Παναθηναϊκός: Μια επαναφορά που πρέπει να ολοκληρωθεί

• Η επιστροφή στην Ευρώπη
• Ο Τελικός Κυπέλλου

Υπήρχαν στιγμές στην φετινή σεζόν που τα προγνωστικά δεν ήταν υπέρ μιας επιτυχίας και οπωσδήποτε δεν ήταν πολλά αυτά που προοιώνιζαν τίτλο. Ούτε σήμερα φυσικά μπορώ να ισχυριστώ ότι ο Παναθηναικός είναι φαβορί για κατάκτηση του Κυπέλλου. Ο ΠΑΟΚ παρά τη συχνά προβληματική του εικόνα έχει πολύ μεγαλύτερη τριβή με τον πρωταθλητισμό από τους Πράσινους του Γιάννη Αλαφούζου. Γιατί χρησιμοποιώ το όνομα του ιδιοκτήτη αντί του προπονητή;

Κατ’ αρχάς το ψάρι ... κινείται από το κεφάλι. Στον προπονητή Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχουμε νομίζω όλοι εμπιστοσύνη. Κι ας μην έχει φορέσει το Τριφύλλι ως ποδοσφαιριστής, αντιλαμβάνεται πλήρως το μέγεθος του Συλλόγου, περισσότερο μάλλον από πολλούς πράσινους παλαίμαχους που κρατούσαν πρώτο στασίδι στον Τσάκα. Η ερώτηση είναι, το μέλλον του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό είναι εγγυημένο; Κανένα συμβόλαιο εν Ελλάδι προφανώς δεν είναι μασίφ αλλά το να υπάρχει πέραν της καλής διάθεσης και μια συμφωνία είναι πιστεύω απαραίτητο και δίκαιο για τον προπονητή.

Πέραν του προπονητή υπάρχουν και πολύτιμα στελέχή αγωνιστικά που ακόμα δεν έχουν εγγυημένη την παραμονή τους στους Πράσινους. Σημαντική καθυστέρηση να το συζητάμε αυτό 13 Μαΐου αλλά δυστυχώς πραγματικότητα. Είναι προϊόν απόφασης το να μην υπάρχει συμφωνία με συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές ή προϊόν διοικητικής απρονοησίας; Θα αλλάξει η άποψη μας για τον Αϊτόρ, για τον Χουάνκαρ ή για άλλους, αν ο Παναθηναϊκός αποτύχει στον Τελικό Κυπέλλου; Εκτός βέβαια αν οι μη συμφωνίες προκύπτουν από τους ίδιους τους αθλητές και τους μάνατζέρ τους αλλά κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από την ειδησεογραφία.

Η επιστροφή στην Ευρώπη

Οφείλω να ομολογήσω πως διαβάζοντας τη φράση, «ο Παναθηναϊκός είναι κοντά στο να επιστρέψει στα ευρωπαϊκά κύπελλα μετά από 5 χρόνια» δυσκολεύομαι να χωνέψω τις 5 χαμένες σεζόν που προηγήθηκαν, πριν παρθεί η πρώτη ίσως απόφαση του Γιάννη Αλαφούζου που βγάζει νόημα. Η πρόσληψη και διατήρηση στη θέση του προπονητή του Σέρβου τεχνικού. Και ο Γιάννης Αναστασίου και ο Γιώργος Δώνης και ο Μαρίνος Ουζουνίδης ήταν λογικές αποφάσεις, αυτά που έζησαν και οι τρεις δεν ήταν λογικά. Αλλά ας μιλήσουμε για φρέσκα κουλούρια.

Να συμφωνήσουμε, ότι το να μπει ο Παναθηναϊκός σε ευρωπαϊκή κληρωτίδα, για να αποκλειστεί από τον πρώτο γύρο του Conference League δεν το λες και ακριβώς επιτυχία ε; Λυπάμαι αν προσθέτω λίγο άγχος στην εξίσωση, συνηθίζεται αυτό στον προωταθλητισμό. Από τη στιγμή που η εικόνα των Πρασίνων στα play off είναι αυτή που είναι απέναντι σε Ολυμπιακό (κυρίως), ΠΑΟΚ, Άρη και ΑΕΚ, η ανάγκη για πρωταθλητισμό είναι μεγαλύτερη από ποτέ και ίσως και πιο εφικτή, αν χτιστεί ένα ρόστερ με λογική και βάθος. Η εβδομάδα μετά τον Τελικό είναι και η πιο κρίσιμη, για να οριοθετηθούν οι στόχοι της επόμενης σεζόν. Καλά και χρυσά τα, «ο Γιοβάνοβιτς ψωνίζει καλά στο τέλος των μεταγραφών» αλλά ότι το Τριφύλλι χρειάζεται φορ ας πούμε, φαίνεται από το ...φεγγάρι. Όπως το ότι ο μπασκετικός Παναθηναϊκός χρειάζεται (υγιή) playmaker και ο Άδωνις Γεωργιάδης ασκήσεις αφωνίας.

Ο Τελικός Κυπέλλου

Ξεκάθαρα ο Παναθηναϊκός χρειάζεται αυτόν τον τίτλο περισσότερο από τον ΠΑΟΚ. Ξεκάθαρα ο ΠΑΟΚ είναι το φαβορί. Ό,τι κι αν συμβεί στις 17 Μαΐου στο μεταξύ τους ντέρμπι για τα play off, το επόμενο μεταξύ τους παιχνίδι είναι μια τελείως διαφορετική υπόθεση. Σε αυτόν τον Τελικό ο ΠΑΟΚ είναι που έχει το πλεονέκτημα “been there-done that” και έχει και μια περισσότερο ισχυρή βεβαιότητα για την επόμενη μέρα. Ήδη έχει ξεκινήσει να χτίζει αυτή την επόμενη μέρα.

Οι Πράσινοι όμως έχουν την επιθυμία, που ελπίζω να μη γίνει πιεστικό άγχος και νευρικότητα, έχουν τις ποιοτικές αγωνιστικές μονάδες κι έχουν κι έναν άνθρωπο ικανό να εκπονήσει ένα πλάνο. Αν έχουν την υπομονή κι αν έχουν και την ψυχραιμία για τη διαχείριση κάθε αρνητικού αποτελέσματος, αυτό δεν μπορώ να το εκφράσω με απόλυτη σιγουριά. Το χειρότερο σενάριο όπως πάντα θα είναι το ελληνικό φαινόμενο, «ας τα μηδενίσουμε κι ας τα ξαναγκρεμίσουμε όλα» ξεκινώντας από την αρχή. Πάλι με μαθητευόμενους μάγους, πάλι με πειράματα. Για το καλό του Παναθηναϊκού και για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου συνολικά, ας ελπίσουμε ότι δε θα ξαναμικρύνει ένα τεράστιο ποδοσφαιρικό μέγεθος.