Παναθηναϊκός: Η «πληγή» των φορ και το λελογισμένο ρίσκο που δεν πήρε ο Γιοβάνοβιτς

• Τι (δεν) έκανε στο δεύτερο ημίχρονο

Hρθε, λοιπόν και η «στραβή» για τον Παναθηναϊκό. Εκεί όπου σχεδόν πάντα… κάπως «στραβώνει» το παιχνίδι για τους Πράσινους, οι οποίοι - είναι η αλήθεια - κλήθηκαν μετά από αρκετό καιρό να αντιμετωπίσουν ομάδα που παίζει τόσο κλειστά. Βεβαίως το «πούλμαν» του ΠΑΣ Γιάννινα είναι τόσο συμπαγές και εκσυγχρονισμένο από τον κόουτς Μεταξά που δεν μοιάζει με κανένα άλλο στη Superleague 1. Oχι μόνο διότι η «Αγία Πεντάδα» των Λοντίγκιν - Σάλιακα - Πίρσμαν - Κάργα - Εραμούσπε είναι από τις καλύτερες στην πρώτη κατηγορία (πλην Κάργα όλοι οι υπόλοιποι μπορούν να αγωνιστούν εύκολα σε καλύτερη ομάδα), αλλά και διότι η δουλειά των Καραχάλιου - Στάνκο - Γκαρντάφσκι στη μεσαία γραμμή είναι εξίσου σπουδαία.

Αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός - εν αντιθέσει με τα παιχνίδια του εναντίον της ΑΕΚ (1-1) και του ΠΑΟΚ (2-1) δεν είχε συμμάχους του τις συγκυρίες ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Δοκάρι (Μαουρίσιο), αστοχία (δις ο μοιραίος Αϊτόρ, μία φορά ο Βέλεθ αμαρκάριστος εντός περιοχής) και διαιτησία (υπερβολική κόκκινη στον Χουάνκαρ, μη αποβολή του Κάργα) ήταν τα στοιχεία που καθόρισαν το αποτέλεσμα ενός παιχνιδιού το οποίο θα μνημονεύεται για πολλά χρόνια αν τελικά τα δύο εισιτήρια του Conference League καταλήξουν σε κιτρινόμαυρα χέρια.

Τι (δεν) έκανε στο δεύτερο ημίχρονο

Μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό εναντίον μιας ομάδας η οποία δέχεται γκολ με το σταγονόμετρο; Ναι, βεβαίως! Αλλά δεν τόλμησε! Και κάποια στιγμή - ακόμα δεν είναι αργά - το προπονητικό τιμ καλείται να αντιληφθεί ότι στα παιχνίδια των play offs που δεν είναι «εξάποντα» για τον Παναθηναϊκό (δηλαδή στις αναμετρήσεις με τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ και τον ΠΑΣ Γιάννινα) το λελογισμένο ρίσκο (προσοχή: λελογισμένο, όχι… 4-2-4 όπως έπαιζε σε κάποια ματς ο Αγγελος Αναστασιάδης) είναι μια επιλογή που θα πρέπει να εξετάζεται κατά τη διάρκεια των αγώνων, όταν αυτοί είναι «κολλημένοι» στην ισοπαλία κατά τη διάρκειά τους. Διότι έρχεται η στιγμή στα play offs που καταλαβαίνεις πως τη διαφορά σ’ αυτά τα παιχνίδια (και όχι με τους ανταγωνιστές για ένα «ευρωπαϊκό» εισιτήριο) την κάνουν οι νίκες. Τα τρίποντα. Όχι οι ισοπαλίες.

Τι θα μπορούσε να κάνει και δεν έκανε χθες ο κόουτς Γιοβάνοβιτς βλέποντας την εικόνα του αγώνα στο β΄ μέρος, όταν ο ΠΑΣ είχε απορροφήσει την πίεση του Παναθηναϊκού, οι Πράσινοι είχαν ξεμείνει από εμπνεύσεις (ορισμένοι και από αντοχές) και είχαν δημιουργήσει μόλις μία αξιόλογη φάση;

1. Να μην κάνει την πρώτη του αλλαγή στο 75’, αλλά στο 60’. Η επιλογή του Μαουρίσιο αντί του Βιγιαφάνιες (και όχι ενός εκ των Αλεξανδρόπουλου/Κουρμπέλη) ήταν επιτυχής! Του «βγήκε» σε μεγάλο βαθμό! Με εξαίρεση τα πρώτα 15 λεπτά, όταν ο Βραζιλιάνος «κουτούλαγε» με τον Ρουμπέν Πέρεθ παίζοντας σε χαμηλά μέτρα ως play maker χωρίς να υπάρχει λόγος, ο «Μάου» έκανε ακριβώς αυτό που του είχε ζητήσει ο προπονητής του. Αξιοποιώντας το υψηλότατο ποδοσφαιρικό I.Q του, «άπλωνε» σωστά το παιχνίδι της ομάδας του, έδινε τα σωστά «στηρίγματα - σκαλοπάτια» στην ανάπτυξη σετ παιχνιδιού και απειλούσε τον αντίπαλο (τρία σουτ, το ένα στο οριζόντιο δοκάρι). Όμως στο 60’ - 65’ θα έπρεπε να αντικατασταθεί. Και ταυτόχρονα (παρά την απουσία του Καρλίτος που θα ήταν χρησιμότατος ως «περιφερειακός» επιθετικός ειδικά σ’ αυτό το «κλειστό» παιχνίδι, θα έπρεπε για 20-25 λεπτά να παίξει με 4-4-2.

2. Δεν ήταν, δα, και… τεράστιο ρίσκο το 4-4-2 σ’ αυτό το ματς. Ο Σένκεφελντ και ο Ρουμπέν Πέρεθ ήταν σε εξαιρετική μέρα. Συγκεντρωμένοι, με έγκαιρες παρεμβάσεις, τακτικά υπέροχοι. Ο Περέα δεν απείλησε ποτέ, ο Μορέιρα «εξαφανίστηκε», ο Γκαρντάφσκι με τον Σνάιντερ δεν έφτασαν ποτέ σε απειλητική για τον Παναθηναϊκό θέση. Δεν έπρεπε, λοιπόν, να αντικατασταθεί ο (κακός, αλλά κανονικός σέντερ φορ) Ιωαννίδης, μα ο Γκατσίνοβιτς, όταν μπήκε στο ματς ο Χατζηγιοβάνης. Το 4-4-2 με Παλάσιος- Ιωαννίδη επιθετικούς, Χατζηγιοβάνη - Αϊτόρ στις πτέρυγες και Ρουμπέν - («φρέσκο») Αλεξανδρόπουλο στη μεσαία γραμμή ήταν μια επιλογή που δεν δοκιμάστηκε ποτέ. Ουδείς μπορεί να τη θεωρήσει «εγγύηση» για το ένα γκολ που έψαχναν οι Πράσινοι. Ισως όμως μ’ αυτή τη διάταξη και τους συγκεκριμένους παίκτες στους συγκεκριμένους ρόλους να είχε βοηθήσει τον Παναθηναϊκό να απειλήσει πολύ περισσότερο: με το 4-3-3 και τον Παλάσιος σε θέση φορ το Τριφύλλι «κανονική» ευκαιρία δεν δημιούργησε και λίγο έλειψε να σκοράρει συμπτωματικά στο 90’, όταν ο Καραχάλιος πρόλαβε με τρομερό τάκλιν τον Χατζηγιοβάνη.

Ο Παναθηναϊκός χθες έκανε αυτό που μπορούσε θαυμάσια, τέλεια, για 30 λεπτά: από το 15’ έως το 45’. Στο β’ ημίχρονο δεν είχε την ψυχραιμία, την ενέργεια και το καθαρό μυαλό για να υποστηρίξει το ίδιο πλάνο απέναντι σ’ έναν αντίπαλο όχι μόνο απίστευτα σκληραγωγημένο σε τέτοιου είδους αναμετρήσεις απέναντι σε όλους τους «μεγάλους» τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά και συνειδητοποιημένο και χαρούμενο που παίζει μ’ αυτόν τον τρόπο! Το μπάτζετ του ΠΑΣ Γιάννινα και το ποιοτικό επίπεδο των παικτών του από τη μέση και μπροστά «δικαιολογεί» τέτοιου είδους στυλ παιχνιδιού, όσο κι αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους. Δεν είναι ο ΠΑΣ… Ατλέτικο Μαδρίτης που έχει Σουάρες, Γκριεζμάν, Ζοάο Φέλιξ, Καράσκο, Λεμάρ, Κορέα κι έναν προπονητή που μπορεί να τους έχει αναθέσει man to man τον αντίπαλο ακραίο μπακ, αμυντικό χαφ και… στόπερ.

Τις δυσκολίες αυτής της αναμέτρησης τις ήξεραν οι Πράσινοι. Προσπάθησαν να τις ξεπεράσουν με τον ορθό τρόπο για 30 λεπτά. Χάρη στη σούπερ εμφάνιση του Ρουμπέν και του Σένκεφελντ και τη σχετικά καλή απόδοση των Κώτσιρα, Χουάνκαρ, ο ΠΑΣ ολοκλήρωσε το 90λεπτο χωρίς ευκαιρία. Μα πλέον, το «διπλό» του Αρη στο ΟΑΚΑ άλλαξε τα πάντα στα play offs. Ο Αρης δεν είναι πλέον ο «αδύναμος κρίκος». Κι αν θυμηθούμε ότι ο Παναθηναϊκός που θα κληθεί να παίξει σε Τούμπα, ΟΑΚΑ, «Γ. Καραϊσκάκης» εφέτος δεν έχει νικήσει κανέναν «μεγάλο» εκτός έδρας, αντιλαμβανόμαστε πως για να πάρει «ευρωπαϊκό» εισιτήριο θα χρειαστεί πλέον υπερβάσεις.

Ναι, και κάνα γκολ από σέντερ φορ μακριά από τη Λεωφόρο! Εχει πάρει συνολικά στη σεζόν 16 από τους τρεις επιθετικούς του (Καρλίτος 9, Ιωαννίδης 4, Μακέντα 3), αλλά εξ’ αυτών μόνο δύο εκτός έδρας. Του Καρλίτος στην Τρίπολη και του Ιταλού φορ στο Βόλο, επί της Λαμίας. Με πέναλτι…

Y.Γ. Το παράξενο στα σφυρίγματα του Ούγγρου, Ιστβαν Βαντ, δεν ήταν η αποβολή του Χουάνκαρ. Ετσι το είδε εκείνη τη στιγμή, έτσι το έδωσε. Το πραγματικά περίεργο ήταν τα σφυρίγματά του μετά την κόκκινη κάρτα στον Ισπανό και μέχρι το τέλος του ματς, με αποκορύφωμα τη μη αποβολή του Κάργα με ολοφάνερη δεύτερη κίτρινη κάρτα για αντιαθλητικό/εσκεμμένο μαρκάρισμα από πίσω. Το ακόμα πιο παράξενο; Μέχρι την επίμαχη φάση με Περέα - Χουάνκαρ στο 80', ήταν άψογος! Αβυσσος η ψυχή των διαιτητών...