Ολυμπιακός: Οι καλύτερες μεταγραφές ήταν οι... φθηνές

Η συζήτηση γύρω από το αν δίνονται χρήματα για μεταγραφές στον Ολυμπιακό είναι συνηθισμένη. Η κλασική άποψη που εκφράζεται είναι ότι από τη στιγμή που η ομάδα εξασφαλίζει παρουσία στους ομίλους του Champions League, όταν τέλος πάντων γίνεται αυτό, θα έπρεπε η ΠΑΕ να προσφέρει περισσότερα χρήματα για αγορά παικτών. Αν κοιτάξει κανείς τις κινήσεις ενίσχυσης που κάνουν οι «ερυθρόλευκοι» τα τελευταία χρόνια, δεν έχει υπάρξει καλοκαίρι που να μην έχουν δοθεί εκατομμύρια ευρώ για μεταγραφές. Όπως βέβαια αντίστοιχα το ίδιο συμβαίνει με πωλήσεις παικτών, κάτι που στην Ελλάδα -δυστυχώς- δεν είναι και το πιο σύνηθες φαινόμενο. Ο Ολυμπιακός αυτό το κάνει και το κάνει πάρα πολύ καλά. Άλλωστε για να πουλήσεις, ή για να πουλήσεις ακριβά, πρέπει πρώτα να αγοράσεις. Ανεξάρτητα από το τι ισχύει στον Ολυμπιακό, το συμπέρασμα που προκύπτει με βάση τους ποδοσφαιριστές που ανήκουν στο εφετινό ρόστερ, είναι το εξής: Οι παίκτες που κάνουν τη διαφορά, εκείνοι που βγαίνουν στο γήπεδο και αποδεικνύουν με την παρουσία τους πως είναι επιτυχημένες κινήσεις, είναι αυτοί που ήρθαν με λίγα χρήματα ή και ως ελεύθεροι.

Πήγε για παράδειγμα η ΠΑΕ και έδωσε 4,5 εκατομμύρια ευρώ στη Μονακό για να αγοράσει τον Χένρι Ονιεκούρου. Και πολύ καλά έκανε. Μιλάμε για εξτρέμ που βρίσκεται σε εξαιρετική ηλικία (24), που έπαιζε σε υψηλό επίπεδο, που είναι διεθνής με την εθνική Νιγηρίας. Παρά τη στήριξη από τον Πέδρο Μαρτίνς και τις ευκαιρίες που έχει πάρει, μέχρι στιγμής δεν δείχνει ικανός να πετύχει αυτά για τα οποία ήρθε. Να δούμε αν χρειαστεί ακόμη χρόνο. Ο Πολωνός μπακ Μίχαλ Καρμπόβνικ ήρθε μεν δανεικός, αλλά δόθηκε loan fee ένα εκατομμύριο ευρώ στη Μπράιτον. Κι εκείνος δεν φαίνεται ότι είναι πολύ ανώτερος των Ανδρούτσου ή Λαλά. Για τον Κούντε δαπανήθηκαν σχεδόν 2 εκατομμύρια ευρώ, αλλά αγωνίζεται συνήθως ως αλλαγή, αν και τις περισσότερες φορές που μπαίνει και παίζει δεν είναι αδιάφορος και ίσως είναι και αδικημένος. Ο Λόπες ήρθε δανεικός, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ο Ολυμπιακός του καλύπτει συμβόλαιο σχεδόν 1,5 εκατ. €.

Λίγο παλαιότερα, για τον Πέπε δόθηκαν σχεδόν τρία εκατομμύρια στη Γκιμαράες, ένα εκατομμύριο στη Φράιμπουργκ για τον Ντρέγκερ και 3,3 εκατομμύρια στη Ροσάριο Σεντράλ για τον Λοβέρα. Θα μπορούσαμε να βάλουμε στην ίδια εξίσωση τον Σεμέδο (4,5 εκατ. ευρώ στη Βιγιαρεάλ), αλλά δεν θα το κάνουμε γιατί ανεξάρτητα από τον τρόπο που κύλησαν τα πράγματα με την περίπτωσή του, σε πολλά παιχνίδια ήταν ηγέτης στα μετόπισθεν και βοήθησε τον Ολυμπιακό. Αν πάμε ακόμα πιο πίσω, θα δούμε ότι για τον Μεριά δόθηκαν 1,8 εκατ. ευρώ στη Σφάξιεν και περισσότερο από ένα εκατομμύριο στην Ουνιόν για τον Σολδάνο. Αν γυρίσουμε ακόμα πιο πίσω το χρόνο, θα δούμε κι άλλα αντίστοιχα παραδείγματα (Ένχελς Τζούρτζεβιτς, Οφόε, Εμενίκε, Βούκοβιτς), αλλά ας μείνουμε στην εποχή Μαρτίνς. Μια υποσημείωση εδώ: Σαφέστατα και υπήρξαν παίκτες για τους οποίους δόθηκαν καλά χρήματα και τα... 'βγαλαν (Γκιλιέρμε, Σα, Ποντένσε).

Πάμε τώρα και στην αντίθετη πλευρά. Ο Τικίνιο ήρθε ως ελεύθερος, με ακριβό βέβαια συμβόλαιο, και έχει δείξει ότι αποτελεί στράικερ με κλάση. Ο Γκάρι Ροντρίγκες υπέγραψε ως ελεύθερος και χρειάστηκε λίγα λεπτά χρόνου συμμετοχής για να δείξει ότι έχει την ποιότητα και την ταχύτητα να αποτελέσει βασικό εξτρέμ. Για τον Αγκιμπού Καμαρά δόθηκαν μερικές χιλιάδες ευρώ στη Λιλ και ο πιτσιρικάς από τη Γουινέα είναι η καλύτερη εφετινή μεταγραφή, ενώ ενδεχομένως να αποδειχθεί η καλύτερη των τελευταίων ετών. Ο Γιαν Εμβιλά αποκτήθηκε ως ελεύθερος από τη Σεντ Ετιέν και αποτελεί παίκτη - κλειδί του «ερυθρόλευκου» ρόστερ. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τον Βαλμπουενά, ο οποίος ήταν ηγέτης τις δύο προηγούμενες σεζόν, ενώ εφέτος ο ρόλος του είναι πιο περιορισμένος, διανύοντας το 37ο έτος της ηλικίας του. Ο Αραμπί υπέγραψε ως ελεύθερος, έχει σημειώσει 60 γκολ στην τρίτη του σεζόν με τον Ολυμπιακό, χρειάζεται ένα ακόμη για να γίνει ο κορυφαίος Ευρωπαίος σκόρερ των «ερυθρόλευκων», έχει χαρίσει νίκες, τίτλους και ευρωπαϊκές προκρίσεις. Κι αυτός, βέβαια, με μεγάλο συμβόλαιο, αλλά ελεύθερος.

Ο Γιώργος Μασούρας είχε κοστίσει 400.000 ευρώ (ανήκε στον Πανιώνιο) και τώρα πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής. Ο Μαντί Καμαρά έπιασε Λιμάνι αντί περίπου 800.000 ευρώ (έπαιζε στην Αζαξιό) και τώρα είναι ο πιο ακριβός παίκτης του ρόστερ και η κινητήρια δύναμή του. O Παπ Σισέ κόστισε σχεδόν 700.000 ευρώ (Αζαξιό), ο Μπα 450.000 (Γκαζελέκ Αζαξιό), ο Ραντζέλοβιτς περίπου 500.000 ευρώ (Ραντνίτσκι). Για τα χρήματα που κόστισαν, πρόσφεραν πολλά περισσότερα. Τι αποδεικνύεται στην περίπτωση του Ολυμπιακού; Ότι οι δαπανηρές μεταγραφές δεν φέρνουν πάντα την ευτυχία. Ο Ολυμπιακός έχει τεράστια ανάγκη το εξαιρετικό scouting και περιπτώσεις όπως αυτή του Αγκιμπού Καμαρά πιστοποιούν πως κάτι καλό γίνεται. Έστω μια τέτοια να προκύπτει κάθε 1-2 χρόνια θα είναι μεγάλη επιτυχία.