Περί Λαλά, Όλεγκ και των μεταγραφών μπακ στον Ολυμπιακό

Είδαμε λοιπόν τον Λαλά και στο πρώτο παιχνίδι με την Σλόβαν, σε μία ουσιαστικά τρίτη συμμετοχή του στα πέντε πρώτα επίσημα παιχνίδια της σεζόν για τον Ολυμπιακό, μετά το 90λεπτο του στο Μπακού για τη ρεβάνς με τη Νέφτσι και το 60λεπτο του στο Καραϊσκάκη για το πρώτο ματς με τη Λούντογκορετς.

Το συμπέρασμα μας για τον Γάλλο δεξιό μπακ δεν έχει διαφοροποιηθεί σημαντικά από αυτό που είχαμε σχηματίσει από την περασμένη σεζόν, σε όσο διάστημα αγωνίστηκε φτάνοντας στο Ρέντη την τελευταία ημέρα του Γενάρη: κακό δεν τον λες, αλλά δεν είναι και πειστικός. Και σίγουρα δεν εντυπωσιάζει. Επειδή δε υπάρχει μία άποψη ότι ένας παίκτης αποδίδει καλύτερα σε μία σειρά αγώνων, πρέπει να θυμηθούμε ότι ερχόμενος στον Ολυμπιακό ο Λαλά είχε παίξει σε πέντε παιχνίδια (τα δύο με PSV, το ένα με την Άρσεναλ μέσα και δύο με Βόλο έξω και Λαμία μέσα) μέσα σε ακριβώς τρεις εβδομάδες, από τις 18 Φλεβάρη έως τις 11 Μάρτη...

Βέβαια, για τα πάντα στο ποδόσφαιρο μπορείς να πεις κάτι-για παράδειγμα, αναφορικά με το τελευταίο δεδομένο, μπορείς να σχολιάσεις ότι ο άνθρωπος μόλις είχε έρθει στην Ελλάδα και δεν ήταν εύκολο να κριθεί με ασφάλεια, όμως πρέπει να δεχθούμε ότι πλέον έχουμε ένα δείγμα αρκετά μεγάλο (13 αγώνες) για τον 30χρονο αμυντικό, που βεβαίως έχει κάνει και προετοιμασία με την ομάδα. Και αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, είναι ένα δείγμα που βγάζει ερωτηματικά.

Παίρνοντας το τελευταίο παιχνίδι, με την Σλόβαν, στο οποίο όλη η ομάδα πήγε καλά, ο Λαλά είχε τις καλές, είχε και τις κακές στιγμές του. Περισσότερες ήταν οι πρώτες, αλλά και πάλι όχι σε εμφατικό βαθμό. Π.χ. χρειάστηκε δύο φορές να χάσει πρώτα την μπάλα (τη μία στον αέρα και την άλλη να δώσει ο ίδιος κακή πάσα) και μετά να σπεύσει και να σταματήσει τις αντίπαλες επιθέσεις.

Η, τον βλέπεις…

Από τη μία να έχει καλά σπριντ κι έτσι να κόβει επικίνδυνες επιθέσεις (όπως μία στην αρχή του ματς, με τον Βάις) και γενικά να κάνει καλή άμυνα, να καλύπτει διαγώνια, είναι πιεστικός, να παίρνει κεφαλιές κλπ κι από την άλλη να χάνει μονομαχίες που δεν θα έπρεπε να τις χάνει ένας μπακ του Ολυμπιακού.

Από τη μία να περνάει δύο πολύ καλές πάσες προς την αντίπαλη περιοχή κι από την άλλη οι σέντρες του να μην φτάνουν σε συμπαίκτη προς το πέναλτι η, να κάνει πάσα σε αντίπαλο έξω από την περιοχή του Βατσλίκ.

Πάνω δηλαδή που λες, εντάξει τώρα θα αρχίσει να δείχνει, μπορεί στην επόμενη φάση να λες τι κάνει ρε παιδί μου.

Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι ο Μαρτίνς θα έπρεπε να του είχε δείξει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη. Αλλά δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ο Λαλά θα είχε όντως ανταποκριθεί.

Και κάπως έτσι καταλήγουμε ότι αν ο Ολυμπιακός βρει μία καλή ευκαιρία τώρα στο φινάλε των μεταγραφών, δεν θα ήταν κακή ιδέα να την εκμεταλλευθεί και να πάρει ένα δεξί μπακ. Αναλόγως δε το πόσο καλή είναι η ευκαιρία, να αποφασίσει και για το μέλλον του Γάλλου. Αν είναι σίγουροι στον Ολυμπιακό για το τι θα πάρουν από τον επόμενο, μπορεί και να είναι επιλογή ακόμη κι η αποχώρηση του Γάλλου. Ειδάλλως, να υπάρχει ανταγωνισμός για τη θέση.

Σίγουρα δεν είναι η καλύτερη του Ολυμπιακού να ψάχνει για δύο βασικά μπακ την τελευταία εβδομάδα της μεταγραφικής περιόδου, άρα για δύο παίκτες που θα έχουν χάσει όλη την προετοιμασία με την ομάδα. Αλλά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, με τις συνεχείς αναβολές απόκτησης αριστερού μπακ, που αυτός ήταν δεδομένο ότι έπρεπε να αποκτηθεί, καθώς με τον Χολέμπας τέλη Ιουνίου είχε ξεκαθαρίσει η κατάσταση, ότι δεν συνεχίζει, δεν μπορεί να γίνει κι αλλιώς.

Τον Ρέαμτσιουκ χαίρεσαι να τον βλέπεις να σπριντάρει για να επιτεθεί και να βγάλει σέντρα, ωστόσο όταν την κάνει τη σέντρα κι ο απολογισμός είναι, όπως με την Σλόβαν, δύο φορές να έχει κόψει την μπάλα ο πρώτος αμυντικός, άλλες δύο να έχουν περάσει αλλά άντε να πεις τη μία λίγο επικίνδυνη και την πέμπτη σέντρα να είναι πραγματικά άξια σχολιασμού (εκείνη με την υπερπροσπάθεια, που έφερε την ευκαιρία του Ελ Αραμπί με το γυριστό άστοχο σουτ στην πάσα του), τότε λες ότι χρειάζεσαι οπωσδήποτε παίκτη από εκεί, τουλάχιστον για ανταγωνισμό στο επιθετικό κομμάτι.

Αυτά, με την ευχή η επιλογή από αριστερά που θα γίνει πάλι με κίνηση της τελευταίας στιγμής, όπως είχε συμβεί πέρυσι με τον Βινάγκρε, να αποδειχθεί καλύτερη.

Είναι μία "κίνηση" ο 23χρονος Μαουασά της γαλλικής Ρενς, 48 φορές διεθνής με τις μικρές Εθνικές ομάδες της Γαλλίας...

Άσχετο: τον Ιμπάϊ Γκόμεθ, 31χρονο εξτρέμ της Αθλέτικ Μπιλμπάο, ποια μεγάλη ελληνική ομάδα τον έχει πλησιάσει, αλλά δεν τον πείθει;...