Αρης: Συνέρχεται, αλλά το κέντρο θέλει ακόμα δουλειά!

Ο Άρης πέτυχε σημαντική εκτός έδρας νίκη , διπλασίασε τις επιτυχίες του δείχνει να συνέρχεται , να ανεβαίνει αγωνιστικά να αποκτά αποτελεσματικότητα.

Αλλά αν θέλουμε να δούμε τα γεγονότα ψύχραιμα και με νηφαλιότητα , τώρα που τα φώτα των προβολέων έσβησαν είναι αδύνατον να μην καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα.

Ο Άρης έχει πρόβλημα λειτουργίας στην μεσαία γραμμή , στην πιο νευραλγική γραμμή για μια ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστήσει , να φτάσει ψηλά.

Προβλήματα που έχουν να κάνουν τόσο με την ανασταλτική λειτουργία όσο και με το δημιουργικό κομμάτι.

Οι κιτρινόμαυροι μαρκάρουν ψηλά με τον Εντιαγέ και τον Καμαρά, πολλά χιλιόμετρα και πολύς ιδρώτας και από τους δυο και μετά από αυτούς υπάρχει ένα σημαντικό κενό μέχρι να μπει σε ανασταλτικό ρόλο η δεύτερη γραμμή κρούσης.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο αντίπαλος να κινείται με αρκετή άνεση στη μεσαία γραμμή, να εκδηλώνει επιθέσεις με μεγαλύτερη ευκολία από αυτή που πρέπει, να έχει την δυνατότητα καλύτερων επιλογών.

Του το επιτρέπει ο Άρης , θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια του την ύπαρξη , με αποτέλεσμα ο αντίπαλος να αναθαρρεί, να αποκτά από το πουθενά αυτοπεποίθηση , να πιστεύει ότι μπορεί να επιβάλλει το παιχνίδι του και φυσικά όλα αυτό καταλήγει στο τέλος να επιβαρύνεται την αμυντική του γραμμή. Και όσο περισσότερο επιβαρύνονται τα μετόπισθεν τόσο πιο εύκολα γίνεται το λάθος.

Χθες σημειώθηκαν πολλά λάθη στη μεσαία γραμμή , σε κομβικά μάλιστα σημεία του παιχνιδιού. Άλλο αν η ομάδα του Άρη δεν τα πλήρωσε.

Αυτό οφείλεται κυρίως στην απόδοση του Κουέστα. Αλλά όταν φτάνει να σώζει ο γκολκίπερ την κατάσταση και μάλιστα σε πολλές των περιπτώσεων σημαίνει ότι κάτι δεν έχει πάει καλά στις υπόλοιπες γραμμές της ομάδας.

Ο Άρης οφείλει να βελτιώσει την λειτουργία της μεσαίας γραμμής. Αυτό είναι το ζητούμενο.

Μετά όλα θα γίνουν πιο εύκολα γιατί η ομάδα έχει να επιδείξει ποιότητα. Μόλις συμμαζευτεί το κέντρο , θα επιστρέψει η ηρεμία , η αυτοπεποίθηση , που φαίνεται ότι λείπει από παίκτες κλειδιά, η συνοχή , η αρμονία ανάμεσα στις γραμμές και σίγουρα η δημιουργικότητα που τόση ανάγκη την έχει η ομάδα.

Δεν είναι δυνατόν ο Τζέγκο να διώχνει την μπάλα στο πουθενά , όταν δίπλα του είναι ο Σάσα και λίγο πιο μπροστά μόνος ο Εντιαγέ. Δεν είναι δυνατόν να πέφτει δυνατά ο Σάσα πάνω στον αντίπαλο και να μην έχει αντιληφθεί ότι πίσω του καλύπτει ο Τζέγκο.

Δεν είναι δυνατόν οι παίκτες στη μεσαία γραμμή, με την ποιότητα που τους χαρακτηρίζει,να μην κοντρολάρουν την μπάλα με ηρεμία να μην την κατεβάζουν , να μην σηκώνουν το κεφάλι να δουν γήπεδο,να ξεκινήσουν τις επιθέσεις με ορθολογικό τρόπο.

Να μην επιδιώκουν να αλλάξουν παιχνίδι από την μια μεριά στην άλλη. Να αδυνατούν να περάσουν μια κάθετη μπάλα στο σωστό χρονικό σημείο!

Φέρτε στο μυαλό σας την πρώτη σημαντική φάση του παιχνιδιού. Φεύγει ο Μαντσίνι από τα αριστερά και αντί να σταματήσει ήρεμα να δει τι γίνεται γύρω του κάνει μια σέντρα στο πουθενά σπαταλώντας μια επίθεση με τις καλύτερες των προϋποθέσεων για να εκδηλωθεί.

Οι περισσότεροι παίκτες έχεις την αίσθηση σε αρκετές περιπτώσεις ότι αγχώνονται να ξεφορτωθούν την μπάλα από τα πόδα τους.

Θεωρώ ότι αυτό το άγχος , αυτό το σφίξιμο, αυτή η πίεση στα κορμιά και στο μυαλό είχε ως αποτέλεσμα τις τρεις αναγκαστικές αλλαγές.

Όσο πιο άνετα παίζεις και νιώθεις, τόσο λιγότερο επιβαρύνεις το σώμα σου.

Δεν ξέρω αν οι παίκτες μιλάνε μεταξύ τους , όπως οφείλουν να κάνουν , αλλά δίνουν την εντύπωση ότι η ενδοεπικοινωνία δεν λειτουργεί στον απαραίτητο βαθμό.

Από εκεί που ο Άρης πέρσι έκρυβε την μπάλα στο χώρο της μεσοεπιθετικής γραμμής , τώρα δυσκολεύεται φανερά να την κρατήσει.

Το γκολ που δέχεται και μάλιστα σε κρίσιμο σημείο για έμπειρη ομάδα όπως ο Άρης , στην διάρκεια των καθυστερήσεων , εστιάζεται στην έλλειψη ικανότητας της ομάδας να κρατήσει μπάλα και τελικά να την πουλά με τον πιο φτηνό τρόπο.

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο όλα ξεκινούν και τελειώνουν στο κέντρο!

Αυτή είναι ραχοκοκαλιά μια ομάδας. Αν η ραχοκοκαλιά λειτουργεί σωστά η ομάδα παράγει σε όλου τους τομείς, αν όχι τότε τα σκαμπανεβάσματα σε όλες τις πλευρές και τις γραμμές θεωρούνται αναμενόμενα και αναπόφευκτα.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Άρης κυριάρχησε απόλυτα στον αγωνιστικό χώρο τις φορές που ηρέμησε , ξεθόλωσε και έθεσε σε εφαρμογή το passing game.

Η υποδειγματική λειτουργία της μεσαίας γραμμής κατέστησε τον Άρη ανταγωνιστικό κατά την διάρκεια της περσινής περιόδου , αυτήν έχει ανάγκη για να πρωταγωνιστήσει και φέτος.

Όταν ρολάρει το κέντρο με δεδομένη την ποιότητα που έχουν να επιδείξουν οι κιτρινόμαυροι , αναμετρήσεις όπως αυτή με τον Ατρόμητο θα την “καθαρίζουν” από το πρώτο ημίχρονο , έχοντας την άνεση στο δεύτερο μισό να προχωρήσουν σε διαχείριση δυνάμεων.

Όταν το κέντρο πάρει φωτιά θα δείτε ότι ο Άρης δεν θα έχει στην στατιστική του να επιδείξει ανάπτυξη 60% και βάλε από την δεξιά πλευρά , 30% και κάτι από την αριστερή και 0% (αν είναι δυνατόν !!!!), από τον άξονα!!! Πράμα που σημαίνει ότι η ομάδα κινδυνεύει να θεωρηθεί προβλέψιμη και ως εκ τούτου εύκολα αντιμετωπίσιμη!

Τέλος θεωρώ ότι τα τρία χαφ ταιριάζουν περισσότερο στον φετινό Άρη και ότι παίκτη με την ικανότητα του Γκαρσία,, να σε γεμίζει με απόλυτη σιγουριά ότι θα τελειώσει την φάση με επιτυχία όταν φεύγει μόνος του στο δεύτερο μισό του γηπέδου, δεν έχει καμία ομάδα στο ελληνικό πρωτάθλημα!