Ο Παναθηναϊκός ήταν πιο έτοιμος αλλά και πιο άστοχος από την ΑΕΚ

• Τα xGoals του ντέρμπι
• Η στρατηγική και το πλάνο της ΑΕΚ
• Το παιχνίδι του Παναθηναϊκού
• Η προοπτική τους

Το βράδυ της Κυριακής στον αγωνιστικό χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου μια ομάδα 56 ημερών, η ΑΕΚ υποδέχθηκε μια ομάδα 161 ημερών, τον Παναθηναϊκό. Χωρίς πολλούς υπολογισμούς, ο γηπεδούχος προπονητής έχει δουλέψει το 1/3 του χρόνου που είχε δουλέψει ο αντίπαλός του, ή αν το δεις ανάποδα ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχε μέχρι την Κυριακή στην διάθεσή του περίπου τον τριπλάσιο χρόνο για να δουλέψει πάνω στο αγωνιστικό μοντέλο του με τους ποδοσφαιριστές του συγκριτικά με τον αντίπαλό του.

Αυτή η διαφορά αποτυπώθηκε στην απόδοση των δύο ομάδων, κάθε μια εκ των οποίων ακολούθησε το αγωνιστικό πλάνο που είχε ετοιμάσει ο προπονητής της. Η ΑΕΚ εφάρμοσε για πρώτη φορά με τον Γιαννίκη ένα πλάνο με τις γραμμές της τοποθετημένες χαμηλά στο τερέν και την μπάλα στον αντίπαλο, και, όπως ήταν φυσιολογικό, φανέρωσε αδυναμίες στην εκτέλεσή του. Ο Παναθηναϊκός κλήθηκε ακόμη μια φορά να διασπάσει μια ομάδα που αμυνόταν με βάθος και ήταν συμπαγής. Τα κατάφερε να το κάνει, αλλά δεν κατάφερε να γίνει αποτελεσματικός στις ευκαιρίες του και να πάρει θετικό αποτέλεσμα. Στις εντυπώσεις και τους βαθμούς, νικήτρια είναι η ΑΕΚ. Στην ουσία και οι δύο ομάδες έβγαλαν καλά στοιχεία - σημάδια της δουλειάς τους, και ο Παναθηναϊκός κλονίζεται όχι επειδή δεν ήταν καλό το πλάνο του ή η δουλειά που έδειξε στο τερέν αλλά επειδή δεν κατάφερε να εκτελέσει.

Τα xGoals του ντέρμπι

Τα xGoals του Wyscout, που είναι η κορυφαία πλατφόρμα ανάλυσης, την οποία εμπιστεύεται η ελίτ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, δείχνουν την ποσοτική και ποιοτική διαφορά των ευκαιριών που δημιούργησαν οι δύο ομάδες: 1.08 για την ΑΕΚ, 2.85 για τον Παναθηναϊκό. Με άλλα λόγια, στην ευκαιρία που παρουσιάστηκε στον Παλάσιος ο εκτελεστής ευστοχεί 47 φορές στις 100, στην ευκαιρία που είχε στις καθυστερήσεις ο Μακέντα ο εκτελεστής ευστοχεί 64 φορές στις 100, και στην ευκαιρία του Αϊτόρ - αν δεν ήταν σε θέση οφσάιντ - ο εκτελεστής βρίσκει δίχτυα 80 φορές στις 100. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού όμως αστόχησαν. Και αυτή η διαφορά στην ευστοχία ήταν που αποφάσισε τελικά τον νικητή - όχι η ομαδική ποιότητα ή η αποτελεσματικότητα του αγωνιστικού πλάνου που ετοίμασαν οι δύο προπονητές.

Η στρατηγική και το πλάνο της ΑΕΚ

Όπως ακούσαμε και από τον προπονητή και από τους ποδοσφαιριστές μετά τη λήξη του ντέρμπι, η στρατηγική του Γιαννίκη για αυτό το ματς ήταν να βάλει την ΑΕΚ με επιθετική νοοτροπία και υψηλή ένταση στην αρχή του παιχνιδιού, αφενός προκειμένου να μην πάθει ότι είχε πάθει στα δύο προηγούμενα παιχνίδια, που είχε δεχθεί γκολ με τη σέντρα, και αφετέρου για να ψάξει το προβάδισμα στο σκορ. Κι αν έβρισκε το γκολ, η ΑΕΚ είχε προαποφασίσει να μείνει πίσω και να περιμένει τον Παναθηναϊκό. Κι αυτό το τελευταίο το αποφάσισε αφενός επειδή είχε διαβάσει αδυναμία του Παναθηναϊκού απέναντι σε κλειστή άμυνα και αφετέρου επειδή η ΑΕΚ είχε πάθει πολλά στα ματς που κρατούσε ψηλά στο τερέν την αμυντική γραμμή της και είχε δείξει ότι της χρειάζεται αρκετή δουλειά ακόμη για να μπορεί να το κάνει αυτό απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο.

Η ΑΕΚ πέτυχε το γκολ με το πλάνο της, κι ύστερα προσπάθησε να ακολουθήσει το στρατηγικό πλάνο της και να αμυνθεί χαμηλά στο τερέν και κλειστά, με μικρές αποστάσεις ανάμεσα στις δύο τελευταίες αμυντικές γραμμές. Όμως το παράκανε. Η ακρίβεια στις μεταβιβάσεις της έπεσε στο 76% - ένα πολύ χαμηλό ποσοστό, και οι πάσες που ολοκλήρωνε ανά κατοχή μπάλας ήταν λιγότερες από 3 (2.68) - δηλαδή της συνέβη ότι της είχε συμβεί και με τον Άρη. Και η επιλογή της να τοποθετήσει τόσο κοντά στην αμυντική γραμμή τον Σιμόες και τον Σιμάνσκι έδωσε πολύ χώρο στους κεντρικούς μέσους του Παναθηναϊκού, του οποίου η ακρίβεια στις μεταβιβάσεις ξεπέρασε το 90% (90.8%). Αυτή είναι μια εξήγηση για το γεγονός ότι η ΑΕΚ χρειάστηκε να υποφέρει για να αντέξει στις επιθέσεις του Παναθηναϊκού. Αυτό το πλάνο θα είχε δικαιωθεί πανηγυρικά αν είχαν μετρήσει οι δύο αντεπιθέσεις που οδήγησαν στα γκολ του Τσούμπερ. Επειδή όμως ήταν οφσάιντ, η ΑΕΚ έκλεισε το ματς χωρίς αντεπίθεση, ενώ δέχθηκε 2 αντεπιθέσεις από τον Παναθηναϊκό. Δηλαδή σε ένα ματς που επέλεξε να δώσει χώρο για να αντεπιτεθεί, δεν ολοκλήρωσε αντεπίθεση, και σε ένα ματς που επέλεξε να αμυνθεί με βάθος δέχθηκε δύο αντεπιθέσεις.

Όλα αυτά είναι φυσιολογικά για μια ομάδα τόσο μικρής ηλικίας. Όταν το κάνει για πρώτη φορά, και απέναντι σε μια ποιοτική ομάδα, είναι λογικό να της συμβεί της ΑΕΚ να δεχθεί μεγάλο αριθμό οργανωμένων επιθέσεων (37), να επιτρέψει περισσότερες ευκαιρίες (15) από όσες είχε επιτρέψει στον Ολυμπιακό (12) και η εικόνα της να μοιάζει όσο προβληματική ήταν απέναντι στον Άρη (25 τελικές). Η ΑΕΚ έδωσε χώρο, και ο Παναθηναϊκός εκτελούσε από μέση απόσταση (16.51) που ήταν κατά περίπου δύο μέτρα μικρότερη συγκριτικά με τον μέσο όρο της απόστασης των σουτ που επιτρέπει η ΑΕΚ στον αντίπαλό της (18.68 μέτρα).

Ακόμη ένα μάθημα ήταν αυτό για την ΑΕΚ. Θεωρητικά, ήταν ακόμη ένα μάθημα από αυτά που μεγαλώνουν την επίγνωση της ομάδας και την ωριμάζουν. Με άλλα λόγια, αυτό το ντέρμπι είναι ένας λόγος για να περιμένει ο Γιαννίκης από την ομάδα του να διαχειριστεί καλύτερα και πιο αποτελεσματικά μια αντίστοιχη κατάσταση παιχνιδιού την επόμενη φορά που θα την συναντήσει. Και επειδή σε αυτό το παιχνίδι ο προπονητής της ΑΕΚ είδε την ποιότητα του τερματοφύλακά του, πήρε μια εντύπωση ότι ο Τσούμπερ ξαναφορμάρεται και πήρε μεγάλη διάρκεια υψηλής απόδοσης και αντοχής από τον Αμραμπατ, έχει λόγους για να αισιοδοξεί. Ειδικά οι στιγμές που ο Τσούμπερ και ο Αμραμπατ βρίσκονται μαζί στο τερέν γεννούν λόγο ενθουσιασμού στον παρατηρητή.

Το παιχνίδι του Παναθηναϊκού

Κάποιος που δεν ζει στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να γνωρίζει ποια ήταν η στρατηγική που είχε χαράξει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς για αυτό το παιχνίδι - δηλαδή την τακτική που θα ακολουθούσε όσο το ματς θα ήταν στο 0-0. Η αντίδραση του Παναθηναϊκού και η ανθεκτικότητά του μετά το 1-0 όμως έδειξαν μια ομάδα που ήταν καλά προετοιμασμένη ψυχικά και πνευματικά σχετικά με το τι θα κάνει αν βρεθεί πίσω στο σκορ. Για περίπου 15’ λεπτά ο Παναθηναϊκός πιέστηκε πολύ από την ΑΕΚ κατά το χτίσιμο των επιθέσεων και είχε πρόβλημα για να φτάσει στο δεύτερο στάδιο ανάπτυξης των επιθέσεων. Ο προπονητής διάβασε το πρόβλημα, έδωσε εντολή στον τερματοφύλακά του να χτίζει τις επιθέσεις με άμεσο τρόπο κάθε φορά που πιεζόταν, και κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός βγήκε από την δύσκολη θέση και άρχισε να βρίσει ρυθμό στο παιχνίδι. Χάρη στην πολύ υψηλή ακρίβεια στις μεταβιβάσεις του και την επικράτησή του στο μεσαίο τρίτο του τερέν, ο Παναθηναϊκός έκανε περισσότερες επιθέσεις (34-46), περισσότερες οργανωμένες επιθέσεις (28-37) και περισσότερες τελικές προσπάθειες (10-15) από την αντίπαλό του. Μια ομάδα που σε εκτός έδρας ντέρμπι καταφέρνει να φτιάξει 15 ευκαιρίες, εκ των οποίων οι τρεις είναι κλασικές, δεν είναι μια ομάδα που μπορεί να τα βάλει με το πλάνο της ή με την ποιότητα της δουλειάς του προπονητή της. Ο Παναθηναϊκός φανέρωσε αδυναμίες κυρίως στην μετάβασή του από την επίθεση στην άμυνα, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό όταν πρόκειται για μια ομάδα 12 αγωνιστικών πρωταθλήματος και όταν απέναντι βρίσκεται ομάδα με την ομαδική ποιότητα της ΑΕΚ αλλά και την ατομική ποιότητα του Αμραμπατ, του Τσούμπερ, του Αραούχο. Προφανώς ο προπονητής πρέπει να έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις από τους ποδοσφαιριστές του για τις τελικές αποφάσεις στην ολοκλήρωση των επιθέσεων και για τις εκτελέσεις. Και πιθανόν να προβληματίζεται και με κάποιες από τις επιλογές των ποδοσφαιριστών που έκανε το καλοκαίρι - ο Παλάσιος είναι μια ακριβή μεταγραφή χωρίς “εύκολο γκολ” στο πρώτο του τετράμηνο στην Ελλάδα και ο Βιτάλ δεν έχει ξαναδείξει την εικόνα που έδειξε στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Αλλά στην μεγάλη εικόνα αυτό που έδειξε ο Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ ήταν νοοτροπία και συμπεριφορά μεγάλης ομάδας. Και ο προπονητής του δοκίμασε ένα σωρό πράγματα, αλλάζοντας θέσεις στους μεσοεπιθετικούς του, ποντάροντας σε “κανονικά” και “ανάποδα” πόδια, επιχειρώντας να δημιουργήσει στην ΑΕΚ μια έκπληξη που θα την προβληματίσει.

Η προοπτική τους

Στις εντυπώσεις και την βαθμολογία νικήτρια του ντέρμπι ήταν η ΑΕΚ. Στην ουσία, και οι δύο ομάδες πήραν λόγους για να ικανοποιούνται και λόγους για να προβληματίζονται. Η ΑΕΚ του Γιαννίκη δείχνει ότι θα αποκτήσει τακτική ευελιξία, και αν βρει περισσότερες λύσεις για τις θέσεις των κεντρικών μέσων θα μπορεί να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά στην εκτέλεση όποιου πλάνου επιλέγει ο προπονητής της. Ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς πλήρωσε την αδυναμία του στις εκτελέσεις, την οποία βλέπει από τους μεσοεπιθετικούς του σχεδόν σε κάθε ματς που του λείπει ένας Καρλίτος σε καλή αγωνιστική κατάσταση. Είδε όμως ότι αποκτά πλέον την ικανότητα να επιβάλλεται στον αντίπαλο ακόμη και σε εκτός έδρας ντέρμπι. Αν κανείς συγκρίνει την εικόνα του Παναθηναϊκού στο Καραϊσκάκη με την εικόνα του στο ΟΑΚΑ διαπιστώνει ότι η ομάδα που φτιάχνει ο Γιοβάνοβιτς μεγαλώνει - απλώς της λείπουν κομμάτια για να συμπληρωθεί το παζλ και να αναπτύξει την δυναμική που επιθυμούν οι οπαδοί της.