Ο Γιοβάνοβιτς δεν έχει χρόνο, ο Μάντζιος έχει άμυνα…

Καμιά φορά όταν βλέπεις το ματς όχι σε live μετάδοση, αλλά μετά από ώρες στο rec μπορείς να προσέξεις και να καταλάβεις καλύτερα κάποια πράγματα. Χωρίς το ενδιαφέρον για το αποτέλεσμα και την ροή του ματς, δεν το βλέπεις, το παρατηρείς και η αλήθεια είναι ότι παρατηρείς καλύτερα.

Κάπως έτσι μου συνέβη με το Αρης – Παναθηναϊκός. Για τις ανάγκες της εκπομπής της Cosmote TV, το Sportshow που ξεκινούσε αμέσως μετά την λήξη των ματς τα… μοιράσαμε με τον Σαμπράκο. «Δες εσύ ΑΕΚ - Λαμία, να δω εγώ Αρης – Παναθηναϊκός» μου είπε και με πήρε το ξημέρωμα από περιέργεια να βλέπω σε μαγνητοσκόπηση το Αρης – Παναθηναϊκός.

Τι παραπάνω κατάλαβα λοιπόν από αυτό το ματς, που στη συνέχεια μου έφερε και όλα τα υπόλοιπα στο μυαλό. Ότι ο Αρης δεν είναι έτοιμος, ότι θέλει χρόνο, ότι έχει ζητήματα στην ανάπτυξη, ότι στη χημεία αν πήγαινε σχολείο δεν θα την πέρναγε την τάξη, αλλά… Ένα μεγάλο αλλά. Τι δίδυμο στόπερ είναι τούτο που σου έκατσε Ακη Μάντζιο. Πρώτα το είδα με τον Παναθηναϊκό και μετά σκέφτηκα. Τρία ματς ένα γκολ παθητικό, αυτό το αριστούργημα καμωμένο από τον Σύριο Αοσμαν από τα 30 μέτρα με πλασέ στην κίνηση. Τι να σου κάμει και ο στόπερ;

Ο Τσέχος Γιάκουμπ Μπράμπετς και ο Βραζιλιάνος Φαμπιάνο, είναι σαν να αγόρασε ο Αρης όχι δύο πολύ καλούς κεντρικούς αμυντικούς, αλλά ένα εξαιρετικό δίδυμο για το κέντρο της άμυνας. Δεν ξέρω αν έτυχε ή αν πέτυχε ο συνδυασμός, αλλά ότι κι’ αν συνέβη ο Μάντζιος έχει στα χέρια του κάτι σπουδαίο για να χτίσει. Δεν έχω την αίσθηση ότι υπερβάλω σε καμία περίπτωση με αυτό που θα γράψω.

Ο Αρης κάλλιστα θα μπορούσε να πει: «Για φέρτε τα στόπερ σας κύριοι διεκδικητές του τίτλου να τα βάλουμε κάτω να δούμε, ποιο και γιατί είναι καλύτερο από αυτού του Αρη;». Και το Πάπα – Σισέ, και το Ινγκασον – Βαρέλα και το Τζαβέλας – Βράνιες, και το Πέρεθ – Σένκεφελντ αύριο μεθαύριο, δεν είμαι βέβαιος ότι υπερτερεί κάπου από το Φαμπιάνο – Μπράμπετς, το οποίο δεν έχει να ζηλέψει τίποτα.

Ταιριαστοί, γρήγοροι για στόπερ, με ξεκάθαρους ρόλους και χαρακτηριστικά, όχι ψηλοί μα όχι και κοντοί, με καλή τεχνική, με καλή μεταβίβαση, με καθαρό μυαλό, με άνεση από τα χιλιόμετρα που έχουν γράψει στα τερέν, σε καλή ηλικία (29 αμφότεροι), καλοί στα χαμηλά, καλοί και στα ψηλά, καλοί όταν παίζουν ψηλά την άμυνα, καλοί και όταν δίνουν βάθος. Ένας θησαυρός στα χέρια του Ακη Μάντζιου, ο οποίος νομίζω τον εκτιμά ακόμη περισσότερο και λόγω προσωπικής εμπειρίας.

Καλός ο Καμαρά, καλός ο Ντιαγέ και ο Ιτούρμπε, αλλά ο Μάντζιος πρέπει να χτίσει τον Αρη έχοντας συνείδηση, της ποιότητας που διαθέτει στο κέντρο της άμυνας του. Και στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό απέναντι σε μία ομάδα που έπαιξε όσο μπορούσε, που δοκίμασε πράγματα, που πήγε από τον άξονα και από τα άκρα και που είχε ένα σέντερ φορ που λύσσαξε (Ιωαννίδης), ο Μπράμπετς με τον Φαμπιάνο έστησαν τείχος προστασίας του Κουέστα.

Ο Παναθηναϊκός δεν έφτιαξε πολλές καθαρές ευκαιρίες, διότι το κεντρικό αμυντικό δίδυμο του Αρη έκανε ματς για σεμινάριο. Καθάρισαν ψηλά, καθάρισαν χαμηλά, βγήκαν και πίεσαν και μακριά από την εστία, βοήθησαν να φύγουν από το πρέσινγκ, σταμάτησαν σέντρες, τα έκαναν όλα σωστά και με υψηλό βαθμό ακρίβειας και συνέπειας. Μία εμφάνιση σεμιναρίου…

Την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός ιδρώνει. Φυσάει ο προπονητής στον πάγκο, φυσάει και η ομάδα στο χόρτο. Στον Παναθηναϊκό δεν υπήρχε η πίεση από την ήττα στα Γιάννενα, υπάρχει η πίεση κάμποσων χρόνων. Ο Ιβάν πειραματίζεται ακόμη, δοκιμάζει, αγχώνεται και ο ίδιος για το αποτέλεσμα. Από το 4-0 με τον Απόλλωνα στα Γιάννενα ο Ιβαν πήγε με μηδέν αλλαγές στην ενδεκάδα. Από την ήττα στα Γιάννενα πήγε στο Βικελίδης αλλάζοντας τους μισούς από τους δέκα…

Την καταλαβαίνω την πίεση, ο Παναθηναϊκός έχει την μεγαλύτερη όλων φέτος, γιατί δεν υπάρχει πουθενά (διοίκηση, μίντια, οπαδοί) στάλα υπομονής, αλλά καταλαβαίνω κιόλας ότι αν η πίεση αυτή πάρει μαζί της τον Ιβάν, τίποτα δεν θα γίνει. Δεν υποστηρίζω ότι οι καλύτεροι είναι αυτοί του Απόλλωνα και των Ιωαννίνων, ούτε αυτοί του Βικελίδης, λέω ότι αν κρατάς τον Βιτάλ και αλλάζεις τους άλλους τρεις της μεσοεπιθετικής γραμμής από ματς σε ματς, δεν θα υπάρξει χημεία και συνέχεια.

Τα ρεπορτάζ βουίζουν για το ματς με τον Βόλο, ο οποίος θα πάει στη Λεωφόρο με τον αέρα του τρία στα τρία και την πολύ καλή ομάδα, ότι ο Ιβαν ετοιμάζει άλλο Παναθηναϊκό. «Άλλο Παναθηναϊκό»; αναρωτήθηκα όταν το διάβασα. Ποιος ήταν ο προηγούμενος για να πάμε στον άλλον; Αλλάζει θέση λέει μάλλον στον Βιτάλ και τον πάει στο 10 ή ίσως βάλει στο 10 τον Καρλίτος για να κρατήσει Ιωαννίδη στην κορυφή. Αυτό το τελευταίο το είδα σε κάποιο φιλικό και στο δεύτερο ημίχρονο με τον Απόλλωνα να λειτουργεί, αλλά και αυτό δομική αλλαγή είναι. Ειδικά το πρώτο με τον Βιτάλ στο δέκα. Προφανώς θα πειραματιστεί, προφανώς θα δοκιμάσει, αρκεί αυτό να συμβαίνει με προοπτική και όχι για το αποτέλεσμα αυτής της Κυριακής.

Ο Ιβάν αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει χρόνο, όχι βέβαια σε προσωπικό επίπεδο (αν και σίγουρα έχει μάθει ότι μετά από τρεις στροφές στο ελληνικό πρωτάθλημα ήδη δύο από τους 14 συναδέλφους του που ξεκίνησαν τη σεζόν έχουν απολυθεί), αλλά ως ομάδα. Κανείς δεν τον κουνάει τον Ιβάν σήμερα, αλλά έρχεται ο Βόλος και μετά το Καραϊσκάκη και όλοι θέλουν νίκες.

Μέσα σε αυτό το κλίμα πρέπει να φτιάξει ομάδα με νέα υλικά και από την αρχή. Αν βάλει στο κεφάλι του πρώτα το αποτέλεσμα και μετά το χτίσιμο, το πιθανότερο είναι ότι μακροπρόθεσμα δεν θα έχει ούτε το αποτέλεσμα, ούτε το χτίσιμο. Αν την ομάδα δεν την φτιάξει όπως εκείνος θέλει, τότε το αποτέλεσμα δεν θα έρθει παρά μόνο περιστασιακά.

Αντιλαμβάνομαι το επαγγελματικό άγχος, αν θα του δώσουν χρόνο να την φτιάξει όπως θέλει την ομάδα, ή μήπως δεν προλάβει ποτέ, οπότε ας πάρουμε το αποτέλεσμα για να αγοράσουμε χρόνο και το χτίσιμο ας περιμένει για λίγο, αλλά δεν νομίζω ότι είναι αυτή η λύση για τον Παναθηναϊκό.

Περιστασιακά και κατά διαστήματα πήρε αποτελέσματα, όπως για παράδειγμα στην αρχή του Μπόλονι, αλλά ομάδα ήταν απολύτως φανερό ότι δεν έφτιαχνε. Το αποτέλεσμα που έρχεται από την προσπάθεια για το αποτέλεσμα, έχει κοντά ποδάρια, όταν μιλάμε για ομάδα τέτοιων απαιτήσεων και τόσο νέα στον αγωνιστικό χώρο.

Ο Μαρτίνς για 3-4 ματς μπορεί να παίξει για το αποτέλεσμα γιατί την ομάδα την έχει φτιάξει εδώ και τρία χρόνια, ο Ιβαν την ομάδα την φτιάχνει επί της ουσίας τρεις εβδομάδες, δεν έχει τίποτα έτοιμο για να αφήσει το φτιάξιμο στην άκρη και να πάει για το αποτέλεσμα και όσοι του το ζητούν, απλά τον υποτιμούν…