Με κριτήριο τους αγώνες που ακολούθησαν, είναι προφανές ότι εκείνο το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στο «Κλ. Βικελίδης» στις αρχές του περασμένου Σεπτέμβρη αποτέλεσε την εξαίρεση στον κανόνα που έχει στο μυαλό του. Αναμφίβολα επρόκειτο γι’ αγώνα ειδικών συνθηκών, για τον οποίον είχε εκτιμήσει ότι η διάταξη (4-2-3-1) με δύο αμυντικούς χαφ (Ντουκουρέ-Πάπε Σέικ Ντιόπ) ήταν καταλληλότερη. Η αλήθεια είναι ότι το αγωνιστικό σχέδιο που εφήρμοσε είχε αποδειχθεί ιδανικό για τις απαιτήσεις του παιχνιδιού, ανεξαρτήτως του ότι το αποτέλεσμά του (0-0) δεν ήταν το επιθυμητό λόγω κι εκείνης της άστοχης εκτέλεσης πέναλτι από τον Άντρε Γκρέι. Στο ίδιο παιχνίδι, ο Άρης δεν ήταν ιδιαίτερα δημιουργικός, ωστόσο, δεν ένιωσε απειλή από τον αντίπαλο.

Η εξέλιξη των πραγμάτων δείχνει ότι η άποψη του Τόλη Τερζή για την αγωνιστική λογική που πρέπει να έχει ο Άρης στο γήπεδο είναι πολύ συγκεκριμένη. Τουλάχιστον στα παιχνίδια απέναντι στις ομάδες με τις οποίες είτε συμπορεύεται είτε βρίσκονται χαμηλότερα στη βαθμολογία. Μάλιστα, σημασία δεν έχει τόσο ο σχηματισμός – δηλαδή αυτό το 4-1-4-1 που χρησιμοποίησε στα υπόλοιπα τρία παιχνίδια στα οποία ήταν στην τεχνική ηγεσία – όσο τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των παικτών που χρησιμοποίησε και οι κινήσεις τους στον αγωνιστικό χώρο.

Για παράδειγμα, λίγες ημέρες μετά από εκείνη την ισοπαλία στο παραδοσιακό ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ ακολούθησε ο αγώνας στην Τρίπολη απέναντι στον Αστέρα στον οποίον χρησιμοποίησε έναν αμυντικό μέσο (Ντουκουρέ) και δύο δημιουργικούς (Ματέο Γκαρσία και Μάνου Γκαρθία). Επιστρέφοντας στην τεχνική ηγεσία – μετά την απομάκρυνση του Άλαν Πάρντιου – στον εντός έδρας αγώνα με τον Παναθηναϊκό ο Βεροιώτης τεχνικός επανέφερε και τη δική του ποδοσφαιρική σκέψη καθώς επέμεινε στην παρουσία ενός «κόφτη» (Πίτερ Ετέμπο) και δύο δημιουργικών μέσων (Νταρίντα-Ματέο Γκαρσία). Στην Κρήτη απέναντι στον ΟΦΗ, διατήρησε την ίδια φιλοσοφία με τη διαφορά ότι επέλεξε στον άξονα έναν... αυθεντικό δημιουργικό μέσο, όπως είναι ο Λούκας Ρουπ, μια απόφαση η οποία αποδείχθηκε ευεργετική ως προς τη λειτουργία της ομάδας του στην επίθεση.

Βάσει του αγωνιστικού σχεδίου του, είναι φανερή και η σκέψη του σχετικά με αυτό που ταιριάζει στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των παικτών του. Προφανώς θεωρεί ότι το σχήμα με δύο δημιουργικούς μέσους – με την εντολή μάλιστα να πατούν περιοχή – αυξάνει την επιθετικότητα της ομάδας του και την οδηγεί σε περισσότερες τελικές προσπάθειες. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι σε αυτά τα τρία παιχνίδια οι «κίτρινοι» μέτρησαν 30 τελικές προσπάθειες εκ των οποίων οι 19 έγιναν εντός της μεγάλης περιοχής και σημείωσαν έξι γκολ.

Αν μη τι άλλο, ο αριθμός των τελικών προσπαθειών, ειδικά εντός περιοχής αλλά και ο αντίστοιχος των τερμάτων δεν είναι χαμηλός για μια ομάδα η οποία έχει απασχολήσει για την περιορισμένη δημιουργία της ή τη δυστοκία της. Ίσως δείχνει τη αγωνιστική μεθοδολογία που πρέπει να έχει ο Άρης προς την κατεύθυνση αξιοποίησης των ποιοτικών χαρακτηριστικών των παικτών του.