Ολυμπιακός: Αποτελεσματικός και προβληματικός…

Η εικόνα του Ολυμπιακού στο Αγρίνιο, είναι πάνω κάτω η εικόνα του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα ως τώρα. Αποτελεσματικός, ώριμος, με αυτοπεποίθηση, παίρνει το αποτέλεσμα, αλλά ιδρώνει, δεν γοητεύει, δυσκολεύεται και κερδίζει τα ματς στο όριο. Κάπως έτσι είναι η ιστορία του Ολυμπιακού στο φετινό πρωτάθλημα και κάπως έτσι σου δίνει την εικόνα ότι σε οποιοδήποτε ματς του πρωταθλήματος εντός ή εκτός μπορεί να μην νικήσει, ακόμη και με κακές ομάδες, όπως ο φετινός Ατρόμητος που τον έναν από τους μόλις δύο βαθμούς που έχει πάρει, τον έχει πάρει στο Καραϊσκάκη.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει κανένα πρόβλημα νοοτροπίας ή σοβαρότητας. Μπαίνει στα ματς και δεν υποτιμά τίποτα και κανέναν. Ξέρει τις δυσκολίες και τις αντιμετωπίζει με σοβαρότητα και πειθαρχία και γι’ αυτό άλλωστε είναι αποτελεσματικός και πρώτος στη βαθμολογία. Από την άλλη, έχει πρόβλημα απόδοσης. Δεν παίζει όσο μπορεί, ή όσο θα έπρεπε να μπορεί να παίζει, με βάση του ρόστερ του. Στο Αγρίνιο για παράδειγμα ο Ολυμπιακός ήταν σοβαρός. Δεν αντιμετώπισε τον Παναιτωλικό ως μία ομάδα που είχε δεχτεί πέντε γκολ από τον Αρη την προηγούμενη αγωνιστική, ως μία ομάδα που τις έλειπαν οι μισοί βασικοί παίκτες της σε αυτό το ματς, ως μία ομάδα που εντός έδρας έχασε και από τον ΠΑΟΚ και από την ΑΕΚ και δεν έχει νικήσει κανέναν. Δεν ήταν υπερόπτης, αλλά έμοιαζε ότι δεν μπορεί να παίξει καλύτερα, τουλάχιστον στο δημιουργικό κομμάτι.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Προφανώς δεν είναι μία η αιτία. Μπορείς να εντοπίσεις διάφορα πράγματα που οδηγούν στις αποτελεσματικές αλλά προβληματικές εμφανίσεις του Ολυμπιακού. Σίγουρα μία από αυτές είναι ότι ο Μαρτίνς σε αυτό το πρώτο κομμάτι της σεζόν βασίζεται σε μικρό αριθμό ποδοσφαιριστών με βάση το βάθος του ρόστερ που έχει η ομάδα. Η αλήθεια είναι ότι από τις μεταγραφές, με εξαίρεση τον Τικίνιο, δεν παίρνει πράγματα. Ο Ονιεκούρου μέχρι τώρα δεν βοηθάει καθόλου, ο Γκάρι Ροντρίγκες τώρα αρχίζει να παίζει σιγά σιγά, ο Λόπες για πρώτη φορά φάνηκε κάπως (όχι ότι ήταν καλός) στο ματς στο Αγρίνιο, ο Κούντε δεν έχει μπει στο πνεύμα, ο Καρμπόβνικ μία που πήγε να μπει στο κλίμα της ομάδας, μία που εξαφανίστηκε…

Ο Ολυμπιακός έκανε πολλές και στη θεωρία καλές μεταγραφές το καλοκαίρι αλλά προς το παρόν παίρνει ελάχιστα πράγματα, με αποτέλεσμα το κουπί να τραβάνε οι ίδιοι παίκτες. Πόσα συνεχόμενα καλά ματς όμως να κάνει ο Μαντί Καμαρά; Στο Αγρίνιο ήταν ο χειρότερος Μαντί που θυμάμαι. Πόσα γκολ και πόσες ασίστ να βάλει και να βγάλει αντίστοιχα ο Μασούρας; Πόσα συνεχόμενα ματς να τρέχει ασταμάτητα ο Μ’ Βιλά; Μπορώ να συνεχίσω με τα παραδείγματα, αλλά είναι φανερό ότι είναι αρκετοί οι παίκτες που έχουν και ψυχολογική και σωματική κόπωση, επειδή ακριβώς παίζουν ασταμάτητα. Και ταυτόχρονα είναι φανερό ότι δεν βοηθούν όσο μπορούν παίκτες που παίζουν ελάχιστα, δεν έχουν ρυθμό και ξαφνικά μπαίνουν στη φωτιά. Ο Μπα για παράδειγμα στο Αγρίνιο, ειδικά στο πρώτο κομμάτι του παιχνιδιού ήταν πολύ κακός και προφανώς έπαιζε ρόλο το ότι δεν έχει ματς στα πόδια του. Είναι όμως λίγο παράξενο ο Μαρτίνς να μην μπορεί να του βρει χρόνο μέσα στα συνεχόμενα ματς και να πρέπει μόνο να τραυματιστεί ή να τιμωρηθεί κάποιος από τους Πάπα ή Σισέ για να παίξει άλλος κεντρικός αμυντικός. Και στο Αγρίνιο έπαιξε για να πάρει στα πόδια του ενενηντάλεπτο, επειδή με την Αϊντραχτ είναι τιμωρημένος ο Σισέ. Αν δεν είχε συμβεί αυτό, είμαι σχεδόν βέβαιος ότι πάλι δεν θα έπαιζε. Δεν γίνεται αυτό να συνεχιστεί όλη τη σεζόν, ούτε γίνεται ο Παπασταθόπουλος να μην ξεκουράζεται ούτε σε οικογενειακό διπλό.

Ένα τρίτο πρόβλημα είναι ότι το παιχνίδι του Ολυμπιακού εξακολουθεί να έχει χτυπητές αδυναμίες λόγω των χαρακτηριστικών ή των προσόντων, κάποιων παικτών. Ο Ολυμπιακός κατά μέσο όρο σε 8 από τα 10 παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος προσπαθεί να διασπάσει κλειστές άμυνες και στο δημιουργικό κομμάτι του παιχνιδιού από τους δύο ακραίους μπακ του, δεν παίρνει σχεδόν τίποτα. Λαλά και Ρέαμπτσιουκ ανεβοκατεβαίνουν το γήπεδο, αλλά όταν η σέντρα τους βρίσκει συμπαίκτη, στον Ολυμπιακό πανηγυρίζεται σαν γκολ, και για ασίστ ας μην το συζητήσουμε…

Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός δυσκολεύεται να είναι παραγωγικός, δυσκολεύεται να γίνει γοητευτικός, δυσκολεύεται να βρει τις νίκες, αλλά από την άλλη, είναι τόσο έμπειρος, σοβαρός και πειθαρχημένος που μέχρι τώρα τα καταφέρνει να είναι αποτελεσματικός ακόμη και έτσι…