Ο Ολυμπιακός έχει χαρακτήρα κι όταν έχει και πάγκο, ακόμη καλύτερα

Σπουδαίο το διπλό του Ολυμπιακού στα Γιάννινα-την ιστορικά πιο δύσκολη έδρα γι΄ αυτόν σε ολόκληρη ,την ελληνική περιφέρεια!

Κι αλλιώς να το πάρεις, οι άλλες νίκες του Ολυμπιακού στο φετινό πρωτάθλημα ήταν επί του Απόλλωνα (ουραγός με δύο βαθμούς), επί της Λαμίας (προτελευταίας με τέσσερις βαθμούς) και επί του Αστέρα (πέντε βαθμούς). Ο ΠΑΣ έχει εννιά βαθμούς και πριν το παιχνίδι της Κυριακής ήταν 5^ος στη βαθμολογία.

Όποιος περίμενε έναν…περίπατο του Ολυμπιακού στα Γιάννινα, είναι προφανές ότι δεν ξέρει από Ολυμπιακό. Μετά από διακοπή πρωταθλήματος και να μην υποφέρει ο Ολυμπιακός, πολύ απλά δεν γίνεται, με 15 παίκτες να λείπουν από το Ρέντη για 10-12 ημέρες, οι περισσότεροι στα βάθη της Αφρικής. Ειδικά στα τρία παιχνίδια τους μακριά από το Καραϊσκάκη μετά από διακοπές λόγω Εθνικών ομάδων, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν ήττα από ΟΦΗ 0-1, ισοπαλία με τον Πανιώνιο 1-1 και νίκη επί του Ατρόμητου 2-1 με γκολ στο 93’…

Ας προσέξουμε ότι από τους εφτά διεθνείς που ξεκίνησαν στην ενδεκάδα προχθές, ο μοναδικός που κάπως ξεχώρισε ήταν ο πιτσιρικάς και με πολλές αντοχές Αγκιμπού-ο Βατσλίκ δεν μπορεί να κριθεί: Ο Μπουχαλάκης κι ο Καμαρά στα χαφ ήταν σε χαμηλές στροφές, οι Σισέ και Ρέαμπτσιουκ αριστερά στην άμυνα είχαν την εμπλοκή στο γκολ του ΠΑΣ κι ο Μασούρας ήταν ένα επίπεδο κάτω από τον…κανονικό εαυτό του.

Υπό αυτές τις συνθήκες, το 2-1 επί του ΠΑΣ με το γκολ στο 84’ είναι σαφώς…αποδεκτό! Και…αναμενόμενο. Όπως αναμενόμενο, κι ας μην μας αρέσει, ήταν και το 0-0 με τον Παναθηναϊκό, τρεις ημέρες μετά το 3-0 επί της Φενέρμπαχτσε μέσα στην Πόλη! Όποιος δεν γνωρίζει από Ολυμπιακό, περίμενε…τεσσάρα! Το αναμενόμενο μετά τον ιστορικό θρίαμβο στην Ευρώπη ήταν ένα ντέρμπι θρίλερ, με 40-45% πιθανότητες για άσο, άλλες τόσες για ισοπαλία και 10-20% πιθανότητες για διπλό.

Μη αναμενόμενο ήταν το 0-0 με τον Ατρόμητο, έστω κι αν τότε πάλι υπήρχε διακοπή λόγω Εθνικών ομάδων. Σε πρεμιέρα στο γήπεδο του όμως ιστορικά ο Ολυμπιακός γκέλα δεν είχε κάνει ποτέ! Μόνο που βλέπουμε ότι στο φετινό πρωτάθλημα, τουλάχιστον σε αυτό το πρώτο έκτο της σεζόν, υπάρχουν πράγματα που δύσκολα γίνονται: τον ΠΑΟΚ προηγούμενος 4-1 να φέρνει 4-4 με το Βόλο στην Τούμπα, την ΑΕΚ προηγούμενη 3-0 στο Ηράκλειο έως το 78’ να φέρνει 3-3 με τον ΟΦΗ, τον ΠΑΟΚ πάλι να χάνει 0-1 από τον ΠΑΣ μέσα στην Τούμπα, τον Παναθηναϊκό να έχει βάλει 13 γκολ σε τρία παιχνίδια στη Λεωφόρο και…μηδέν σε τρία παιχνίδια εκτός Λεωφόρου, αντίθετα τον Άρη να κάνει δύο διπλά (σε Περιστέρι και Λαμία) και μέσα στο Χαριλάου να φέρνει δύο 0-0 (με ΟΦΗ κι Απόλλωνα)…

Από εκεί και πέρα, είναι μία πραγματικότητα ότι ο Ολυμπιακός γενικά δυσκολεύεται φέτος, σε πρωτάθλημα κι Ευρώπη-από τα πρώτα πρώτα κιόλας προκριματικά, όταν τη Νέφτσι από το Αζερμπαϊτζάν την κέρδισε και τις δύο φορές με το μικρότερο σκορ (1-0). Αυτή τη δυσκολία που έχει την πλήρωσε με τον αποκλεισμό από τα πλέι οφς του Τσάμπιονς Λιγκ, σε ένα ματς στη Βουλγαρία που πάντως ήταν αυτοκτονία (με το αυτογκόλ, το δώρο πέναλτι και την ανεγκέφαλη αποβολή), ενώ στο πρωτάθλημα η πρωτιά του, παρά τις δύο λευκές ισοπαλίες σε μόλις τρία παιχνίδια στο Καραϊσκάκη οφείλεται και στις απίστευτες γκέλες των κύριων αντιπάλων του.

Εξίσου αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός παλεύει πάρα πολύ τα παιχνίδια του. Βγάζει ένα χαρακτήρα, δείχνει ότι το μέταλλο το έχει ακόμη αυτή η ομάδα, με το πλεονέκτημα να έχει τον ίδιο προπονητή για τέσσερα χρόνια και ένα κορμό επίσης…πολυετή. Ναι, ήταν σοκ το 0-0 με τον Ατρόμητο, αλλά τον πάτησε για 30 λεπτά στο τέλος και από καθαρή ατυχία δεν πήρε το τρίποντο, ενώ σε ένα μεγάλο βαθμό το ίδιο ισχύει και για το άλλο 0-0 με τον Παναθηναϊκό, με το μονότερμα στο β’ ημίχρονο. Ακόμη και στον αποκλεισμό στη Λούντογκορετς, έδωσε μεγάλη μάχη, παίζοντας με παίκτη λιγότερο στα οκτώ τελευταία λεπτά του 90λεπτου και σε όλη την παράταση, για να χάσει τελικά μόνο στη διαδικασία των πέναλτι.

Και δεν μπορεί να είναι συγκυριακό ότι ο πρωταθλητής Ελλάδας έχει «σώσει» τρία κρίσιμα παιχνίδια του, σε οριακές καταστάσεις, στο τελευταίο τους δεκάλεπτο! Έχει συμβεί γιατί οι παίκτες κι ο προπονητής τα έχουν παλέψει και τα έχουν δουλέψει πάρα πολύ. Αναφέρομαι στη νίκη (2-1) επί του ΠΑΣ στα Γιάννινα με το γκολ του Ελ Αραμπί στο 84’, στη νίκη (2-1) επί της Άντβερπ στο Καραϊσκάκη με το γκολ του Ρέαμπτσιουκ στο 87’, αλλά και στην ισοπαλία (1-1) με τη Λούντογκορετς επίσης στο Καραϊσκάκη με το γκολ ξανά στο 87’ από τον Αγκιμπού, τότε!

Είναι μαχητής ο Ολυμπιακός και δεν τα παρατάει ποτέ. Κι ο Μαρτίνς δίνει τις δικές του μάχες στο κοουτσάρισμα. Ας προσέξουμε ότι και στα τρία αυτά παιχνίδια, που κρίθηκαν με γκολ στα τελευταία λεπτά, ήταν καθοριστικοί παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο! Αυτοί έκαναν τη διαφορά…

Ο Αγκιμπού είχε μπει ως αλλαγή και ισοφάρισε τους Βούλγαρους…

Ο Βρουσάι είχε μπει ως αλλαγή και έδωσε την πάσα στο γκολ του Ρέαμπτσιουκ για τη νίκη με τους Βέλγους, σε μία φάση που είχε ξεκινήσει από ενέργεια του Κούντε, που κι αυτός είχε μπει ως αλλαγή…

Ο Ελ Αραμπί είχε μπει αλλαγή και εκτέλεσε τον ΠΑΣ, από μία πάσα με υπερπροσπάθεια του Εμβιλά (κι αυτός αλλαγή) μετά από εκτέλεση φάουλ του Βαλμπουενά (κι αυτός αλλαγή)…

Σίγουρα είναι καλύτερο να τα καθαρίζει ο Ολυμπιακός τα παιχνίδια του γρήγορα, όπως το 3-0 με τη Φενέρ, το 3-0 με την Σλόβαν, το 4-1 με τον Απόλλωνα, το 2-0 στην Τρίπολη. Αλλά δεν είναι πάντα εύκολο. Υπάρχουν και τα παιχνίδια που θα στραβώσουν και στα οποία θα καίει η μπάλα όσο το 90λεπτο σβήνει. Εκεί, νομίζω, ότι η λύση κατά βάση είναι μία: η ύπαρξη στον πάγκο όσο το δυνατόν περισσότερων παικτών που μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Η επιλογή να παίζουν «όλοι οι καλοί» (π.χ. και Ελ Αραμπί και Τικίνιο η, και Εμβιλά και Καμαρά και Μπουχαλάκης) στην αρχική ενδεκάδα ενέχει το μεγάλο ρίσκο να μην έχει ο Ολυμπιακός στον πάγκο ακριβώς λύσεις που θα του κάνουν τη διαφορά. Για παράδειγμα, στο 0-0 με τον ΠΑΟ οι αναπληρωματικοί ήταν οι Κρίστινσον, Ουσεϊνού Μπα, Ανδρούτσος, Καρμπόβνικ, Κούντε, Σουρλής, Λόπες, Βαλμπουενά, Βρουσάι. Ήταν πάγκος αυτός για να «τραβήξει το κάρο από τη λάσπη»; Η, στο 0-0 με τον Ατρόμητο ο πάγκος με Κρίστινσον, Λαλά, Ουσεϊνού Μπα, Ανδρούτσο, Σουρλή, Κούντε, Ονιεκούρου, Βρουσάι, Αλγκασίμ Μπα;…

Στα Γιάννινα ο Μαρτίνς είχε δίπλα του να βγάλει άσους από το μανίκι! Με πρώτο τον Ελ Αραμπί, αλλά και τον Εμβιλά και τον Βαλμπουενά και τον Ροντρίγκες και τον Κούντε.

Παρεμπιπτόντως, και για να είμαι ειλικρινής, δεν μου έκανε καλή εντύπωση ότι ήταν στην 20άδα ο Ρόνι Λόπες στα Γιάννινα και δεν ήταν ο Βρουσάι. Ο Βραζιλιάνος όσο έχει παίξει, δεν έχει δείξει τίποτα. Αντίθετα, ο Βρουσάι σχεδόν όποτε έχει πάρει την ευκαιρία ως αλλαγή, αν μη τι άλλο έχει βοηθήσει. Σε ένα βαθμό μπορείς να σχολιάσεις και τον σχεδόν μόνιμο πια αποκλεισμό του Μάρκοβιτς, αλλά εδώ υπάρχει κάτι άλλο-ο Αβραάμ όποτε η ομάδα τον έχει χρειαστεί είναι «εκεί», για να δώσει λύσεις…

Άσχετο: Πάνε κάποιοι να χρεώσουν το γκολ του Ελ Αραμπί στο Σάλιακα-και καλά ως πρώην παίκτη του Ολυμπιακού. Του ίδιου του Σάλιακα, που με το έξοχο μπουκάρισμα που έκανε, κέρδισε το πέναλτι και ισοφαρίστηκε ο Ολυμπιακός. Προφανώς εκεί δεν ήταν πρώην παίκτης του Ολυμπιακού…