• Μίλαν - Ίντερ: Για μια ακόμα «μάχη» τίτλου
• Γιουβέντους: Ανανεωμένη και ξανά ανταγωνιστική
• Νάπολι: Τέλος εποχής και απαιτητικό restart
• Ρόμα: Ενισχυμένη, τροπαιούχος και χωρίς «ταβάνι»
• Οι «Ευρωπαίες» Φιορεντίνα-Λάτσιο και η κορεσμένη (;) Αταλάντα
• Μόντσα: Η επιστροφή του Μπερλουσκόνι
• Οι Έλληνες του Campionato
• Οι μεταγραφές και οι αποχωρήσεις

Κατά τους επικριτές, αν κάτι έλειπε σταθερά την περασμένη δεκαετία από το ιταλικό πρωτάθλημα ήταν η... ποικιλία στη λίστα των πρωταθλητών. Ο ανταγωνισμός, η κούρσα δύο και πλέον ταχυτήτων, οι εναλλαγές στο ράψιμο του Scudetto, έννοιες που έτειναν να εξαλειφθούν όσο διαρκούσε η δυναστεία της Γιουβέντους. Πλέον, ούτε αυτό το επιχείρημα ευσταθεί. Η Serie A πήρε «άγρια» ομορφιά τα τελευταία δύο χρόνια, με αποκορύφωμα την περσινή σεζόν και την αμφίρροπη κούρσα για δύο των Μίλαν-Ίντερ. Μόνο που φέτος, το πράγμα γίνεται... ακόμα καλύτερο.

Το Campionato ετοιμάζεται για μια από τις πιο συγκλονιστικές ενδεχομένως σεζόν της σύγχρονης ιστορίας. Με τους Μιλανέζους στα καλύτερά τους, τη Γιουβέντους βελτιωμένη κι έτοιμη να διεκδικήσει ξανά το τρόπαιο που έχει κερδίσει σχεδόν διπλάσιες φορές από τους υπόλοιπους (36, έναντι 19 των Ίντερ-Μίλαν), τη Ρόμα να σφύζει από δυναμική και να προσθέτει νέα δεδομένα στο τραπέζι, αλλά και τη Νάπολι να αλλάζει φυσιογνωμία, η κούρσα του τίτλου αναμένεται συναρπαστική. Κι αυτή για τα ευρωπαϊκά εισιτήρια και την τελική κατάταξη της εφτάδας ακόμα πιο απρόβλεπτη, με τη Φιορεντίνα να ονειρεύεται τετράδα και τις Λάτσιο-Αταλάντα πάντα στο «παιχνίδι».

Η Serie A, λοιπόν, βρίσκεται ξανά προ των πυλών και το Gazzetta βουτά στα «άδυτα» της νέας σεζόν λίγες ώρες πριν από την πρώτη σέντρα.

Μίλαν - Ίντερ: Για μια ακόμα «μάχη» τίτλου

Το αθλητικό και μη κλισέ λέει πως είναι πιο εύκολο να φτάσεις στην κορυφή, από το να παραμείνεις. Και η Μίλαν έφτασε, στην πολυπόθητη κορυφή του Scudetto. Μετά από έντεκα ολόκληρα χρόνια ο τίτλος του Campionato βάφτηκε στα ροσονέρι, όσο χρειάστηκε δηλαδή για να βαφτεί στα νερατζούρι έναν χρόνο πριν, όταν η Ίντερ έδωσε τέλος στη δική της λειψυδρία. Με δύο σερί κούπες στο «Σαν Σίρο» και ειδικά μετά την περσινή κούρσα που στο φινάλε πήρε χαρακτήρα… ένας-εναντίον ενός, οι συμπολίτες κρατούν στα χέρια τους τα ηνία και για τη φετινή κατάκτηση.

Η Μίλαν μπαίνει στη «μάχη» με την ψυχολογία στα ύψη. Πάνω απ’ όλα, με την ηρεμία που της προσφέρει ο Στέφανο Πιόλι στον πάγκο και η διατήρηση του βασικού κορμού που την ανέβασε επίπεδο και την οδήγησε στη δόξα. Έμεινε ο Ράφαελ Λεάο, έμεινε ο ηγέτης που εν πολλοίς άλλαξε το «τσιπάκι» της Μίλαν σε «τσιπάκι» πρωταθλητισμού, ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, έστω κι αν αναμένεται να επιστρέψει στη δράση από το 2023. Έχασε μοναχά τους Φρανκ Κεσί και Αλέσιο Ρομανιόλι, οι οποίοι ήταν γνωστό από την περασμένη σεζόν πως δεν θα ανανεώσουν.

Μεταγραφικά, λοιπόν, δεν είχε να καλύψει τεράστιες ανάγκες και περιορίστηκε (προς το παρόν) στον Ντιβόκ Οριγκί, τον μέσο Γιασίν Αντλί και το ταλέντο της Μπριζ, Σαρλ Ντε Κετελάρ. Οι σημαντικότερες… μεταγραφές, όμως, δεν ήταν μεταγραφές. Ήταν η ανανέωση των MM, Πάολο Μαλντίνι και Φρεντερίκ Μασάρα, τους διευθυντές ποδοσφαίρου και ρυθμιστές της πρωταθληματικής Μίλαν. Τα θεμέλια παραμένουν γερά, το ρόστερ είναι ποτισμένο από προσωπικότητες (Κιάερ, Ζλάταν, Ερναντέζ, Ζιρού) και ποιότητα (Λεάο, Τονάλι, Τομόρι, Μενιάν) και η λογική λέει ότι οι Ροσονέρι μπορούν να κάνουν το repeat.

Στα μισά της περασμένης περιόδου, πάντως, το φαβορί άκουγε στο όνομα Ίντερ. Η ομάδα του Σιμόνε Ιντζάγκι πλήρωσε το τραγικό σερί του Φεβρουαρίου δίχως νίκη και παρά το φίνις με οκτώ διαδοχικά τρίποντα, ο τίτλος δεν περνούσε πια από το χέρι της. Φιλοδοξώντας το πάθημα να έχει γίνει μάθημα, οι Νερατζούρι ανασυγκροτούνται με σκοπό να αρπάξουν ξανά το στέμμα από τη συμπολίτισσα. Και θα έχουν έναν έξτρα σύμμαχο από την εποχή του Scudetto του 2021 για να το πετύχουν.

Ο Ρομέλου Λουκάκου εκπλήρωσε τον διακαή πόθο του να επιστρέψει στο Μιλάνο, μη δίνοντας σημασία στη «σαπουνόπερα» που πρωταγωνίστησε ο ίδιος στο Λονδίνον και την πικρή γεύση που άφησε στους φίλους της Τσέλσι. Θα επανέλθει, άλλωστε, μια και ο δανεισμό του θα κρατήσει μέχρι το τέλος της σεζόν. Όλα για όλα, λοιπόν, και από τον Βέλγο για το Scudetto, με ένα σύνολο που έχει την πληθώρα για να αντέξει αυτή τη φορά μέχρι το τέλος. Ο Πέρισιτς είναι απουσία «χτυπητή», αλλά αποκτήθηκε ως ελεύθερος ο Χένρικ Μχιταριάν και το σημαντικότερο, δεν πωλήθηκε ο Λαουτάρο. Ονανά, Ασλάνι και Μπελανόβα προσθέτουν σε λύσεις πάγκου και προοπτική, με τις αποχωρήσεις των Βιδάλ και Σάντσες να μην την αποδυναμώνουν ιδιαίτερα. Σε κάθε περίπτωση, η καρέκλα του Ιντζάγκι κρύβει μεγαλύτερη πίεση από την περσινή σεζόν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το «πρέπει» της επιτυχίας.

Γιουβέντους: Ανανεωμένη και ξανά ανταγωνιστική

Για τα δεδομένα με τα οποία άρχισε την περασμένη σεζόν, το τρέχον status της Γιουβέντους φαντάζει εξαιρετικά ελπιδοφόρο και κοντά στα πάντα απαιτητικά στάνταρ της. Η «σκιά» της αποχώρησης του Κριστιάνο Ρονάλντο το περσινό καλοκαίρι ξεχάστηκε εντελώς, ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι κατάφερε προοδευτικά να συμμαζέψει το «χάος» και να οδηγήσει την Κυρία σε αήττητο σερί 16 αγώνων και πλέον, στο Τορίνο αποπνέει και πάλι αέρας νικητή. Βοήθησαν γι’ αυτό οι μεταγραφές των ελεύθερων, Πολ Πογκμπά και Άνχελ Ντι Μαρία (αν και ο Γάλλος τραυματίστηκε με το καλησπέρα), όσο και οι σούπερ αγορές των Μπρέμερ (από τα «χέρια» της Ίντερ) και Φίλιπ Κόστιτς (ο οποίος πέρυσι είχε συμφωνήσει προφορικά με τη Λάτσιο).

Στα συν φυσικά και η πρώτη, ολόκληρη πια σεζόν του Ντούσαν Βλάχοβιτς στα Μπιανκονέρι, ο οποίος στο περασμένο μισό απέδειξε ότι μπορεί να σηκώσει το βάρος της φανέλας και πολύ περισσότερο να ανεβάσει επίπεδο τη Γιούβε με την ποιότητά του στο σκοράρισμα. Ο Κιελίνι πια αγωνίζεται στις ΗΠΑ, παρομοίως και οι Μπερναρντέσκι-Ντόουγκλας Κόστα. Ο αγωνιστικά ασταθής και αρνητικά επιδραστικός με τα σίριαλ του συμβολαίου του, Ντιμπάλα αποτέλεσε παρελθόν, ο Ράμσεϊ έλυσε το συμβόλαιό του και μόνο η απώλεια του Ματάις Ντε Λιχτ μπορεί να χαρακτηριστεί έλλειμμα ποιότητας, αν και ο Ολλανδός ουδέποτε προσαρμόστηκε πλήρως στο ιταλικό παιχνίδι. Η ανανέωση σημαντική, αλλά αναγκαία εδώ και χρόνια και νομοτελειακή για την επιστροφή της στην κορυφή.

Νάπολι: Τέλος εποχής και απαιτητικό restart

Αφού δεν το κατέκτησε τώρα, δεν θα το κατακτήσει ποτέ. Αυτή είναι μια φράση που πρέπει να αναφώνησαν πολλοί φίλαθλοι του Campionato με το πέρας της σεζόν 2021-22. Για μια ακόμα χρονιά, η σαρωτική και συνεπής στο πρώτο μισό Νάπολι «ξεφούσκωσε» προοδευτικά στο δεύτερο, λέγοντας «όχι» σε ουκ ολίγα δώρα από τους ανταγωνιστές της, Μίλαν και Ίντερ για να ξαναμπεί στο παιχνίδι. Ό,τι, όμως, ξέρατε για την περσινή Νάπολι, ξεχάστε το.

Οι Παρτενοπέι μοιάζουν αγνώριστοι σε ανθρώπινο δυναμικό, μια και η συντριπτική πλειονότητα των βασικών μονάδων των τελευταίων ετών αποχώρησαν: Ινσίνιε, Μέρτενς, Κουλιμπαλί, Οσπίνα, προσεχώς όπως όλα δείχνουν και ο Φαμπιάν Ρουίθ. Με νέα σύνθεση, λοιπόν, τους Οσιμέν, Ζιελίνσκι σε πρωταγωνιστικό ρόλο από κοινού με τον κάπτεν Ντι Λορέντσο, τον «killer» Σιμεόνε και τον απολαυστικό Κβαρατσχέλια που μπορεί να εξελιχθεί σε μια από τις πιο σημαντικές προσθήκες τα τελευταία χρόνια, οι Ναπολιτάνοι κάνουν το δικό της rebuilding και με τον ίδιο άνθρωπο στην άκρη του πάγκου, Λουτσιάνο Σπαλέτι θα επιχειρήσουν μίνιμουμ να βρουν την έξοδο για το Champions League, αν και στα «χαρτιά» ο ανταγωνισμός φέτος προμηνύεται πολύ πιο υψηλός.

Ρόμα: Ενισχυμένη, τροπαιούχος και χωρίς «ταβάνι»

Enter Ρόμα. Ίσως η μεγαλύτερη δυναμική για κάτι καλό στη φετινή Serie A να κρύβεται στο σύνολο του Ζοσέ Μουρίνιο. Στην πρώτη του σεζόν, ο Πορτογάλος έγινε ήρωας με την κατάκτηση του Conference League, του πρώτου ευρωπαϊκού τίτλου στην ιστορία των Τζιαλορόσι. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή της αντεπίθεσης.

Η μεταγραφή του Πάουλο Ντιμπάλα είναι κίνηση «δήλωση». Η Ρόμα δεν έχει απλά στο μυαλό της ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Διψάει για το Champions League και ναι, διψάει και για το πρωτάθλημα. Οι τιφόζι της πάνω από όλα, διψούν για δόξα και μεγάλες στιγμές, καθιστώντας το σαφές με την υποδοχή που επιφύλαξαν στον «Joya» αλλά και το άκρως ενθαρρυντικό καλωσόρισμα στον έτερο νεοαποκτηθέντα, Τζορτζίνιο Βαϊνάλντουμ. Όσο ο «Μου» αντιστέκεται στις προτάσεις της πρώην ομάδα του, Τότεναμ, για τον Τζανιόλο, η μεσοεπιθετική γραμμή των Πελεγκρίνι-Τζανιόλο-Ντιμπάλα-Έιμπραχαμ φαντάζει ονειρική και ικανή να κουβαλήσει μακριά τους φιλόδοξους Ρωμαίους.

Αν αυτό θα είναι ο τίτλος ή απλά η τετράδα, θα φανεί στην πράξη. Κινήσεις πάντως όπως του πολύπειρου και αγαπημένου παίκτη του Μουρίνιο, Νεμάνια Μάτιτς ή του διεθνούς Τούρκου δεξιού μπακ, Τσελίκ, συν την επιστροφή του Σπινατσόλα για το αριστερό άκρο που μοιάζει περισσότερο με μεταγραφή, συνηγορούν στο ότι η Ρόμα έχει θωρακίσει το ρόστερ της ζητώντας το κάτι παραπάνω, με το ταβάνι να είναι προς το παρόν αστάθμητο.

Οι «Ευρωπαίες» Φιορεντίνα-Λάτσιο και η κορεσμένη (;) Αταλάντα

Όνειρα για το κάτι παραπάνω όμως κάνει και η Φιορεντίνα. Ο Βιντσέντζο Ιταλιάνο αποδείχθηκε ευεργετικός από την άκρη του πάγκου κι έκανε πράξη την υπόσχεσή του, οδηγώντας τους Βιόλα στην Ευρώπη μετά από απουσία πέντε ετών. Η 7^η θέση και το Conference League, ωστόσο, θα μοιάζουν μάλλον με αποτυχία για την ομάδα της Φλωρεντίας σε δέκα μήνες από σήμερα. Όχι άδικα. Η δραστηριότητά της στο μεταγραφικό παζάρι τη βγάζει άκρως ενισχυμένη, στους νευραλγικούς τομείς του κορμού της. Πήρε κίπερ (δανεικό τον Γκολίνι από την Τότεναμ), αντικατέστησε τον Οντριοθόλα με τον Ντοντό από τη Σαχτάρ, πρόσθεσε «μετρονόμο» στο παιχνίδι της με την απόκτηση του Μαντράγκορα από τη Γιουβέντους και κυρίως, έκανε την κίνηση-ματ με τον συμπατριώτη του Βλάχοβιτς, Λούκα Γιόβιτς. Ο συμπατριώτης του Βλάχοβιτς έδειξε με το… καλησπέρα έτοιμος να αφήσει πίσω του το εντελώς αποτυχημένο κεφάλαιο της Ρεάλ και με τους Καμπράλ-Γκονσάλες-Ικονέ η γραμμή κρούσης των Βιόλα γίνεται ξαφνικά… τρομακτική.

Ίδιες επιδιώξεις και για τη Λάτσιο του Μαουρίτσιο Σάρι. Η 5^η θέση της περασμένης σεζόν κρίθηκε επιτυχία και φέτος ο Ιταλός τεχνικός καλείται να παρουσιάσει πιο δεμένη, πιο έτοιμη και ανταγωνιστική την αρμάδα του με στόχο το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα, πάντα με το μυαλό στην τετράδα. Δεν θα είναι εύκολο. Μεταγραφικά, μπορεί να έχασε τους Στρακόσια, Λουίς Φελίπε και Λούκας Λέιβα, αλλά τους αντικατέστησε εκ πρώτης όψης επάξια, με Μαξιμιάνο (Γρανάδα), Μάρκος Αντόνιο (Σαχτάρ) και Ζακάνι (Βερόνα) αντίστοιχα. Ο Τσίρο Ιμόμπιλε βάζει πλώρη για άλλο ένα βραβείο Capocanonniere και με αυτόν σταθερά ως αιχμή του δόρατος, οι Λατσιάλι θα πορευθούν με βασικό ζητούμενο να ανανεώσουν την ευρωπαϊκή τους παρουσία.

Αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει φέτος η Αταλάντα. Στη «δύση» του το πετυχημένο και εντυπωσιακό σύνολο που παρουσίασε τα τελευταία χρόνια ο Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι, ο οποίος καλείται να της προσδώσει τη χαμένη της μαγεία. Πολλές οι αμυντικές παθογένειες την περασμένη σεζόν, παρά την εξαιρετική χρονιά του Ντεμιράλ για τον οποίο ενεργοποιήθηκε η οψιόν αγοράς, οι Μπεργκαμάσκι πλέον βρίσκονται εμφανώς σε φάση μετάβασης και ήδη χάνουν μερικά κομμάτια του παζλ, καθώς οι Φρόιλερ-Μαλινόφσκι παρουσιάζονται στην πόρτα της εξόδου. Οι μεταγραφές των Λούκμαν (Λειψία) και Έντερσον (Σαλερνιτάνα) αποτελούν «ένεση» ποιότητας και κυρίως φρεσκάδας στο υπάρχον δυναμικό, αλλά από μόνες τους δεν υπόσχονται την επιστροφή της Dea στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ειδικά από τη στιγμή που σχεδόν όλες οι ομάδες που την προσπέρασαν πέρυσι δείχνουν ενισχυμένες.

Μόντσα: Η επιστροφή του Μπερλουσκόνι

Πέντε χρόνια ήταν πολλά. Τόσο κράτησε η τύποις απουσία των Σίλβιο Μπερλουσκόνι-Αντριάνο Γκαλιάνι από τη Serie A. Ο επί μια 30ετία ισχυρός άνδρας της Μίλαν και το… δεξί του χέρι, επιστρέφουν στα πράγματα αυτή τη φορά ως επικεφαλής της Μόντσα. Το στοίχημά τους έπιασε τόπο και οι Μπιανκορόσι της Λομβαρδίας πανηγυρίζουν την παρθενική τους συμμετοχή στην 1^η κατηγορία, με τον πήχη να τίθεται πολύ πιο ψηλά αλλά τη διάθεση για μακροημέρευση να είναι διάχυτη στις τάξεις του κλαμπ. Το φανερώνουν, άλλωστε, οι προσπάθειες της διοίκησης για μεταγραφικές «βόμβες» που θα ανεβάσουν αυτόματα επίπεδο το σύνολο του Τζιοβάνι Στρόπα, άλλοτε παίκτη στη Μίλαν των Μπερλουσκόνι-Γκαλιάνι καθώς και της Μόντσα στα χρόνια της Serie C.

Γράφτηκε ο Ικάρντι, ο Μπελότι, ο… Ντιμπάλα. Μπορεί να μη τους βγήκαν οι παραπάνω, αλλά υπέγραψε μεταξύ άλλων τον Ματέο Πεσίνα από την Αταλάντα, τον Πάμπλο Μάρι από την Άρσεναλ, τον Μάρλον από τη Σαχτάρ, τον Αντρέα Πετάνια από τη Νάπολι και τους Στέφανο Σένσι-Αντρέα Ρανόκια από την Ίντερ, κινήσεις ουσιώδεις που παραπέμπουν σε δίψα παραμονής. Στο τιμόνι της τεχνικής διεύθυνσης είναι άλλωστε ο σπεσιαλίστας, Φρανσουά Μοντεστό, ο οποίος διακρίθηκε στον Ολυμπιακό με το έργο του επί έξι συναπτά χρόνια.

Ιδιαίτερη θα είναι και η παρουσία της έτερης νεοφώτιστςη, Κρεμονέζε. Μετά από περίπου 30 χρόνια, μια άλλη «μικρή» της Λομβαρδίας επιστρέφει στα «σαλόνια». Και με οδηγό το… θαύμα της Σαλερνιτάνα την περασμένη σεζόν, εκκινεί το περιπετειώδες ταξίδι της στη Serie A με στόχο την παραμονή. Προσέλαβε τον Μασιμιλιάνο Αλβίνι για προπονητή, ψώνισε από Βέλγιο τους Ντέσερς-Οκερέκε για την επίθεση αλλά και τον Κίρικες στην άμυνα και με «όπλο» το «Τζιοβάνι Ζίνι» των 20.000 θεατών ευελπιστεί πως θα βάλει δύσκολα σε όποιον την επισκεφτεί.

Οι Έλληνες του Campionato

Campionato χωρίς γαλανόλευκο χρώμα… δεν γίνεται. Για άλλη μια χρονιά το ελληνικό στοιχείο είναι έντονο στο ιταλικό πρωτάθλημα και συνολικά πέντε Έλληνες παίκτες ετοιμάζονται για την πρώτη σέντρα.

Ο Γιώργος Κυριακόπουλος μπαίνει στην τέταρτη σεζόν του με τη Σασουόλο έχοντας από καιρό πάρει τη φανέλα βασικού… σπίτι του, ο Μπάμπης Λυκογιάννης εξαργύρωσε την εξαιρετική του παρουσία στην Κάλιαρι που υποβιβάστηκε με μεταγραφή στην Μπολόνια και τον προσεχή Ιανουάριο θα κλείσει πέντε χρόνια στα ιταλικά γήπεδα, ενώ οι Δημήτρης Νικολάου και Παναγιώτης Ρέτσος θα υπερασπιστούν για δεύτερη σερί σεζόν τις Σπέτσια και Ελλάς Βερόνα αντίστοιχα. Ντεμπούτο αναμένεται να κάνει ο 19χρονος Αντώνης Σιατούνης με τη νεοφώτιστη Μόντσα, ο οποίος πέρυσι κατέγραψε δύο συμμετοχές στη Serie B.

Οι μεταγραφές και οι αποχωρήσεις

Οι δέκα ακριβότερες μεταγραφές (εξαιρούνται οψιόν αγοράς):

Οι δέκα κορυφαίες μεταγραφές ελεύθερων:

• Πολ Πογκμπά (Γιουβέντους)
• Πάουλο Ντιμπάλα (Ρόμα)
• Άνχελ Ντι Μαρία (Γιουβέντους)
• Ντιβόκ Οριγκί (Μίλαν)
• Λούκα Γιόβιτς (Φιορεντίνα)
• Χένρικ Μχιταριάν (Ίντερ)
• Αντρέ Ονανά (Ίντερ)
• Αλέσιο Ρομανιόλι (Λάτσιο)
• Νεμάνια Μάτιτς (Ρόμα)
• Αντρέα Ρανόκια (Μόντσα)

Οι δέκα σημαντικότερες αποχωρήσεις: