Ο Άρης είναι ο χαμένος της αναβολής και της… εκτελεστικής

Δεν γνωριστήκαμε χθες για να φτάσουμε στο σημείο έκπληξης για τις αποφάσεις που καθορίζουν το κύρος, την αξιοπιστία και την εύρυθμη λειτουργία του ελληνικού Πρωταθλήματος. Αναμενόμενη ήταν η νέα αναβολή της πρεμιέρας της Interwetten Superleague, εξίσου αναμενόμενη ήταν και η επιχειρηματολογία αυτών που την προκάλεσαν αλλά και η μεθοδολογία που ακολουθούν (χρόνια τώρα) για την εξυπηρέτηση των εταιρικών συμφερόντων με συνέπεια την κατακόρυφη πτώση αυτού του ρημαδιασμένου Πρωτάθλημα που ολοένα και χάνει θεατές. Όσοι απέμειναν, μάλλον «πάσχουν» (σαν και του λόγου μου) από μια μορφή μαζοχισμού γιατί μόνο έτσι μπορεί να ερμηνευτεί η εμμονή σ’ αυτό το προϊόν, την ώρα που οι διαμορφωτές των εξελίξεων δεν σε λογαριάζουν. Είναι σαν αυτό που λέει ο λαός… «σε φτύνουν κι εσύ νομίζεις ότι βρέχει».

Καταλήγοντας στη νέα απόφαση αναβολής της πρεμιέρας, προσωπικά, ακόμη δεν κατάλαβα αν τελικώς το πρόβλημα ήταν τα 200-300 χιλιάδες ευρώ που θα προστεθούν στα ταμεία των ομάδων που δεν είχαν τηλεοπτική στέγη ή αν ήταν το κλειστό διετές που ζητούσαν ή η δέσμευση για κεντρική διαχείριση. Χθες (23/8) εμφανίστηκαν σίγουροι ότι την ερχόμενη εβδομάδα θα προκύψει έγγραφη δέσμευση για κεντρική διαχείριση από το 2023 κι έπειτα. Κι αν η δέσμευση αφορά το 2023, γιατί να αναβληθεί η έναρξη του Πρωταθλήματος; Δεν υπάρχει χρόνος να συζητηθεί; Κάτι λιγότερο από δύο χρόνια έχουμε στη διάθεσή μας.

Κι αν τελικά όλα βαίνουν καλώς γιατί σχηματίζουμε όλοι μαζί ένα κύκλο για να κλάψουμε παρέα για τη μη έναρξη του Πρωταθλήματος που τόσο πολύ θέλαμε και προσπαθήσαμε γι’ αυτόν τον σκοπό και δεν ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την Τετάρτη (25/8) να υπογράψουμε την προκήρυξη για να κυλήσει επιτέλους η μπάλα στο χορτάρι. Μήπως δεν θέλουμε την έναρξη του Πρωταθλήματος; Μήπως δηλαδή ο Σεπτέμβριος βολεύει περισσότερο και τα υπόλοιπα είναι… άλλα λόγια να αγαπιόμαστε;

Από την όλη ιστορία κάποιοι βγαίνουν κερδισμένοι και κάποιοι χαμένοι. Πρώτος και καλύτερος στη δεύτερη συνομοταξία είναι ο Άρης γιατί και αγωνιστικό ρυθμό έχει στην παρούσα στιγμή και οι δικές του αγωνιστικές αδυναμίες δεν βγάζουν μάτια και οι είκοσι ημέρες που θα μεσολαβήσουν μέχρι την έναρξη των αγώνων θα του αφαιρέσουν κάθε πλεονέκτημα που (στην παρούσα φάση δείχνει ότι) έχει έναντι συγκεκριμένων ομάδων. Γιατί σε μεταγραφικό επίπεδο δεν του έχουν μείνει πολλά παρά μόνο ένας κεντρικός αμυντικός από τα… αγαθά πρώτης ανάγκης καθώς ο επιτελικός μέσος θα αποτελέσει πολυτέλεια και ο φορ περιοχής θα έρθει μόνο στην περίπτωση που αποδεσμευτεί ο Κώστας Μήτρογλου. Αν δηλαδή ο Άκης Μάντζιος είχε τη δυνατότητα διαμόρφωσης των εξελίξεων, θα είχε κλείσει και τα αεροπορικά εισιτήρια για τον αγώνα της 2ης αγωνιστικής με τον Ιωνικό στην Αθήνα.

Ο Άρης βγαίνει γενικώς χαμένος (και) στο τελευταίο διάστημα, αν συνυπολογίσουμε και την πρόσφατη απόφαση της ΕΠΟ για τους κανόνες που θα διέπουν τις β’ ομάδες αλλά αγγίζουν τις α’ και φυσικά τους κανόνες ανταγωνισμού. Πρόκειται για ένα ζήτημα που έθιξε πρόσφατα ο Κώστας Νικολακόπουλος στο blog του στο Gazzetta και αφορά μια απόφαση που πήρε η Ομοσπονδία προς όφελος των Ολυμπιακού, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Παναθηναϊκού και εις βάρος των υπολοίπων. Όσοι θα έχουν και β’ ομάδα στη Superleague 2 θα δικαιούνται να έχουν τέσσερις ξένους περισσότερους εκ των οποίων ο ένας απαραιτήτως θα πρέπει να είναι κάτω των 23 ετών. Το ήθελαν οι τέσσερις και το πέρασε η ΕΠΟ. Αυτό σημαίνει ότι αν μια ομάδα έχει μεγάλο αριθμό ξένων (όχι κοινοτικών) θα μπορεί να τους αξιοποιεί και στη β’ ομάδα για να μην είναι στην κατάψυξη και θα τους αξιοποιεί όποτε θέλει και στην πρώτη. Άρα, η ΕΠΟ άρχισε τις αποφάσεις της με τις προϋποθέσεις κάθε ομάδας για να έχει β’ ομάδα στη Superleague 2 όπου με το κριτήριο της πενταετούς συνεχούς παρουσίας στη Superleague ουσιαστικά «έκοψε» τον Άρη» και τώρα αυξάνει τον διαθέσιμο αριθμό ξένων για τους συλλόγους που θα έχουν και β’ ομάδες. Πάλι καλά δηλαδή που δεν πέρασε διάταξη να δηλώνονται και περισσότεροι στα φύλλα αγώνα.