Μπαρτσελόνα: Ένα παγκόσμιο case study για την διάλυση ενός κολοσσού…

Θυμάμαι σαν και τώρα που πριν από περίπου ένα χρόνο, μετά από εκείνο το εφιαλτικό βράδυ για την Μπαρτσελόνα και την ήττα με 8-2 από την Μπάγερν Μονάχου να λέω στην εκπομπή της Cosmote TV για το Τσάμπιονς Λιγκ. «Οποιος πιστεύει ότι η Μπαρτσελόνα έπιασε πάτο απόψε και ότι δεν έχει πιο κάτω, δεν έχει ιδέα για το τι έχει κάνει στο club ο Μπαρτομέου και τι ακολουθεί…»

Ομολογώ ότι δεν είχα και εγώ ιδέα ότι ένα χρόνο μετά η… κατάσταση της Μπαρτσελόνα θα ήταν να παίζει με επιθετική τριπλέτα τους Ντεπάι, Μπρεθγουέιτ και Ντε Γιονγκ και θα εξακολουθούσε να είναι καταχρεωμένη και στα πρόθυρα της οριστικής χρεωκοπίας.

Ομολογώ επίσης ότι πριν ένα χρόνο όταν η Μπαρτσελόνα αρνήθηκε να δώσει τον Μέσι που ζήτησε δημοσίως να φύγει, ούσα σε αυτή την οικονομική κατάσταση και να εισπράξει είτε από την Σίτι, είτε από την Παρί περίπου 150 εκατ. ευρώ και να γλιτώσει και άλλα περίπου 50-60 εκατ. που έπρεπε να δώσει στον ίδιο για τον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του, δυσκολευόμουν να κατανοήσω την επιλογή και το έγραφα και εδώ στο gazzetta. Αλλά και τότε αδυνατούσα να φανταστώ τι θα συνέβαινε μερικούς μήνες μετά…

Αλλα αν σκεφτεί κανείς τα… εγκλήματα που έχουν γίνει την τελευταία τριετία στην Μπαρτσελόνα, αλλά και την οικονομική κρίση που προκάλεσε η πανδημία, όλα εξηγούνται.

Η Μπαρτσελόνα από τότε που έφυγε ο Νέιμαρ, έδωσε 160 εκατ. ευρώ για να πάρει τον Κουτίνιο, 130 εκατ. ευρώ για να πάρει τον Ντεμπελέ και 120 εκατ. ευρώ για να πάρει τον Γκριεζμάν. Πήρε παίκτες με τεράστια συμβόλαια, όπως ο Πιάνιτς και πλήρωσε αδιανόητα ποσά για νεαρά ταλαντούχα παιδιά, όπως ο Τρινκάο η μεταγραφή του οποίου έγγιξε τα 35 εκατ. ευρώ, ή του Ντεστ που έφτασε τα 25 εκατ. ευρώ.

Ξόδεψε αλόγιστα, εξωπραγματικά χρήματα, έκανε όπως αποδείχτηκε κυρίως άστοχες επιλογές και τελικά οδηγήθηκε στην ανυποληψία. Αλλά όλα αυτά θα μπορούσε να τα δικαιολογήσει κανείς ως κάκιστο σχεδιασμό, μέχρι το περσινό καλοκαίρι όταν έσκασε πλέον το κανόνι. Η πανδημία είχε φτάσει και είχε διαλύσει την Μπαρτσελόνα. Η χρονιά που θα έρχονταν θα ήταν ακόμη πιο δύσκολη και το club ήταν επί της ουσίας χρεωκοπημένο.

Σε αυτό το τελευταίο μοιραίο καλοκαίρι χάθηκε η τελευταία ευκαιρία της Μπαρτσελόνα να μαζέψει την κατάσταση. Η πώληση του Μέσι θα πρόσθετε στα ταμεία της πάνω από 200 εκατ. ευρώ και φυσικά αν απέφευγε και τις ανόητες σπατάλες τύπου Πιάνιτς, αλλά και τις επενδύσεις στους Τρινκάο και Ντεστ που ξεπέρασαν σε κόστος τα 55 εκατ. ευρώ, τα πράγματα θα ήταν σαφώς καλύτερα.

Η Μπαρτσελόνα πέρυσι το καλοκαίρι με τις αποφάσεις της επί της ουσίας επιβάρυνε την χρονιά της με 300 εκατ. ευρώ κόστος, χρήματα που αν δεν είχε ξοδέψει αυτόν τον τελευταίο έναν χρόνο σήμερα δεν θα χρειαζόταν να κάνει δώρο μετά τον Σουάρες και τον Γκριεζμάν στην Ατλέτικο, να πουλήσει ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της για 15 εκατ. ευρώ στη Λειψία (Μορίμπα) και επιπλέον να εξακολουθεί να παραμένει σε κατάσταση χρεωκοπίας.

Και φυσικά να έχει χάσει και τον Μέσι χωρίς ευρώ… Διότι κάποιος θα μπορούσε να πει, ότι δεν γίνεται να είσαι Μπρτσελόνα και να πουλήσεις τον Μέσι, με την διαφορά ότι στην πραγματικότητα όπως αποδείχτηκε φέτος το καλοκαίρι, δεν μπορούσε να γίνει και διαφορετικά. Η Μπαρτσελόνα δεν άντεχε, δεν μπορούσε, ήταν αδύνατο να πληρώσει τον Μέσι.

Το μόνο διαφορετικό που θα μπορούσε να έχει συμβεί λοιπόν θα ήταν η Μπαρτσελόνα να μην καταρρεύσει οικονομικά απλά για να τον κρατήσει ένα χρόνο. Και μπορεί το χρέος της Μπαρτσελόνα να ξεπερνά το 1 δις αλλά αυτά τα τελευταία 300 εκατ. έκαναν την διαφορά. Για αυτά τα 300 εκατ. ευρώ που θα έπαιρνε μετρητά την επόμενη ημέρα το πρωί, η Μπάρτσα ήταν και είναι υπέρ της European Super League, γιατί αυτά τα 300 εκατ. ευρώ θα επέτρεπαν στο club να μπορεί να λειτουργεί…

Δείτε άλλωστε την διαφορά στη συμπεριφορά της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ Μαδρίτης το ίδιο διάστημα. Η Ρεάλ στις δύο τελευταίες μεταγραφικές περιόδους, όταν διαπίστωσε τι ακριβώς συμβαίνει με την πανδημία δεν έκανε ούτε μία μεταγραφή (με εξαίρεση τον Καμαβινγκά μόλις χθες), δεν αγόρασε ούτε έναν παίκτη παρά πόνο πούλησε όποιους μπορούσε και ξεφορτώθηκε έστω με δανεισμό βαριά συμβόλαια για όσο διάστημα κρατούσε η πανδημία (βλέπε Μπέιλ).

Οι πωλήσεις της Ρεάλ Μαδρίτης το περασμένο καλοκαίρι ξεπέρασαν τα 150 εκατ. ευρώ σε έσοδο με κορυφαίες αυτές του Χακίμι, Ρεγκιλόν και Χάμες Ροντρίγκες, ενώ με τους δανεισμούς παικτών όπως ο Μπέιλ, ο Θεμπάγιος, ο Γιόβιτς, ο Εντεγκάαρντ και ο Μπραχίμ Ντίας εξοικονόμησε πάνω από 50 εκατ. ευρώ από το μπάτζετ των συμβολαίων της.

Με αυτά τα 200 εκατ. ευρώ που εξοικονόμησε πέρυσι και αυτά τα 0 που ξόδεψε αφού δεν πήρε ούτε έναν παίκτη, αλλά και με τις πωλήσεις που έκανε φέτος και οι οποίες επίσης άγγιξαν τα 100 εκατ. ευρώ (βλέπε Βαράν και Εντεγκάαρντ), η Ρεάλ μπορεί και ζει σε μία κανονικότητα. Τέτοια κανονικότητα που ήταν έτοιμη να πληρώσει σε βάθος τετραετίας 200 εκατ. ευρώ για τον Εμπαπέ, την ίδια ώρα που η Μπαρτσελόνα για να καλύψει το κενό του Γκριεζμάν μπορούσε να πάρει μόνο τον Ντε Γιονγκ δανεικό από την Σεβίλλη, που όλο το καλοκαίρι προσπαθούσε να τον διώξει και δεν τα κατάφερνε…

Και ποια μπορεί να είναι η επόμενη ημέρα της Μπαρτσελόνα, διότι προφανώς δεν ήρθε το τέλος της. Προφανώς και η επόμενη ημέρα είναι δύσκολη. Στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος από την τετράδα στην Ισπανία προκειμένου να μην δημιουργηθεί καμία ακόμη μεγαλύτερη ζημιά και να πάει όσο πιο μακριά γίνεται την βαλίτσα στο Τσάμπιονς Λιγκ για να μεγαλώνει το έσοδό της.

Από εκεί και πέρα, το ότι θα πρέπει να μάθει να ζει χωρίς να ξοδεύει για ένα δύο χρόνια είναι δεδομένο και χρειάζονται έξυπνες επιλογές και κινήσεις όπως αυτή του Ντεπάι ή του Ερικ Γκαρθία. Υπάρχουν στην Μπαρτσελόνα ακόμη παίκτες πρώτης γραμμής. Ο Τερ Στέγκεν, ο Ντε Γιονγκ (ο χαφ ασφαλώς), ο Πέρδι (τέτοιος είναι πλέον μετά το Euro που έκανε) και ο Ντεπάι, είναι παίκτες παγκόσμιας κλάσης.

Ο Αλμπα, ο Πικέ, ο Μπουσκέτς, είναι εκεί για να προσφέρουν με την εμπειρία τους και ταλέντα μπορεί σίγουρα να βρει κανείς στα πρόσωπα του Φάτι ή του Ερικ Γκαρθία. Συνεπώς αυτό που χρειάζεται είναι υπομονή, προσεκτικές και έξυπνες επιλογές τύπου Ντεπάι για το μέλλον και στήριξη των ταλέντων που βγαίνουν και θα συνεχίσουν να βγαίνουν από την Μασία…