Η ΑΕΚ έχει ανάγκη από «Οφρυδόπουλους»!

Πριν από 2,5 μήνες, όταν συμφώνησε να αναλάβει την ευθύνη για να καθοδηγήσει την ΑΕΚ στο υπόλοιπο της σεζόν ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος είπε, και δημοσίως, την αλήθεια, δηλαδή μίλησε δημόσια από την πρώτη στιγμή για την επικρατούσα κατάσταση. Τα είπε όλα με το “χρειάζεται οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ να αγαπήσουν την ευθύνη”. Η ευθύτητα και η ειλικρίνεια της πρώτης στιγμής ήταν το στίγμα της νοοτροπίας με την οποία διαχειρίστηκε μια πρωτόγνωρη για τον ίδιο, ως προπονητή, κατάσταση την οποία κλήθηκε να αντιμετωπίσει. Σε όλη την διάρκεια αυτού του διαστήματος ο Οφρυδόπουλος ήταν κάθε φορά ειλικρινής. Μιλούσε ανοιχτά για τις αδυναμίες που βρήκε στην ΑΕΚ και για τα όσα προσπάθησε να κάνει. Αν κανείς κρίνει μόνο εκ του αποτελέσματος, θα σχολιάσει ότι ο Οφρυδόπουλος και ο Ηλίας Κυριακίδης δεν κατάφεραν τον στόχο - δηλαδή το να “σώσουν” τη σεζόν με το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Αν όμως επιχειρήσει κανείς μια σύγκριση της ΑΕΚ που παρέλαβαν με την ΑΕΚ που παραδίδουν, υπάρχει ένα σημαντικό σημείο προόδου: η νοοτροπία. Διότι για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό η ΑΕΚ ξέρει ποιο είναι το κύριο πρόβλημά της, διότι το αναγνώρισαν και το έθιξαν οι προπονητές της. Το πρόβλημα στη νοοτροπία. Ήταν η πρώτη φορά που η ΑΕΚ δεν συμπεριφερόταν σαν να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της.

Ο Οφρυδόπουλος δεν έψαξε να κρυφτεί πίσω από δικαιολογίες για να “καλύψει” την ΑΕΚ και να της χαϊδέψει τα αυτιά. Έδωσε συγχαρητήρια στον Άρη, αναγνωρίζοντας την δίκαιη νίκη του στον τελικό του “Βικελίδης”, μίλησε επανειλλημένα για την νοοτροπία που “δεν εκπαιδεύεται μέσα σε λίγες μέρες”, αναγνώρισε τα αγωνιστικά προβλήματα και, όταν έκανε απολογισμό δεν δίστασε να πει και πάλι την αλήθεια, αυτό το “στο τέλος η ΑΕΚ πήρε αυτό που της άξιζε”.

Δεν θυμάμαι ούτε πότε ήταν ούτε ποιος ήταν ο τελευταίος προπονητής της ΑΕΚ που μίλησε με ειλικρίνεια για την επικρατούσα κατάσταση και ονομάτισε τα προβλήματα και τις παθογένειες της ΑΕΚ. Στην διάρκεια της τελευταίας 4ετίας πέρασαν πολλοί από τον πάγκο της, αλλά δεν θυμάμαι κάποιον που μίλησε δημόσια με ευθύτητα, που έκανε ανάλυση της κατάστασης, που έκανε αυτοκριτική και αξιολόγηση της ομάδας του. Οι περισσότεροι, για να μη πω όλοι, δεν το έκαναν ούτε εκ των υστέρων, δηλαδή ούτε μετά από την αποχώρησή τους από την ΑΕΚ.

Η ΑΕΚ έχει σημαντικό έλλειμα σε ειλικρίνεια. Μοιάζει να φοβούνται μη γίνουν δυσάρεστοι, στη διοίκηση, στον κόσμο, στα αποδυτήρια οι προπονητές και δεν επικοινωνούν τις αντιλήψεις τους. Ή μένουν μουγγοί δημοσίως, ή μιλούν με τόση διπλωματία που φτάνουν να κενολογούν. Και στην κουβέντα κανείς δεν πρέπει να συμπεριλάβει μόνο τους προπονητές αλλά και όσους έχουν περάσει από την θέση του τεχνικού διευθυντή. Και αυτοί έμειναν σιωπηλοί, τόσο κατά τη διάρκεια της θητείας τους όσο και εκ των υστέρων.

Είναι αξίωμα της ζωής ότι αν δεν αναγνωρίσεις το πρόβλημα δεν μπορείς να το λύσεις. Και προκειμένου να το αναγνωρίσεις χρειάζεται να προβληματιστείς, και να μιλήσεις για αυτό, με ευθύτητα. Η ΑΕΚ έχει χρόνια να το κάνει αυτό. Γι’ αυτό και έχει ανάγκη από ανθρώπους σαν τον Οφρυδόπουλο και τον Κυριακίδη, δηλαδή από στελέχη που δεν εθελοτυφλούν, εντοπίζουν τις αδυναμίες και μιλούν για αυτές και για την προσπάθεια να καλύψουν τα ελλείμματα και να βελτιώσουν την απόδοση και την συμπεριφορά.

Αν στύψεις τις δηλώσεις όλων των προπονητών και των τεχνικών διευθυντών που έχουν περάσει από την ΑΕΚ την τελευταία 4ετία δεν θα βγάλεις ούτε γραμμάριο ουσίας. Δεν έκαναν ποτέ μια ειλικρινή δημόσια αξιολόγηση της κατάστασης που αντιμετώπιζαν. Δεν έκαναν αυτοκριτική, δεν έκαναν ανάλυση της κατάστασης, δεν εξήγησαν ποτέ τις επιλογές τους αλλά και τις αιτίες της αποτυχίας στο έργο που ανέλαβαν. Όσο δεν είναι ειλικρινής με τον εαυτό της η ΑΕΚ, πώς να λύσει τα προβλήματά της και να ανασυγκροτηθεί;