Ίλισιτς: Ποτέ μόνος σε αυτή τη μάχη (vids)

Ίλισιτς: Ποτέ μόνος σε αυτή τη μάχη (vids)

Κώστας Ζάλιαρης
Ίλισιτς: Ποτέ μόνος σε αυτή τη μάχη (vids)

bet365

Είναι αρκετή η αγάπη του για τη μπάλα και το τατουάζ του «This is Anfield»; Μόνο εκείνος το ξέρει, που καλείται για δεύτερη φορά να «σηκωθεί» τώρα που η ψυχική του υγεία τον «ρίχνει» ξανά...

Εκείνος είναι που έστελνε μήνυμα πως είναι τρομερά σημαντικό να μιλάς στους ανθρώπους σου και τους συμπαίκτες σου ώστε να φεύγει ένα μεγάλο κομμάτι του βάρους από μέσα σου. Εκείνος είναι που θα πρέπει ν' αρχίσει να το κάνει ξανά για να πάρει βοήθεια και ώθηση ώστε να γίνει δυνατός.

Εύκολο δεν είναι. Όχι για έναν άνθρωπο που έζησε και τον θάνατο του Ντάβιντε Αστόρι το 2018, αφήνοντάς τον με εύθραυστη ψυχολογία. Για έναν άνθρωπο που δήλωνε πως «Για εβδομάδες δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Έφτανε το βράδυ, μα φοβόμουν να κλείσω τα μάτια μου. Σκεφτόμουν "κι αν συμβεί και σε μένα;". Πώς γίνεται να μην έβλεπα την κόρη μου ξανά; Δεν ήθελα να πεθάνω, σαν τον Νταβίντε».

Ο Γιόσιπ Ίλισιτς, όπως αναφέρει ο ιταλικός Τύπος, αυτό το διάστημα μπαίνει στο... ρινγκ για έναν δεύτερο γύρο πάλης απέναντι στο «τέρας» της κατάθλιψης...

Και ο ποδοσφαιρικός κόσμος στέκεται ξανά στο πλευρό του ώστε να τον κάνει να βγάλει από το μυαλό του τις αρνητικές σκέψεις και να κυριαρχήσει η χαρά αυτού που λάτρεψε να κάνει από παιδί. Γιατί έχει δείξει πως ξέρει να βρίσκει την ουσία κι όχι το «φαίνεσθαι» στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο εν έτει 2022...

  • «Πόσο όμορφη είναι η μπάλα, παιδιά...»

«Λέω πολλές φορές στους συμπαίκτες μου: “Παιδιά, αντιληφθείτε πόσο όμορφο είναι να παίζεις ποδόσφαιρο”. Πάντα σκέφτομαι αυτό το πράγμα και πάντα θα βρίσκεται μέσα μου για όσο καιρό μπορώ να σταθώ στα πόδια μου».

Αυτά είναι τα λόγια του Σλοβένου από τα τέλη του 2020, όταν τότε είχε καταφέρει να επιστρέψει έπειτα από αρκετούς μήνες απουσίας από το ποδόσφαιρο, απομόνωσης στην πατρίδα του, μάχης με την κατάθλιψη και αντιμετώπισης και του κορονοϊού που ήρθε στη ζωή όλων και την έκανε... αγνώριστη.

Ο Ίλισιτς στις 15 του Νοέμβρη του 2020 είχε σκοράρει με την εθνική ομάδα της χώρας του κόντρα στο Κόσοβο και έδειξε πως είχε κάνει την πρώτη... γκαζιά για να συνεχίσει πλέον σε έναν δρόμο αρκετά πιο βατό. Ή και να μην ήταν τόσο εύκολος, είχε την εμπιστοσύνη στον εαυτό του για να ξεπεράσει το κάθε επόμενο εμπόδιο.

«Εάν σας εξηγήσω τι έχει συμβεί θα πρέπει να μείνουμε εδώ μέχρι αύριο. Γνώριζα μέσα από την καρδιά μου πως θα επιστρέψω. Ο μόνος τρόπος για να βγω μέσα από αυτό, ήταν η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο, η οικογένεια μου και όσοι βρίσκονται γύρω μου.

Η οικογένεια μου, με υποστήριξε πιο πολύ από όλους. Δεν θα ήθελα να πω τι πέρασα, αλλά τα άφησα όλα πίσω μου. Κάθε αρνητικό γεγονός σε κάνει πιο δυνατό και καλύτερο» είχε αναφέρει για όλο το διάστημα που είχε παραμείνει εκτός δράσης. Και αυτή η ατάκα για την καρδιά που του έλεγε να επιστρέψει, καλείται να επανέλθει στο μυαλό του και να βγει ξανά από τα χείλη του...

  • Τα τέσσερα γκολ στο «Μεστάγια» και το... γκολ που πρέπει να βάλει στο «τέρας»

Το ημερολόγιο έγραψε 10 Μαρτίου του 2020, ο κορονοϊός έχει αρχίσει και χτυπά κανονικότατα την πόρτα της Ευρώπης και η Αταλάντα φιλοξενείται από την Βαλένθια στο «Μεστάγια». Αυτό το παιδί, ο Γιόσιπ Ίλισιτς, κάνει... παπάδες. Πετυχαίνει και τα τέσσερα τέρματα της ομάδας του για το τελικό 4-3 κόντρα στις «νυχτερίδες». Κι όμως, το χαμόγελό του, δεν ήταν τόσο δυνατό όσο θα περίμενε ο κόσμος. Ίσως ήδη τα πρώτα δείγματα της κακής ψυχικής κατάστασης να είχαν εμφανιστεί και οι πρώτες κακές σκέψεις να τον είχαν ήδη ταλαιπωρήσει...

Στην επαναφορά του ήταν εμφανές πως ήθελε αρκετό χρόνο για τη νέα προσαρμογή του στα δεδομένα που επικρατούσαν στο άθλημα εν μέσω της τεράστιας έξαρσης του κορονοϊού. Δεν ήταν ο εαυτός του. Πάλευε, προσπαθούσε με τη μπάλα στα πόδια, είχε και θέματα αγωνιστικής και φυσικής κατάστασης και προέκυψαν και προβλήματα με τον Γκασπερίνι. Ουσιαστικά, μάλλον δεν ήταν ξανά ο ίδιος από εκείνο το σημείο. Κι όμως, δεν θα το έβαζε κάτω.

Στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν έδειξε πως η Αταλάντα μπορούσε πράγματι να βασιστεί ξανά πάνω του. Ο Ίλισιτς ήταν ο ποδοσφαιριστής που είχε συνηθίσει ο σύλλογος του Μπέργκαμο. Ένας παίκτης που είχε την δύναμη να τραβήξει το κουπί. Ν' αντέξει το βάρος των απαιτήσεων και να ποντάρει πάνω του ο σύλλογος και ο προπονητής του.

Όμως, η ψυχική υγεία δεν τα κοιτάζει αυτά. Ένα πισωγύρισμα, μια κακή σκέψη, μια δίνη στην οποία μπορεί να βρεθεί κάποιος όταν το «τέρας» του κάνει ξανά την επίσκεψη. Τώρα είναι που θα πρέπει ο Ίλισιτς να πιστέψει περισσότερο από ποτέ στο τατουάζ του. Αν το «Άνφιλντ» του δίνει δύναμη και η ιστορική πινακίδα των αποδυτηρίων γυρίζει τον διακόπτη του μυαλού του, ας πιστέψει πιο πολύ από ποτέ ότι «You 'll never walk alone»...

@Photo credits: Getty Images/Ideal Image
 

SERIE A Τελευταία Νέα