-19 έπαιξε σε 50 παιχνίδια της Πόρτο Β στο πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής της Πορτογαλίας.

Το 2019-20, πρόπερσι δηλαδή, έπαιξε σε 15 παιχνίδια με την πρώτη ομάδα της Πόρτο: τρία για το πρωτάθλημα και 12 για το Κύπελλο και το Λιγκ καπ. Προσέξτε, όμως-η Πόρτο τον έβαλε σε όλα τα παιχνίδια Κυπέλλου και Λιγκ καπ, από το πρώτο κάθε διοργάνωσης έως τον τελικό της κάθε διοργάνωσης, με την Πόρτο να κερδίζει στον τελικό του Κυπέλλου την Μπενφίκα και να χάνει στον τελικό του Λιγκ καπ από την Μπράγκα.

Το 2020-21, πέρυσι δηλαδή, έπαιξε σε 10 παιχνίδια με την πρώτη ομάδα της Πόρτο: ένα για το πρωτάθλημα, ένα για το Τσάμπιονς Λιγκ κι οκτώ για το Κύπελλο και το Λιγκ καπ. Λιγότερα από την αμέσως προηγούμενη σεζόν, διότι η Πόρτο δεν έφτασε στους τελικούς του Κυπέλλου και του Λιγκ καπ, καθώς αποκλείστηκε στην πορεία των προκριματικών από την Μπράγκα και την Σπόρτινγκ αντίστοιχα.

Το 2021-22, φέτος δηλαδή, έπαιξε σε 43 παιχνίδια με την πρώτη ομάδα της Πόρτο: 33 για το πρωτάθλημα και 10 για το Τσάμπιονς Λιγκ και το Γιουρόπα Λιγκ…

Να θυμηθούμε την πορεία μέχρι τώρα του Τζολάκη;

Το 2019-20 έπαιξε στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού σε ένα παιχνίδι πρωταθλήματος (για 15 λεπτά) προκειμένου να κάνει ντεμπούτο στην ελληνική Λίγκα και, κυρίως, έπαιξε σε δύο παιχνίδια Κυπέλλου, με τον ΠΑΟΚ (α΄ ημιτελικός) και την ΑΕΚ (τελικός), γιατί ήταν τραυματίας ο Σα. Συνολικά σε τρία.

Το 2020-21 έπαιξε στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού σε πέντε παιχνίδια πρωταθλήματος (τα τρία λόγω απουσίας του Σα και τα άλλα δύο, αδιάφορα βαθμολογικά, στο τέλος της σεζόν) και σε ένα ματς Κυπέλλου. Συνολικά σε έξι.

Το 2021-22, φέτος, έπαιξε με την πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού σε τρία παιχνίδια πρωταθλήματος (τα δύο αδιάφορα βαθμολογικά στο τέλος της σεζόν), σε ένα ματς Κυπέλλου και στα τέσσερα προκριματικά του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ. Συνολικά σε οκτώ. Και σε άλλα 16 του Ολυμπιακού Β στο πρωτάθλημα της Β΄Εθνικής.

Δεν είναι λίγα τα 17 παιχνίδια του Τζολάκη στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού στα 19,5 χρόνια του. Ειδικά όταν μιλάμε για Ολυμπιακό, ελληνικό ποδόσφαιρο, θέση γκολκίπερ και τέτοια ηλικία. Μάλιστα, βλέπουμε ότι κάθε σεζόν είναι και λίγα παραπάνω: τα τρία έγιναν έξι και τα έξι έγιναν οκτώ.

Το ερώτημα είναι γιατί ο Τζολάκης να μην είναι ο βασικός γκολκίπερ του Ολυμπιακού στο Κύπελλο;

Γιατί δηλαδή η Πόρτο να εμπιστεύθηκε επί δύο σερί σεζόν και στα 20 παιχνίδια της στο Κύπελλο και στο Λιγκ καπ τον Ντιόγκο Κόστα κι ο Ολυμπιακός να βάζει εδώ και μία τριετία στο Κύπελλο έξι παιχνίδια τον Κρίστινσον, τέσσερα τον Μπόμπι Αλέν (!!!), τέσσερα τον Σα, δύο τον Βατσλίκ και τέσσερα τον Τζολάκη;

Γιατί όταν έρχεται η ώρα των ντέρμπι στο Κύπελλο πρέπει να παίζει ο Σα η, ο Βατσλίκ; Και είναι σαν να λες στον Τζολάκη ότι δεν τον εμπιστεύεσαι; Από που κι ως που ο Μπόμπι Αλέν, που δεν υπάρχει στον ποδοσφαιρικό χάρτη, να παίρνει ευκαιρίες στον Ολυμπιακό; Επειδή μιλάει γαλλικά; Το ποδόσφαιρο τιμωρεί, όμως, ενίοτε αμείλικτα, ο Ολυμπιακός εξαιτίας του Αλέν έχασε ιστορική ευκαιρία πρόκρισης στους «8» του Γιουρόπα Λιγκ από την ήττα του 0-1 στην Αγγλία από τη Γουλβς, με το κωμικό πέναλτι που έκανε ο Αλέν πάνω στον Ποντένσε, σε εκείνο το ματς στο οποίο έλειπε ο Σα…

Ας δούμε και τα αποτελέσματα του Ολυμπιακού με τον Τζολάκη κάτω από τα δοκάρια.

Μία ήττα: ήταν στο πρώτο πρώτο παιχνίδι του, το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός 3-2, με την ήττα να έρχεται από ένα πέναλτι. Ο Ολυμπιακός στη ρεβάνς ανέτρεψε το σκορ, κερδίζοντας με 2-0, και πήγε στον τελικό.

Δέκα νίκες: Άρης-Ολυμπιακός 2-4 (είχε μπει στο 78’ και δέχθηκε ένα γκολ), Ολυμπιακός-ΑΕΚ 1-0 στον τελικό του Κυπέλλου, Ολυμπιακός-Αστέρας 3-0, Παναιτωλικός-Ολυμπιακός 1-2, Ολυμπιακός-Άρης 2-1, Ολυμπιακός-Νέφτσι 1-0, Νέφτσι-Ολυμπιακός 0-1, Ολυμπιακός-ΠΑΣ 2-0, Ολυμπιακός-Παναιτωλικός 3-1, Άρης-Ολυμπιακός 0-1.

Και έξι ισοπαλίες: ΠΑΣ-Ολυμπιακός 1-1, Άρης-Ολυμπιακός 1-1, Αστέρας-Ολυμπιακός 0-0, Ολυμπιακός-Λούντογκορετς 1-1, Λούντογκορετς-Ολυμπιακός 2-2, Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 1-1.

Σε αυτά τα 17 παιχνίδια ο Τζολάκης έχει δεχθεί συνολικά 13 γκολ. Τα δύο ήταν από πέναλτι (Σεμέδο κι Ανδρούτσου) και τα δύο από αυτογκόλ (Σεμέδο, Σα). Χωρίς αυτά θα είχε ένα παθητικό εννιά γκολ σε 17 ματς…

Πού καταλήγω: Δεν ξέρω, καθόλου δεν ξέρω, αν ο Τζολάκης είναι επιπέδου Ντιόγκο Κόστα. Ξέρω ότι αν ο Ολυμπιακός υπολογίζει πραγματικά στον Τζολάκη, πρέπει να τον εμπιστευθεί πραγματικά.

Παρεμπιπτόντως, ο Ολυμπιακός ούτε φέτος πήρε το Κύπελλο, με τον Βατσλίκ κάτω από τα δοκάρια στους ημιτελικούς με τον ΠΑΟΚ, ούτε πέρυσι πήρε Κύπελλο, με τον Σα κάτω από τα δοκάρια στον τελικό με τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ…

Άσχετο: Ωραίο το πέναλτι του Τσιμίκα στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, ε; Αυτό ντε, με το οποίο η Λίβερπουλ κέρδισε την Τσέλσι και κέρδισε την κούπα. Και για τον Ολυμπιακό ήταν ωραία η εκτέλεση του Τσίμι! Διότι, με τη Λίβερπουλ να παίρνει το Κύπελλο, παίρνει κι ο Ολυμπιακός ένα μπόνους πάνω από ένα εκ. Ευρώ στο πλαίσιο της συμφωνίας του με τον αγγλικό σύλλογο για τη μεταγραφή του Έλληνα διεθνή άσου…